Alle inzendingen

De beeldsnijder maakt een kleine treinreis, draagt een wortelstronk, door bliksem geraakt Hij zeult te voet verder; een kleine stad naakt. Wacht daar vrije opdracht of strakke eis? Eindelijk zingen hout en beitel hun wijs: een gaper voor de drogist wordt gemaakt. Het werk komt gereed: zware ruzie blaakt! De winkelier biedt veel te lage…

En dit is haar land geblakerd door het vuur En dit is haar hoofd onder as en twijfel De laatste nachtvlinder vloog door het raam Dit was het huis met treetjes zonder deur Stilte ritselde over het papier vrede schreef haar droeve hand Het gedroomde land waar niemand van liefde omkomen zou Vrede schreef haar droeve hand…

(voor Alexei Navalny) Wie staat op na jou met dezelfde moed van onverschrokken leeuwen onuitwisbaar de glimlach om je mond en ogen die keken dwars doorheen verdorven zielen? wie heeft jou zo gevreesd dat zelfs je dode lichaam hem nog meer angst aanjaagt dan zijn eigen schaduw waarin hij onophoudelijk het dreunen van jouw voetstappen hoorde…

Dit is de ultieme kans om opnieuw te beginnen nu de dag afscheid neemt van de heldere middagzon er komt een naakte energie uit de geruchten over liefde die bloemen anders doet geuren kleur toevoegt aan het witte licht het gebeurt nu slechts in de sfeer van stille brieven dat heuvels beklimmen en aan lianen hangen dat woest en…

Opzij van wat ooit het erf was, een keukenstoel -- in het hoge gras.…

Een kameleon kleurrijk en onopvallend helemaal zichzelf…

hij heeft nooit over water gelopen het was zijn schaduw die uit de rimpeling van het meer op de kust was gekropen die energie omzette in een stralende wave van licht zijn genezende handen zijn pas later met nagels doorboord bij zijn kruisiging zo ook de lanssteek die bloed verwaterde en zijn dood schouwde in het late middaguur…

ze luistert naar de stilte van de nachten ze hoort het gefluister van haar gedachten plotseling schreeuwt binnen in haar van alles zich uit maar ze verbreekt niet haar stilte uit angst voor het onbegrepen geluid…

als niemand van me houdt behoud ik tóch mezelf als niemand om me geeft vergeef ik het mezelf als niemand met me meeleeft beleef ik het wel zelf als niemand met me mee feest beest ik met mezelf als niemand mij nog ziet kijk ik juist om me heen als niemand mij wil begrijpen snap ik dat alleen als niemand…

wanneer het leven te koud is geworden geen dekbed nog kan voldoen aan de wens van voortbestaan dan bestaat de mogelijkheid dat triestheid je te grazen neemt wanneer de trein van levenslust uit de rails dreigt te lopen en er van hersporing geen sprake meer kan zijn dan delf je het onderspit en wint de pijn...…

't Is deze week weer kermis in mijn stad Ach, ongeacht welk nieuws ons overrompelt Vergeef mij dat dit feest mij onderdompelt En dat ik heel wat headlines niet omvat Laat mij nog even op de kermis dolen Straks wacht mij weer de échte mallemolen…

Wij hoorden Europapa van Joost Klein En kenners reageerden veelal juichend Men vindt het catchy, hip en overtuigend We schijnen echt een kanshebber te zijn Ik wil mij niet met connaisseurs gaan meten Maar maakt dit echt een kans? Joost mag het weten……

Nou is de Winter weggeruimd. Die aan de aard zat vastgevroren. Nou is het vuil er afgeschuimd En komt de blote grond te voren. Maart heeft de korst al schoongespoeld En blaast er op om 't af te drogen; Zijn eigen borst is blootgewoeld - Daar gaat die knaap: - zijn donkre ogen. Als vijvers waar een bloem in drijft - Maar waar geen bodem…

in grote tassen vol kleine spullen,koekjes en snoepjes om lekker te smullen, zit ook een aardbeirood boekje, mijn lievelingsboekje, mijn gezellig dagboekje waarin ik elke dag de beste souvenirtjes noteren mag. om hopelijk te bewaren voor later vol herinneringen met een blije lach.…

toen we nog op de schoolbanken zaten , als jonge tienertjes, wisselen we briefjes , liefdesbriefjes uit, tijdens de les. sommigen verstopten we nadien in een fles, gooiden die bij hoogwater in de zee, de golven namen toen al onze onvervulde verlangens mee. op hoop van zege.…

Klein groot! groter!! groots!!! Douze points Joost mag het weten!!!! Europapa!…

de vogels zingen een octaaf hoger de futen dansen hun liefdesdans de katjesboom begint te bloeien het eerste gekwaak van de kikkers verscholen onder een bruggenplank ik loop nog op mijn wintervoeten maar inwendig geef ik mijn lentetenen een kans…

Nee, dat wil ik niet. Ja, dat wil ik wel. Misschien wil ik dat niet. Misschien wil ik dat wel. Maar... Nee, dat wil ik niet. Of ja, wil ik dat wel? Weet je wat? Ik denk er morgen verder over na.…

De bril die ik mij aan heb laten meten Bij brillenspeciaalzaak Van der Loo Beviel mij op de eerste dag al zó Dat ik dat graag aan iedereen laat weten. Ik krijg het woord maar amper uit mijn pen, Maar weet, dat ik nu influencer ben.…

een gevaarlijk soort alg beïnvloedt het ritme van de menselijke natuur hij bepaalt stiekem ongemerkt jouw keuze op den duur en dat zit me toch zo aller akeligst dwars want van enige beïnvloeding was en ben ik al mijn hele leven wars en het lijkt misschien overdreven of toch niet hij bepaalt grotendeels wat je wel of niet krijgt te zien…

je draaide een liefdes pirouette op de streaming van mijn lach varieerde snelheid met middelpunt- vliedende en zoekende kracht jouw en mijn timing kwamen recht uit het hart ik zag handen komen die mij zo hadden meegenomen naar een plek waar het applaus alleen nog maar zal groeien de waardering nog meer en mooiere bloemen…

we leven al jaren in de kleine cocon van verliefde blikken en verwarmen elkaar we kaatsen in veelvoud lichten op spreken stille woorden die meer zeggen dan spreekkoren sommige zinnen spreken we niet uit omdat vanzelf sprekendheid het al voor ons heeft geluid de vrijheid die anderen zich moreel permitteren is nog…

Neen! Neêrland staat zijn taal niet af! Wie God een Neêrlands harte gaf, En zuiver Neêrlands bloed in de ad'ren, Dat bruist voor de eer van 't vaderland, Die zal dit erfgoed van zijn vad'ren Waarderen als een heilig pand. Ja, Neêrlands taal is een trezoor, Welks schatten, met ondoofb're gloor, De nagebuur in de ogen stralen; Waarin…

Wat is een gastvrouw een wondermooi ding van ver. bijna een hoofd dat zoetjes ronddraait in een kraag. het kopje grijze thee vaart naar de overkant; twee lepels flirten - zo plesant in deze schemer. -------------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

Na de dijkdoorbraak huilt ergens in het water -- nog een sirene.…

en zo worden zelfs onze lichtste dagen bezwaard met leegte…

Verveling slaat snel toe als je op het internet aan het zoeken bent op zoek naar het perfecte gedicht alleen deze is moeilijk te vinden dus je kiest maar een gedicht dat gaat over het maanlicht dit gedicht spreekt je niet bepaald aan, maar je moet wel, om je bundeltje vol te krijgen en tot het moment van de mondeling er nooit meer op terug te kijken…

Aan de toog, een flink beneveld echtpaar. Een gepensioneerde verver. Aan een tafeltje, een man met een oude teckel. Hij lacht zijn tanden bloot. Beweert dat hij geen burgemeester is. En dat zijn hond ziek is. Hij is de enige die koffie drinkt. Niet bitter is. Er is afstandelijke en vervreemdende genegenheid. Het is bijna te snijden.…

spelende kinderen laten me denken waar is die tijd, waar is mijn jeugd kan ik nog een bloemetje schenken zo voel ik liefde, zo voel ik deugd de jaren vliegen en staan soms stil ik denk dan aan plezier en pijn mijn hart voelt oud, mijn woorden kil waar is het leven vol zonneschijn mijn groot verlangen is nooit vertrokken bergen beklimmen…

Houden van? dat is de vraag Maar we houden haar wel dat is de weet 6 jaar tot 2030 Halsema, Femke 'n vrouw met ballen 'n mooie vrouw met ballen!…