Alle inzendingen, jaar 2008, week 24

Hey Je bent goed zoals je bent Geloof me maar Rustig maar Je bent Zoals elke mens uniek en waardevol Geloof het maar Aanvaard je maar Je mag er zijn Met je lichte en Donkere kantjes Met wat in je leven Is goed gelopen Maar ook waar het is misgelopen Aanschouw het Maar veroordeel het niet Laat het zijn En dan sla je de bladzijde…

rusteloze zwerver wat zoek je toch achter elke horizon? je klimt over bergen zwemt in rivieren bezoekt stad en land ziet de wijde zee waar komt toch je gulzige zoektocht eindelijk tot rust? steeds wisselt het decor van alle aardse dromen…

Het spel is gespeeld Pionnen opgeborgen Geen woorden meer uitgesproken Alleen de gedachten, waar ik de ene pion voor de andere schoof. Het plezier dat ik eraan beleefde De waagkansen Het polsen, wat kon en niet Alles weg in één zucht! Wat nu? Het antwoord moet nog komen Nu alleen maar in mijn dromen De werkelijkheid is anders Alles…

Ze stak haar tenen in het zand En streelde zacht over de foto in haar hand Ze keek naar de zee en de helderblauwe lucht Ze zag de vrije vogels, en slaakte een zucht 'Kon men maar vliegen', dacht zij 'Dan was je nu heel dicht bij mij' Hij staarde uit zijn raam, en dacht aan haar Zijn hart fluisterde: 'wij horen bij elkaar' Een traan gleed…

Zie hoe de wolken zich grijzend spiegelen in het deinende water dat zo vurig brandt waar de zon in het westen is verzonken Rood glijdt een gloed over het verlaten strand Kabbelende golven ruisen zachte woorden ze dansen zich tot een roes van schuim Het zwarte zwerk knipoogt heldere sterren Een meeuw krijst de magie uit het hemelruim Een…

een hartje van goud ze wist het niet van zichzelf het goud houdt afstand twaalf en een half jaar herinnering in het brons kleurig eikenhout onder eigen helm grote ogen gesloten wanneer vlieg je weer het rode gezicht paars van ingehouden kracht op gouden tors - de paarse vogel in de ondergaande zon kan elke wolk zijn…

Papa Geen voorbereiding Ineens een puber in huis Er was eigenlijk geen plek Maar jij gaf mij een thuis. Kwestie van wennen Eén meer dan jullie en de kat Je hield van me Zelfs als ik de regels overtrad. Een 13-jarige opvoeden De confrontatie die ik met je zocht Net over de top gaan Terwijl ik praktisch alles van je mocht. Normen…

Krokettengrond en hamburgerdozen Straatstenen mayoglad In de poel des verderf ben ik dronken Maar vannacht nog niet genoeg gehad Ik zie nog neonlichten, hoor nog zingen Hoor nog lallen, glas gerinkel Schel gelach uit lange stelten Kortgerokt met lage truitjes en buiken bloot Glitterluchtjes, hakkenknikken Oude snoeper zwaar beschonken…

Als dit leven over is zal mijn helikopterblik kijken over groene velden waar ik als kind speel de koeien met mij hardlopen eten uit mijn hand stelen met kindernagels ingesneden paardenbloemen krullen in hun magen en neem een bosje mee om moeder te verrassen de krullen vindt ze prachtig als ik onder haar kopje thee vaders toverkunst vertoon…

Woorden duren maar even, herinneringen wat langer en liefde voor altijd. Soms toch, want sommige woorden duren een leven lang, nog langer dan de herinnering, maar nooit zo lang als liefde. Liefde is eeuwig, ook al schijnt ze zo kort omdat je elkaar ooit los moet laten.…

Ga de wereld in zoek de vrede bedenk wel dat niet voor niets de zon in je leven is gaan schijnen. Neem je geloof in God mee en doe eens wat voor een ander zonder dat je iets terug verwacht. Misschien bevalt het wel zo goed dat je verder loopt.…

Als de zon haar stralen heeft verzacht en de uitbundigheid van de dag is verstomd en weer een dag is weggekust geven de bomen met hun onbeweeglijk blad een oase van rust en de nacht alle lief en leed meeneemt in onze dromen wachtend op een nieuwe dag die ons weer jubelend zal verwelkomen…

om vijf uur in de ochtend schrapen mijn vingers de nacht rechtop en ik bedenk in vol bewustzijn dat ik de vluchtigheid van woorden niet wil overleven los of in een gedicht onder sneeuwwitte sterren het klinkt onzinnig en meer dan zwijgend maar waarom zou ik liegen in of buiten mij de maanverte van uren er is…

En de wereld draait door, ongeacht wat, We doen wat we doen en niets minder. We klagen niet meer, al zijn we het zat, Ook al hebben we van alle regels hinder. We zijn, stuk voor stuk, allen gevangen, We zeggen niets, verkiezen het zwijgen. En ook al woekert nog het verlangen, Wat we willen, zullen we niet krijgen. En de wereld draait door…

Ik zeg je schat, slaap zacht Ik loods je wel veilig door de nacht ik zal wel over je waken en alles wat jou bedreigd onschadelijk maken Ik spreid mijn vleugels en weg is het gevaar Ik zeg je schat, slaap zacht…

ga maar fluistert mijn innerlijke stem had je niet meer moeten roepen je bent door de verstreken tijd gekropen aldoor een mengeling ademend van afstoten en hopen mijn handen raken nog even aan jouw huid de ziel ervaart met tegenzin een afwezig geluid ga maar zwijgen mijn lippen * ik heb niet geleerd een…

Neem de goal als doel en kop dan met je verstand bal voorbij doelman!…

Pad ‘koude kikker’? Papa pad rijdt op rug bruid vast adres op zak!…

Doelloos loopt ze door de kamer Haar gedachten zijn elders Het is donker en kil in huis; ze rilt De thermostaat moet hoger, denkt ze Het voorjaar lijkt niet op een voorjaar Maar het deert haar niet Alles in en om haar heen huilt Wonderlijk hoe de natuur zich soms aanpast Ze staat voor het het raam De straten zijn nat en leeg De huizen…

Verzamelen raakte uit de gratie Met de intrede van neolithisatie Een reden voor de overgang Is niet eenvoudig aan te geven Misschien dat men simpelweg Een nieuw avontuur wilde beleven Of is er sprake van verandering in het klimaat De omstandigheden: beter, dat is zeker Met de ijstijd was ook de droogte verdwenen Natter en warmer, dat is…

bloesem waaiert speels weeft slingers tegen wolken fantasiepatroon…

Nooit schrijnender dan In de sneeuw Van het misplaatste Land Voor de mensen Van toen…

Waarschijnlijk begon het heelal met een knal, die zich materialiseerde Daarbij vraagt een mens zich af of het de stem of de wind van God was alsof het Hem iets zou kunnen schelen Restaureren, herstellen in de oude stijl dat lijkt me wel wat, net zoals het idee dat menselijke cellen volzitten met onreduceerbaar complexe systemen…

begraaf mijn tranen op het strand met zachte streken van je hand zodat ik nu eens kan vergeten de geheimen van niet-weten die mijn leven domineren als een tij dat niet te keren krachtig beukt op kademuren alle dagen, alle uren van mijn onvolkomen leven dat ik eens terug zal geven zodat de Man die tranen spaart de mijne in het zand ontwaart…

dat ik nu voorgoed afscheid van je nemen moet je uit mijn leven verdwijnt verboden terrein wordt jij die mij jarenlang met open deur verwelkomde verwarmde en beschutte getuige was van mijn verdriet in jou mocht ik wonen bij jou was ik thuis in je wijdgespreide armen vond ik blind de weg naar huis…

mag ik dalen in jou verdwalen voordat de laatste kus ons slapen sust we vlogen samen jij vitaal in diepste donkerblauw zo wolkenvrij je ging hoger dan je veren konden dragen ik relativeerde kwam je halen in dalen verloor ik ook de enig laatste wilde veer…

Onder de hoede van de nacht biedt rust het hoofd geborgenheid in evenwicht Als de zeevogel schel de stilte scheurt wanhopig in de leegte krast klokslag drie De eenzame wandelaar in de straat lijkt niet zo ver van hier…

de bewondering liever dan lief het liefst gewoon gebleven ik heb u lief maar blijf wel uzelf dan zie ik u gaarne…

kunst van de wereld oefent aantrekkingskracht uit op een vrij uitzicht…

Ik ben de wolk, Gij zijt de zon.... Ik ben gezwollen van 's levens wee.... Loom drijf ik heen, naar de zon, de zon, over berg en bos, over stroom en zee, naar de zon, de zon! Gij zijt de zon! Met gouden zomen omkleedt Gij mij; uw zachte glans omvaâmt mijn wee, doordringt het gans tot al mijn tranen nederstromen.... O Levenswee…