Alle inzendingen, jaar 2012, week 9

Een ambtelijk verzinsel Is het subsidiariteitsbeginsel. Werkt het via een lager orgaan, Begint een hoger er niet aan, Houdt zich er ver vandaan. Zo wil men vermijden Elkaar in de wielen te rijden.…

Al zoekend naar de diepgang de nieuwsgierigheid voorbij dromend over al het goede voor mij zoek ik de weg die ik verlang De juiste weg niet waargenomen het kruispunt ooit al wel begroet misschien dat ik de diepgang toch ontmoet als ik de weg zal blijven dromen Opnieuw zal ik op het kruispunt kiezen keuze is mijn macht Dit keer zal ik mijzelf…

Gedwee laat de verbrokkelde muur met zijn ronde ingevallen toren zich door harde wingerdranken doorboren. Dat grijpgrage lover bewaart liefdesvuur! Over verweerde stenen zing het uur van drifig minnende vogelkoren. Kleine holtes doen licht getrippel horen; krioelend leven heeft groot avontuur. Nachtwind fluistert om de schimmige bouwval.…

Voor even vertoef ik in een kleine wereld, waar mist zijn sluier om me heen vlijt. Kristallen hangen aan de struiken, als pareltjes schitteren ze om me heen. Loop voorzichtig door mijn glazen wereld, waar stilte in mezelf zo voelbaar is. Grijze nevel laat mensen uit het zicht verdwijnen, in de verte klinkt een scheepshoorn.…

Schaterlach, rode blos, piekerend haar lot. Gezagvoerder in chaos, humor en genot. Integer, warm en mooi, zwaarmoedig binnenin. In leven haar eigen prooi, nietsvermoedend niettemin.…

ik schrijf wanhoop geruisloze woorden die ledigheid vertolken in het nietszeggende niets lees ik die loze woorden zet er een kader om en kleur de hoeken zwart met omfloerste ogen herlees ik kwetsbaarheid als bij het voorspellen van onvoorspelbare weersverwachtingen…

Als een mens toch van te voren weten zou, wat of er gebeurde, zal ze dan een andere weg inslaan, als een mens van te voren precies weet wat er mis gaat bij het inslaan van die ene rechte straat, wetende dat er ongein te wachten staat, neemt ze dan nog die ene rechte straat? Als een mens van te voren weet, wat er gebeuren zou, als het…

De declaraties van partijen gekozen door ons, rijzen de pan uit. Maar moeten we met de hond in de pot, niet reizen met ei schrijven? Want die zorgen tenslotte voor die absurde regeltjes. En wij maar beknibbelen!…

Over kale vlakten heb ik gelopen door dichtbegroeide wouden ben ik gegaan op veel stille plekken ben ik blijven staan steeds bleef ik op een nadering van je hopen. Door de steden met drukte van het leven genietend van een wereld vol vertier of langs stromende schuimende rivier op alle plekken stond ik soms even. Denk niet meer aan al…

In de herinnering aan de overledenen schuilt vaak de siddering van je eigen vergankelijkheid: zelf niet meer herinnerd te worden Daar moet je ook uitermate bij je leven je best voor doen want eenmaal onder de zoden kom je echt, nooit meer boven het groene maaigras uit!…

Ik leef van de lucht Ik leef van de zon Ik leef van de vreugde Waarmee m'n leven begon…

Flarden mist hoeven schotse runderen neergepoot in brakke grond verzinkend in de modder haar in de krul roodbruin doornat trendy kapsel geduldig met ellenmaat zwijgzaam als ging het om een complot vlakte platteland dat Brel zo langoureus bezong ossen schots van akte maar mooi met iets van God…

Stap voor stap zei de vrouw van de reus en ze hing zijn laarzen aan zijn neus Wat doe je nou zei de bullebak maar 't was te laat het zat al strak Klein Duimpje, broers, de zeven geitjes, en Hans en Grietje met z'n beidjes, Roodkapje, oma, al 't bezoek kwamen te voorschijn uit de hoek waar eeuwenlang de klappen vallen ze riepen juichend…

ik op een klapstoel boek in mijn hand voor een tent op een camping in Spanje, net onder Barcelona El Torro Bravo een jaar of veertien nog maar toen werd de zwart/wit foto genomen mijn moeder was er niet bij alleen mijn vader en wat zussen die vader heb ik de hele vakantie niet gezien ik was alleen op het strand weet nog wel dat ik weggestuurd…

'Ik mis nu een beetje,' zei bruin, want hij was na een ingreep een ruin.…

Ik hoor de woorden van de ander en blijf luisteren naar mijn gevoel ik sta open en verander; soms een beetje, soms een boel zo bezie ik nieuwe wijsheid welke ik soms negeer en soms erken want ik heb de ruimte en de vrijheid van wie ik word en wie ik ben…

met koude vingers kneep kille mist het leven uit de dag wolkte langzaam omsluitend hield met valse intimiteit de herkenbaarheid buiten alleen op een eiland zonder zicht en geluid kroop beklemming van binnenuit eindelijk in opluchting thuis de angst is voorbij en geeft in dwalen de wildste verhalen…

heb jij ook vroegere herinneringen vraag ik ze schudt haar hoofd en zegt nee ik ook niet zeg ik voorzichtig want jij bent mijn eerste echte grote liefde maak nou maar effies een sinaasappeltje voor me schoon glimlacht ze weet je nog van onze eerste keer vraag ik weer dat weet ik niet meer zegt ze ! zal ik een paar lekkere eitjes voor je bakken…

Het is donker buiten, De storm raast in mijn hoofd. De wind vlagen van angsten, En de pijnlijke regen dat mij verdoofd. Ik kan niet langer buiten blijven, Ik moet weg uit dit weer. Ik wil zo graag de zon laten schijnen, Wand de storm is wat ik zelf creëer. Het doet pijn om dat te beseffen, Dat ik het me zelf allemaal aan doe. Dat is 1…

Een helpende hand een luisterend oor een brede schouder een zachte kus dan een stapje terug Want ik weet dat jij dit zélf moet doen ik kan de scherven niet lijmen van het hart dat ZIJ brak van het kind dat IK baarde Maar in gedachten pak ik je hand en wijs je de weg en hoop dat je kiest voor weer een stapje vooruit ! Je Mamsie…

Ik had gedacht dat ik je kon vergeten, en in de zachte nacht alleen kon slapen, maar in mijn onschuld heb ik niet geweten dat ik bij elke windvlaag zou ontwaken: Dat ik de lichte trilling van je hand weer langs mijn sluimerende hals zou voelen - Ik dacht dat het vuur dat in me brandde als de witte sterrenbaan zou zijn afgekoeld. Nu weet…

Het is een mooie dag voor al die stellen Die elkaar trouw beloven tot de dood. Het aantal huwelijken is extra groot, Maar wie kan daar de reden van vertellen? Eén bruidegom liet desgevraagd mij weten: “Zo kan ik minder vaak die dag vergeten”.…

Is enkelzijdig Dan ook niet meerzijdig of is dat strijdig? Want elke voorkant Heeft toch ook een achterkant. Maar welke zijde, Is er eigenlijk onzijdig?…

Tot wederzien, tot wederzien! al waar het moge wezen: na lang- of korte tijd, misschien in 't ongekend nadeze! 1861…

Op de stalen muur huizen torenhoge tranen, druppel voor druppel, ingeblikt op het grijze vlak van verdriet. In de verte golven dromen aan een buigende horizon van het blakende heuvelland. De schoorsteen rookt, de waakvlam brandt en de hoop rijst dat jij dat binnenkort weer ziet.…

Het doet me pijn Je zo te zien Ik voel tranen Verlies mijn hoop Jouw einde komt Er is geen misschien Dag maatje van me Trouwe vriend Zo´n roemloos eind In een klotenschuur Zonder zon en licht Had ik je nooit gegund Je had meer verdiend Je gaat nu snel verkassen Naar een mooi en beter oord Waar je heupen niet meer pijn doen Je kunt…

Zonnebril op en daar begon het mee Dertig graden op het strand en een fel blauwe zee De grappige garnaal zat vol humor en sommige vonden hem zelfs geniaal Hij vertelde mop na mop Elke vis<, inktvis, kwal en zelfs het plankton En net ....ja het Net…

zij wilde blijven slapen ik kreeg een visioen van vrouwelijke schoonheid op omgewoeld katoen. maar zij las de begeerte in mijn groot- doch zondig hart en sloeg de droom in duigen met: ‘wij slapen wèl apart.’ de wedstrijd was verloren de zege mij ontgaan hoe maakt’ ik onvernederd deez’ afgang ongedaan? ik zei: ‘hier blijven slapen…

Gevangen zit ik In mijn cel Van nauw twee meter breed En nog geen meter lang Muren van zorgvuldig Opgebouwde toekomstplannen Voorbije toekomst zonder speling Leven onderuit gehaald in de tijd Buiten mijn cel Het luide krassen Van een zilvermeeuw De lucht is blauw En zilver zonnig, alleen vogels Zweven mij naar de vrijheid…

Ik ben veel te moe om nu te overlijden of te herscheppen. Veel te verdrietig om alles op te ruimen en te ordenen. Veel te wankel om te reizen en te trekken, en te neerslachtig. Toch is er nog hoop op zalig overgaan naar de heilige rust. Een kopje koffie wellicht, een plakje koek met boter.…