Alle inzendingen, jaar 2017, week 49

de zon wist witte randjes van de ruige vorst die de bloemen omgeven in een laatst overleven nog is er geen wind wel een tintelfrisse kou die van de dauw kristallen maakt met duizend twinkelingen alsof de tijd heeft stilgestaan ik wilde voor de bloemen gaan heb daarvan afgezien jou geroepen je kwam op blote voeten over het bevroren…

Ach, Sint en Piet zijn aan het bakkeleien. Ze doen ons na! “Ik ben ook Pieterbáás”, raast Piet, “niet slechts jouw slaafje, schimmelklaas, stokouwe boterletter!” Om te snijen zo grimmig wordt de stemming. Sint geeft Piet fluks van katoen: “niet mieren, grijnslachlijer, pietlut, hansworst, jij fokking zakkenbreier”, wat Piet weer in ‘t verkeerde…

Wie maakt zich druk over het verre Jemen? Toch komt die oorlog plotseling dichtbij En zijn we ineens ook van de partij Want Holland zit daar diep in de problemen! En alle noodklokken worden geluid Komt Floortje ongedeerd de kelder uit?…

de Sint kan niet komen wie dat nu verzint de Sint kan niet komen dat gelooft toch geen kind ja, opa's en oma's en vaders en moeders en de juffrouw op school maar ik zeker niet! de Sint is toch jarig dat verzin je heus niet de Sint kan niet komen dat begrijpt toch geen kind ja, opa's en oma's en ooms en tantes en de meester op school…

Het stille dal Adem van water, welt vanuit zuid, langs groene oevers, zonder geluid, de wind wendt zich af, hier woont de tijd... hier kwaakt het , als de mensen zwijgen, hier is men zoek, hier heersen de libel de reiger en de snoek, de wereld is hier een wonder, de zon verliefd zich, verleidt het licht in de rivier, en gaat weer…

I We lopen, beiden, aan de Waterkant Je kijkt me aan maar ziet me niet Alsof de wereld door je iris vliedt Ik begrijp: ik zit al aan je binnenkant II De mensen willen je naar hún beeld en gelijkenis kneden als een golem, uit modder, zwijgend en zonder rede, een dommekracht, zeven maal omlópen: “Shanti, shanti, dahat, dahat”. Zij lezen…

van nature ben ik niet zegt de wetenschap aanhankelijk lief en sociaal door de eeuwen heen in het script van mijn dna zijn er fouten geschreven niet meer of minder is het aangeboren een beperking aldus zeggen de geleerden een foutje in het systeem die aan baasje en bazin trouw zich verbinden laat een open gezicht denk ik met een zonnig…

Holder de bolder Zit Sinterklaas op zolder? Komt hij langs de schouw, Oei, hij blijft hangen met zijn mouw. Ik hoor hem roepen naar Piet Maar Piet ziet hem niet Eindelijk komt hij los en plof…. Daar komt de Sint in een wolk stof. Hij kijkt rond en zoekt de brief Die ligt vlak bij de haard. Kijk eens naar zwarte Piet hoe hij staart Naar…

Nooit meer verwacht ik een sneeuwvacht, vaarwel. Mijn hazelaartjes priemen langs mijn bladeren heen die ik straks laat neerdwarrelen, zo bleek en geel als zij blikken. De windvlagen krijgen toch geen vat op mijn jonge loten, zij groeien al na Nieuwjaar. Vergeefs hunkert een kind naar vlokjes. Crocussen krieken al aan de voet van…

Geniet en geknutsel, geknip en geplak, getimmer dat horen en zien je vergaat. In ‘t pakhuis van Sint staan van kelder tot dak de Pieten met schaar, stift en plakband paraat en bouwen de hoogste kadostalagmiet. De Sint ziet het aan met gelaten gelaat. Met jarenlang pietdebat in het verschiet houdt hij onverklaarbaar genoeg zijn gemak. Het…

zolang kinderen uit hun moeder worden gebombardeerd mensen worden verhandeld als slaven familieleden worden uitgemolken om geld machtshebbers steeds viezere spelletjes spelen zolang vrouwen nog altijd worden verkracht oorlogsmisdadigers glashard hun daden ontkennen kinderen worden gehersenspoeld om zich in te zetten voor geweld nog altijd…

een vrouw als ik, zo kien en fijnbesnaard zal nooit een man op wrede wijze slaan met woorden, zoetgevooisd en heel bedaard krijg ik, hetgeen ik wens wel voor elkaar ik zet hem op een voetstuk, langzaamaan zijn ego groeit, een man zo trots van aard laat ik niet naar de gallemiezen gaan al staat een kind niet op zijn repertoire ik…

Wandelend over een verlaten kronkelpaadje Slingerend langs knoestige bomen Loop ik vergezeld door zilver maanlicht Zomaar wat te dagdromen Kijkend omhoog, naar de witte magische bol Voel ik inwendig de lol Om een diepe wens te uiten Een wens die een vorm van creativiteit laat ontspruiten Overvallen door een gevoel zeer frappant Lijkt het alsof…

wij zijn het echt in de grote bol het flitslicht maakt ons voor even onherkenbaar het tijdsbeeld laat zich meten en de glazen ballen geven de naderende kerst alvast wat kleur…

het schip een paard van hout met vleugellamme stilte volgestouwd het vertrek valt hem zelden zwaar de thuiskomst steeds een smeulend verlangen maar thuis zijn gewoon thuisblijven dat kan hij niet verzucht Penelope het water huivert de veerman meert aan een roerloos wachten in onderbroken tijd…

Nooit meer verwacht ik een sneeuwvacht, vaarwel. Mijn hazalaartjes priemen langs mijn bladeren heen die ik straks laat neerdwarrelen, zo bleek en geel als zij blikken. De windvlagen krijgen toch geen vat op mijn jonge loten, zij groeien al na Nieuwjaar. Vergeefs hunkert een kind naar vlokjes. Crocussen krieken al aan de voet van mijn stengels.…

Waag het eens waag het eens God om niet te bestaan waag het eens om een mens een dier of wat voor ander wezen dan ook naar een grote leegte te laten gaan waag het eens - nee uitdagen doe ik niet Ieder weldenkend mens immers ziet dat er geen leegte kan bestaan maar waag het niet - Grapje! - Uw zwarte humor zien we om ons heen…

de avond is een moordende magiër met zijn gele oog van rottend vlees midden in zijn veel te wijde tovenaarscape in ijzig blauw van weggeveegde dagen de warme mond vol rood gesmeerd bedropen de baard van het vuur likken met zwellende buik rondom het middenrif deinend wassend kleuren mengend aquarel meanderend door de moerassen der gemoederen…

Inlevingsvermogen en tact gooien bij jou hoge ogen Zakenvrouw top met eigenschappen en vrij rijk geestesvermogen. Fijne verschijning, subliem, al doe je nimmer uit de hoogte Flair en feeling - van alle markten thuis - schenken grootste. Chique ook erg puur, zo moeder natuur in al haar eenvoud Romantiek en gezelligheid in pacht al had jij het…

Nachten ze slapen Nachten ze leven Nachten ze rusten Nachten bewegen Dan dat ik leegte voel Dan dat ik gevoelens leeg Dan dat ik mijn hoofd vergeet Dan dat ik mijn dromen weet De schaduw gaat aan Het licht komt uit Rust is zacht De nacht is luid…

HOE duizendvoudig lief en zacht in zorg en eerbied zou ik wezen en zeer omzichtig. Wist gij deze vriendelijkheid u toegedacht! Gedenk, wat wij misdeden, niet; niet toen, maar nu was onze tijd, wel was voor ons nog weggeleid een hopen na een lang verdriet. Een hopen als wij lief en zacht zijn zullen en gerust voortaan en mijne…

alles zal vergaan ik weet niet eens je naam maar lees gruwelijkheden in je ogen we houden elkaar vast in een laatste greep op ons bestaan maar het is gedaan het hete licht dat ons omringt heeft geen goddelijke allure we schroeien door hitte van de vuren geen engelengezang wel godvergeten bang om te sterven door de chaos die…

Ik heb het wel gehad met Zwarte Piet. Het feestje is verworden tot ellende, gegrepen door de referendumbende. En zo onschuldig was het toch al niet. Stuur Sinterklaas maar snel terug per boot, die viezerik met kindertjes op schoot.…

voor Tonnus Oosterhoff een kwal licht op in zee roep niet een stoel staat leeg in de kamer kan niet tegelijk op de stoel en de bank we gaan naar de brug naar geleidelijk een nieuwe toonsoort kom je de zon roept ja ik ga mee 'hello texas' de bureaustoel roept ook armleuning trekt ze een bedelkleed aan het licht helpt met…

allitererende moeilijke woorden aaneengeregen in een gedicht veel lettergrepen, onbegrepen inhoudelijk onzin, compleet ontwricht symbolisch lijkt logisch uitbeelden maakt waar veel moeilijke woorden klinken soms raar metafysica, gaat iedere zin te boven metamorfose, voor herschepping gekozen metafoor, vergelijkingsbeeldspraak die blik…

Je zegt: laten we vieren dat wat ons verbindt. Maar ik voel uitsluiting. Je zegt: laten we dansen op het ‘nu’. Maar ik wordt gekweld door herinneringen. Je zegt: laten we proosten op het leven. Maar ik voel dood in mij. Je zegt: je oogt zo content. Maar weet je: het kost zo verdomd veel inspanning om me groot te houden.…

er ontluikt een lotusbloem in haar gelaat tevens mond en hart buiten adembereik haar vrouwenogen zijn het venster op de buitenkant van mijn ziel, inwijkend als een zucht die nooit voorbijgaat diep inhalerend in gedachten te schikken die met ‘t verre water verstillen…

Ineens voorbij Je stond in het leven als een gelukkig persoon, Veel plannen had je. ineens was het voorbij. Wij moeten hier nu verder zonder jou. Een ding moet je weten wij hielden van jou. Herinneringen blijven in ons hart. Je gunde ons mooie en lieve momenten. Dankbaar nemen we afscheid van jou. Waar we ook zijn, je hebt een plekje…

men moet zijn verdriet kunnen delen hoe moeilijk het is om erover te spreken of het soms een ander hart kan breken toch zal gedeelde smart vlugger helen een luisterend oor kan wonden strelen of de scherpste kanten zacht afbreken men moet zijn verdriet kunnen delen hoe moeilijk het is om erover te spreken toch is er angst dat je geklaag…

De dans Zij danste op haar muziek met haar fluwelen rok. Energiek en passioneel gaf zij haar talenten bloot. Wonderschoon en sensueel danste zij op haar tenen de magie van de muziek. Adrenaline kwam vrij elke stap die zij nu danste. Wat was zij mooi! Opeens was er een klik. Zij straalde van plezier. Ik kon mijn ogen niet van haar afhouden…