Alle inzendingen over spannen

als ik je ogen zie glanzen voelt dat als samen dansen op het licht van de maan waarbij handen de passen leiden en vingers in raken de stijl duidelijk maken in beroering streelt wind het sierlijk bewegen hoofden trots geheven ontvlambaar in kracht bij het naderen van de finale spannen spieren en aderen tot een emotioneel offensief…

neem een echte foto met je digitale camera klick, klick,...inkleuren verscherpen en klaar Hoeven we ons nog in te spannen?! Als het domme Internet zo slim is, dan heeft de pientere Mens het wel mis!!…

Onder mij warmen jouw handen mijn billen, jij kneedt en voelt of ze zich al spannen, we spelen lippend en likkend met elkaars zachtste huid en stellen uit te kiezen tussen voelen en aanraken, of om te draaien voor alletwee tegelijk, we branden onblusbare liefde in ons verlangen ik ril, het raam staat wijd open het is te laat voor schaamte…

jou En jij staat met een mond vol tanden Die schoonheid bleef je altijd trouw Begeleidde je tot op de mooiste stranden Voor geen geld, goud of mooie woorden Wil je haar beschaamd laten staan Zonder haar geen dicht of lofakkoorden En gaat je status als dichter naar de maan Maar als je haar belooft je best te doen En je wat meer in zult spannen…

ik zag jouw ogen dicht maar in het klein bewegen volgde jij toch het licht waarmee de dromen opengingen jij schaduwde tot de cirkel was gelopen en je herinnering en fantasie terugdraaiend naar een volgende scene gingen in de mimiek van je gelaat kon je de emoties zien waarmee alles gepaard ging in spannen en loslaten…

nadat ik met de regen de woestijn bezoek probeer ik op mijn schildersdoek de ééndagsbloei te vangen het zal er weer om spannen of ik alle kleuren krijg die de natuur voorhanden heeft omdat ze vier seizoenen geeft slechts uren zal een jaar gaan duren waarin de lente zomert en de herfst oogst, de lange winter alles weer verdroogt…

Zijn ogen spieden waakzaam rond in holle, grauwe kassen sliertige haren, verwarde baard geen weken zich gewassen Nergens rust noch veiligheid hij weet: ze spannen samen hoe hij zich noemt, dat maakt niet uit ze kennen al zijn namen Steeds weer verschijnt een ander gezicht hij kent hun syndicaten vernietiging van heel zijn brein is 't…

ik heb eindelijk de muziek ontdekt die jij sprankelt in je lach in een proloog van stille klanken spannen spieren aan onderhuidse emoties golven getijden in komen en weer gaan geen symmetrie maar een natuurlijke mimiek laat zien dat jij geniet geen klaterende geluiden die duiden op extravagant plezier wel een prelude op de…

oppervlakkigheid Al schone dingen veil voor goud Bezitten wil, en dus ontwijdt– Ik heb iets bijna schoons aanschouwd: In het verkeerdoorgonsde park Terzij van zijn asfalten wegen, Als in een straat een ingebouwde kerk, Vond ik een rozentuin gelegen: Daar in doorzonde bloemenwolk Zweeg van het onbeschaafbaar volk Het ijl gezwets, het loos gegil Een spanne…

Vragen verschuiven de tijdslijn, niet gebonden aan grensstations spannen alleen de doden hun vermoeide bagage uit in de brokstukken van de strijd.…

Er is een oorlog gaande verderop, En alles wat we doen is die verlengen, Door wapens, kogels, tanks daarheen te brengen, Waarom hoor ik haast niemand zeggen: ‘Stop!’? De afloop is op voorhand al bekend: Wéér een herdenking bij een monument.…

'Hoe eensgezind spannen zij samen.' Blank gebolsterd, ruw van pit weet men zich op zondag voor de heer verschoond en opgewit; de eigen lijven achter eigen borrels, bijbels en bloedeigen boerenwijven. 'Sla neer de kracht van wie afvallig rebelleert' Beter dwalen ten hele dan weer ten halve gekeerd.…

natuurhistorisch gezien ben je meer dan halfaap, je loopt op twee benige rechten en ontwikkelt toevallige mond werkjes, een besproken invloedssfeer daarom is de rij ook zo lang vandaag de boeken beloven veel te weten een basis natuurlijk aangemeten schatplichtig aan elke gewetensvraag wind, licht en druk spannen langzaam samen om levensvatbaar…

verbergt je in het licht pakt je koffer schaduw tegemoet wanneer je weg bent valt de nacht valt wanneer je weg bent niet eens zorgvuldig slijtage is te zien er wordt gegeten gedronken gedanst twee-armigen in blekere tinten je hebt al je vingers tel maar na gegeten gedronken gedanst anderen sterven nog niet je loopt een droom in de spanne…

heb de kersttafel gedekt met mooie woorden die opluisterend bij het linnen horen versierd met snuisterij een tikkeltje ongewoon maar opgeleukt met lijntjes dromerij zij spannen de kroon als hoofdgerecht in het gaan en komen van de kleine gangen waarvan het bouquet als lach blijft hangen de verrassing is van deze tijd zie de pupillen…

Antwoorden en vragen verschuiven de tijdslijn, niet gebonden aan grensstations spannen alleen de doden hun vermoeide bagage uit in de brokstukken van de strijd.…

De mensheid is nog jong, ik heb het perspectief, om in mijn kleine spanne tijd, niet vragend wat de ander doet of laat, te zorgen voor gods menselijk gelaat.…

één zal uitverkoren zijn zoveel klasse, zoveel pijn ik hoor hier niet, maar ben er bij Gracieuze draai, pirouette in de lucht, gecontroleerde spieren spannen. Ik zie het aan, niet geheel ontspannen, ik zweet me rot terwijl ik vlucht... Mijnheer, mijnheer! Wat doet u nu?…

Zoals ik warm word van een vloeiende gitaarsolo me dwingend naar mijn eigen instrument De snaren onder mijn vingertoppen te voelen spannen de akkoorden vol en zwoel tegen elkaar te vleien Zoals me diep van binnen raakt hoe Remco Campert bedeesd en broos maar vol van oude ingehouden kracht zijn verzen leest en ik mijn eigen…

we moeten rellen dwingen schallen schreeuwen gillen huilen roepen zeuren schelden zeiken poepen rammen sluipen wijzen knallen samen spannen kijven lallen schuimen ruimen klagen coupen draaien dreigen treffen troepen vuilen bekken kwellen gallen tieren mieren plagen slachten schillen schoppen raken schaden ploegen plaggen bluffen blaten…

het water de zon me niet herinnerde al was er wel de vertrouwde wind met een verhaal van jaren zout Zou jij nog dezelfde vrouw alle gegadigden voor jouw hand afwijzen vanwege gedachten aan mij terwijl het koninkrijk juist om die reden of juist daarom niet zijn bestaansrecht vond In de hal hing nog de boog de pijlen waren nog recht Het spannen…

Ze voedt spieren die zich spannen wanneer ik jou optil of springlevend vil omdat je smaakt naar hinde in mei. Nu nog een vormloze vrucht die jij houdt. Kijk naar het wazig scherm Hoe daar iets drijft dat krijten zal, fruitpap in jouw ogen smeren. Tja. Hoera MaMa. Een bijna volmaakt genoegen dat rijpt Het kind wordt sluipend wakker.…

Als ik mijn noten op mijn zang zuiver zou mogen zingen Mijn ogen zagen zonder bril de allerfijnste dingen Ik zou alle pijlen op mijn regenboog gaan spannen En "Mother Nature" zou mijn sterren in 't universum hangen!…

Even uitstel van het spannen van de harde lijnen, moeizaamheid en verval. Het laaggelegen land met vertrouwde akkers overzien en even de illusie en het gevoel dat het overal zo vredig zou kunnen zijn. Maar we schuiven geen poppenwagen maar onze fietsen door vochtige klei dat niet los wil laten.…

Maar onverwacht dringt tartend animaal gegiechel van een vrouw tot in de zaal en als betoverd spannen zich mijn zinnen. Het hoge koorgezang klinkt atonaal; fel detonerend glanst het messenstaal; de meidoorn spilt anijsgeur van beminnen. ------------------------------------------- uit: 'Keuze uit de gedichten', 1973.…

Mijn spieren spannen zich ieder ochtend opnieuw, met mijn scherpe ogen verken ik mijn omgeving, als ik gaap dan is dat louter van de honger, want ik ben voldoende uitgerust om jou te minnen.…

avond elke nacht vliegt de koning onder de vogels naar zijn hulpeloze prooi en elke keer eet hij de lever uit Prometheus geschonden lijf wat nu als Zeus uit zijn ivoren toren was gekomen en hij Prometheus op de schouder sloeg en zei: jongen, je bent een lastpak maar ik versta je hebzucht wreedheid gebrek aan mededogen spannen…

ouder worden weet je is het verlies van de vorm de verleiding voor de ogen omdat van onze jeugdigheid de schoonheid dan bladdert ouder worden weet je is het sluipend verval van de krachtige bloei die elke ledemaat voelt als functies langzaam stijven waar zenuwen losser spannen ouder worden weet je is meer en meer loslaten het weten…

terwijl het in feite toeziet hoe een dier misleid wordt door een gelikte macho in een cryptisch ballet, waar het bloed hen rond de oren vliegt en wie overwint wie in die bak van waanzin, wanneer de joelers hun vermaak opzwepen tot een hoogtepunt, als het sierlijke spektakel hen lang genoeg heeft geduurd, de armspieren van de vechter zich spannen…

Door de boog van de schepping aan te spannen sluist het beeld van gisteren door het innerlijke oog. Raak z’n pijl de roos van het licht waar de schaduw van de tijd de rug recht in zijn afgesloten kooi. We zijn een theater van geluid, souffleurs van een glorierijk verleden meningen en stemmingen van het heden.…