240 resultaten.
Zelfs de tijd heeft haast.
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 445 Zelfs de tijd heeft haast
niemand neemt nog moeite
gepraat wordt er niet meer
gaat nu alleen via mobiel of pc
vrienden zijn vreemden geworden
wie niet mee kan komen met
de stroom word afgereserveerd
ik mis de tijd waar vrienden,
vrienden waren soms dreig
ik het gevecht tegen de tijd
te verliezen maar dan
kijk ik naar jou…
wakende rust
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 183 ik spreek zoals angst
niet is te rijmen en volle wolken
mijn bestaan dreigen te overvallen; de dagen
zijn de psalmen uit een onware bijbel
trots is als water zonder zichtbaarheid
ergens waakt de rust en stilt
mijn honger naar driftige lusten
het leven raakt het vuur en omhelst
het gevoel in een diffuus ogend licht
gelaten zegent het gemoed…
Doe mij een dag
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 632 Doe mij een dag vol avontuur
en nat van 't water
het dreigen van de zon
als kwelling tussen buien
ik wil verdwalen
niet meer weten
welk veenpakket ik nader
welk eiland ik passeer
ik wil de horizon vergeten
dat daar beschaving is
verziekt door bruut geweld
gevolgd door stille tochten
doe mij het zingen van het water
van de staande…
Vragend gebaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 57 ik schoof
de wereld
aan de kant
maar uit de
spiegelwand vroegen
ogen om mededogen
openden handen
in een vragend gebaar
zonder te eisen
ik keerde me af
voelde het dreigen
door onmacht verhard
zij waren met velen
wilden graag delen
maar moesten langs mij
de scherven voorbij
van een failliete en
destructieve maatschappij…
Onweer aan het Lingemeer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 173 De hemel kleurt raar
Er hangt iets in de lucht
Wolken verschuiven, dreigen gevaar
Veilig binnen kijk ik naar buiten
Bewonder de kracht
Gekletter van water, tegen de ruiten
Het is donker, dan weer licht
Ik geniet volop
Van regen, donder en bliksemschicht
Bomen en struiken zwaaien woest
Dit is geweldig
Maar toch denk ik: "VERROEST…
angst om te vlinderen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 268 in verscholen verte
wacht gekreukeld
teerblauwe vlinder
in veilig cocon
onder grijs-grauwe zwaarte
sluip- slurpen
dorstige dreig-rode
vurige vlammen nabij
vleugellam geslagen
krinkelt vlinder osmotisch
blauwe lucht-gedachtjes
terwijl ver buiten haar bereik
in groen en gele pracht
het universum lonkt
schildert zij haar vliegangst…
Dovenetel-date
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 161 vierkant sta je in het veld
tussen mierenzure makkers
als was je waarlijk een gelijke
in hun netelige strijd
jouw dreigen met een felle pijn
is toch niets dan pure schijn
zie je zacht fluwelen lippen
rode blosjes rond de nerven ook
en je geurt zo fijn
je wilt dit vast van mij niet weten
maar ik vind je echt
om op te eten
morgen…
Als je
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 168 als je weg zou vallen
zullen rivieren verdiepen
waardoor stroming zich zal versnellen
als je weg zou vallen
zullen grote donk're wolken samen pakken
en dreigen voor de dag van morgen
als je weg zou vallen
zullen bomen en bloemen nederig buigen
voor een grootheid zoals jij
als je weg zou vallen
zullen er onmetelijk grote gaten ontstaan…
Genegenheid
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 366 Relativeren is de kunst, het lukt echter niet altijd
Soms dreig je te falen in deze zware strijd.
Mijn lieve lapjespoes, wil ik echt nooit kwijt
Ze geeft me onvoorwaardelijke genegenheid!…
Territoriumtwist
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 137 Zelfs de natuur geeft grenzen aan
Woestijnen, zeeën, bergen, meren
Soms kon de vijand die passeren
Zo ook de koopmanskaravaan
Avonturiers ten overstaan
Van dreigen en intimideren
Moesten manhaftig zich verweren
Om overbruggingen te slaan
Vaak werden regels afgesproken
Was Niemandsland van iedereen
Krachtdadig…
het licht van de dood
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 1.060 zo dichter eigen,
verkeer niet echt in nood
of word beheerst door ander dreigen…
Zwart rondom
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 148 Het is het diepste onrecht, wat ik in mijn leven
moet doorstaan en ik dreig er eerlijk gezegd aan
ten onder te gaan. Ik fake nog wat kracht waar nodig,
maar in wezen voel ik mij een konijn in een ijzeren
wildval, een onterecht opgepakte, die door de valse
vijanden naar de guillotine wordt geleid.…
Op te hoog vuur
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 67 haar blik
straalde
lichte schrik
in ogen die in
herkenning
de opschik van
fantasie als basis
weerkaatste
die ik beschreef
met de eerste
woorden waarbij
openbaarheid het
gegeven van ons
samen leven in
bestaan tussen
twee werelden
een onmogelijke
opgave is zonder
echt schizoïde
te zijn of dat
dreigen te
worden onder
een…
Onder een verdwaalde steen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 471 de nacht
onaangeroerd, vertrokken
met de trein van half zeven
onder het gebladerte te volgen
de nacht
ontkleedt de dijk van oude wilgen
en verschrompelde schaduwen
het water
de golven vormend
dreigen onder spiegels
waar ijskoude dromen beven
het water
breekt de strijd tussen
leven en dood
de beelden
ik hou teveel van ze
woorden…
ROADBOOK
netgedicht
0.0 met 4 stemmen 198 De wereld is van ijs
Door dubbele, valse tongen
Zijn wij uiteen gezongen
Ik Dakar, jij Parijs
De wereld is grauwgrijs
Ik, troostvrouw, jij troostjongen
We slaan op watergongen
Meeuwen doen het gekrijs
Dat ik niet van mijn lippen krijg
Ik schrijf met schelpen in het zand
Hoe of het tweepersoonsland heet
Dat ik nu te verliezen dreig…
DWAAS OF WIJS?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 220 Geestelijk zieken
ook krankzinnigen genoemd
ervaren het gangbare leven
als een warrige
misschien kluchtige vertoning
komen driftig of gemoedelijk
hun eigen wil na
ze kunnen
angstwekkende monsters zien
daarbij prachtige gestalten
horen soms stemmen
die waarschuwen en dreigen
dan plotseling opwekken
spreken dikwijls
met deze verschijningen…
Het zingen dat niet overgaat.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 157 Dat hij niet langer dreigen mocht, dat liet men hem verstaan.
Hij is toen naar een plek gevlucht waar men hen niet kon slaan.
Zijn koffer vol met deernis liet hij in het halletje staan,
hij sloeg de voordeur keihard dicht en is toen weg gegaan.…
Medusa
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 223 lijkt nu de zee
waarin zich glanzend spreidt
je lichaam, naakt
verjongd door iedere golf
die langs je dijen glijdt
je rilt,
de koestering van 't zilte water maakt je week
en vol verlangen
ik schreeuw je naam
en even lijkt het
of je aarzelt
maar als begerig mijn handen
om jou reiken
zwijgt plots je bloed
en voel ik hoe je ogen dreigen…
ik zie me in je ogen staan
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.159 ik ben verdwaald
handen kennen me
polsen aan te korte armen
met vuisten dreigen ze
hoofden knikken met
een vreemd gezicht
ik zocht je maar jouw
trekken blijken ook gewist
in het geluid
herken ik wel je stem
maar je woorden zeggen
niet dat je me kent
ik pak je bij je jas
draai je langzaam om
je borsten zijn er nog, maar
in je…
ochtend gloort niet
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 322 flarden
gedachten slaan op hol
ontbijt is nu een hindernis
de trein die dendert door
tevreden
ontevreden vrienden,
familie absorbeert aandacht
ouders' zilveren bruiloft
die weer bovenkomt
lang zouden ze leven in de gloria,
nu nog steeds de zware geur
van violieren
die het hoofd doet duizelen
de dag laat zich niet zien
ik dreig…
De dichter zet de wereld.....
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 154 De dichter (vrouw of man
dat is maar om het even)
zet de wereld naar haar hand,
gaat uit van dit gegeven
om de lezers te betoveren
dicht zij een schilderij
waarmee zij hen wil boeien,
meevoeren aan haar zij
tot in haar eigen wereld
die zoveel kleuren heeft
ontroerend, maar ook heftig is
en waar ze liefde leeft
het dreigen van een storm…
Vocht niet vergeefs
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 291 tranen verdring ik niet meer
als verloren takken prikken
ik laat nu vrijelijk komen
louter mijn geharde aard
verzacht de geblakerde bomen
tot groen herlevende gaarden
waar duister zonder dreigen
vocht en verkoeling brengt
vallende druppels ruisen
blaren en dorre korsten mos
drenken de verdroogde gronden
van mijn lege sprokkelbos
op…
Zegen
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 190 Het is zover, ze gaan de tunnel boren
Zodat er ooit nog eens 'n Metro komt
Kritiek lijkt voor het merendeel verstomt
Want alles 'Okidoki', valt te horen
Maar waarom, als er écht geen rampen dreigen
Moet zo'n machine voor de start de Zégen krijgen?…
Tijdelijk exil
gedicht
2.0 met 22 stemmen 8.168 Wat we dreigen te verliezen is verschrompeld
tot verwaarloosbare vlagen van verbijstering
om de rouwrandjes aan onze vingernagels.…
met jou
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 505 jij en ik
al zo lang samen
zoveel samen
meegemaakt
in goede en kwade dagen
ik heb jou nodig
elke dag weer
ook al laat ik dit
niet zo blijken
zonder jou
stuurloos en verloren
als ik dreig te vallen
reik jij me weer de hand
jij gaf me het mooiste
dat iemand ooit kan geven
een heel nieuw leven,
verrijkt door jou
ons pad is veeleer…
Aanval
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 230 Opgestaan
al een uur wakker zijn
zo beroerd
niemand begrijpt
het is echt niet fijn
Alleen
maar toch met z'n twee
het maakt niet uit
ook al waren er meer
ze maken het toch niet mee
Beroerd
helemaal terug op je eigen
niet uit te leggen
niet te vinden
dus ook niet te dreigen
Zo onbegrepen
op dit ogenblik
wat zal dit zijn
waar zal…
Pikzwarte schaduw
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 125 Rotsen dreigen mijn fysieke bestaan te verpletteren.
Om tot rust te komen kruip ik in de hooibergen bij
nukkige boeren, die mij met rieken prikken.
Ik ben op weg naar de veilige haven van mijn
kindertijd, die evenmin veilig was, maar ik
moet toch wat.…
Het bloesemt!
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 78 het bloesemt in de bomen
't is toch zover gekomen
al leek het er niet op
de winter bleef maar hangen
er rees een diep verlangen
naar bloesem uit de knop
naar roze getinte takken
die haast van zwaarte knakken
dat leek dit jaar een flop
de wolken bleven dreigen
het voorjaar bleef maar zwijgen
de zon liep niet voorop
nu staan ze toch…
Ondergang
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.272 Luister…,
hoe kakelende kaketoes zwijgen
het loof lispelend zijn ruisen trilt
de rivier ‘t kabbelen deinend stilt
en stapelwolken donker dreigen
zie…,
de nevelwazen zuchtend krullen
verrijzen in ‘t hoog verheven rijk
uit zilvergrauw geweven tijk
waarin zich zoete geuren hullen
weet…,
dat de zon zich zal verdrinken
in rode sluiers stervend…
Zonsondergang op Java
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 616 Luister…,
hoe kakelende kaketoes zwijgen
het loof lispelend zijn ruisen trilt
de rivier ‘t kabbelen deinend stilt
en stapelwolken donker dreigen
zie…,
de nevelwazen zuchtend krullen
verrijzen in ‘t hoog verheven rijk
uit zilvergrauw geweven tijk
waarin zich zoete geuren hullen
weet…,
dat de zon zich zal verdrinken
in rode sluiers stervend…