Alle inzendingen, jaar 2015, week 45

De duivel heeft zijn hart gevangen. De duivel heeft zijn hart verleid. Een kat in het nauw maakt rare sprongen, als de duivel al zijn zonden kwijt. Sommige mensen geloven in wonderen. Zij tellen tot tien alvorens tot elf. Zij zetten zich in voor een betere wereld; meer voor de anderen dan voor zichzelf. Andere mensen geloven…

wakker zijn, boven de stad klokken een regenbui en een kom met melk niet de fluistering van wind hoor je maar het langdurige zuchten van wat onderhuids vuur vasthield, oppookte ------------------------ uit: 'Bezonken', 2014.…

wilde mijn ogen sluiten voor de confronterende beelden van buiten maar kon ze niet van mijn netvlies krijgen bleef kijken in shock pas veel later zag ik de pikkende vogels op de plaatsen van chaos en lijken zij vraten de ogen kapot van hen die hingen of dodelijk gestenigd vergingen is dit de koran in woord en beeld of volgen…

In het bestaan van God geloof ik niet, Een Opperwezen is er niet hierboven. Wel moet ik in de hartchirurg geloven Die mij van nieuwe aderen voorziet. Vandaar dat ik die vriendelijk bejegen, Want als het goed is …..kom ik hem weer tegen….…

Leven is delen Laten we licht rondstrooien Het samen maakt sterk…

Het leven is ons gegeven. Soms makkelijk en soms zwaar. We hebben niet alles in de hand. Toch heeft elke dag een moment met een gouden rand. Koester die momenten, want we hebben maar 1 leven. En die is ons gegeven. Maar als je wegloopt voor alles, blijf je rennen in het leven. Rem jezelf af en geniet van de kleine dingen in het leven. Want die…

ik breng de avond door met een trein in mijn hoofd tijd is op dit moment geen beweging zwarte inkt aait mensen om me heen, er is zoveel pijn gebleven alsof ze nog wachten op iets dat er al is maar dat ze niet kunnen verstaan ooit zaten ze samen in een kamer in het nachtlicht zoals ik was de stilte genoeg om te huilen…

de zonnebloemen zijn gestorven hun oude goud verkleurt naar grauw en bruin verwerkt mijn wintertuin het huilen van de regen een kleine engel slaapt verkleumd zijn hoofdje leunt tegen zijn arm en warm verlangt zijn hart een moeder in haar laatste uur verschuift haar liefde voor de duur van eeuwig in verbinding nu waait de wind hun stille…

de landweg voert langs huisjes met oude ogen naar binnen gekeerd blikken ze terug op tijden van armoede aan de overkant herkauwen koeien zonder herinnering met het bewaarde prijzen wij ons rijk plop een eikel…

ik zie ze reizen door het land oppasoma's en oppasopa's soms wel twee uur heen 's avonds twee uur terug zij springen massaal bij nu oppasgeld te duur wordt oma heeft de ovenschotel voor iedereen bereid wat is dit voor een land waar ouderen de sluitsteen vormen voor het leven in beperkte welvaart als overheid niet thuis geeft…

Penoza 5: ondanks het geweld het extreme geweld het overweldigende geweld het meest gruwelijke kwaadste geweld zien NCRV EN KRO dat het goed is voor net boven de twaalf omdat seks slechts een geurrandje vormt De publieke NCRV en de KRO de christelijken en de katholieken begeven zich in een Evangelische Onderwereld waar ze de EO zeker…

na kou en afscheid nemen was de huid gestroopt en afgedaan niet meer beroerd of aangeraakt koude pijn wordt snel geboren nu, niet veel later in de tijd is zachte warmte teruggekomen van baby-alpaca de trui strelend over naakte borsten…

Volg je verstand en je hart. Je denkt nog aan het verleden, maar wil nu een nieuw begin, een nieuwe start. Mooie herinneringen bewaren, de nare vergeten. Niet het leed, de pijn, maar je goed voelen en jezelf zijn. Vandaag leven en dit bewust doet en moeilijkheden het hoofd kunnen bieden. Terwijl dat met hulp van God moge geschieden.…

Soms ben ik bang dat ik vergeet hoe je aanvoelde, je geur je stem, je ogen, je kleur ik ruik aan je spullen en wil me vullen met je aanwezigheid ik lik m’n wonden ik ben je kwijt maar op zielsniveau zijn we verbonden en voel ik je...altijd…

Allemachtig! Kolossaal! De buurman heeft een harde straal! Ja, ik vind dat deze man Wel degelijk bij de brandweer kan.…

In slagorden buigen ze groot als treurbeelden. Hun voeten zijn geworteld : nimmer verlaten ze deze vruchtbare grond. Hier groeit in ontzag stilte. We komen er foto’s nemen in tegenlicht en betreden hun zoden niet. Hoogstens zullen klaroenen ’s morgens de dag afsluiten. Onze bloemen zijn dan al levenloos. Hun herinneringen zijn gevallen bladeren…

Ik draag stenen over gras, het gewicht kleurt mijn ogen zwart. Deze lucht draagt de jaren waarover vader schreef. Over mensen, en hoe niemand ooit de zon verjoeg. Zijn rimpelige handen schrijven nu over een man, die op zijn knieën vraagt om de dood. En ik las het, vader Maar niet vandaag. Vandaag gebeurt het sterven niet…

Mijn werkdag begint meestal hier, in bad. Drijvend zet ik mijn dromen om, in ideeën en in plannen. Daarna kleed ik me kleurig aan, en bezoek een koffietent. Daar ontspan ik wat. Voorbereiding is het halve werk. Nooit begin ik met haast en spoed. Compleet geluimd begint mijn dag, pas goed.…

Achter ieder raam een lichtje elk leven een verhaal voor iedereen een berichtje met Kerst een warm onthaal…

Het gevoel begint Kriebelig naar boven Te kruipen, Kriebelig, maar dat Is het woord niet, Het maakt allerlei Kronkelige bewegingen Maar dan zonder De warrels die jij Je daarbij voorstelt, Kriebelig, iebelig, Dwarrelig, maar dan anders -…

Mijn hart is niet altijd vol van woorden dat komt omdat ik niet leeg wil overkomen met woorden zonder hart…

Een blindeman wandelt met aan het andere eind van de lijn een hondje dat zijn geleider moet zijn. Het hondje is misschien in grootte nogal klein, maar in zijn grootsheid is het zoals het moet zijn. Het heeft geen woorden, het kan niet praten, maar zijn gevoel geleidt de blinde door alle straten. Het hondje ziet waarin het zijn baas geleiden…

Rozig lig je daar blosjes op je slapende snoet in een wereld zonder gevaar als een droombeeld zoeter dan zoet. twee armpjes zacht krommend om je hoofd met een fopspeen brommend in je mond wie dit beeld ziet, die gelooft nog in vrede waarin alles weer gezond. Mijn kleine kind, mijn kleinkind, Ik zal met liefde jou bewaken jou koesteren…

(voor Mariya Savinova) Je behaalde goud op de 800 meter, maar je gebruikte doping en een magische dropveter, allemaal voor de ping-ping en het eergevoel van je land. Je was een pion van de maffia en door de dreiging overmand, meewerken, anders tralala... Je hebt de sportiviteit bedrogen en als een actrice pakte je goud, gedrogeerd lachte…

je kunt zeggen er is een probleem je kunt ook zeggen het is een probleem is een verschil maar alletwee is mogelijk net als ik vind dat het een probleem is en: ik vind dat er een probleem is en ook ik vind het een probleem maar: ik vind er een probleem kan opeens niet ja,ik ga naar de kast en ik vind er een probleem bijvoorbeeld…

Licht zij uw geest, dan is u alles licht! De vreugde speelt dan op uw aangezicht, gelijk de lentewind op geur'ge bloemen; ge voelt u moedig, vrijgezind en sterk, gij onderneemt en eindigt reuzenwerk. Licht zij uw geest, dan moogt ge op wijsheid roemen. Kloek zij uw zin en immer rond en recht, dan buigt ge uw hoofd nooit als een lage knecht…

is het toen langzaam gaan vallen, het doek of leerde het schrift dat het altijd al viel niet tussen ons en het dierbare land van wilgen, rivieren, rennende hazen maar in de leegten van de letters zelf het stuifsel dat het universum is dat ons dichtte, bij het scheiden dwong alleen te zeggen wat nog zichtbaar is: de straathoek die ons…

ik zag hoe je silhouet werd opgelicht uit ingebedde schaduwen scherpe lijnen contrasteerden het door mij gelezen profiel waarvoor ik hartstochtelijk viel er vlamde schoonheid door delicate paint brush zonder de geijkte sjablonen kleuren vibreerden een diepe warme sensualiteit in drempelloze bereikbaarheid we speelden met zon kusten…

Op deze man is haast niets aan te merken: Werklustig, constructief, maakt geen misbaar, Maar hij verlaat Den Haag na veertien jaar, En gaat voor een historisch centrum werken. Een taak waarmee hij terugkeert op z’n schreden, Want Arie Slob behoort tot het verleden.…

Het is stil maar dan verbreekt jouw lach de ijzige kilte Ik zie jou herinner jou en hoor jou weer Het geluid weerkaatst van links naar rechts En even lijk ik tussen hoog en laag te zweven Maar het wordt steeds stiller steeds stiller stiller stil doodstil Tot ik de stilte erken Tot ik besef dat je er echt niet meer bent…