Alle inzendingen, jaar 2017, week 38

ik ben mijn glazen kwijt en kruip over berg en dal door kamer, keuken en toilet op de tast ontdek ik opnieuw hoe het is aan de grond te zitten en te huizen onder een bed; het is vertoeven aan lager wal nu is dat natuurlijk niet voor het eerst dat mijn neusprothese zich verstopt maar zonder zicht is men op zijn teerst en zoek ik mijn heil…

Verdergaan steeds maar verdergaan we reiken naar de piekmomenten in ons stoffige armzalige bestaan zoeken hier en daar geluk zonder ergens echt thuis te komen we strijden door, zo rucksichtloos en onbarmhartig nemend en verlangend zonder ooit iets terug te geven de eenzaamheid in ons verdringend op zoek naar glimpen van geluk we staan…

Ik ben een spin en draag een kanten kleedje Zo sterk, dat storm of regen mij niet deert En dansend wacht ik nu op een dinertje Daarna een rendez-vous met -mijn ideetje- Een Haagse kamerspin en hij heet Geert…

Tevoorschijn zijn ze weer gekomen als insluipers in een donkere nacht zoekend naar alle zwakke plekken in kostbaarheden van het vertrouwde o machteloos de naderende stormen onheilbrengend in een lange nacht duistere denksels over de dood die almaar dichterbij lijkt te komen langer dan de dag duurt deze nacht bekende wegen allen doodgelopen…

Ongelooflijk hoeveel mensen niet in een Hoger Wezen geloven. Geboren, vertroeteld, en opgeleid aanbidt men vooral het eigen Ego. Ongelooflijk hoeveel mensen maar drie woorden verwennen: krijgen, hebben, en houden. Van geld, buik, en vrouwen! Ongelooflijk hoeveel mensen hun Babel verafgoden, de Bijbel nooit inkijken. Ach, luie onnozelen…

Ik weet en voel te veel, zegt de man die zich in zichzelf verliest - Maar dan het wonder, de hele wereld wordt tot drie woorden teruggebracht: Liefde, vrede en verdraagzaamheid, deze drie - maar de liefde staat voorop, Zij staat aan het begin en komt aan het eind, Alles staat of valt met haar, Zij draagt jou bij zich als jij wie…

(voor Herman de Coninck) Geen wonder dat je elke nacht tien Duvels soldaat maakte, gezien het leed wat je met jezelf mee moest sjorren. Je schreef me altijd handmatig de afwijzingen voor het NWT, wat ik altijd zeer krijgshaftig blijf vinden. Op een foto van jou op het strand te Oostende zag ik hoe droefgeestig jouw ziel was. Ik probeerde…

Loop niet door Kom binnen Wees niet bang Ik laat je zien Hoe mijn dagen Vaak beginnen Na het opstaan Zonder zinnen In een flits Van nul naar tien Maak eens mee Wat ik vaak meemaak Voel de wanhoop In een dag Zoek naar houvast En naar orde Zonder handgreep Aan de slag Hallo Wees welkom In mijn wereld Beleef een tijd Van geen…

ik heb je opgegraven onder vele vreemde aardlagen en nog goed geconserveerd de tijd gaf mij de spade aan om veertig duizend jaren de geschiedenis na te gaan zocht en vond een tropisch regenbos nog gaaf onder een ontdooide permafrost een ijstijd van eonen gaf zo lucht aan dromen over de opstanding van het eeuwig regenwoud…

1 De kracht te hebben je schoonheid te verliezen boom te zijn met alleen je stam 2 Geen hemel zo hoog of hij zal ernaar grijpen alleen zijn wortels nog -------------------------- Uit:Geen hemel zo hoog Agathon, Bussum, 1983…

Ik ben zo droef omdat ik niet kan horen Uw zachte stemme met haar zoete taal; Terwijl 'k langs de besneeuwde straten dwaal, Klinkt mij 't gelach der menschen vreemd in de oren. En door de luiken van de hoge toren Stroomt het geluid mij binnen van 't metaal; Geroerd sta 'k stil; wijl 'k angstig ademhaal Is 't mij alsof een stem me roept…

De stalmeester, lakeien, zwarte paarden Vandaag met glazen koets, ja ook een pracht Flagrant vertoon van status, rijkdom, macht Dat alles heeft veel voeten in de aarde Ligt deze poppenkast zwaar op uw maag? Bij mij gewoonlijk ook, maar niet vandaag!…

Ik danste met jou naast het ruisen van de rivier elkaar ziende Zonder iets te weten Ik danste met jou Kijkend naar de sterren Wensend dat die iets konden vertellen Over deze verre reis Over dwaallichten Over dat wat vrede kan ontwrichten Ik danste met jou Om wat er nooit zal komen Om het uitkomen van dromen Dromen Die lucht geven Zonder…

De stilte heeft bezit genomen een bron van nieuwe krachten deed woorden binnenstromen in tijd en mijn gedachten Woorden werden zinnen ‘t spreekt tot mijn geweten ‘t drong mijn hart toen binnen de Geest heeft het bezeten Door Liefde toen verlicht ‘k werd erdoor gevoed ‘t wezen wordt zo onderricht hoe het daarin wandelen moet ‘k Mag…

zoals mijn moeder na een feest haar tafelzilver en porselein in dozen verpakte tot een volgend festijn ver weg in de tijd ligt in het opgewaaide zand aan het eind van de zomer een stapel planken een weemoedige tafel dichtgeklapte parasol lege fles witte wijn daarachter ik..…

Twee stoelen werden snel klaar gezet koffie later... met 'wat' erbij De zon zou ons -na de plensbui- weer gaan beschijnen Gek ben je.... op zoete koek met vlakken blij met lijnen Je blik rustte op de koek 'n ster misschien? kon je er in zien Was het niet.... op dit terras? dat ik je plots op m'n schoot trok…

Van der Laan stopt en ik hoef niet te huilen dat komt nog wel als hij overleden is en als zijn begrafenis die van Diana zal evenaren in Amsterdam met tienduizenden op straat de stad die hij liefheeft en dan had de randstad die hij vormgeeft en dan gaf de Nederlanden die hij zo lief heeft en dan had Laten we vooral even in gedachten zijn…

ziet de duif met de olijftak wel zijn tegenbeeld? gehelmd, met prikkeldraad staat hij opposiet wit is nooit helemaal wit zwart niet helemaal zwart vrede wordt snel uitgesproken waar haat in harten gist de leeuw vreet het lam op als de herder niet hoedt Vrede is meer dan een woord zij wil worden beleden…

Een nieuw leven, kan alleen een moeder geven. Zij is nog altijd de enige echte stichter, Alhoewel de moderne technieken komen dichter. Gevaarlijk en zeer onpersoonlijk, daar krijgen ze nog ongelijk. Ik ben niet voor of tegen, maar het begint op mijn gemoed te wegen. Een moeder moet blijven leven geven is het zonder man mij om het even…

(L'imaginaire d'apres natures) zijn foto's getuigen van weleer geschoten door de ogen van de meester bijvoorbeeld zomaar een weg ergens in landelijk Frankrijk dat echt een plaatje werd pijnlijk daarom dat ook dit plaatje straks zal verbleken in de tijd…

ben ik leesbaar als ik weet wat ik schrijf en jij die zegt mij te kennen snapt het ook is het dan leesbaar wat ik schrijf? is het goed als jij zegt dat het goed is terwijl je niets van me weet is het dan goed beter misschien dan wat ik schrijf? staat er meer dan wat ik schrijf als niemand het leest en ik de enige ben die weet…

Eeuwig vertrouwen verlangend naar bloesem geur in winter portret.…

Waar zielen krachten zijn en krachten daden worden, Waar uit het stoute brein een wond're wereld stamt, Waar grote menschen slaan en stormen uit hun orden, Gelijk, ten bergop uit, de bergenziele vlamt; Waar felle boodschap brandt uit goudgevuurde borden, Waar rode razernij op zwarte muren ramt, Waar heldenhanden hoog het heldenzwaard omgorden…

ik weet dat de zon licht zal baren helaas nog steeds op de verkeerde aarde hier dwaalt schaduw tussen grijs en zwart voel me verloren zonder enig contrast alleen de maan geeft gelig zicht heeft zich geprofileerd in tweedehands wederkerend schijnen zij luwt de scherpte van dit ondoorzichtig bestaan terwijl ik in het volle licht…

De lont verkoolt in het vlamhart en ervoor staat de wapenbroeder van Jeanne d’Arc. Hij zag machteloos toe hoe ze terecht werd gesteld. Iedere keer wanneer hij een licht opsteekt, ziet hij een geblakerde, terugstaren vanuit het vuur. Neemt waar dat hij toekijkt en wat hij ook lijkt, het is niet voldoende. ---------------------------------…

En toen ging er een bode maar eens kijken Het stonk enorm, kwam dat niet uit die zaal Wie zaten daar toch ook weer allemaal? De deur werd geforceerd, men vond 5 lijken Wat waren die hier toch aan het bespreken? Waarschijnlijk ooit van ouderdom bezweken. (Er was 1 schedel met een brede mond Die in een holle lach wijd open stond)…

Als vroeger is verdwaald bijten de herinneringen als zuur gemis laat sporen zien waar herkenning zich verschuilt tussen de flarden van de tijd zelfs het geliefde tuintje verdwijnt in de kille asem het verlies de gele trossen van de treurwilg hangen zwaar en de laatste bloesems tooien zich tegen beter weten in terwijl de herinnering…

Vandaag heb ik veel moois gezien: de mensen die elkaar ontmoetten, die liefdevol een ander groetten, vandaag heb ik veel moois gezien. Vandaag heb ik veel moois gezien: een zon die straalde van genoegen, de kinderen die om aandacht vroegen, vandaag heb ik veel moois gezien. Vandaag heb ik veel moois gezien: de mensen die vergeving schonken…

Zoek je zekerheid? Vul de emmer van twijfel met causaliteit...…

traag keert hij de wereld de rug toe hemel noch aarde kan hij bewegen hij wrijft modderige aarde over zijn gezicht slechts een korrelig spoor blijft achter in het veld van riet vindt hij wat hij verloren had tussen weten en voelen roerloos op zijn plek van wie is broze eenzaamheid ze is van niemand zij is van…