Alle inzendingen

Voor George Orwell Toen 't Koude Oorlog was: IJselijk toekomstbeeld In 't algemeen nochtans Blijft het gewis Dat een regering op Ideologische Grondslag gewoonlijk Een schrikbewind is ----------------------------------------- uit: 'Zeslettergrepigheid', 2009.…

"Ik zou die éne willen zien Aan wie ik denk altijd, Als ik hem zag vandaag, misschien Was ik mijn vreugde kwijt; Maar ook—wie weet—misschien mijn leed, Want, dít is mij zo vreemd: Ik weet niet wat hij geeft, ik weet Niet wat hij van mij neemt. Ik weet niet wat hij met mij doet, Ik weet alleen maar dat Ik hem nog ééns iets zeggen…

Stuur je nog berichtjes weet dat er geen puntjes verschijnen maar wil gewoon niet dat je naam bovenaan zal verdwijnen…

Als je met elkaar vliegt, heen of terug in 'n vliegtuig wel te verstaan, te gaan zit je ook voor de duur van die vlucht vast, gevangen, geketend aan een stoel 'n beetje vriendjes, vriendelijkheid hangt dan ook in de lucht en vliegt op grote hoogte mee voor de duur van die vliegvriendschapjes…

weet je, Wanneer we op weg waren naar het crematorium in Roeselare om Fleur ons hondje achter te laten dan reed een vrachtwagen met de grote letters' Fleur' langs ons heen. Hemels zal Fleur wel blijven... Geen mens heeft mij zo veel liefde gegeven als Fleur.Ze was een paradijs in huis. Haar weg kwijnen deed pijn. t'Was een aanslag op het fier…

De VVD wil geenszins ‘over rood’, D66 niet met Eerdmans samen, Terwijl ze eerder tot de slotsom kwamen: De PVV valt echt buiten de boot. Ik vrees dat Holland tot Sint-Juttemis, Nog in ‘demissionarishouding’ is.…

theatrale kikkersprongen op pianotoetsen cellotinten fladderklanken ingekapseld verhaspeld taalfragmentatie vrije vingers twee vrouwen verbouwereerd zinnestrelen zangerige tranen in de rivier vloekend door de zeemond opgevangen in de kale kerk ‘dainuojančiomis moterimis’ verlangend tussen pijnbanken een hoogmis van schoonheid als één…

Herfst - een kwetsbaar blad in de wind, nog even maar, dan is het voorbij Het blad laat los zonder haast, al wist het dat vallen geen einde is maar een mild terugkeren naar wat het altijd al was. De lucht vangt het op zonder oordeel, en even lijkt alles gewichtloos. Diepe kalmte blijft achter in de tak, dun als adem, nog dragend de herinnering…

maar we zouden niet vergeten dat we hebben gelachen, gelachen hebben we veel en dat zal ik niet vergeten want we hebben gelachen en veel hè? en dat zullen we nooit vergeten om- dat we zoveel gelachen hebben en dat niet vergeten gvd wat hebben we gelachen en niet en nooit vergeten dat we zo hebben gelachen omdat we samen waren en zoveel…

’t Is waar, de onwaardigste wordt vaak ten top verheven: Verdienste is ongezien, verholen of veracht: De wereld is een zee door stroom en wind gedreven, Waarin de parelschelp in diepe grond blijft kleven, Terwijl zij zich voor ’t oog met nietig wier bevracht.…

van de grond bekeken de Grote Zaal een gebroken verhaal ondergaan uit één keel van een vogelvrijverklaard volk oer-romantische verdwaald gladgestreken in Bachiaanse viooltaal op naar Pandora onder het dak geplakt van de Burcht der Vrede & Spel langs de gang voor incrowds naar Essaouira’s tovenaar & de dansende flankmannen hadden aandacht…

De ijskap wordt ongevraagd verwarmd, haar glans verdooft, haar rust verarmt. Ze ademt uit wat eeuwen zweeg, en zinkt waar water wegen kreeg. De zee verruimt haar zilte grens, verslindt de koude zonder wens. Wat ooit het licht nog zacht bewoog, verdwijnt ten slotte, uit het oog. Wat bleef van wit smelt in het licht, het oude zwijgt, het…

Wie mij jaren niet zag, heeft de geleidelijke overgang gemist zoals gekken hun verleden vergeten zijn en als een ander verder leven Genoeg getuigen, allemaal verschillende verklaringen wie ik was, wat ik toen deed en hoe dat mogelijk was Wat vind je, heb ik nog de wangen van een jonge god, en ben ik ook de gezichten die ik trek en de…

Terwijl ik beî mijn ogen sluit, Verzucht ik, ooh, wat verlang ik Naar haar armen om mij heen, Zoals vóór zij voorgoed verdween. Voel ik haar lippen op die van mij, Verbeeld ik weer met haar vrij, Voel haar zachte lijf tegen mijn lijf, Wil dan, dat gevoel altijd blijft. Droom ik weg in mijn herinneringen, Beleef weer de tijd van toen…

Ik heb het klokje rondgeslapen 12 uur lang lag ik op bed op bed op vakantie in Spanje nu wacht Nederland weer en haar weer ben ik voldoende uitgeslapen? ben ik voldoende uitgerust?? zeker niet voldoende uitgeslapen! maar wel voldoende uitgerust!! op basis van mijn positieve creativiteit!!! want er wacht zorg en aandacht voor mijn lieve…

Ze glijden zonder haast voorbij, vergeten waar ze horen, veranderen van huid en vorm, verdwijnen zonder sporen. Het licht beweegt hen als gedacht, een zachte kracht, onzichtbaar plan. De hemel draagt wat zij verliet, een stilte die niet sterven kan.…

Toen de aanstaande jeune premier van onze tot in merg en been gepolariseerde apenheulrots nog maar enen turf hoog was werd "Rob’s drop" ten tonele gevoerd door een zekere Piet van Barneveld, de man achter Sweetlife, de snoepdoosgigant Voor de zwarte zoetwatermix van allerhande scheepsgerelateerde vormen met staarten en baarden…

Kunnen wij een gesprek met u voeren, over de hal en kamer die zo beklijft, de jeugd die strompelig achterblijft en naar uw gave gezicht blijft loeren. Onze huiden dromen van pril voorjaar, de sfeertekening van de lichtblauwe lucht; voor intense kou blijven we beducht, niets is mooier dan een hemels gebaar. Nu klooft zij zacht de uitgeklede…

Een kleine kustvaarder verlaat de zee, gaat de Rijn op, vertraagt vaart, kijkt voldaan naar weiden, waar nieuwsgierige koeien staan, verschrikt plaagzuchtig het drinkende vee. De rivierstroom valt aan, maar laat zich gedwee om de boeg splijten, door de schroef verslaan. Heuvels ontvangen blij; het schip legt aan bij een rotswand: voor enige…

krijg toch het heen-en-weer ‘k wil geen advies van jou laat me het hoeft niet meer zoek het maar uit jij die het beter weet meningmachinerie luisteren kun je niet ‘t zit op m’n huid…

Alsof het dicht bij het vertrouwde bed ligt het verdriet en het vermoeide bedrog alle muizenissen van de unieke ratio zijn authenticiteit wanneer hij naakt en verlegen door de bossen dwaalt wanneer hij zichzelf denkt te troosten nu keert hij de gevoelswaarde om naar een oude kringloopwinkel in het moerasland van gevallen engelen eindelijk…

stoelpotten onder gebroken behoeftes terugzagen tot op de haarwortels proestend op gewaande paden denktemperaturen boven het minimaalste van één ultiem vertraagde centrifugaalflits daalt de trits in beschamende schalen van richting de verlichting bracht hemels zwarte mazen netten van wetten verkaasden bloemen verwelkomende tenenvazen…

in een stuurloze droom ontvang ik een ansichtkaart iemand zendt me vanuit Auschwitz vele hartelijke groeten geen afdruk op de voorkant geen teken van leven het duister treedt binnen de geur van het einde schemert tussen stille bomen bergen zwarte aarde brokkelen uit elkaar de doodgraver duwt spades in ontelbare handen vele…

Je bent het zachte licht dat mijn schaduwen kust, het geluid van adem dat ik voel in mijn borst. Je bent de ruimte tussen woorden, stil en groot, waar ik durf te zijn zonder masker, zonder schroom. Je bent de regen die mijn stormen zacht weghaalt. Het geduld dat mijn hart in rust laat landen. Je bent de stem die fluistert zonder ooit te oordelen…

De inhoud zal wel komen In delen gesneden fantasiabeelden Uitgestort als verantwoord snoepgoed Knielend voor winkeltje spelende kinderen Zie ginds komt de zak al aan Het hengelen naar trossen en bananen Kan aanvang vinden boven het oppervlakte- Water dat aan lippendienst niets ten onder doet Wroeten als gewiekste mollen Pantalonnenlol…

Je praat als een king online, maar bent een rat met een scherm. Je rooft wat centen, voelt je machtig — een lafaard, crimineel modern. Je hengelt naar vertrouwen, je liegt met gladde smoel. Ga toch lekker schijten, jochie in je digitale poel!…

Schuchter klinkt over de klinkers der avondlijk verlaten straten in ijle lucht een ganzenvlucht efemeer in een cadans niet te kort en niet te lang in harmonie van driekwartsmaten Ik sluit mijn ogen bij dit gerucht en wat ik hoor lijkt een concert in openlucht dan slaakt mijn ziel een diepe zucht heel even maar waant…

Na de roodbruine warmte van september, na van october 't zwaar en donker goud, keren de heldre dagen van november met ijle geur van brandend turf en hout, van rijpe appels, rottend loof. Reeds koud worden de morgens in de kale velden waar raven, met de ondergang vertrouwd, de heerschappij aanvaarden; sombre helden die zich met nog somberder…

Ik zat toen heel stil te werken, de boeken waren als zerken voor me, ik wist wel wat elk graf in zich had. Mijn lijf zat daar in een kamer, boomtakken voor het raam er heenkropen en weer vervelend, met groene bladen al gelend. Mijn ogen zagen verwonderd naar 't buitenlicht maar zonder 't zelf te weten wat of hun licht…

Fleur, boetje koosnaam ontvangen door moeder Agnes Dartel, steeds opgewekt zonnetje, de dagelijkse goedheid, levenslust, trouw zorgzaam in uw sneeuwwitte vacht opgevreten door artrose kan je niet meer stappen spring in het veld we laten u inslapen tegen het verwachten uw blik, nabij zijn de warmte, de uitstraling slepen van je…