126 resultaten.
Oorlogsvrede.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 110 De stilte sloeg als een knal
een diepe geluidloze krater.
Rood gekleurde granaatschreven
picassoën de grond.
Een laatste zucht van leven
wandelt dodelijk de vrede in.
Onbekende witte kruisen kreunen
als bezegelend teken
DE WERELDSE RUST...!…
Teder zwijgen?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 97 De dadendroom was van ons
pijn overspoelt door het verleden
de kwelling van anderen is de rode draad
van ervaring,niet uitgehold door de ervaring.
mensen in ogenschijn veranderen,
glimlachen naar littekens onderhuids,
de tijd is de vernieler
en bewaarder tegelijk
de bittere pil laat zich kauwen
tot het klokhuis van vertier
de laatste…
Ondergedompeld
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 Gehouwen heb ik je
Uit boterzachte mergel
Gewonnen in het zuiden
Van ons eigen kleine land,
Gevijld heb ik, geraspt,
Geschuurd zelfs, en telkens
Heb ik wolkjes fijnstof
Uit je naden en kieren geveegd
Met een vederzachte kwast
Die elke paar minuten tastbaar
Laat zien dat ik iets gedaan heb,
Gewerkt heb, terwijl mijn ogen
De vooruitgang…
tot ergens daar
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 121 als ik over zestig dagen
jouw kleine hart herdenk, besprenkel ik
de dauw met extra zachte lagen, duizend maal…
duizend maal
dezelfde koele manen
boven steeds hetzelfde land
als jij ooit mijn hand zal pakken
die -ouder dan, standvastig aan mijn arm zijn beeft
zal ik niet langer meer verzwakken
maar beseffen,
dat je geeft…
Achter gesloten deuren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 89 de kamer vult zich met beslotenheid
omsluit elke gewaarheid aanwezig
ogen wenden af, onweerlegbaar
zoals blikvelden buiten bereik of
dromen van amberkleurig avondlicht
ik verkeer in kringen van stokroos,
korstmos, binnen mokerslagmuren
tot fossiele regengloed in barnsteen,
tot inpandige einders aan gewelven
en hemelgezichten van lithosferen…
Een stralend verschijnen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 148 ik zag je glad
maar voelde
hoe het leven zijn
lijnen geëtst had
in jouw oppervlak
geen levensloop
in krullenletters
gegraveerd
maar dieper en
door pijn bezeerd
transparantie
miste daar het
fonkelend licht
door tijd en zorgen
voor altijd gewist
toch glans jij
weer in een
stralend verschijnen
niets heeft jouw
optimisme doen…
Het scheren der lammeren.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 409 het kind.
Ach, lammertjes, gij, die men naakt durft scheren!...
Die mensen, moeder, hebben dan geen hart?
de moeder.
Kind, gij zijt mis: God geeft ons warme kleren
Van hunne wol, daar hun de scheer niet smart.
het kind.
Maar, moeder, vast vervriezen zij, och armen!
de moeder.
De Here, die met hunne wol ons kleedt,
Zendt…
Zou Het...?
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 240 Vooraf had ik er niet veel voor gegeven,
Die zege, vrijdag, heeft me overtuigd.
Nog ruim drie weken en heel Holland juicht!
Ja, dit WK wil ik intens beleven.
Ik ging naar zolder: voetbalboeken halen,
En droom, al bladerend, van de finale.…
Verborgen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 155 Ik heb het vaak lang geheim
weten te houden:
het leven in mij
dat, mijns inziens
verborgen diende te blijven.
Totdat ik jou tegen kwam
met jouw gevoel van acceptatie,
waardoor ik me niet meer
hoefde te verbergen, en dit
kon ombuigen, deze kracht
naar stralen, schijnen:
mijn ster mag ook
aan de hemel staan.…
Vaderding
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.250 Spelend loopt zij
aan de hand van dat wat op een
vader of zo lijkt
Ze vergaat in ondergaande zonnestralen,
wetend dat zij vallen zal
Het zal haar keer op keer verbazen
dat het vaderding vergeet
haar mee te brengen in een
wereld vol vertrouwen
En ze leeft
van dag tot dag en denkt dat
alles ooit wel, op een dag
genezen zal van pijnen die…
DRACHTENS GEHEUGEN
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 114 Het gebouw, dat Friese oudheid bewaart,
bemint stille stemmen uit elke tijd,
tot bescheiden, blijvend bestaan bereid,
binnen sterke muren van nodende aard.
Strenge laden, onverstoorbaar bedaard,
voelen zich somtijds door schuiven verblijd,
waarbij opbeurend licht langs hun wanden glijdt:
verborgen woorden springen op, zijn vermaard.
Voortdurend…
AZIJNZEIKERS
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 180 Altijd weer zijn er die zeurders
Het is nooit genoeg
Er is altijd wat
Hebben ze een heel goed leven
Moet het weer anders
Zijn ze het zat
Ze kijken nooit naar wat ze hebben
Alleen maar naar wat er niet is
Schijnt de zon is het te warm
Een nieuwe auto bij de buurman
Dan breekt de hel los
Is het goed mis
Een half glas vol
Is niet genoeg
Een…
paarlemoer
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 128 je bent een parel,
intiem genesteld in mijn weke vlees
knusjes ingekapseld
In vele laagjes
liefde, tederheid en verlangen
koester ik je paarlemoeren pracht
als de parel wordt geoogst
sterft de oester…
Over appeltjes voor de dorst.
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 344 Een groene belegger uit Horst
Spaarde appels voor de dorst.
Naar mijn weten
Heeft zij ze zelf niet gegeten
Maar gedronken, uit volle borst.
Een appèl
Voor de appel.…
Op de heuvels.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 117 Op de heuvels kon ik even stille staan
daar waar de stilte niet liet denken,
waar de stilte niet liet voelen.
Op de heuvels was het
dat ik mij onbeweeglijk
liet meestromen in de tijd...
Daar waar mijn gedachten
als bloesems werden,
waar mijn geest als een tuin werd
en geuren en bloemenkleuren
de waarheden lieten zien
van het duurzame,…
bevrijdingsdag
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 223 nee
schrijf me niet over vaderdag
of hoe zacht zijn stappen klonken
gestreeld
en tot tranen getast
in de nacht
ik ben al gevallen, de dagen ongedeeld
neergelegd op het kindergebed
en de donkere plekken aan het einde
van mijn jeugd
nee, schrijf me niet over vaderdag
het binnendringen, naakt in kleding
kom, laten we gaan, lachen en leven…
Niet bang
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 107 Nauw´lijks merkbaar, voor
Geen buitenstaander te zien,
Zie ik je daaglijks vooruitgaan,
Millimeter voor millimeter,
Met micro-beetjes tegelijk
Zie ik je groeien
Vanuit het oneindige niets
Naar opkomst en groei
En dat je bloeien zult,
Dat is wel zeker,
Ook al duurt het
Voor mijn gevoel
Nog wel eeuwen lang,
Ooit kom je tot volle…
UIT ELKAAR..
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 394 Als het samenwonen voorbij is
de koffers en dozen zijn gepakt
ga dan vooral niet bij de pakken neer zitten
Laat gerust je tranen de vrije loop
ga gerust rennen tot je er bij neervalt
rust zoveel je maar wilt, voelt, kunt
Schreeuw, krijs, vloek ook gerust
tot je in je middelste midden van je zijn
je andere ik tegenkomt,die diepe eigen ik…
El cóndor pasa?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 258 Daar zweeft hij naar het Spaanse doelgebied
Gedreven door instinct, hij ruikt de dood
Hij kromt zijn lijf, slaat toe, de prooi in nood
Hoogmoedig, wordt verrast, verweert zich niet
El cóndor pasa? Onderschat gevaar?
Dit was geen gier, hier vloog een adelaar…
De alcohol
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 561 De alcohol die mijn gedachten in coma legt
De alcohol die mij doet lachen om mijn verdriet
De alcohol die mijn onzekerheid doet vernevelen
De alcohol waardoor ik me voor jou kan verstoppen
De alcohol die me vaker en vaker eenzaam laat voelen…
Baby Boomer.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 962 De kilometers
kruipen nu
onder me door
ik trap het gas wat harder in
het is bijna twaalf
Chris Rea klinkt
en ik ga maar door
Ik besluit: ik ga er voor
maar
zal ik het wel halen?
Zal ik het wel halen?
Zal ik het wel halen?
Het is twaalf nu,
ik heb het gehaald
Chris Rea klinkt
en ik ga maar door
dan.…
Aardedonker
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 Wacht, in het kader van
de aanstaande avond
werd ik gevraagd
licht te dimmen in
een zee van bloemenregen
zonder gevaar, zonder gewaar
tegenlicht te overwegen
- sentimenteel pandoer
volgt organiek mijn wielspin -
dodenvleugels kort te wieken
sterstof te doen opwaaien
in catacomben van het heelal
Zolang uniformerende schemer
sluipt…
tijd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 88 op weg
naar de pont
ging de ketting
er af van m'n fiets
ik moest steppen
als een kind om
op tijd te komen
op mijn werk
en ik was zo kwaad
dat die ketting er af ging
zo kwaad op mezelf
maar ook op de tijd
die alles er af laat lopen
oke, is toch mijn fout
alles is mijn fout, zoals
men zegt, ik geef dat ook toe
maar ik verlang…
Delen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 286 We hebben te delen
we zijn met velen
wat zou het zijn
als we met velen
delen in liefde.…
EEN FIJNE AVOND
gedicht
3.0 met 3 stemmen 2.786 Het strand ligt bezaaid met kammen,
strengen, katrollen. De zee is vrijgevig.
Maar de schappen zijn bijna leeg. Het is druk
bij de kassa, men hamstert.
De massa dringt op, eist rijkdom, vrijheid,
gelijkheid. Er zullen koppen gaan rollen!
Mijn brood en mijn wijn afgerekend.
Zegeltjes nog? Een fijne avond!
Hoor ik het goed? Men groet…
Handenvol zomer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 132 heb handenvol zomer geplukt
uit bloemen die in het wild
hun kleur wilden bekennen
onstuimig vitaal
bloeiden zij dwars door elkaar
hun knoppen op zoek naar de zon
wat ongeordend leek
bleek een proces waarbij ieder
op de juiste plaats in bloei werd gezet
ook hier in dit onbekend paradijs
geeft natuur zijn schepping
en schitterend geheim…
Het torentje.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 478 Ik zit hier op mijn torentje
En zie de wereld draaien,
De mannen pierewaaien,
De vrouwen haaiebaaien,
Als één bewogen mierenhoop,
Met ijv'rig heen en weer geloop.
O, zette nu een reus zijn voet
Op al dat wriemelig gebroed!
Ik zit hier op mijn torentje
En zie de groene aarde,
Met alles wat daar paarde
En nieuw gewemel baarde,…
Uitgestelde ontlading
snelsonnet
3.0 met 2 stemmen 233 Verschrikkelijk, die herexamendagen!
Je vrienden zijn al vrij en jij blijft na
Níks onbekommerd kijken naar 't WK
Wel nogmaals dat lokaal, de lijst met vragen...
Maar na het extra werk dat je moet maken
Zal de bevrijding jóu het zoetste smaken…
Jouw dwaling.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 130 Ik voel het gewicht van jouw blikken.
Traag stroop je de kleren van mijn huid
waardoor mijn ziel als naaktheid voor je staat,
in volle overgave en zwijgzame stilte,
is het een kunst op blanco vel
stippelend de gloei-lijnen te volgen!
In de schaduw van het heuvelland
stopt jouw dwaling tussen 't beddengoed.
Er is geen plek waar ik jouw adem…
Voor een natuurkind
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 165 ik zag een droomgezicht
het mooiste licht
alsof de einder brandde
het leek zo simpel
maar niets was minder waar
iets van Heiligs was daar
later, ja, later
vertel ik van het water
van de fluister in de wind
dan kwast ik doeken vol
kleurpigmenten
voor een natuurkind…