Alle inzendingen, jaar 2008, week 40

Geen hand die ik bereiken kon geen stem om op terug te vallen, geen oor, geen hart dat luisteren kon of wilde stappen meer terug dan vorderingen makend en alles enkel maar in zwart niemand zag het, geen lachen, die druk, die pijn van het alleen zijn, dat verwoestend alleen zijn mijn geest, vele malen gestorven in de koude zwarte…

Wazige wolken verbergen herfst in de knop grauw tovert schoonheid…

Er is al herfst in de lucht er is al herfst in de kruin van bomen Er is wind uit het westen er is regen als zijn compagnon Nog is er een nazomerboom,schuilplaats voor het grazend vee koe of paard Nog even...en ik zit bij de open haard hoor het knappen van haar takken.…

zij legt geen steen haar mozaïek is transparant zij kleurt het glas in samen kijken danst sprankelend in licht zonder enig vergelijken daar waar wij zwoegen steeds de fundamenten voegen hecht zij haar geur en droogt haar kleuren in een warme zon jij bent het licht nooit zijn jouw patronen ooit gezwicht voor dwang jij transparant…

En je weet, donderwolk we horen jouw stem nog tijdens nagelbijten van tijd die jou geen dode ziel verwijt trouw strelen trillende snaren dragen tussen benen geen beelden of onder zwijgzame metaforen tillen handen doorzichtig zand een nooit vergeten tastbaar ooit in het afleiden, heen dragen van herinneren de zee vragen, tijdens het bos…

Vannacht ontmoetten wij elkaar ik zag je al van verre Je straalde maar ik ben gehaat door de schrijver van de sterren Je trok een kap over je hoofd onttrok je aan mijn ogen Ik voel de pijn van hoop die dooft de pijn van onvermogen Ik hul je in een schreeuw wanneer wij als vreemden elkaar passeren Het spijt me maar ik kan niet meer jouw…

De meeste middenstanders lijden pijn omdat er bij hen steeds meer wordt gejat. Men is die criminelen meer dan zat want ook de pakkans is bijzonder klein. Maar hoort…, de winkeldief spreekt onbevreesd: “Míjn pakkans is nog nooit zo groot geweest!”…

onzeker zoeken, de jeugd in een notendop pinda's pellen en zoete Spaanse wijn, de vloer kraakte het maakte niet uit of het smaakte, naar meer, dat dan weer wel wat over blijft is de terugblik, halve liters…

(Aan Johnny van Doorn) De dichter een tovenaar, een derwisj een ziener een zegger van zijn kabbala van klanken Een zachte stem in een struikelende cadans De hal der kennis die slechts toegankelijk is voor wie door de stilte zijn gegaan. Een magistrale stralende zon.…

het lachen in de herfst verleerd bijna vergeten dat het er was als mossig groen en vochtige aarde dat leven doet jouw hand op de mijne de kinderen in de bladeren wervelwindje van leven een zomaar zondagmiddag en nu nu ze groot en bijna weg zijn vallen de bladeren weer slaat regen ongeduldig tegen hetzelfde raam van waar ik je lopen…

zoals ze daar zat te verherfsten het zonneke gele blaadjes aanviel om kleur te bekennen gans het park in lichterlaaie volk op de bankskes liet komeren zei ze niks tegen zichzelf, friemelde aan het koordje van haar sacoche werd stillekes ouder, uur na uur ge kunt vele knopen in u vingers leggen zenne, handen rimpelen toch anders dan een stilstaand…

Ik zat op je te wachten met het eten toen jij werd getroffen door een bom. De koude etensresten in de verweerde kom beschrijven mij wat van jouw lichaam rest. Rouwen is het omgekeerde want ik leek dood, niet jij, totdat in mij weer honger is ontstaan, verlangen werd geboren. Blootshoofds heb ik het nieuwe levenslicht zien gloren.…

Ik heb het onder de zon gezien, dat wat je altijd zult voelen, dat wat je altijd zult weten... Ik heb het onder de zon gezien die intense waarheid van dat wat je altijd zult voelen dat wat je altijd zult weten Ik heb het gezien onder de zon.…

ik haat het om in wachtpositie te worden gezet want dat doe ik al, met mezelf. ik vind het klote om niets te doen want dat doe ik al, met mezelf. dus als ik nou niet wacht en iets ga doen met mezelf verandert er vast wel iets, in mijzelf!…

'n libelle verwelkomt mij als twee vlinders innig dansen het zonlicht weerkaatst de schittering op statige bomen vers gevallen bladeren maken kringen in het water eenden snateren , zie hoe ze komen bedelen om brood de wind speelt 'n spel op grote hoogte alwaar de bladeren zich krampachtig vasthouden voor de vrije val ©Lady Love…

De zon op mijn huid maakt de tranen in mijn ogen meer dan goed…

De Oppasser. Een treurige dag ik heb een vriendje verloren. Niet zolang geleden geboren. Als ik op visite kwam. Dan sprong hij al tegen me aan. Hij was zo vrolijk en spontaan. Vanmorgen vond ik hem in het huis van mijn zoon, badend in het bloed. Dood , en dat is wat pijn doet. Ik voel me rot en beetje kapot. Ik was de oppasser van dat kleine…

Breekbare zinnen vormen een geheel en zijn een deel van mijn binnen Proberen woorden te vinden keer op keer ze aaneen te binden totdat uitgesproken is wat eens gebroken is…

Als een angstig musje zit ik soms dicht tegen je aan onzekerheden dreunend door m'n brein maar ...Ik Hou Van Je. Als een kind lig ik soms huilend in je armen tranen stromend langs m'n gezicht, maar ...Ik Hou Van Je. Als een overspelige snol voel ik me soms als ik je geef wat hém toebehoort maar ...Ik Hou Van Je. Zal…

Een treurige dag: ik heb een vriendje verloren. Als ik op visite kwam Dan sprong hij al tegen me aan. Hij was zo vrolijk en spontaan. Vanmorgen vond ik hem in het huis van mijn zoon, badend in het bloed. Dood, en dat is wat pijn doet. Ik voel me rot en een beetje kapot. Ik was de oppasser van dat kleine vrolijke beest. Kon ik maar praten…

Als de wind zich draait de schreeuw vanbinnen klinkt en de eenheid is verscheurd Dan is er geen weg terug en is de liefde voorbij terwijl tranen zorgen voor regen in ons hart We komen nooit meer terug in die ooit zo mooie wereld die ooit de onze was.…

Zou iemand het merken? Dat ik een appel heb laten vallen uit de schaal en vervangen door een ander exemplaar.. Ik denk het niet,als de appel maar de honger stilt en de dorst lest. Niemand zou de andere appel missen, die net een beetje anders smaakt en anders aanvoelt. Met zijn eigen unieke geschiedenis en zijn eigen unieke DNA, zou niemand het…

Gor deinen beminde strelen langzaam weg op de oneindige klanken van een luit hoog van een parterretrap Zingend en dansend spinnen spinnen zij rond elkander Velours sluit klappende vergezichten uit van succes…

Vandaag ben ik vrolijk en voel ik me goed vandaag word ik blij van iedere groet Vandaag heb ik mezelf hoog en laat me niet denigeren vandaag ben ik slim en ga al mijn fouten corrigeren Vandaag ben ik aardig en praat tegen iedereen en wanneer ik iets verkeerds zeg herstel ik het meteen Vandaag ben ik geduldig en wacht ik zelfs op jou…

1 de groei ginds in de tuin der lusten gaat mij ver boven het verstand alles groeit er zoveel sneller dan de kool hier op het land 2 een bril is meestal met twee glazen hoewel ik blijf mij steeds verbazen dat zo'n ding met slechts één gat zoveel bezitters heeft gehad 3 ik ril mijn god wat is het koud en ik voel me zo omstreden dan…

Gedraagt zich als aap Heeft het verstand van een aap Ziet eruit als aap Misschien is het dan een aap Hoort hij thuis in de diergaard…

nee, ga niet weg nu mijn vel nog tintelt van ons afscheid je weet hoe de regen hier zal binnenstromen het dak begeeft muizen, spinnen en wespen mij belagen het wordt al donker de honden huilen de melken maan vol hallowenen geraamten voor het raam blijf nog even verdrijf met mij de duivels uit mijn huid…

Toen zijn pijnen niet meer werden bedwongen, heeft hij de dood vertrouwd, en naar zijn gunst gedongen, en in zijn laatste dagen, als op een vriend gebouwd.…

De maan heb ik in mijn haar gestoken want ik wist dat zon meer verblindt dan duisternis ooit verbergen kan in mijn armen, op de rand van de wereld van binnenin, het verhaal is pas dan begonnen, met opoffering en mededogen. het woord heb ik in mijn hart geborgen want ik wist dat één woord meer zal vertellen dan zinnen kunnen openbaren van…

De man vond Miss World adorabel. De vrouw bleek al spoedig capabel om hem te verleiden. 't Was vaak, dat ze vrijden. Verwekt werden Kaïn en Abel.…