Alle inzendingen

Bezuiden en benoorden de stad Breda deden spaden en graafwerktuigen verwoed hun werk schiepen genot in het Mastbos verscheen naast het gebied der krijgsmacht een lange smalle vijver omringd door toonkunst van vogelzang en kikkerkoor vele jaren later werd een klein meer geboren ontving de naam Asterdplas drenkt thans de wortels…

[ Nonsensicalia ('non-zin') in ecologisch gerecyclede eenregelige gallische quasiquatrijnen, aangetroffen in lederen cahier, groen als olijven gekalligrafeerd op duurzaam houtvrij papier ] Aeronauten entre deux vexeren najaden Gladiator de mortuis nil nisi bene in walhalla vice versa Mutatis mutandis eldorado visiteert Literator…

Nog houdt hij het landschap stevig vast, hoewel zijn hand reeds lichtjes beeft van schaamte voor de naderende dood en voor al die stilte die erop volgt. Wie stelt er paal en perk aan zoveel gras? Zijn beeld vloeit open in de spiegel. Alles wat ooit gelogen was, een logboek vol, wordt langzaam wit. Hij morst nog een beetje waarheid over de…

Wat in een tijdperk maakt een dichter? Als plotseling een door het slichte Gelijke hout breekt, en de ruimte zoekt, dwars door de christelijke gebeden vloekt, Maar in de avond is te vinden op de knieën Van stilte en schemering, en 't zoet Dat hij verwierf, afgeeft, en boet. ------------------------------- uit: Nalezing X (1938)…

het licht gaat schijnen wijl ik de avond nader en word me bewust van het grijs in een kale nacht het lijkt er op dat ik over een zielengrens getrokken ben waar het verleden steeds meer door inzicht wordt verzacht en waar ik mij met stabiele tevredenheid meng ik zie vaker mensen als bomen in de ouderdom ze verliezen bladeren en takken breken…

Wij, zachte tikken op de ramen als bezinksel van voorbije jaren in de fijnste lijnen beschrijvend, die onderhands het einde keren van ingeblazen adem, -niet het leven zelve, dat is feitelijk oneindig!’ – zien wij dat het losstaat van vreugde, nooit aflatende lof voor het verstarde ontoegankelijke. Van het eindig schreeuwen der verscheidene…

vanmiddag ben ik doodmoe en terzelfder tijd meer dan gelukkig…

Mijn man liet me gisteren een youtube-filmpje zien van een nu overleden oude kennis van hem, meisje uit hun klas het verfilmde, vertolkte de kerkdienst van orthodox gereformeerden voor de uitvaart- begrafenis van hun 59 jarige dochter, zus, tante het benepen kerkzaaltje zat geheel vol zwarte hoedjes en het bruine harmonium domineerden…

onder de lappendeken slaapt een leven met gerafelde emoties   emoties toegedekt met een deken van hoop   hoop op een vlak leven emotieloos zonder diepe dalen geen grote hoogtes   hoop op rustig kabbelende gevoelens onafhankelijk van stemmingen   hoop op een vredig leven bij tijd en wijle            …

Aan ons, de fluisterruisende in droesem gedrenkte bladeren tekenen van naderende dood, reeds afstervend bevangen in ademloze stilte - niet de stilte zelve, dat is immers de dood! - merkt men dat het meer is dan wachten, nimmer weerkerend wijken, alles woelt om verandering hier. Aan het eeuwig zingen der beukenloofbossen is wreed…

Als een herfstblad, te worden of niet, plotseling omslaan, zonder aanraking; veranderen omdat ‘t geschreven staat. Zoon van Hypnos, waker over de slaap, breng mij de angst, krioelende beesten, vleesverslindende geesten, als de dood, fobisch wil ik zijn, onder ‘t horen van uw naam: Phobetor. Schoot voor scheut beukt, op de eikenhouten deur…

Zij, kuste mij de eerste maal, De tweede keer, de derde maal, Ze kuste mij ontelbre keren, Telkens weer, en weer. Ze kon er geen genoeg van krijgen, En ik? Ik evenmin, Al vanaf ’t allereerste begin, Wilde ’k het eeuwig zou blijven duren. Het gemis is onverdraaglijk, Ik mis haar kussen zo, Alleen in mijn dromen, Daar, blijven ze nog…

Bont en blauw van kleur De plekken op jouw lichaam Een vuistvol liefde…

Door zoveel verhalen uit boeken, van films, tijdschriften, kranten, herinneringen dreigen we te verdwalen met wie we meeliftten liepen en sliepen Hoeveel kan ons brein vertalen, helder weergeven, verdiepen?…

Alleen, alleen, men is te veel alleen en verdoet zijn tijd verlangend, ik wil geen passerende mensen geen saaie wederwaardigheden geen dagelijkse nutteloosheid maar belangstelling voor mijn bestaan, voor mij Ja, ik wil leven, liefhebben en zorgen en doorgeven wat niet verloren zou moeten gaan Ja, dat zou moeten Maar er moet niets…

In deze tijd van werkdruk, stress en plicht, moet je zo af en toe ook recreëren, Ik ga dat op de Veluwe proberen, Vandaar dit ongebruikelijk bericht. Met in gedachten Drs. P, Gaan ook mijn vrouw en kinderen maar mee.…

Vingerbewegingen allerhande gebarentaal spreekt als in een stomme film Vingers, handen ze kunnen vouwen vingertoppen warm en koud... wijsvinger op de mond even een stil moment Krommen neerwaartse beweging van deze vinger kom kom kom trekvinger bij het schieten pif poef paf de duim omhoog in het bevestigen de middenvinger opgestoken…

De poort is een doorgang zonder deur een boog van haveloos pleisterwerk waarachter een immense leegte schuilt het ommuurde paleisterrein Koetshuizen, galerijen en een enkele toren relikwieën uit een roemruchte tijd van weleer wel honderd rijtuigen die er paradeerden vertrekken verlaten, de ruiten gebarsten lange tafels waar Soekarno…

Ingesloten aangetast overwoekerd ontworteld verwoest vernietigd verbrand verwurgd verkleurd vernield verloren verplaatst verdreven vermoord gestikt gebrek aan lucht gemis aan groei overgroeid verschroeid uitgeroeid de olijfbomen in Gaza Hoe innig zij hield van haar olijfbomen hun ouderdom koesterde hoe zij de vruchten…

Ik ken geen schoner kleuren Dan die van 't Hollands bos In bruine najaarsdos; Ik ken geen zoeter geuren, Dan die uit droge mos, Uit geelrode eikenbladeren En varenkruid dat bloeit, Mij op het koeltje naderen, Dat met mijn lokken stoeit. Ik ken geen schoner zangen Dan vink en lijster slaakt, Bij 't morgenlicht ontwaakt, Eer hen de strikken…

Teder en jong, als werd het voorjaar maar licht nog, want zonder vruchtbegin, met dunne mist tussen de gele blaren zet stil het herfstgetijde in. Ik voel alleen, dat ik bemin, zoals een kind, iets jongs, iets ouds, eind of begin? Iets zo vertrouwds en zo van alle strijd ontheven - niet als een einde van het leven, maar als de lente van de…

Met mijn rug zit ik stevig tegen de stam mijn billen op de grond tussen de wortels; Diep verbonden met de Aarde die me draagt ik wortel in diepe lagen de oude lagen waaruit ik voortkom waarin het zaad van mijn bestaan ontkiemde dat geeft me m’n basis de Aarde voedt me via m’n wortels stromen haar gaven naar stam en kruin; Ik voel…

Ze staan te tetteren op het plein, borst vooruit, ruggengraat van schijn. Hun woorden glanzen, hun daden stinken, ze lachen breed — maar laten het zinken. Ze lullen over normen, waarden en plicht, maar hun kompas is wel puur gericht op camera’s, op peilingen en op macht, niet op wat eerlijk is of menslievend zacht. Ze spelen het volk voor…

Je vindt zijn graf nabij het kartuizerklooster aan de Zaan, in een verlaten hoekje, 'n eind van de begraafplaats vandaan, volgens de legende rook hij indringend naar zweet, en toen hij in de refter eens z'n schoenen uitdeed werd hij terstond gedwongen tot een kluizenaarsbestaan ..…

De hoed die de scheiding der wegen alsmede de niet meer te lokaliseren middenberm tegen zure regen beschermen moet de mycologische sporenuitval de alles in één klap verwoestende aan het zicht onttrokken rapunzelklokken is de paddenstoel, het noodzakelijk kwaad als beschermheer, patron tegen wat zich voltrok als salomonsoordeel…

uit de woordenwolk van gemeenschappelijkheden komt een beeld naar voren van het verschil tussen mensen en andere dieren het maken van vuur en gereedschappen voor het maken van gereedschappen om gereedschappen te maken die gereedschap maken en vuur dus het vermogen om een activiteit op zichzelf toe te passen, en dat proces eindeloos voort…

Er gloort hoop voor de dagelijkse hoop aan de Amsterdamse horizon ik lees het op internet bij het eerste ochtendgloren een ligtoilet op het gemeentelijk stadhuis (STOPERA) voor mensen met een ernstige lichamelijke beperking god zijn dank, de dames en heren van de gemeente zij geprezen want poep en pies het is zo gewoon nu kunnen mensen…

Er gloort hoop aan de Amsterdamse horizon ik lees op internet bij het eerste ochtendgloren ligtoilet op het gemeentelijk stadhuis (STOPERA0 voor mensen met een ernstige lichamelijke beperking god zijn dank, de dames en heren zij geprezen want poep en pies het is zo gewoon Nu kunnen mensen die niet gewoon op de pot kunnen zitten zich…

Het landschap schrijft geschiedenis, D’ene treinreiziger ziet de toekomst in, D’andere naar wat reeds is geweest, De machinist is degene die dit stuurt, Totdat de trein plots tot stilstand komt, Iemand die geen toekomst bliefde, Geen toekomstperspectief meer vond, Met 't verleden in 't heden kliefde. De machinist zit nu met trauma thuis…

Neem me niet kwalijk, ik moet gapen Vannacht slecht geslapen Ik raak van de kook In m’n hoofd doolt het verkiezingsspook We gaan er wat aan doen roept elke kandidaat opgewekt met op de achtergrond een bouwwerf voor ondersteunend effect Na 14 jaar praten zonder resultaten hebben hoop en geloof mij verlaten Voor onze meervoudige nood…