Alle inzendingen, jaar 2005, week 49

met je eens zo weelderige trots, maar gesmoord in jaloezie en twijfel zijn ook hier de zwakkeren in en door jouw hand vermoord, al ben jij de toendra’s uit de kou, het water van de meren waar ik zo van hou – doch je adem is onzuiver als je paart met het land van Uncle Sam terroristen genoemd door velen, al noem ik ze strijders van de haat…

Nooit om gevraagd of durven dromen, jij die zomaar mijn leven kwam binnen lopen. Ik kende alleen maar pijn en eenzaamheid. Maar dat alles lijkt nu misschien verleden tijd. Nooit gedacht of durven dromen. Om iemand zoals jij tegen te komen. Nooit gedacht of zelfs maar verwacht. Je hebt alles waar ik jaren op heb gewacht. Nu ik je gevonden…

streng voor mezelf probeer ik nogmaals de rommel in mijn hoofd op te ruimen ik poog kracht te zoeken een opening te creëeren in mijn te enge geest maar wat als mijn houding ten opzichte van ... nu eens belangrijker was dan de werkelijke feiten…

Alleen gedachten kunnen mij nog laten zien wie je was en waarom je zo bijzonder bent het is verleden tijd, jouw leven dan de herinnering leeft voort, in gedachten. Je hart klopt niet meer, sterft zelfs af wordt opgegeten of mogelijk zelfs verbrandt er is maar één ding dat ik zeker weet je geest en ziel krijgen ze niet te pakken. Ik schrijf…

Een macho vindt zichzelf een hele vent Maar is in wezen een vent die zichzelf niet kent Een bink, een stuk, een spetter Die stoer en branieschoppend minderen kloot, die etter! In iedere stad een schat, maar de vrouw niet echt door heeft Dat maakt ‘m toch eigenlijk maar een halve vent Die alleen voor zichzelf leeft Van de waarheid wegrent…

Ook al ken je geen integriteit Heb je geen stabiliteit Voel je onbetwiste nijd Als anarchistische meid In een ellenlange puberteit Vanwege burgerlijke banaliteit Door anderen gekastijd En gebombardeerd als stommiteit Toch dan zie ik in jou geheid Dat jij je hebt bevrijd Uit de hypocritisch strijd Van deze zogenaamde moderne tijd…

ik deed mezelf zeer vandaag om te zien of ik nog steeds voel ik fixeer me op de pijn het enige dat echt is de naald prikt een gat de oude bekende steek probeer het weg te moorden maar ik herinner me alles wat is er van me geworden, mijn beste vriend iedereen die ik ken loopt weg, aan het eind en jij kon het allemaal krijgen mijn imperium…

Wat is een winter Als je weet dat sneeuw niet valt Maar de kou wel trekt…

tomaten uit Kwintsheul zijn niet te pruimen en rozen uit Maasdijk zijn maar zozo (die geef je zelfs je ex nog niet cadeau) maar hennep uit Poeldijk ... omhoog die duimen de beste wiet groeit gretig onder glas en tuinders zitten nu weer goed bij kas ------------------------------------------------------ De politie ontdekt steeds meer hennepkwekerijen…

Hoe groot is de afstand tussen schrijver en lezer wat schept de virtuele band is het de afstand hemelsbreed gemeten of de afstand tussen toetsenbord en hand kan je het oog raken dat deze letters leest dromen kweken in de tuin van het verstand Is het de afstand met het licht gemeten Of de afstand tussen geest en geestverwant hoe groot is…

De brave burgemeester voelt zich klote. Minister Donner krijgt nu toch z'n zin door aan te kloppen bij de koningin. 't Complex van cellen wordt nog niet gesloten. Nu 't open blijft na koninklijk besluit, is 't veilig, want je kunt er simpel uit.…

vuurrode nevels rimpelen over water nog vage oevers vogels begroeten de dag met pure levensvreugde…

Zij had de gang van een bezetene, badplaats, midden februari: zo schijnbaar onbedacht 'Ben ik iets kwijt? Nee, daar...' snelde zij langs halfverholen eet- en drinkgelegenheden. Een vreselijk dunne man hield haar staande met plotseling geheven brauwen. Om hem direct op zijn gemak te stellen had zij een horloge moeten dragen en niet gedreven…

ik hang me aan het kruis jij nagelt mijn handen met spijkers een moordenaar met banden doorsteekt mijn zij als bloed niet vloeien wil en vocht van langzaam dood zo uit mij loopt de wereld dondert in elkaar als jij mijn voeten kust lust is weer herboren in het strelen van de doornenkroon de hete striemen op mijn rug,…

Heel langzaam herleeft het verborgen Charlotje Wanneer ik teder in haar heldere oogjes kijk ... Een spannende trek hervleest zich tot glimlach De kuiltjes verdiepen ... de stugheid verdwijnt... Haar frons vlakt zich uit en verzeemt zienderogen Wijl stilaan een tintel aan haar blik ontspringt Haar wimpers en neusje verraden ontluiking En sluiten…

Hij liet haar lijken onder mes, miste vorming aan haar grenzen. Beeldde enkel ondiermens en zijnde werd zij meesteres. Zij hoopte gif in elke fles. -zoop zijn avonturen lens- Van huis weglopen werd haar wens om 't even was hij zwerfprinses. Met zwavelstokjes langs de deuren zag zij zichzelf het liefste leuren. Aan zijn oorsprong had ze…

Hoe of we de materie ook verdraaien De wanklanken in onze maatschappij Ze schrompelen ineen tot dunne brij Als geluidsvervuiling maar mag blijven waaien 'Daar bij de waterkant' van Eddie C. Geeft 't omgekeerd effect van Ali B.…

als je mij niet meer kunt vinden op lengte, breedte, diepte, tijd mijn stem voor altijd zwijgend je niet meer naar mijn wezen leidt keer dan terug naar waar wij dachten dat het leven eeuwig was en waar in eindeloze nachten jij met mij de sterren las…

heden, ben ik genood de toren van uitzicht te beklimmen reis met koffers vol vragen en gedachten naar de Vlakte van Inzicht teneinde de wijsheid te zien, te beminnen ik bestijg duizend treden elk bekleed met een zinderende spreuk doch boven, geheel buiten adem aangekomen stel ik de fundamentele vraag is zoeken naar de Heilige…

je doet me denken aan een verdwaalde avond waar melancholische papierprinsessen dansen op lippen in een verlangende vlucht naar uitgestrekte armen je doet me denken aan het stille geluid van platte steentjes die dromen keilen door eenzame nevels tussen smalle sloten van herinneringen rakelings langs het wateroppervlak je doet…

ik heb een pakhuis gekraakt een hal opgelapt tot nest hoog en kaal in het dal leunend tegen de bergflank één ruimte die open staat ramen knipogen hoekig als ik het ijzeren gordijn sluit één kier laat één bundel van de schemer door steunbalken liggen bloot zuilen dragen vloer en dak bloemen, kaarsen en linten tot een halve maan geschikt…

het vet van de bloesem het zweet van de steenvrucht ik week het los met stoom drijf het door kolfglas tot één kleffe druppel lekt het vloeit in noten open als een lied langs neusvleugels de citrus die haastig verdampt door bloemen verdrongen tot het hars van mirre blijft een tong van slierten likt aan de korst van de kosmos de…

Ik heb een vlieger voor je gebouwd, een vlieger van goud. Met een staart van diamanten; voor elk verloren jaar een diamant. De perkamenten van mijn ziel kerfde ik in het goud zoals onze namen ooit zo kort vereeuwigd in een stuk vernield schroot. Ik wou hem doen vliegen, die vlieger, op de dag van onze dood, maar hij woog gewoon te zwaar…

Nee, ik heb geen trek mijn buik zit vol met liefde maar jij begrijpt dat niet. Je vraagt me of ik ziek ben als ik lachend beneden kom en in plaats van mopper vrolijk praat bij het ontbijt. Maar zeg eens eerlijk vroeg jouw moeder zich vroeger niet hetzelfde af? Zij snapte het vast ook niet wist zich ook met jou geen raad Noemde het…

De oude vrouw loodst mij langs kanalen waar ik anders ingevallen zou zijn of zij niets is zekerder dan onze gezamelijke tred in deze richting Misschien is de weg een rol en de rol een weg? Misschien kunnen wij nooit fout lopen, zolang zij voorop loopt en ik erachteraan.…

Ik kan er niet meer tegen Al die mensen, al dat gezeik Altijd maar beslissen wat ik moet En wat ik vind lijkt onbelangrijk Ik wil er wat van zeggen Maar ik weet niet zo goed hoe Ik weet niet hoe ik het moet brengen Maar ik bepaal zelf wel wat ik doe Je kunt me niet dwingen Ik zal nooit worden zoals jij ‘t Kan me ook niets meer schelen…

ik had je aangekleed met ogen uit mijn voorraad hemeltergend blauw warmte vragend voor de kou je was anders in beweging verbaasde me compleet vroeg me of ik meeging ik was nog niet gekleed pelde laag na laag mijn eigen oordeel en gewoonten helder werd mijn blik schoonde zo mijn eigen ik ik zocht je deur na deur verruimde zo mijn…

Het zal je ego strelen, als jij dit gedicht ooit leest. Al heel lang niet meer samen, die tijd is echt geweest. Maar ik heb nog steeds zo'n heimwee, naar wat was, die tijd van toen. Niet alle dagen feesten, maar 'k was thuis, in mijn gewone doen. Nu bijna 4 jaar verder, de wereld draait toch door. Verbonden door 3 kinderen, jouw stem…

het woord de belofte hoop en geloof mens zoekende naar licht in de duisternis en de waarheid arme arme zoekende hopende gelovende onzekere bange mens aan wiens woord en belofte gehouden en wiens woord en belofte te vertrouwen zoekende naar het licht in de duisternis behoedt de dwaaltocht van geloven u voor de waarheid van niet…

vervaarlijk met je tanden bloot lip gekruld door woest gegrom bijtensklaar en harenrecht die aanloop netjes uitgemeten mist de sprong haar degelijkheid kant nog wal de ijle lucht loop je schop na schop jankend weg die laatste net onder je kont…