Alle inzendingen, jaar 2018, week 1

zacht maar onverbiddelijk trok tijd de middag uit elkaar er vielen gaten die door paniek niet meer te dichten waren realiteiten uit andere dimensies gingen voorbij in totale vervreemding waar wij verbonden stootten zij af met ongehoorde kracht in botte interventie nog drong het niet op maar liet zich zien zonder raakpunt…

Het mantelzorgen is voor mij geen straf, Mijn vrouw is van mijn goede zorg verzekerd, Hier wordt gecaterd en geapothekerd, Het multitasken gaat mij prima af. Zo doe ik wat politici promoten: Die dure thuiszorg help ik naar de kloten.…

Het woord was water geworden een woest kolkende zee zocht de diepten van de polders vulde de putten en wellen en trassen in de slapende huizen en hoeven steeg in de dorpen en gehuchten drong in de stallen waar het vrezende vee aan halsters en touwen rukte muren stortten in, zolders en balken raakten los van hun ankers, dreven met mannen, vrouwen…

HET PLEIDOOI Er is iets gaande wat mij zorgen baart en wellicht ben ik weer veel te negatief, maar sinds de postduif is verruild voor blauwe vinken, ziet men zelden meer een echte liefdesbrief. Over het algemeen zijn we nog steeds best lief. We kopen bloemen en we schrijven soms een kaart. Zie ik dat, vraag ik me af of de ontvanger die mooie woorden…

Op het kerkhof de kroeg present. Gepaste kleding past niet meer. Toch aangedaan, deze ene keer. Aangedaan staan rond het graf. Vaker zakte Nel in de bodem af om een volle fust aan te sluiten. Nu komt ze nooit meer boven, laat daarmee mooi een lege na. Was tóch moeder der verdrukten, herdenkt Kees, uit respect zijn stuk in de kraag gesteven…

Dat de vrede van God met ons zij Hij ons nabij zal zijn in dit leven Ons Zijn onmisbare zegen wil geven Hij maakt ons van zonden vrij. De vrede van God gaat alles te boven Wij kunnen er met ons verstand niet bij Dat Hij vrede wil geven voor u en mij Laten we Hem daarvoor danken en loven. De vrede van God zij met alle mensen Dat we Hem…

er zit geen merel in de top van de boom de ijsbreker schuift jou mee over de dansvloer zijn smoking hangt aan het plafond terwijl jij het sherryglas vult met schreeuwen om hulp Woorden kunnen jou redden dans opnieuw die wals…

In de wachtkamer zit ze van angst te beven, ineengekrompen tot minder dan niets - Nog maar vijftien minuten sinds haar lief achter de mintgroene klapdeuren verdween - Zij heeft de tijd in haar ogen, Zijn leven komt in wolken voorbij, zijn jaren zijn minuten geworden, zijn minuten worden jaren - De angst groeit uit haar ogen,…

ik zag hoe de kleine stoere stormvogel boven de kille noordelijke wateren zijn kopje boven het ruige water hield piepklein in de orde van uitersten een gelukstraan rolde over mijn wang…

geduld is uit de gratie geraakt merk ik bij regelmaat wanneer ik een overweg passeer haast is blijkbaar een manier van leven geworden overmoed maakt valse helden en geeft en passant nog veel verdriet als je iemand er op aanspreekt is goede wil dikwijls aanwezig maar men heeft domweg de tijd niet om te investeren in het leven…

een verlaten dorpje in de Cevennen natuurlijke troosteloosheid, intense hitte en 's winters koude je moet wel heel erg van deze plek houden hier te moeten wonen zal buitenlanders nooit wennen slecht een kleine oude woning staat er nog te koop restant van de huizen is reeds tot ruïnes vervallen daarvan resten nog slechts muren en afgebrokkelde…

alles is waarde gelijk van snijkanten ik ben een harde lijn onder de mensen mijn kinderen hangen aan de muur op hoofdhoogte de menigte een oeroude vijver het vruchtwater tussen lege oevers de deining rimpelend van geboortes ook mijn moeder drijft tussen de cirkels ik zal afkalven druipend op de hoeken bedropen op de snijkant de kaders vervagend tot…

blad en in tegendeel winterland en andere uitwassen wasem aan de binnenzijde van het torso rijp rond het hart en een ijzig hoofd vergeelde tanden bijten zich vast in oud groen en bloesem genadeloos in haar genade roerloos in bloei…

regen tikt als morse op het raam hoe geconcentreerd ik ook luister ontcijferen kan ik het niet is het een boodschap van boven wil je hem dan zeggen dat ik hem ongelofelijk mis…

Naakt en schuchter in een hoek gedropt. Bevreesd wat er komen zal. Verdrietig kijkend. De glorie van weleer vergaan. Einde van haar mooi leven, het is gedaan. Vroeger kreeg ze rond haar ranke lijf mooie kleren bijkomende accessoires. Alle kapsels hebben haar hoofd getooid. Iedere sterveling bleef naar haar kijken Ze stond in de…

de kleine jongen die je vroeger was zit diep in je verborgen, zit stilletjes in een hoekje te wachten op je komst je wilt hem zeggen dat hij moed moet houden, dat hij al zijn zorgen met je mag delen, dat hij nergens bang voor hoeft te zijn, dat hij steeds op je kan rekenen, dat je er altijd voor hem bent vooral, echter, wil je hem laten…

Op de grens van lucht en water, ontbindt zich de drenkeling. Ooit een mens vol diep verlangen, is hij nu een chemisch ding. Onbetreedbaar trekt de wereld waar hij wandelde voorbij. Als hij langs komt, vraag hem dan of hij Daisy heeft gezien.…

Sinds MeToo weet je niet meer hoe je met vrouwen moet omgaan, al ben je vergeten, dat je dat daarvoor ook niet echt wist. Je hebt je mond met ijzerdraad dichtgenaaid, want je ziet ze namelijk nog steeds, van die hoogst aantrekkelijke mokkels in schaarse, sexy kledij, die jou alleen al met hun stemmen knettergek van begeerte maken, maar…

waar kleuren langzaam nestelen in grijs van grauwe maanden slaapt wit in pas gevallen sneeuw zijn winters maagdelijk rusten toch zal er iets gaan broeien in leven dat door snoeien kort gehouden wordt het zijn geen stemmetjes die soms winden kleuren wel de klank van samenspraak die over het mysterie van de blauwdruk gaat…

Vroeg in het jaar, al vriest het dat ‘t kraakt, Is er een groep die louter om te keten, - Omdat ze zogenaamd ‘iets zijn vergeten’ - Een broekloos reisje met de metro maakt. Elk jaar staat steevast van ellende bol, Maar het begint met onderbroekenlol.…

Onder open vlaktes uit elkaar In wat er omging Ogenschijnlijk staar Vermomd in verandering Als kale takken bij elkaar Engeltjes aaneen gedreven Niemand ontliep ik slechts daar Waar wij alles overschreven Proeven van de stroom Vernoemd als deze ervaring Voltage van de droom Gelogenstraft bij herhaling In mijn verhaal Heet die wrijving…

Ik droomde over een man die een nachtmerrie kreeg in een concentratiekamp. Hij ontwaakte, stond op en ging naar buiten; er brandde licht in nog maar één barak hij klopte op de deur, opende die. Onder een lamp zaten kaartende bewakers tegen wie hij zei: ik ben zo bang. 's Ochtends probeerde ik me voor te stellen hoe ze keken. Ik kwam…

tranen in mijn ogen, het wordt nat op mijn wang, kan het bijna niet geloven, verlangde het al zolang, door ziekte bij mij verdwenen, zonder jou is het huis zo leeg, we hebben het allebei moeten nemen, tot de boodschap die jij eindelijk kreeg, morgen ben jij weer bij mij, morgen mag jij naar huis, van de ziekte ben je nu vrij, eindelijk…

Ik werd geschopt, uit elkaar gestampt, niemand die mij uit mijn lijden kon helpen. Vrienden werden op dezelfde manier volledig stuk gemaakt. De nagels werden uit mijn buik getrokken, gaten bleven over. Wonden werden niet verzorgd, door het trekken en sleuren nog erger gemaakt. Het zag er echt niet goed uit. Ik had hen zo vele jaren gediend…

Goud dat ontstaat door botsende sterren In het heelal De mens op aarde een ster Een schijnend kristal Het goud, in de mens zijn hart dat kan opspringen Ontluchten Warm worden zuchten Het goud als stof Blinkend Klaterblad Goud een schat Als sterren goud kunnen maken En dat geheim De mens in bewustzijn Verder doet ontwaken Glinstert…

over rotsen ligt de wankele afdaling met zicht op verhalende cipressen: hugenoten begraven zonder steen of voortvluchtig terug klimmend, de spieren verzuurd in de verte het terracotta dak de oude deur, schietgaten in de wanden laaghangend mist, rook, geur van hout de oeroude rank levert nog wijn in harsachtige herinnering: samen met kaas…

je stapt de helverlichte nacht in, blijft verstoken van dromen die anders zouden komen je voetstappen weerklinken tegen de gevels van de huizen je raakt de weg kwijt in je gedachten je hoort of ziet niets meer, merkt niet eens dat sommigen je aanstaren, dan haastig doorlopen je praat zachtjes in jezelf, gesticuleert met beide handen…

Hoe kan ik bij de gedachte aan het schreeuwen van meeuwen genieten door jouw raam 's morgens ze schreeuwen niet voor patat, of de korst, noch de worst nee `t zijn ook niet die meeuwen op strand of op 't plein, in een straat Nee, die vlak bij jouw raam die schreeuwen tesaam dat daar achter dat raam in dat houten bed op hen wordt…

Pal op de lijn van vloed en vochtig zand beweeg jij voort, belemmerd door de wind, niet wetend wat te kiezen, welke kant jij op moet gaan opdat jij kalmte vindt. Jouw denken lijkt een zee op zich, die bindt niet zomaar in, die slaat jou heen en weer van lichte hoop naar golven van oud zeer die tegengaan. Zolang dat nat jou vat, zie jij geen…

Laat mij maar woorden weven en zinnen breien en daarmee de bokken van de schapen scheiden Laat mij mijn leven leiden Geloof me het is ter meerdere glorie van ons beiden dat we elk gedeeltelijk onze eigen weg af rijden Laten we dat maar doen En heel heel vaak samen komen voor het uitwisselen van een knuffel en een welgemeende zoen…