Alle inzendingen over bef

En beef.... Een kreet, een gil klinkt schril en rauw: De landman, door de waatren vast-genepen, Wordt in de dood gesleurd met brede klauw. -…

Ik ben de lafaard die, voor eigen vreugd bedeesd, zich-zelf van alle paradijzen heeft verweesd, en 'k voel me schoon alleen waar 'k beef voor zelf-verwijten.…

Hij bedaart en ik beef na in eigen armen. Het huis wordt een barmhartige ruimte die haar kale wanden rond mij vouwt.…

handen dalen en tussen je lokken strijken de geel grauwe sepia dagen geruisloos omslaan scheer ik lager onder jouw wervelende vrouwenwolkendek als de zuidenwind voluit duinen uiteen barst mijn stem met fluweel stoffeert ( en al wat eb was over mijn strand woest vloed blinkend als kind met vlinders in handen verborgen lacht zo beef…

Dag zonder je is dag onbeleefd Je trouwe ogen maken dat ik vaak wenend beef. Vanmorgen nog zalig samen gelegen in dat zonnetje Oogcontact sprak boekdelen, bron van licht en wonnetje. Romantiek ten top, al was je wat onwel Kop op mijn klein lieveke, we trekken dat wel.…

Want komt gij, van wijd nog Erken ik uw stap; En 't hart wil mij breken Beklimt gij de trap; En zie 'k u verschijnen Ik beef als een riet; En lacht ge mij groetend, De ziel mij ontvliedt.…

Uw ontrouw, uw zwakheid, uw liefde Verdienen de afkerigheid niet, Die 'k voel op het enkele denkbeeld Van haar, voor wier bijzijn ik beef! Gij zijt het, gevoelloze wezens!…

zwaard verheven, stil de drager schijnt zijn schaduw in nijd gevangen strijdlust, zo scherp en kil bedruipt de plek als snerpend krijt zijn metgezel staat onbewogen die hem verbindt met vaste grond zonder angst, vol mededogen vriendelijk briesend, manen blond wie is hij, vraagt mijn loden brein dan heft hij hoog zijn zwaard en slaat ik beef…

Stil, stil, dat ons de wind niet hoort En met onze woorden spot, Gij buigt u over tot mijn gezicht, En ik beef van stil genot. Ik voel uw zoete adem gaan En uw boezem zo warm en zacht, En langs mijne wangen dartelt stout Uwe blonde lokkenpracht.…

De mens is zijn bef, zijn lus, zijn trens, zijn pat. Zijn gedoe. Gekoord. Gesmokt. Knievrij! voor het ontlopen. Kijk het schepsel scheppen. Handenvol stof stolt zijn roeping. Zijn hoop een mes. Zijn mes zijn vlees. Zo bot dat het mijdt wanneer het snijdt. In alle ernst, groot is zijn formaat. Geweekt, gewit, gepapt zijn pipse daad.…

, achter de rode gordijnen van satijn, há, onbenullen, de boeken in mijn hart, de waarheden in mijn ziel, de vreugdevuren van God, die zijn door geen speciale eenheid te ontruimen, die liggen voor eeuwig klaar om op te stijgen tot de Bezitloze Boekenhemel van God, het aardse onvermogen zal alle ijdelheid verbranden en zielsgeluk zal zegevieren, ik beef…

Ik beef op mijn fundament. Het voelt af en toe als of mijn ziel mij verlaat en weg rent. Deze woorden komen uit mijn mond. Ik slinger ze op dit moment in het rond. Net als bomen uit de grond. Net als het groen in de natuur. Zijn deze woorden oprecht en puur. Vertel mij wat is het antwoord op dit gevoel ?…

we zouden over liefde kunnen spreken en ‘k zou je zeggen dat het mij bevalt hoe reeds mijn lijf het jouwe schijnt te kennen als is het niet voor ‘t eerst dat wij ons warm verwennen ‘k hou van je vel en ook je huid lieft mij en ik je fiere borstjes waarop je tepeltjes geplant en ‘k beef in jou wanneer mijn hongerend zoeken zich heel diep in…

Helderlicht, verbrand me als ik beef, en verteer me en alles wat ik geef: en het verlamt, maakt blind van staar, maakt gek, maar een mot denkt niet na en denkt alleen: ik leef. En ik leef, al ben ik een eigenlijk allang vergaan. Maar nog niet genoeg, nog niet voldaan want de warmte is te kort, te koud.…

boven op ’t duin zit hem te kijken statig en fier, bitteke roestig zijn kop in de wind, wapperende pluimstaart, bijkans een oude graaf hij ziet mij, ruikt mij, maakt mij kwetsbaar en klein, bekanst bang doorheen de duindoorns en bramen ga ik op hem af, voel iets machtigs voor mij, beef en worstel met vragen een klein konijntje springt…

Drink ik thee en wens ik zwart - Groene moet ik slikken; Speel ik een partij biljart - 'k Beef als 'k mooi zal mikken. Zo 'k eens op de jacht wil gaan, Moet ik uit begraven; Lacht een lekkre vrucht mij aan, 'k Mag me er niet aan laven.…

Zij lachen om het zwoegend 'tout Paris', Om rechtsgeleerden die met brede bef Van onschuld voor de schuld'ge borst te pronk Het recht verdraaien; om de heer curé Die met zijn zalige zalfblik hemelwaarts Aan vette kippen denkt en ... nog wat vets; Om de geleerde, wiens verschrompeld vel En stokkerige gang doen zien dat hij Met harde wellust…

De straal vervare u niet die de onweerwolk ontschiet, en beef niet voor 't gerucht dat klatert door de lucht; maar zie hoe 't hemelnat weer bloesem, kelk en blad verfrist, verkwikt en drenkt en kracht en leven schenkt.…

De straal vervaar' u niet, Die de onweerswolk ontschiet; En beef niet voor 't gerucht, Dat klatert door de lucht; Maar zie, hoe 't hemelnat Weer bloesem, kelk en blad Verfrist, verkwikt en drenkt, En kracht en leven schenkt.…

Schrijf maar in des Heren vrees: S l e c h t e verzen maakt men nooit, Als ons bef en toga tooit. In uw lamp brandt heilige olie, Dichten is uw monopolie; - Want de Heer ziet toe en waakt, Dat gij goede verzen maakt. Schrijf maar, schrijf maar, zielestichters! Schrijf gerust, dan wordt gij dichters...…