Alle inzendingen, jaar 2010, week 32

Ik de snotneus dacht dat ik alles wist dacht dat ik alles wist van het leven maar jij pap wees me op de goeie weg Al zeg ik niet veel weet ik hoe moeilijk je het hebt en als iemand begrijpt waarom je doet wat je doen moet ben ik het wel En nu de snotneus dat ik ben denkend dat ik alles weet denkend dat ik alles begrijpt van het leven…

Ongekend toch bestemd Vol vrijheid toch getemd Uitdaging toch lot Normaal toch zot Volgend het spoor Onbekend maar toch waar ik hoor…

Immers, duisternis lag op de vloed, onze zielen waren in nood en God zocht ons in die eenzame nachten. Nog steeds gaat het ons niet goed, wij ontvluchten de waarheid van ons lot en het nu kan maar ten dele verzachten wat onze oorsprong zo duidelijk begreep. Noem mij een naam die niet verbonden is met een onoplosbaar lijden, mens-zijn,…

Ik lees zo vaak berichten in de krant Hoe er opeens een scheepsramp plaats kan grijpen Dat ik ‘m ongewild begin te knijpen, Want ik moet heen en weer naar Ameland. Misschien, zo denk ik bang, loopt ook ons schip Wel midden in de Wadden op een klip.…

Zacht in het vochte regenvlies vervloeid, Staan plans van natte kleur, met kalme, pure Contouren: donker-fonklend, ookre muren, En daakjes van karmijnrood, dat stil gloeit Bij 't fijne grijs der lucht, die klammig broeit. De scheve dake' en waggelende muren Glibbren van gave, glanzende glazuren…

Mop, ik wil je wat zeggen, het een en ander aan je uitleggen. Misschien snap je dan wat ik bedoel, over wat ik denk en voel. Heel gelukkig ben ik nu niet en dat doet me veel verdriet. Ik wil zo graag terug naar toen en het vandaar met jou overdoen. Daar voelde ik geen pijn en verdriet, want weet je, het bestond er gewoonweg niet. Alleen…

Als hoop kan zwemmen, schenk ik je een rivier Met mijn monding in jouw mond op vruchtbaar gemaakte grond en graag gaan we samen een gesloten geheel vormen tegen beter weten in... Opgelost in extase schilder ik je een panorama Bergen, beekjes, bomen en blijf hopen op stormen die uitgestrekte vlakten strelen Indringend en geheel geef ik…

Arm mens, waarvoor ben je geboren, waarvoor ben je op deze aard? Tot welke rang wil je behoren? Wat is je medemens je waard? Arm mens, ben je soms beter, dan een ander, dat je boven hem staat? Zodat je die ander voor geen meter, in zijn eigenwaarde laat? Arm mens, wat is je streven, het doel van jouw bestaan? Kun je niet in vrede leven…

Mijn handen, die horen bij mij zonder ben ik niet compleet. Handen, waarmee ik als baby heb geleerd ze te gebruiken. Waar ik als kind mee speelde er ook mee leerde schrijven. Mijn handen, die hebben leren werken ook kunnen troosten en strelen. Mijn handen, waarachter ik mijn tranen en verdriet kan verbergen. Met die handen, heb…

ze regen zich aaneen, als kristallen die de zon gebroken langs de wereld legden heel subtiel viel licht langs ankers zwaar verbonden met het water dat slechts schepen draagt omdat het moet een blauwe groet en honderd uren wind geblazen onder luifels waar de warmte koelte vindt knusse buitengeuren tussen kooklucht en de smaak naar…

zie daar! een blauwe veder dobbert op ruggen van inktzwarte golven, en bloedkoraal onder woeste baren bedolven.…

De ruimte geven De hele dag heb ik naar je gezocht mijn Lieveling, terwijl ik moe en warrig was in mijn hoofd. Ik heb gezocht naar Je stilte en rust om Je beter te voelen. Oh, laat me voortaan niet alleen met al die drukte in mijn hoofd, maar geef me een seintje dat Je aanwezig bent, diep in mijn hart. En als ik Je niet…

Ik geloof in leven, liefde en lust. Dagen van stil verdriet. Dagen waarop ik werd gekust. Dagen waarin ik van jou geniet. Maar altijd. Overal: De dag waar ik jou ontmoet. Samen daar is alles goed…

Als bloed kruipt waar het niet gaan kan, hoe weet ‘n transfusie waar ie zijn moet dan?…

Zwart als het ravenkleed; bezield door verlangen te vernietigen, ze offert haar kinderen; voor een duister doel nachtmerries van het bestaan.…

in de avonduren verlangend naar de actie van het westen, want daar ligt voor mij een passie met in de hoofdrol clint eastwood die man speelt toch elke keer zo'n goede rol in western films dat ik zelf verlang naar die mooie tijden met van die cowboys met hun acties waar clint eastwood wordt geschilderd als de naamloze vreemdeling die de…

Wat wrevel op de achtergrond om onbegrip en veel te weinig woorden; Waar blijft de aandacht voor de zon, de dankbaarheid, de slotakkoorden? Wat wrevel op de achtergrond maar ook een trage glimlach om het leven dat altijd anders is en niet gepland en gratis wordt gegeven. Wat wrevel op de achtergrond maar och, er zijn toch zoveel mooie…

Lijken, liggen waar eens velden waren. Kinderen verdrinken, sterven en creperen, terwijl ik dit gedicht laat vloeien uit mijn pen Veilig weggekropen achter dijken, goed beschermd tegen gevaren, halen we de schouders op, beredeneren: Het zijn maar Pakistanen. We zijn in shock! De vakantie is verzopen! De camping staat weer onder water,…

niet meer dan jou ben ik mens waar ik begin zal ik jou zijn rondom als niets wordt gezegd of gezien of weet hoe zich te vormen zoals wijd, de zee tussen de linker- en rechterzijde van dit papier maar het wordt later en ik ben geen kunstenaar de waarheid van mijn gedachten zal zich aan dit zwijgen houden aan meeuwen die niet…

Mijn rem brandt zei Gerard dauw me eens aan het is niet ver meer naar waar Jan steen en been klaagt over pijn in zijn bol Ferdinand maar toen Frans’ hals brak verliet hij het land…

Een nieuwe dag daagt uit de schoot van stilte vieren we licht nu nog onvolkomen maar als een geschenk overkomt schoonheid ons…

De wereld zou zoveel mooier zijn, als men elkander in waarde liet Want waardevol of waardeloos dat zie je aan de buitenkant niet. De wereld zou op haar mooiste zijn, als mensen groeten zonder venijn Maar stel je nou eens voor dat het altijd vrede zou zijn.…

op deze vrouw heb ik gewacht alles heb ik laten lopen maar nu is zij daar goed ontwikkeld geestrijk presentabel zij het infaam met een onzekere toekomstindicatie maar wie dan leeft dan zorgt…

Het lichaam moe en uitgeblust de ogen zwaar verlangend naar rust toch weten vele gedachtenstromen de stap naar nachtrust te voorkomen Getob dringt ongewenst naar binnen en laat zich niet door slaap overwinnen Na veel gewoel het licht weer aan pak ik een boek onder bed vandaan hopend dat lezend in het schrijven de zorgen uit mijn hoofd wegdrijven…

als liefde al vonkt maar woorden nog niet vallen spreken ogen taal…

een levenlang heb ik de scherpe randen van glas gepolijst vormen in alle kleuren onder handen gehad pijn gevoeld als er iets brak geen scherven gelijmd met een barst zijn de ideale lijnen verbroken eerst mat toen transparant gegoten of geblazen van glazen tot schitterende vazen heb vaak de hemel gezien maar in het reiken naar…

Ik heb je ooit een hart onder de riem gestoken, je aangemoedigd om gedichten te blijven schrijven en zie aan, ik had gelijk, je bent een ware ster geworden in gedichtenland, je drinkt teveel, dat valt je te vergeven gezien je mooie droomwoorden, gedrenkt in oeroude wijsheid en ervaringsleer, kom, madame Hubers, even oud als ik, durf je nog of…

zou ie het nog weten, die belangrijke man hoe wij vroeger knikkerden om de pot busje-schrap deden en hard wegrenden om niet gevonden te worden steppend met luchtbanden om de hoek sjeesden moedertje en vadertje speelden met een rol Mariakaakjes bij slecht weer de tafel naar het raam geschoven Dinky Toys en blokkendoos de wereld zou ie zichzelf…

Ik mag die slanke handen zoetjes strelen, Als zwoele wind de blanke duivenveren. 't Zijn lelies, waar de schaduwen om spelen, Gekruifde golfjes, die de meeuwen scheren. Ik druk ze, en zal hun wederdruk niet weren, Ik wil, ik wil ze kus op kus ontstelen. Een warme handendruk zal ze niet deren, En deerde ze al, een handkus zou ze helen. Gedoog…

Ingeschonken orde, proevend als een vleugje chaos. Het kopje als de zekerheid, zo zeker als de smaak.…