Alle inzendingen, jaar 2013, week 5

knuffelbeer, wil jij over me waken als de vleierige vlinders slapen in de rozenhagen wil jij mij dragen als de nacht zich schikt om de zilverberken… knuffelkind, mag ik de bloesems ruiken mijn neus in jouw gezicht troetelen in het morgenlicht mag ik dicht bij jou blijven op een waterval van liefde de dag in drijven……

een bloot gegeven: in het donker durf ik echt wel mezelf te zijn…

Indien gij u zegt te branden Door een lonkend aangezicht, Of door twee ivoren handen, Vriend! zo is u 't hoofd te licht: Want de min heeft geen vermogen, Noch in handen, noch in ogen. Liefde krijgt alleen haar luister, Uit het schoon en glinstrend goud; Zonder dat zo is zij duister, En geheel verflauwd, en koud. Had Cupied geen…

Er was een spook dat spoken wou, maar bang was in het donker. En als er 's nachts gedoold moest worden door het huis, dan klonk er de hele tijd een stemmetje, 't kwam uit de hoek vandaan, dat angstig vroeg: 'O, mag er alstublieft een lichtje aan?' De mensen die daar sliepen werden wakker van 't geluid. Ze lagen bevend in hun bed en durfden…

het was vandaag mijn zwarte rozen dag kreeg ze binnen nog in groen verpakt versierd met linten en een goede wens de afzender bleef in zijn kriebelschrift nog onbekend heb ze gevaasd met zorg en warmte omgeven zijn bloeiden een voor een nog zwarter dan mijn vorig leven heb de bloemen voorzichtig laten drogen in het boek van goed…

In België likt men nog steeds de wonden Die Marc Dutroux destijds veroorzaakt heeft. Waar jarenlang vergeefs naar werd gestreefd: De Belgen hebben nu elkaar gevonden. Wat niemand lukt in weet ik hoeveel jaar Dat krijgt een psychopaat daar voor elkaar.…

Ik ben een druktemaker. In mijn voornaam werd ik namelijk vernoemd naar mijn opa aan vaders kant. Deze droeg zijn gehele leven de bijnaam: "Peerke haon", die stond overal vooraan. Ik sta ook als "Haantje-de-Voorste" met beste beentje voor, terwijl menig ander meent dat ik achterloop; het tegendeel is waar: ik kijk met ziel verder dan…

Hopelijk niet voor het eerst dat U leest over het verschijnsel lichaam en geest. Hier op aarde mennen wij twee paarden, zo is het altijd geweest. Volg daarom een cursus mennen, Dan kunnen u en de paarden er aan wennen.…

het was nooit mijn bedoeling jou in zorgen te zien het was nooit mijn bedoeling dat ik jou claim ik wilde je gewoon één keer weer echt zien lachen gewoon die bluesy lach, omdat die verdween je lach verdween je weer zien stralen omdat je lach verdween het was nooit mijn bedoeling er alleen in het weekend te zijn weekend vriend zijn was…

Er is weer een nieuw priemgetal ontdekt Dat is alleen maar door zichzelf te delen Vanavond zat ik mij wat te vervelen En dacht: 'Als je de wortel daarvan trekt Dan weet je of we niet worden gefopt'. ...Het was een heel gereken, maar het klopt.…

ik ben moe en weet wel waarom maar vraag het mij en ik weet het niet ik zie de vlucht van de vogels ver zullen ze gaan zo ver zulllen ze vliegen ik ben geen vogel en ik ben moe…

Mijn stijlfiguur waar ik naar toewerk, bestaat uit gelijke elementen, zoals het hart en de ziel onafscheidelijk zijn. Hun betekenis neemt in kracht toe de climax van het liefdesspel, de stijging naar het hoogtepunt waar je hele lichaam zich innig laat beademen in extase. De veelkleurige spanningsboog in je levenslicht, wordt gedragen…

nergens vind ik luwte zelfs niet onder een boom of in holle gebouwen overal die ongure schaduw van vunzige vlerken die aan me kleven, in me klauwen het dondert niet meer vreet me, ontleed me tot mijn haveloze torso de bodem raakt laat er gras over groeien en krijs, krijs dan om wat de aarde heeft buitgemaakt…

zij is zó ijdel ze gaat vreemd in de spiegel hij is hetero…

Wat je wel hebt laat het verleden daar waar het hoort Je hebt niks te winnen het gaat niet om wat je scoort Trouw aan mij en aan jezelf zonder mij dat is verlies Samen staan we sterk dat is waarvoor ik kies Samen is het leven fijner is wat je me steeds zegt Ook beter dan alleen is waar je voor vecht Dus wees rijk met wat je wel hebt…

Het is winter net zoals Het altijd weer is Sneeuw en ijs en lage temperaturen Ja het is winter die wel tot aan april kan duren De winter daar zijn wij Hollanders aan gewend Buiten waait de wind om het huis En de kachel staat te snorren op 4 Ik heb de winter nooit anders gekend Maar nu het is winter het wordt kouder en er komt sneeuw O god…

Als water in stromen tussen oevers van beken door vlakke velden glijden gedachten van dag tot dag regelmatig en ritmisch klateren als bergstromen over rotsen in waterval onstuimig bruisend door diepe dalen tot waar rust keren zal naar vredig stromen.…

Fleurig meiske Altijd een glimlach, Vriendelijk naar wie Jij tegenkwam Andersom was het omgekeerd - Niet iedereen die jou zag Had behoefte om jouw glimlach Wederzijds te beantwoorden Gaf jou liever een gril en een grauw Stuurde stiekem snauwerige sms-jes met daarin De hoop dat jij er al gauw niet meer zijn zou - Nu jij er niet meer…

Het spelletje dat zich leek af te spelen op grasvelden met lijnen, witgekrijt, Blijkt slechts een middel waarmee al die tijd, De gokkers onderling de pot verdelen. En de conclusie is een levensgrote: Het voetbal is z’n doel voorbij geschoten.…

Als je voor een oud dubbeltje geboren bent blijk je uiteindelijk geen nieuwe cent waard te zijn want die heeft Nederland opgeruimd zelfs de 2 euro-cent!…

Ik sta hier met jou voor de rivier Terwijl jij glimlacht huilt mijn hart, mijn hele hart Nog nooit eerder zag ik iemand zó zonder vrees voor de dood Het is gewoon waar: ik ben veel banger dan jij Ik sta hier met jou voor de rivier Straks zal de stroom mijn bloemen meenemen Niemand zal er getuige van zijn: geen burgemeester, geen comité…

Als school kun je er status aan ontlenen, Wat dan weer bij de meeste scholen schuurt: “Die school staat in een excellente buurt”, Want kloppen op de borst schopt tegen schenen. Natuurlijk staat die in een villawijk, Daar rekent men zich steeds op voorhand rijk.…

O, God, wij zijn zo vaak ver van U weg Wij voelen Uw nabijheid soms niet meer En verliezen U uit het oog, keer op keer Kunnen met onszelf niet meer overweg. Heer U kent ons, U weet wie we zijn U kent onze gevoelens van eenzaamheid U ziet onze zorgen en onze onzekerheid Daarom vragen wij, wil dichtbij ons zijn. Wil dicht bij ons zijn in…

ik kijk naar jou en zie hoe verlegenheid zich meester maakt een bedeesde glimlach wordt geboren kleurt wangen rood evenals gevaasde rozen die schitteren zucht de eenvoud zachtjes…

Vanuit de trein van ogenblikken verwachtte ik schoonheid van voorbij de horizon. Maar ik zie steentjes ketsen op het water, drie, vijf, en zelfs een zevensprong. Ik zag een zwerver leunend op zijn houten kruk. Hij zei tegen me, je moet niet zoveel dragen. Eén voor één vallen mijn bladeren, één voor één zijn mijn verhalen geteld.…

Ik huis niet op deze aardbol, ik huis niet in mijn lichaam, ik vlieg los van mijn hoofd ik ga los van mijn naam, maar in het hart, zetel ik en mijn ziel vliegt hoog, ik weet dat, maar 't is enkel voor het dichten dat ik voor het aardse zwichtte.…

Jij, mijn onbestaanbaar verlangen houdt mijn humeur weemoedig gevangen nu je weet hoe ik destijds begonnen ben en de wildernis van mijn wortels verken ben ik misschien de vijver jij de schrijver die mij bevist komt er een einde aan mijn ijver in de hoofdrol die zich vergist ik weet niet waar jij nu verblijft doorzichtig in dit lijfsgedicht…

de dagelijkse dingen om te beginnen douchen dan ontbijten en op buienradar kijken of ik droog zal blijven trek meteen een regenpak aan het beginnende licht en de lanterenpalen die uitgaan geen tijd voor weemoed of verlangen want de dag is pas begonnen en meedogenloos het zal weer gaan zoals een dag nou eenmaal gaat…

Zo, eindlijk ben je kant en klaar, Al had je 't niet gedacht. Ga nu maar gauw naar Grootmoe heen, Die zeker je al verwacht. Dag, meisjes! Goed nu opgepast, En maak maar heel veel pret. Zeg, Anna, denk als oudste er om, dat je op Marietje let. En jij, mijn drukke Janneman, Mijn kleine Spring-in-'t-veld, Grootmoeder is al oud, dus vrind…

Soms vriest het weer zo helder dat de schaatser die ik ben de snaren van het ijs laat zingen tot in de horizon van glas aldoor beentje over door het glas zoals ooit eerder altijd weer de metalen zon achter de zilverbloemen op het raam in mij doorstoot en mij hier fotografeert. Meestal echter kom ik zelden voorbij het rottige riet de kapotte…