Alle inzendingen

'k Zit zo vaak in 't avondgrauwen over 't veld naar u te schouwen, waar ge nog in gouden schijn ligt te scheemren, dorpje mijn! Boven uwe rode daken zie 'k uw hoge toren waken, die de schaduw van zijn kruis afwerpt op mijn vaderhuis. 'k Hoor van ver uw klokken galmen, feestlijk soms als vreugdepsalmen en soms klagend, naar en droef…

Natuurlijk vallen er doden op de A 10 niet door het verkeer dit keer maar door het 750 jaar Amsterdam feestvertier hopelijk onder de 10 en 750 onwel van de meer dan 200.000 bezoekers er vallen doden op de A 10 omdat het natuurlijk is omdat het de natuur is hitte en asfalt en geen groen!! het wordt letterlijk natuurlijk te heet onder de…

hij zit hier de hele dag niets te doen en aan jou te denken maar jij jij zult nooit weggaan zij zal niet weggaan als hij hier zit en aan jou denkt maar jij jij zult nooit weggaan zij zal nooit weggaan wat hem niks kan schelen ze hebben haar baby afgepakt maar daar kom je nooit uit zij komt daar nooit meer uit ze hebben zijn…

Liefde Het wat je niet overbriefde liefde is hard Ook al klinkt het apart Soms gaat het verkeerd Dan denk je de volgende keer ik ben het afgeleerd Maar helaas Helaas pindakaas Zo is dat niet Dan zing je weer een klaaglied Het bleek nep te zijn Of het bleek samen niet fijn Of diegene had iemand anders Dan wordt het je tegenstander…

nog altijd zwermt verdriet in de schaduw van haar lijf altijd nog schuift het gemis over haar huid zwerft het verdriet onder de hemel door nog altijd breekt een steen het fragiele hart altijd nog is er de pijn die haar lichaam kneedt die nooit meer overgaat…

Wat je echt niet wil zien daar sluit je je voor af, blindeer je zienderogen zelfs het geluid waarmee het corrumpeert. Eindelijk schouw je zielsscherp: met een helder vermogen benoem je de dingen waartoe ze zijn ontworpen - het voorbeeld maakt ons eeuwig jaloers - Mensen zijn in wezen ware schatten mits ze zich niet onder- of overwaarderen…

Aan de Zuidzij van Breda ´s Heuvelkwartier ligt jonge wildernis. Vergaan boerenland toont nog bescheiden, vluchtig zijn hand. Gewezen boomgaard, weide ademt hier. Tussen dichte doornen krijgt menig dier hecht tehuis, beschermd aan elke kant, verlaat de strenge struik, speurt over drijfzand, vindt in open galerijoerwoud vertier. Een vinger…

lange gangen met rijen deuren witte muren hier en daar een fleurig schilderij achter elke deur woont verdriet en pijn soms komt blijdschap even op bezoek de laatste wachtkamer voor een lange of korte tijd…

Zij zweeg, ze zei helemaal niets, Hij kletste maar door, en door, Dacht dat zij was een en al oor, Zij hield zich doof, hoorde niets. Hij dacht ik heb haar over de brug, Zij dacht waar is hij toch op uit, Ziet hij niet, dat ik hoor geen fluit, Dat lijkt mij toch wel zeer stug. Zijn houding veranderde hij niet, Hij bleef ratelen, Zodat…

Voorzichtig aanraken warmte op warmte kussende haartjes nagels heel zacht in cirkels en banen over jouw rug Alles veilig, ademen Droomloos inslapen en het toch weten Hoe de dag ook was wat het programma morgen ook is: strelende hand gelukkige rug billen kussen de warme buik…

je trippelde als blonde lichtgewicht de trap op en af neusje scherpte al de hoge lucht armen als steunvlucht in een lieftallig toucheren van de leuning in de afdaling het tikke tak van de hoge hak gaf het ritme een vleugje jeugdigheid dat ondeugd weerkaatste naar het donkerste deel van je ogen toen jij van boven naar beneden…

ik heb veel geschreven maar nooit de woorden die ik echt bedoel. ze zitten vast. in m’n keel, in m’n vingers, in de hoeken van m’n hoofd waar het altijd donker is. ik wil ze op papier gooien, maar m’n handen weigeren. ze schrijven iets anders. iets veiligs. iets dat niet snijdt. stop met mij te beschermen. ik wil geen filter meer…

Bij Volvo zijn ze niet bepaald bescheiden: “Qua veiligheid zijn onze auto’s top, Zelfs bij een crash loopt u geen letsel op, Laat staan dat u eraan zult overlijden.” Helaas is het bewijs erbij gebleven, Niet één stond er vooraan zich op te geven.…

Volgend jaar wordt u gekort Gekort op alle fronten Merkwaardig dat de Kamer daar nú niet over mort De Kamer was er vlug mee klaar Het was een hamerstuk Bereid u voor op lastendruk Zo’n 20 miljard méér per jaar…

je trippelde als blonde lichtgewicht de trap op en af neusje scherpte al de hoge lucht armen als steunvlucht in een lieftallig toucheren van de leuning in de afdaling het tikke tak van de hoge hak gaf het ritme een vleugje jeugdigheid dat ondeugd weerkaatste naar het donkerste deel van je ogen toen jij van boven naar beneden…

Lieve meid, de lucht is dronken, want die schandelijke zon heeft een wonderwijn geschonken uit de hoge hemelspon en opeens – aan alle zijden - van die lichte toverdrank staan de wegen, staan de weiden tot de polderboorden blank. Uit de kruinen, langs de stammen, door het diep verwonderd woud - dat de grove schorsen vlammen - druipt het…

Ik zou niet willen denken aan de dood. Maar met elke stap die ik zet vermorzel ik diertjes die ik niet zie of herken. Ik moet ook leven met Karel die wormen de kop afbijt en Daan die spinnen minder dan acht poten gunt en ik geef toe: ik kluif het laatste stukje kip van bot. Kan ik nog dieper vallen? Kan er niet een kikker komen die ik dapper…

‘t ochtendlicht wacht even om zijn wereld die zacht is te vangen in nieuwe tinten en zijn wolkogen te bedwingen de verzwegen sluimerliefde als droom dansend en strijdend ademen uit geblazen glazen maar in ‘t blauw worstelt de wind en zwart wordt de hemel verklaard als ‘t wonder van klonterende cellen samen met opgepompte zeepsopbellen…

Je hebt me stil gekregen. Dit is het moment dat ik iemand een knuffel geef. Jouw hoofd rust op mijn schouder. Tranen glijden door je haar. Ik pak je gezicht vast. Kijk je aan met doorgeweekte ogen. Ik geef je een kus op je voorhoofd, en leg mijn kin op jouw hoofd. Kijkend naar boven, smekend tot God. Maar in stilte. Pak mij. Laat haar…

Toen sprak de koning: 'Heer Tibeert gaat heen voordat u wederkeert en zorg dat Reynaert met u komt Er wordt geklaagd, niet zonder grond dat hij vaak anderen heeft belaagd maar ú gelooft hij ongevraagd hij doet vast wat u hem aanraadt Zo niet, ziet het slecht voor hem uit lacht zijn familie hem straks uit allez, Tibeert, en zeg dit hem…

In tranen gegoten, komen de beelden uit de hele wereld naar ons toe. Hele verhalen worden voorgelogen, nooit worden de jagende wolven moe. Het gaat zogenaamd om de vrede, maar in werkelijkheid gaat het alleen om de poen. Dit is de eigenlijke rede, waarom zij voor kogels kiezen en niet aan praten doen. Bommen die als regendruppels uit…

De NAVO heeft een transformatie ondergaan van defensief pact naar agressor Hebben Afghanistan, Irak, Mali of Rusland een NAVO land wat aangedaan? Aanvallen heet nu verdedigen en wordt een recht genoemd Andersdenkenden zijn helaas tot hoon en onmacht gedoemd…

Herinner jij je verlangen met een dronken lichaam vraag je, terwijl ik aangeschoten verder drink je schiet in de lach naast geleerde filosofen door bizarre lucide illusies die toonladders beklimmen je danst over het landschap van de vroege nacht in deze wereld met muziek van het verlangende hart als reisgenoot van jouw smart je streelt…

Zachtjes danst de dag op vleugels van satijn je mond is een glimlach op het ritme van de tijd Jouw stem klinkt kalm en je lachen is 'nice' je ogen zijn mooier dan een spiegelpaleis Je lijkt op een wilde roos gekleed in vlammend rood jouw diepe levenslust legt de liefde bloot.…

ludieke wapenhandelaar vredelievend als hij is aarzelt hij zelfs geen moment en verkoopt evenveel wapens aan beide partijen…

De wereld is groen loop door de bossen volg de rivieren zie het golvend gekrookte riet geniet de ruime horizon ver over het vlakke land. Voel de warme zon kijk om je heen en ervaar de zomer.…

Wat moet een mens met woordeloze beelden ideeën uit het niets, fantoomgedachten elkaar verdringend, oplichtend, vergeelde uit lang vervlogen hoeken onverwachte en meer recent, stiefmoederlijk bedeelde zomaar vlak voor zijn geestesoog gebrachte opdoemend onverwoord fata morgana in zijn nog te voltooien geestoase zegt hij, als hij wil vatten…

Het schemert, we wandelen weg van de stelletjes die net als wij de zon niet hebben zien ondergaan De picknickmanden zijn leeg Jij pakt de schillen in, ik kijk zogenaamd langs jou heen zogenaamd zonder jouw aandacht te trekken, wetend dat onze huid gloeit naar meer Jij bent glad gebeeldhouwd als een Griekse god Ik strijk door jouw haren…

nu rug en schouders zich gelden laten zijn zaailingen aan askleurig zand ontsproten verworpen aarde doorkliefd van zingende gaten allen door grind en stoffelijke grond geschoten wat zal van onze dagen blijven hangen zo vluchtig als wederkerend zij zijn nooit meer door een verleden bevangen verscholen in het stenen hart zo kristallijn nu…

wij zijn de mannetjes met lange baarden al voorbij zelfs van de paddenstoelen huisjes zijn er soms nog maar enkelen vrij de groteren zijn voor de heksen en hun bezempartij want als zij op verkenning gaan moet het luchtruim vrij zijn zo af en toe houden zij sessies op de oevers van het meer als lichtjes op water dwalen…