Alle inzendingen over schoonheid

ik droom van je naar behoren in streel je zonder woorden niets kan mij verder nog bekoren dan jouw verborgen slotaccoorden jij bent de droom van vele mensen die zich rondom schoonheid wensen maar voor de effecten zijn bedacht je weet het nooit wie nu weer lacht maar ik alleen raak je van binnen ik hoef mij daar niet op te bezinnen je bent…

'D'r dankbaarheid', dacht-ie, 'is groot,' door het snoep, dat de schoonheid hem bood. Ze deed steeds, voor ze 't gaf, het papiertje eraf en handsfree was het, dat-ie genoot. Zo gaf ze hem zuurtjes en dropjes. Daardoor was-ie erg in z'n nopjes. Ineens zei hij blij: 'Lekker snoepje ben jij!'' - En ze schaterde steeds om z'n mopjes.…

van wolken een eeuwig gedrijf serveert poëzie op breed zwaaiende vanen het bronzen geklepel als rustloos geschrijf de buit van de herfstdag gevat in wat goud verzonken in schemer verdronken in nacht half slapend het hart met de passie op wacht het ziedt en het kookt onder dekens het lijf gedeelde verlangens paradijselijke voel hamert de schoonheid…

Lieke, schoonheid in volle bloei een wulpse niet eenkennige deerne dochter van de barbier en uitbater van de donkere dorpstaveerne had zich geofferd, als een lam aan Bertram, strak gespierd en stoer uit het nabije buurtschap Strije zoon van een machtig herenboer maar ze had de buik meer dan vol van sluiks gescharrel in het hooi ze wilde…

Mijn kijkje in de spiegel tja toegegeven de weegschaal geeft het ook al aan net als de veelzeggende blik van de huisarts de te strak wordende jeans ik ben te dik, te zwaar dat dacht ik alweer ettelijke maanden geleden tijd voor een dieet want men zegt dan wel het gaat om de binnenkant om je hart daar zit je schoonheid in maar ja mijn…

Mooie cocotte(>) Met haren in wrong op hoofd Geen klassieke schoonheid Een Ierse cocotte Erotisch uitdagend Delicaat kleurgebruik Een inkijk voor de Beschouwer wil niet vlotten * De reus: ca. 1810/Francisco José de Goya Museo del Prado/Madrid De kathedraal van Chartres: 1830/Jean-Baptiste Camille Corot/Musée du Louvre…

de Hemelse horizon Ontzettend mooi als dat eens kon Daar aangespoeld op een strand Zijn we in het hemels Paradijs belandt Bedrijven in het zand ons Samen zijn De Liefde langs de kustlijn Onze lichamen versmelten in één Vasjra en Yoni samen als een edelsteen Daarna ga ik slapen en houd jij de wacht Mede door de zee zijn wij samengebracht Schoonheid…

De dood smeedt een smalle streep aan de Godse ginder en mijn horizon en in de morgen verbreekt de dag zijn zwijgen om de schoonheid te begeren en wordt levensecht en krijgen de nederigen het laatste woord, waarheid is niet te keren, wordt een levensrecht. “Tart de toekomst niet, onderga hem in nederigheid “ Aurelius…

Woedend smeet je de stok van je af, verdoofd door je geestesleed gleed je het water in, je dook diep, je stikte in het water, terwijl je alle eruditie liet varen, je vrouwelijke schoonheid opgaf, beelden van geliefde doden inhaleerde bij iedere slok water, totdat er ineens geen bewustzijn meer was, slechts een beeld van hoe jij de Ouse inliep…

Wie zijn schoonheid Zo ten toon spreidt, Vaart ellendig menig keer. Ik leef rustig, Ik werk lustig; Wat verlange een miertje meer?’ ------------------------------------------------- uit: Gedichtjes voor kinderen (1849)…

Een geheel nieuwe dag is ontwaakt, een ongekende schoonheid die mij even raakt de wind buiten slaakt een vredig zachte zucht. en de wolken drijven verder in de blauwe lucht. De bomen staan daar vertrouwd op hun plek, en de vogels zoeken daar een mooie stek.…

Misschien had ik niet moeten komen op die dag dat jij mij dat briefje zond Dan had je mij de adem niet benomen toen je daar in al je schoonheid stond Misschien had ik door moeten lopen op die dag dat ik even stil bleef staan Dan was ik nooit in je hart gekropen en leefde ik nu zonder smart en traan Misschien had ik nooit mogen kijken die…

Telkens van schoonheid veranderend door wolkenflarden, die me af en toe van de warmte van de zon beroven en als verkillende donkere piratenschepen door het zwerk zweven. Een laatste triomftriller van de lijster klinkt over mijn tuin… Opvliegend met zijn prooi over m’n hoofd verdwijnt hij......weg.. de zomer loopt ten einde....…

alwaar het ijs liet zien en horen dat eb en vloed eeuwig doorgaan, knarsend en krakend kruiend schots en scheef, letterlijk maar desondanks mooi, zoals eb en vloed in mijn leven, hun sporen eens schots en scheef op mijn ziel stuwden maar nu in een stromende balans, want: zie vorig couplet, ook zijn brute schoonheid toont nu ik in de stuwende…

Ons leven is net als de schoonheid van de zee, Het neemt je in alle rustige of hevige emoties mee, Maar ook na heftig weer en schuimende golven langs het strand, Kun je later genieten van een kabbelende zee langs de kant. Dus al zit je nu even in onstuimig en golvend weer, De rust en kalmte komt vanzelf wel weer een keer.…

Ik ga verheugd tussen de wonderen Van schoonheid om mij heen, een eenzame; Ik weet mijn tijd genaakt, ik val weldra, Als een der blad'ren, die de goede aarde dekken Met bloed, waaruit de nieuwe lente groeit.…

Als met een fijn penseel beschildert, elk blad en elke steel gaf nu zijn schoonheid weer. Als met een laagje verf bestreken. De zwarte daken wit berijpt. Ik raakte maar niet uitgekeken. Wie kon zo’n toverstaf hanteren, de duisternis veranderen in licht?…

vragen welke leeftijd het gelukkigst is dan zou ik welgemeend zeggen dat zij vandaag op haar best is want wat was is het verleden die als gast kwam en ging wat nog komt is toekomst beloftevol maar ongewis wat een vreugde dus is het elke dag in het hier en nu met moed te leven wat vandaag ons geeft dat jij de ogen hebben mag om de schoonheid…

Ooh mooie stoere vliegden van de Groote Heide Wees welkom beste wandelaar onder deze hemel van groen en verbaas je Kijk rond naar zoveel schoonheid na oorlogsgeweld geboren uit een nietig zaadje Zichzelf geplant met vooruitziende blik Uitgegroeid tot een gigant, zó dik Van twijg naar tak naar troostrijk naaldendak De harde bast, bestand…

gevonden in de magische paringsdans van elk mens en dier, ondeelbaar tijdloos houdbaar ongeacht de strijd het moest zo zijn dat wij als reizigers die de glans van toeval deed verbleken, een oceaan van onvoorspelbaarheid uit haar wakend oog welt een traan als liefdevolle bezinning van wederkerigheid, daar ligt de kiem van schoonheid…

marmeren portieken van de horizon de waterzon speelt met mijn blote voeten op het koude beton, een uitnodigend spel als een tevreden kind in het park z’n donzen klok beroert in de aanstormende lentewind beleef de zot - en zoetheid van de overgave van de kleine dingen die mij omringen er ontstaat een band van homogene tijd tussen de schoonheid…

De schoonheid en puurheid van de natuur vergeten, Het negeren van de doordringende kreten. Het verbergen van pijn en leed, De ondergang van deze planeet. Keer op keer door de mensen verkloot, Het leven gedood. Vanbinnen schreeuw ik, huil ik, Zoekend naar woorden. Ga het onschuldige niet vermoorden! Wat kan ik doen, kan ik wat doen.…

Ik ruik nog even aan de violen in de bak, denk bij mijzelf hoe vind ik dat ze ruiken, ondanks de schoonheid van deze zomerdag zo omringd door die fleurige berkenstruiken. Ze ademen een bekende geur van ooit ook treur uit is op deze achtste het eerste dat in mij ontspruit.…

Getuige van haar diep gevoelde heimwee, die onaantastbaar woelt, resoneert het verhaal van blindelings zoeken naar schoonheid in metaforen, die het leven tot verhaal en mythe, tijd en thema bekoren. Tijd, de tijd bestaande uit weefsel door haar zelf geweven.…

Jouw pure schoonheid genaakte de ziel van de Godin. Je lag met mijn jongste broer te badderen op de eerste etage van onze pastorie in Voorthuizen, terwijl je mij in mijn zwartgallige dagen, luisterend naar de sombere klanken van Joy Division, nabij kwam en troostte als een zielsverheffend engelenkoor.…

Dodelijk giftig maar schoonheid suggereert jouw naam Als een rode papaver die we in een wilde tuin zien staan Geschrokken haastten wij ons langs de andere kant Met brandende voeten op 't lichtende pad ontkomen aan drijfzand Scholen en Horeca gesloten kan het nog wel?…

als het altaar van ontferming en verlossing mensen groeten elkaar vriendelijk en wensen nog de beste wensen Diep in mij ontwaart zich iets goddelijks met vooral dank aan de Schepper dan hoor ik een stem vanuit de blauwe hemel die zich alleen op mij richt en zegt "Dank maar ook jouw scheppers; jouw Nederland want deze door jullie gemaakt schoonheid…

Alles wat ontstaat vanuit de handen van Gods kind, is mooi, het gaat hen qua schoonheid geheel voor de wind. Hoe hebben zij dat toch meegekregen, die geweldige rijke zegen? Door het Woord van God, waar zij geheel naar leven, Zijn Zegen is dan het Loon, dat Hij zal geven.…

die springt op de hoogste uitvoering waarnaar de speler dingt of in het oudste porselein van gelijmde barsten in vreugde en verdriet reiken verder dan men overziet op een geaderd marmeren tafeltje de pit van elke schrijver in een gedicht waarin z’n twijfel op rust als helder licht door eigen schaduw wordt gevolgd in iedere schoonheid…

Schoonheid wordt steeds voor ogen geboren, is in de klanken en unieke intonatie te horen. Niets maakt het er naar om letters te bevragen, regels en zinnen kunnen elk gedrag verdragen. Al ben ik wars van het elitaire en duurt onzichtbaar zijn lang, het is puur mijn tweede natuur schijnbaar.…