Alle inzendingen over kraag

De Surinaamse minister van Buitenlandse Zaken, Lygia Kraag-Keteldijk, heeft gezegd dat Suriname heel gauw zal reageren op de 100%-controle, die Nederland tegen Surinamers uitvoert. Zij zegt: "Mensen moeten wel in hun waarde gelaten worden".…

uit het diep helder blauw van de zee sneed de boeg van het schip wit rollende kragen alsof ze met haar ranke lichaam de golven uitdaagde zo gevaarlijk hing ze over de reling heen van enige afstand sloeg ik haar gade hoe jong mag je zijn om je zo te kunnen gedragen ze was oud genoeg om als bloem te worden geplukt zeker toen ze zich ondeugend…

ik schrijf van leven tot aan de ondergaande zon draag de dood tot aan mijn kraag het kleedt warm en is barmhartig het eind smaakt naar doffe gebeden en bidt zich door het sluitwerk van opgedrongen vaardigheden die roerloos blijven staren het monotone, het lied zonder verhaal dat toonloos de tijd laat passeren met schreden die al dolend…

De nacht is duister en diep En spaarzaam schijnen lantarens In de mistige natte steeg Waar ik diep in mijn kraag verscholen Over ’t glanzend nat plaveisel ga Troosteloos staren donker ramen Als koolzwarte niets ziende ogen Gevat in gevels als kale doodskoppen Mij angstwekkend luguber aan En ik heb geen wens dan deze Doodse stad zo snel mogelijk…

Een bonte Piet liep door de straat Ietwat verdwaasd, ietwat gehaast In kleuren van de regenboog Met oogverblindend zwart gelaat En prachtgewaad, z'n kraag heel hoog Gesloten om zijn hals en nek Een pauwenveer van amethist Met een azuren ring als oog Dat hij verdween is extra zuur Helaas, ik krijg nu rust nog duur (volgende keer beter…

Gelach en gepraat uit die nachtelijke kroeg maakte hem eenzamer dan hij toch al was Geslagen en zonder toekomst voor de boeg dook hij in zijn kraag, school hij in zijn jas Toen zag hij haar met een man naar binnengaan Zijn liefde voor haar maakte zijn leven stuk Krampen in zijn maag Het was met hem gedaan Bloed bonkte in zijn…

Wandelaars ogen stoer in de opgewaaide ijskristallen, met kragen hoog en lage mutsen trotseren zij die oogverblindende adem, adem die bijt en striemend de ogen doet vertranen.…

Wandelaars ogen stoer in de opgewaaide ijskristallen, met kragen hoog en lage mutsen trotseren zij die oogverblindende adem, adem die bijt en striemend de ogen doet vertranen.…

De stilte is nog stiller dan voorheen de beukenhaag draagt nu een vorstelijke kraag berijpte bomen fluisteren nog zachter temidden van de wintervacht zit ik als een vorstin op de beklede bank het wit steekt schitterend af tegen mijn zwarte jas vogels zingen zuiver van opstanding en leven hun teksten staan in veelvoud op zerken…

nu ik me verberg in rode wijn helpt het niet, verdooft ook niet maar mijn denken keert zich tegen kou een “hou van jou” is niet genoeg vandaag en ik wil meer in vingers over huid elk geschreeuw is mijn geluid en elke zucht verwoordt mijn hart in duizend snelle slagen angst bekruipt de zwarte kragen waar een witte woede brandt mijn…

We zetten onze kraag op tranen drinkend kruipen we in onze schulp voortgeduwd door de infectieuze storm 't dorre hout in een tapijt oktobergoud De avondklok schrikt ons op eenzaam en bang wandelend langs de lanen van vrede waar de oorlog niet wordt verklaard Maar we zullen de nachtmerrie doorstaan met de liefde van het…

zie je het pluisje zij komt los van de oever het is alsof daar de wereld voor haar begint pluisje, hoor je de karekiet ritselen in het oude riet hoor je het schrijvertje dat kriskas beweegt op het watervlak ach pluisje, luister naar de lente en hoe ze neuriet in de kraag van de trage lelie ontwaak pluisje en voel geef wat diep…

De winterkoning schuilt in beukenhagen waar koning winter niet heeft toegeslagen de vorst hult zich in misten en in vlagen dat zie je aan de opgestoken kragen Wie dit 'vorst' noemt stel ik graag een paar vragen is het bij u min dertig, alle dagen en nachten?…

vaak als ik in de polder verblijf hoor ik in de verte de melodie van het ijs staande achter geel groene kragen zingt het glijden in de wissels van slagen gedragen komt die muziek dichterbij in een rij stoere gasten en meiden een kleurige sliert die lichtjes dansend de ijsvloer versiert met vrolijke lijnen en krullen nog is…

Werp zand in de golven schuim al mijn kragen af. De horizon is geen dorst die ik zal kunnen lessen. Strooi alle krachten murw mok en mors scheutig energie laai dan de laatste vuren op. Ik zwem dit lijf aan flarden steeds dieper het leven in. De overkant is geen land dat ik zal willen voelen.…

De kou zit in mijn botten de kachel staat nu hoog Het sneeuwen lijkt niet te stoppen maar is een lust voor het oog Buiten slentert een man zijn kraag hoog opgetrokken Wiebelend door de gladheid een schim tussen de vlokken Stralende lampjes langs de ramen kerstbomen weer in de verkoop Het jaar loopt bijna ten einde van lief en leed vol…

De kou zit in mijn botten de kachel staat nu hoog Het sneeuwen lijkt niet te stoppen maar is een lust voor het oog Buiten slentert een man zijn kraag hoog opgetrokken Wiebelend door de gladheid een schim tussen de vlokken Stralende lampjes langs de ramen kerstbomen weer in de verkoop Het jaar loopt bijna ten einde van lief en leed vol…

Men werd dronken en speelde een stuk in z'n kraag.…

Zij en haar dochter Amalia droegen jassen met een kraag van wasbeerhondenbont. Gekozen tot Dom Bontje van het jaar, Word je als Maxima toch diep beledigd, Maar hoor hoe Maxima zich nu verdedigt: “Dat ik die bontkraag draag is niet zo raar, Zo ‘n wasbeerkraagje hoort gewoon bij mij, Per slot zit ik er heel graag warmpjes bij.”…

Geheel zonder zorgen kijk ik uit kralen met happen uit m'n haar en een stuk in m'n kraag Verdoofd en geborgen proef ik van stalen van onbegrensd geluk waar genoeg verdrinkt in graag! In de straten van morgen schrijf je verhalen die je 's nachts glashelder ziet, maar 's ochtends nog heel vaag…

Oh hemels orgaan rechtop staand in stijf gelid uw paarse helm glanzend in een kraag van gevoeligheid veelal misbruikt voor beledigingen naar uw hoeder omdat ze de pik op hem hebben hem klootzak noemen of voor lul laten staan O machtig zwellichaam ik zuig u mee in mijn liefde mijn lippen trekt u zich niet terug naar af gelijk…

Ik duik voor haar in rieten kragen, wouden, struiken, pollen, trossen. Ik trotseer hele bossen! Ze raakt er niet verlegen door en laat zich niet gekscherend plagen. Ze wil gewoon geen streepje voor.…

Traag en bedroefd langs de deuren Ziet men hem steeds maar weer gaan Om met wat rozen te leuren Doel van zijn trieste bestaan Hij houdt zijn tranen verborgen Diep met het hoofd in de kraag Angstig en bang voor de morgen Zo is het leven een plaag Vaak is hij met zijn gedachten T’rug in de tijd van weleer Rustig ontspannen de nachten Zonder…

Een scooterdief uit Utrecht trof het bij stelen erg slecht hij werd verraden door een hond die het wegrennen een leuk spelletje vond de dief werd in de kraag gevat omdat de hond blaffend naast hem zat.…

de smalle gang herleeft nu een nieuw jaargetijde zich kleedt naar de wens van de natuur, zo ook is het handvest dat door jou geschreven mijn kraag kreukelt zodra het donker bij het avondeten aanschuift het licht op een zacht pitje, het bleekje ondergewaardeerd toont toch de trots waarop ik heb gelegen en ik ken mijn weg in het duister…

Het zwijgen staart onthutst naar koolzaad stilte vlak voor de kraag die genezijde afsluit van een ondoordringbare mist ik mis het doordringen tot de einder waar haar schaduw slaapt in een gemis aan korenbloemen en madeliefjes pluizende paardenbloemen en sporen van een trein brengen mij bij haar zonder lawaai en loopschoenen die rust…

Paraplu's waaronder mensen verscholen In de kraag van hun jas zouden willen Dat het anders was. Een fietser op de dijk, eenzaam, Door en door nat. Uitgestorven lijkt de stad, harde regen, De natuur doet zijn werk, planten, Bomen en ook mensen zij hebben het nodig. Ook al zouden zij anders wensen...…

Hij zet zijn kraag op tegen dit grauw, dit weidse vage. Dat schilders toen hier ooit een schitterend gat in zagen.…

Van hennep haakt ze strak een deur met witte steken opgesierd als droeg hij fier een kraag van Brussels kant. En uit de rode schoorsteen blazen grijze watten wolken stil omhoog terwijl zij rustig voortborduurt. Met zuiverzijden kruisjes berekent ze haar leven op het gele tafelkleed wat was, wat is, wat komen zal.…

Voor de nachtlamp doven gaat sla ik open, zie zijn gelaat; diep in kraag, mond vol gas brakend sluipen in het Luxembourg in Groningen bij verminkte hoer, zijn schaterlach van brekend glas. Nooit meer slapen, mistig spoken helden straffen, geleerden koken Dorbeck voor eeuwig verhullen.…