Alle inzendingen over ontnemen

Op mijn eenhoorn trotseerde ik de eeuwige jachtvelden waarbij velen het moesten ontgelden Ik maakte jacht op spiritueel bedrog, dat is waar ik tegen vocht Gefrustreerd hadden zij het genootschap de rug toegekeerd en werden gestimuleerd om zij die het licht wilden betreden de ziel te ontnemen. Hun laatste uur sloeg in het vagevuur.…

Je zit als een stilleven in mijn droom te spelen met gedachten die mijn stilte ontnemen in een vlucht van tedere fluisteringen je lach breekt mijn nacht in delen van geluk en ik verdrink in een vloed van poëtisch genot we zijn een afdruk in de tijd sporen in een onzichtbaar heden krul je vingers om de mijne en laat ons in de nacht…

Haar ogen zijn de dromen vergeten die haar lieten wachten en denken over de liefde die haar niets ontnemen zou wat momenten beloofden die ze volgde tot ook de tijd haar niets meer wilde beloven dan woorden die haar nog steeds laten wachten.…

is wat zwak, biedt nog buien een dak laat de zon in zijn schil wanneer hij dat zo wil, wel wolken ten spijt sluit je hun sneeuwwit habijt; spreidt een grasgroen tapijt voor nieuw leven en niet even breng je de merel van de wijs ontneem je wei de ereprijs, want tussen paas- en pinksterbloem botert het al steelsgewijs…

Altijd een sprankje lichtend hoop ontneem ze dat niet...…

hoe ervaar ik nu dat stille in het kwetsbare brons het druppelt melancholie laat zich als een glasbel in wat woorden pakken spat uiteen op schriele takken het gezwam rond stammen en op het oude bankje ontnemen me voor even mijn mengelmoes van zorgen ik weet me te herpakken want ik zie hoe de vogel op de bodem voedsel zoekt…

mistflarden ontnemen mij het zicht op het morgenrood verduisteren de dag vertroebelen het licht stappen worden onzeker op de tast zoek ik de weg maar hoe navigeer ik zonder houvast angst hangt als een grijze nevel in mijn binnenste ik kan hem niet uitademen de kilte bouwt een nest van leegte in mijn borst ik verdwaal in sluiers tussen…

De oude avond kan niet wachten om mij het licht van de dag te ontnemen ik leef hier in den vreemde zonder liefde van ontheemden mijn ziel heeft een grijze huid mijn verstand beeft in eenzame stilte oudheid heeft in mij een kan gevonden ik kan niet leven, ik kan niet rusten zonder het bemoedigende vooruitzicht naar hemelse hereniging met…

' 'k Ontneem hun het zicht,' zei d'r buur, ' 't is m'n plicht om je tuin en ook jou te behagen.' Hij voegde de daad bij het woord en ze werd door z'n daadkracht bekoord. Gans verrukt riep de vrouw: 'O wat doe je dat dat gauw!' want hij plantte een haag en zich voort.…

snoer hem de mond roept men van verre hij is het niet waard behandel hem als een hond of schiet hem naar de sterren gebruik je macht om te onderdrukken en sluit je geweten stevig af met gezag zal het niet lukken kortwiek hem als straf eerst was hij welkom werd luidkeels toegejuicht echter het weer draaide het volk morde: ontneem…

Moeder gesluierde moeder hoe zijn wij fel gekant Tegen onrecht, zwaar onrecht onderdrukt te worden door mannenhand Moeder gesluierde moeder weet wat de grondwet zegt Man en vrouw zijn hier gelijkwaardig dus ontneem ons niet dat recht Moeder gesluierde moeder bescherm uw dochters tegen het kwaad Kwijt uzelf niet van deze taken…

geef mij nu als een van allen zonder geweten als een van velen laat me vallen in jou vang me dan draag mij over het gras op weg naar het water naar een zee van genot ontneem mij mijn geheim neem mij dan neem mij mee laat mij zijn zoals ik leef liefde beweegt zoals het leven leeft lief, zonder geweten zijn wij vergeten en…

Wimpers als schaduwen op je wang Neergeslagen ogen halen weg 't licht Verlegen knipperend soms uitdagend glurende ogen ontnemen 't zicht Knipogend tegen zon Knipperend bij verdriet Beschermend tegen wind storm en regen Wimpers gesloten als luikjes bij 't beluisteren van muziek Wimpers, doen ogen écht leven ...…

Vergeven is het “ver-leden”: het leed ontnemen in het leven. Hij die vergeeft, verkrijgt een grootse zegen. De verloste kan nog een toekomst betreden. Het is een schip dat de woeste baren inruilt voor het zacht wiegende water, in de avondzon van later en waarop het de haven kan binnenvaren.…

als een kat sluipt hij onze tuin binnen om haar zingen en vrijheid te ontnemen de rover achter de vogel hij ruikt de buit met de geur die alleen dieren behagen laat hij de lijnen los om de bloemen te ontfutselen o heden, kijk naar beneden heel de tuinverlichting in de brand door de blikseminslag in het…

de hagen om de tuinen ontnemen bijna elk gezicht de poort gaat automatisch dicht buitenshuis is het gras gazon het oogt kunstmatig groener zonder onkruid selectiever de struiken omsluiten meer privaat de bloemen bloeien exclusiever de hoge wilgen hangen dieper binnenshuis brandt het licht een opvallend trapje hoger de lampekap schijnt…

Ontzet mijn hart ontstop dan longen en verdrijf nevel van mijn brein filter de loopbaan van het bloed ontneem mijn ingewanden druk plant mijn huid met sierraden en kleding.…

Als je het kikkertje ziet Ontneem hem zijn vrijheid niet. Laat hem rustig springen in de natuur. Anders verdwijnt het beestje helemaal op de lange duur.…

In mijn dromen kom je weer terug Gewoon omdat ik er altijd voor je ben En je na een lange zoektocht beseft Dat ik je beter dan alle anderen ken Omdat ik je geen ruimte zal ontnemen En je vrijheid zal geven in je leven Er zal zijn voor jou als je me nodig hebt Je alle tederheid en liefde zal geven Op een dag zal je mij weer gaan missen Simpelweg…

Onstopbare tranenstem onuitwisbaar herinneringsverdriet Hartinslag als bliksem einde der levenslied Antwoord...open verdriet eindeloos Doelloos rondgelopen afstand...machteloos Gedachten ontnemen energie Op het moment dat ik vernam Ontembaar...overmand door emotie Tranengordijn...alles verlamd Één doel voor ogen een schip in beroering…

Toch weer mijn waarde vandaag heb ik je gisteren leren kennen je blijft uniek mijn uren kleuren en zoals steeds kom je terug als ik het je vraag jij als blijspel ik als soufleur een bijdehandse rol zelfs wanneer de coulissen zich schaduwen en het donker zich laat belichten laat jij je niets ontnemen en breng jij met een lach de dauw…

vrijheidsstrijder, ontneem de nacht in mij en vlei jouw liefde tegen mijn behoeftig silhouet, niet dat ik jou wil aanraken maar je adem brengt in mij het leven terug de sprei, de tabernakel waar we onze fantasie beleefden en de dromen die de zomen herstelden naden nu rafels in mijn geweten toch ben ik dankbaar wat jij me gaf, twee paar…

." "Om te beginnen", zo ging hij voort, "ontnemen wij u ambtshalve uw paspoort." "Maar u mag niet", zo riep hij mij nog na, "net als Hirsi Ali naar Amerika." Zo gingen mijn koffers met de KLM mee en ik dus met de marechaussee.…

gaan - Gedachten gaan vruchteloos te keer, Zonder ooit de uitgang te vinden Waarnaar zij zo driftig op zoek zijn, Waarbij zij het lichaam vergeten; Eerst maar eens het vel voelen Waarmee mijn geest moet samenvallen Voor ik verder opga in die brij Van totaal onzinnige gedachtevallen Die mij zo verraderlijk Mijn vrije gedachten ontnemen…

ik woon in het park der geestelijke onnozelheid mij ontgaat niets en alles maar ik word gestuurd of wellicht om de tuin geleid het stroomt over voor mijn ogen en lijk kunstig door de werkelijkheid bedrogen ik vul dus geen zakken met zand en schuif gewoon op met de ademende vloed; ik laat me de eb ontnemen daar sluit ik de…

Hoge staken harken in de schuur ontnemen zonder animo voor bloemenzaad het zicht. Los gezaaide ledematen oogsten het geheim van het schuurtje. De sloot ruikt naar de trein die flessen telt waarin verlopen staken zich zien waggelen in de wind. Hun lege doppen staren naar het kind dat al kon tellen.…

Het stille vertrek van lente in afscheid van een droom zou jij willen meemaken valt te begrijpen uit jouw brief terwijl je met woorden aan de haal gaat alsof samen zijn slechthorend is ontneem je het geloof haar natuurlijke charme en het vragen blijft verzwegen achter de horizon van jouw geluk verschuilt de maan zich in jouw stilte…

als hang steeds zwarter wordt het licht op uitzicht steeds meer gaat ontnemen reik ik in het donker toch een zachte hand want in het infrarood zie ik je warme kant daar waar ultraviolet ijskoud gedachten gaart kleur ik in lilapaars weer een bestaan laten we ontsnappen reële kleuren vatten en op het nieuwe doek zonder vroege verfspatten…

Ik heb in de put gezeten en in een heel diep dal Ik heb ervan geweten maar ik wist het al In putten en in dalen heb je weinig licht Er valt ook niets te halen ze ontnemen je het zicht Zo zoek ik iets hogerop je het kan het beter overzien Kijk gewoon vanaf de top daar schijnt meer licht misschien Ga je hoog aan die top staan dan kun…

En antwoord zonder spot, Jack, ontneem de nacht zijn wijzers, voor jou de wissers, vuige kledder over de beslagen ruit, nu bewijzen zich de pedalen en daarmee uit.…