Netgedichten

netgedicht (nr. 35.037):

hoe jij honing schraapte

de smalle gang herleeft nu een nieuw
jaargetijde zich kleedt naar de wens
van de natuur, zo ook is het handvest
dat door jou geschreven mijn kraag
kreukelt zodra het donker
bij het avondeten aanschuift

het licht op een zacht pitje, het bleekje
ondergewaardeerd toont toch de trots
waarop ik heb gelegen en ik ken mijn weg
in het duister

akoestisch, vertalend naar de horige
in mijn stem schraap jij nog steeds de honing
voor je eigen zoet beleg