Alle inzendingen, jaar 2012, week 17

Je hebt nu wel twee dezelfde sokken aan. Wanneer niet? Toen niet. Toen op het terras met A je had toen twee verschillende sokken aan ik vond dat een goed teken, maar vraag me niet waarvan Waarvan? Al sla je me dood, maar wel een teken. Je spreekt poëzie Poëzie is om te spreken, dat is een openslaande porte-brisée deur De hele…

Op het doorleefde tafeltje pronkt in een blauw kunstzinnig vaasje een wonderschoon boeket van longkruid en vergeet-mij-nietjes, judaspenning en het blauwe druifje. De trui nog vol tuinpluis kijkt hij me stralend aan ik zie in de mij zo vertrouwde blauwe ogen veel meer nog dan zijn liefde voor dit schone.…

mijn dank voor jouw duizend gezichten de tonen in je stem waarmee jij mij hebt opgevoed je ogen altijd in een warme groet de open blik op leven die jij hebt doorgegeven handen die beschermden zich over mij ontfermden jij mijn toeverlaat bij ziekte pijn of eenzaam zijn ik heb je losgelaten maar blijf met jou voor altijd lijfelijk…

Zo zal één van ons zich deze dag herinneren, we zaten onder een boom een linde en het waaide om ons heen regende bloem- en kroonblaadjes die zich vangen lieten in de haren zich verzamelden in een hand. Hoe iemand de gele bloesem in de mond stak en kauwde ze sterk smakend vond. Natuurlijk was jij bereid te delen jij en wij, tong tegen tong…

Aan het einde van de weg daar waar het land versmelt met lucht Daar is een stil en klein gehucht dat is waar ik geboren ben Daar weet ik elke weg en steg haast iedere struik en boom Daar is waar ik boven op de dijk mijn allermooiste dromen droom Daar leun ik graag tegen de wind zie op getijden neer dit kleine stukje…

altijd tegendraads als hij staat gaat zij liggen onbegrijpelijk…

Kom net bij het gemeentehuis vandaan Daar kwam ik ook de burgemeester tegen Ik vroeg hem: 'Waarom heb ik niks gekregen Is uwe excellentie iets ontgaan?' Ik schudde hem een paar keer heen en weer 'Hou op', riep hij, 'ik héb geen lintjes meer!' --------------------------------------------- Vandaag was de jaarlijkse lintjesregen.…

alles wat is vindt zijn bestaan in liefde door liefde is alles ontstaan wat bestaat wat bestaat is ongelooflijk mooi mooi als de lucht met vogels in hun vlucht in hun vlucht betoveren ze alles in allen is liefde het licht het licht dooft nooit in jou en mij…

vader kocht ooit een verzameld werk een bundel gedichten van degelijk merk bij wat hij mooi vond zette hij strepen een enkele keer een uitroepteken bij tijd en wijle herlees ik die zeer summiere biografie in een code van strepen en stippen steeg het water hem naar de lippen…

Met zorg calculeert-ie z'n kansen. Hij maakt bij Miss World een avance en raakt uit z'n doen, want ze geeft 'm een zoen. Enthousiast gaan de twee aan het dansen. Hij vindt z'n geluk formidabel en zegt 'r: 'Je bent adorabel.' Spontaan wordt gepaard door het stel en ze baart na een tijdspanne Kaïn en Abel.…

Het mooiste wat een mens overkomen kan, is liefde in al zijn facetten, onvoorwaardelijk geen vastomlijnd geheel, en toch, ondanks dat mooiste deel in je leven, neem je onvoorwaardelijk aan, dat het altijd wel goed zal gaan, terwijl niets, vanzelfsprekend is.…

De eerste regel kan van alles zijn. De tweede komt er achteraan de derde moet volgen op de tweede de vierde plak je er dan achteraan. De vijfde regel kunt u wel raden, de zesde regel is ook niet moeilijk, de zevende komt voor de achtste die het tweede kwatrijn volmaakt. Ik verveel me te pletter, schrijf ge- woon wat in me opkomt en voor…

Zonder woorden, zonder kleuren, enkel maar met geur van vers gemaaid gras weet ik lente heel nabij, ondanks de kou en het trage groeien van de bladeren aan de bomen die toch verlangend naar de zon en naar de warmte reiken. Een glimlach kan ik nauwelijks bedwingen, al weet ik ook hoe dwaas dit ooit kan lijken. Maar licht is niet te stelpen…

links, rechts bezorgd, verzorgd het gaat om niets op de achterbank of op de fiets het komt alleen maar aan op een goed betaalde baan de politiek heeft schijt aan mensen met wensen kliek, ziek, politiek…

Twee held're stippen In het donkere wolkendek Geven moed om door te gaan Dra worden het er vier En binnenkort wellicht tien Zo veel licht omarmen Is welhaast onmogelijk misschien…

Dit is dus de dag van allerhoogst genieten, liefdesextase. Het weder opstaan en dansen van genoegen, de pure liefde. De barre boodschap van zalige verrukking met de geliefden. De grote jubel van zalig sterven, dansen om alle geluk. De totale bevrijding van alle somberheden.…

We kunnen nog heel wat leren van de vogels met hun fijnbesnaard gezang alles in harmonie en op het juiste moment maar bij ons is de fijnbesnaardheid soms een kakofonie omdat we zo aan eigenbelang zijn gewend…

Ik liep droef door de Leidse Straat verblind, door juist die bron die al het leven mogelijk maakt waarzonder niets ooit worden kon die over alle schepsels waakt maar dacht terstond: o felle zon o licht dat ogen neder slaat en waar het wil ook doden kon wat weerstand bood aan godes maat ik zag hoe gij mij voor u won: gij stelde mij in staat…

Ik ben volkomen in de bonen, ik ben compleet in de war, ik ben helemaal de weg kwijt, is te bezopen is te bizar! Ik ben helemaal hotel de botel ik ben knots en een beetje meer, ik ben het gras doorgekropen en nou zie ik het niet weer. Ik ben met vlinders bijen bloemen, gras en kiezels aan de slag, terwijl ik zomaar loop te zoemen…

bloesembomen wenen niet daar zij walsen op hemelse tonen bemantelen zij zich in hun schoonheid nimmer zien wij hun verdriet bloesembomen wenen niet wel lachen zij heimelijk met elkaar ontspringen langzaam hun rokken kleur bekennen ligt in 't verschiet…

Het dorp, vol geuren uit bloeiend weiland, heeft brede sloten, die blijmoedig schuilgaan onder een groen pantser, vreedzaam, voldaan... De kleine zachte schubben houden steeds stand, glimmen lustig, zich tot 's levens strijd vermand, zijn soms dof berustend: "Alles mag gaan..." Met tere krachten, nimmer te verslaan, straalt hun woord voor…

Dat Rutte I? Het was in één woord ‘pet’. De kwesties Kunduz, Mauro en Hedwige, Het draaien, keren en gewoonweg liegen; Tot slot was het een steunkouskabinet. De weg ligt open voor Marks nieuwe taken: Hij kan nu ècht iets van z’n leven maken.…

Bij het debatteren Wil men enkel proberen De ander met verhalen Onderuit te halen En te provoceren. Maar bij de dialoog Acht men de ander hoog.…

Ondanks zijn plek tussen de artistiekelingen Van Labbertong liep Remko weer in het gareel Hetgeen te danken was aan financieel gestreel Vanuit de plaatselijke zakelijke kringen ‘Een eerste plaats is weliswaar nog niet reëel’ Meldde de sportrubriek in de lokale krant ‘Het uitzicht echter op promotie is riant, Support dus onze jongens in het…

hij , een oude man zoals zij een oude vrouw is wanhopig op zoek naar een nieuw begin een soort tweede jeugd de eerste hebben ze niet echt op waarde geschat ze deden maar wat ( arrogantie van de jeugd ) oh, zo pijnlijk zijn verlangens naar de lusten van toen die niet meer voorhanden zijn hij, een oude man zoals zij een oude vrouw…

Een schaal vol genegenheid Een kom vol liefde Een theekist vol geduld Een karaf vol verdraagzaamheid Vormen gezamenlijk het cement Waarin jij gegrondvest bent Opgedragen aan Albert Van je vader t.g.v. je 25e verjaardag op 24-04-2012…

wie is toch die man met de zwarte hoed in een grijze auto die steeds voorbij rijdt is het die engerd uit mijn nachtmerries met extasypillen en klappertjespistool een wurgtouw van sisal in leren bonuskoffer ligt in de achterbak te wachten op drama…

Ik hoor geluid zonder beelden, maar zie nooit beelden zonder geluid. Ik lees een tekst zonder te lezen, toch ik voel zijn aanwezigheid. Het is altijd donker, donker voor mijn ogen, donker in mijn hart. Het is leeg daar binnen, want mijn ware ik heb in nooit kunnen zien.…

Toen je neergeschoten werd En je naar het water kroop Ontstond de afstand Jij was het niet in het ijskoude water Die naar het eiland keek Een onbekend, vreemd oord Je hoorde schoten ketsen Op het rood gekleurde water Je lichaam werd ingesloten Serene kalmte voert je weg Van plaats en tijd Een glimlach op je gezicht In de verte hoor…

‘Ik moet dringend’, zegt mijn kleinzoon van vier. Maar hij drentelt nog, dus por ik hem aan. ‘Vlug naar het toilet, anders doe je in je broek.’ Hij keert zich om, zijn gezichtje vol verontwaardiging. ‘Da’s echt dom van jou’, klinkt het gedecideerd. Ik beken direct schuld, hij is een grote jongen, Zoiets overkomt hem niet. Dan rent ie…