Alle inzendingen, jaar 2009, week 39

Ik wil zijn wie ik ben, Oorspronkelijk, Puur, zonder een masker. Ik wil zijn die ik ben, Vrij, ongedwongen, Ontvankelijk. Ik wil zijn waar ik ben, Hier, daar Overal. Ik wil zijn als ik ben Vandaag, morgen Altijd. Ik wil zijn wat ik ben, Man, vader zoon. Maar ik wil vooral mezelf zijn met jou.…

ik stak kaarsen aan en wilde bidden maar de wind golft rook het licht speelt spook op zwart beroete muren mijn gebed is valse hoop de dag brandschildert licht in lood gezette ruiten leven speelt al eeuwen buiten binnen rusten zielen van hen die in de tijd ontvielen hun tempels zijn geplaatst in urnen aan de muur ze begraven was…

Hoog riekend op Zijn Troon Bespuugde ik Zijn Gewaad Sloeg ik Hem en rukte Zijn Kroon woedend af Ik sloeg buiten zinnen In op zijn Geest en Zoon Ik ben een moordenaar De beul van de Drievuldigheid Ik heb G-d vermoord…

Gespreide Vleugels Half begraven in het zand Monument van eer…

helen herfstdagen weer waar bruin langzaam verrot raakt hij het laatste groen al mijmerend nog even aan het was in die dagen dat lachen verboden leek en luiken gesloten werden licht heeft geen gordijnen wanneer een pen lange dagen van de kalender streept en ogen verlegen lachend door het venster naar binnen kijken…

op een kleine heuvel heb je de citadel gebouwd onneembaar en vertrouwd de stenen zijn je zonder vragen aangedragen alleen de kleur heb je geschouwd met cement uit alle lagen tolerantie hechtte jij de verdere expansie maar je vrijheid was ommuurd het veilig nest gevangenis op uitbraak werd gevuurd bent ondergronds gegaan gevlucht…

Is het wellicht de kwaliteit van het bewustzijn Desondanks toch werkelijkheid durven blijven. Dat een letter, een woord een vrouw evolueert Durf ik ( wees niet bang ) niet te ontkennen. Hoe schrijf je liefde in minderheidstalen. Dat een letter, een woord een vrouw evolueert Denk na voor je zelf, is er meer aan de hand. Tijd valt op…

Neem niet mijn herinneringen mee Laat ze maar bij mij achter Ik gun je je vertrek Ik wist dat het eens zo moest zijn Ik wil eigenlijk helemaal niet weten Dat jij weg bent Dat ik je nooit meer zie Niet meer in het echt althans Het is beter zo Ik weet het Niet voor mij Maar wel voor jou Ik zie nog beelden Ik hoor nog ons…

Afstand zonder belang Dichtbij is eindeloos Vrede wordt geweerd Oorlog en kwelling met verdriet verteerd. Belangeloos streven, voor andermans leven. Dwingend duwen Gelaten ontvangen Het afscheid van toen Is de aanvaarding van nu.…

O, laat mij tot uw voeten komen, Omdat gij niet uw boezem biedt, En, zachtjes lachend, zalig droomen Van al mijn heen-gegaan verdriet. O, laat mij tot uw voeten komen, Omdat gij niet uw boezem biedt, O laat mij met uw woorden spelen, Omdat gij mij uw mond ontzegt, En 't lieve, dat uw mond mij zegt Als kussen van uw lippen stelen…

Oktober met uw donkerblauwe dagen, Uw koesterende warmte en koelend licht. ’t Hart kan uw heerlijkheid haast niet dragen. Gij zijt té schoon voor ons verweend gezicht. O, tranen kunnen onze ziel niet zuivren, Zij maken ons ellendig en zo zwak, Dat wij voor uw milde weelde huivren, Als uw wit licht in stille kleuren brak. Gij hangt de weke…

Als kind droeg ik het liefst mijn voetbalbroekje Een witte van katoen Moeder had dan altijd hetzelfde verzoekje Een pleziertje dat ik haar bijna nooit zou doen Maak je nu niet weer meteen zo vies Probeer een dagje schoon te blijven Ik dacht dan altijd maak je maar geen illusies een héle dag, je kunt het ook overdrijven Ik wilde dat…

In mijzelf het allerkostbare en blijvends niet te verliezen, om jeugd en tijd terug te winnen en me uit de eindigheid te tillen, menig energie gemorst, wat de natuur geen moeite kost, opnieuw te kiezen, de enige maat te bepalen, niet verder af te dwalen tot de fictieve grens van wat ik achterlaat, een weg gekroond met onderscheid,…

Altijd zijn wij mensen onderweg Onderweg naar huis of werk Op weg van huis naar de kerk Wij mensen blijven onderweg. Onderweg zijn, hoort bij het leven Nooit kunnen we blijven staan Wij moeten ergens heen gaan Dit is en blijft een vast gegeven. Wij mogen ook onderweg zijn Want onze toekomst is in Gods hand Wij zijn onderweg naar ’t Vaderland…

Het is de kiezer blijkbaar om het even Dat Hero Brinkman van de PVV Een drankprobleem heeft, niemand zit ermee Hij heeft het zelf meteen ook toegegeven Als andere partijen dit zo deden Dan waren ze niet zo ver afgegleden…

Een ontmoeting, oude liefde Die vonk in je ogen Van vergeten verlangen Toch is er dat vlammetje, onbewogen Warmte en wederzijdse liefde Dat vlammetje flikkert Als sintel van die liefde ’s Nachts lig ik wakker, onmacht Voel me alleen Herinneringen zijn verdwenen Geen arm om me heen Als verloren sterren in de nacht Het zoete licht van de dageraad…

met opgeheven hoofd drink ik de zon die nog steeds weet op te duiken tussen gestaag passerende wolken en elke slok geeft me weer vleugels om te vliegen naar het minimale blauw pas als de zon er geen gat meer in ziet laat ik me kisten…

Veel van wat spannend was heeft plaats gemaakt -al is er wel iets van gebleven- voor het zeker weten Net zoals de lage duinen waarachter zich de donkere polders bevinden Die duinen die met helder weer zelfs waarneembaar zijn vanaf mijn eigen overkant zijn nu voorgoed verdwenen Ik heb ze ingeruild voor jouw eerlijkheid en maakten…

Soms is je ritme van slag lijkt de juiste toon maar niet te vinden zit je in een andere maat vibreert je gevoel daar op een andere golflengte dat voelt dan als eeuwig maar blijkt achteraf toch kort gelukkig kan je ritme ook weer gaan kloppen zolang je hart nog klopt…

achterblijver in de vijver van lopend geluk wie stelt mij op de hoogte van verjaarde dagen? pijnlijke heupen en knieën worstelend op deze gang verjaardagen en namen uit mijn hoofd verdwenen vergeten gezichten van lieve vrienden strijdend tegen de ziekte in het vroege voorjaar een domme uitglijer op weg naar de bingo die steun…

zonder rand of kant zo rimpelloos en glad leg ik mijn handen rondom palmenstranden voel warm zand en zoek zijn ogen onder de schaduwrand van een strooien hoed ik draai hem rond en rond drink die blauwe zee als een cuba libre van zijn mond de bal rolt…

OVER EEN SCHILDPAD Een schildpad acht het ongezond te slapen op de koude grond. Zijn schild wordt bovendien dan vuil. Veel liever pakt hij een fauteuil. Zeer passend is naar zijn gevoel daarvoor de naam schildpaddestoel.…

Vandaag kwam Scheringa zijn schaatsploeg presenteren 'N voetbalclub én 'n museum, 't kan niet op Maar nu gaat heel die boevenbende op de schop Alleen dáár wou ie ons niet over informeren Maar wel met lenenpuntenel je klantjes lokken Dirk is een held, maar dan op geitewollen sokken. ----- DSB presenteert schaatsploeg…

druppelgewijs herken ik mij op ziel en zin bij alles wat jij zegt/schrijft denkt en doet meer dan jij denkt ik bijt het houtgravure uit jouw woorden als gravity parels op mijn huid niemand die het merkt maar spiegeldiep wordt mijn twijfelkruid weggenomen kalm en rustig jouw kunst ontvouwt mijn weten ik beweeg me, leef me voort…

Ik zei de hond maar niet te hijgen toen ik je daar je zo breekbaar zag. Alle ramen heb ik dichtgehouden, alle vogels vroeg ik stil te zijn. Bad de kerk een doofkoord te rijgen voor elke voorgenomen klepelslag die je uit je slaap zou kunnen houden. Zodat ik jou, zo mooi en stil en klein als je daar nu ligt, je in gedachten nog even…

Geen traan meer want zij werd door de nacht veilig opgeborgen. Geen zilte spoor op het aangezicht, enkel de stilte en het fletse licht van de door weemoed omfloerste morgen. Geen traan meer te ontwaren, geen zichtbaar bewijs van verdriet. Alzo houdt de stille morgen de bitterheid verborgen van zieletranen die niemand ziet. Geen traan meer…

Zie je de zon en zie je de maan? Zie je je vader en moeder daar staan? Zij wachten op jou tot je weet wie je bent. Zij hopen dat jij straks de wereld kent. Zie je de sterren en voel je de wind? Iedereen hoopt dat jij wel iets vindt. Iets dat verstopt is, dat niemand kan zien, Enkel wie jong is die vindt het misschien. Heeft het te maken…

Na Kinderdijk en de Aalsterse stoet werd nu de tango werelderfgoed. Dus, sleur ik een fee tegen mijn gilee dan krijgt de danstent Unesco-poet.…

Neon en Pints ingeruild voor vertraagde treinen en bier uit plastic glazen. Druk verkeer ging liggen weer en de donderjagende heren, op gloednieuwe herenschoenen, zijn weer geworden tot heren in blauwe overal. Next stop: heerhugowaard, waar kerk en fiets in de wind nog staan. Globalize. Think big. Maar hoe ver is het einde van…

braamstruiken, helmgras en duinkonijnen kunnen niet kiezen voor mijn hazenpad zodra Leviathan luimende kustlijnen in woede zal dragen op haar schouderblad landhongerig de zeereep wil ondermijnen en verbouwen tot zonloze dodenstad die in gedenkbladen zal verkwijnen wanneer de klaagzang klinkt van cherubijnen niemand nog kan schuilen onder…