Netgedichten

netgedicht (nr. 34.932):

Gelaakte grond

was ik ooit langs die brute bergen omhoog geklommen
had ik dan geweten waar wolken overgaan in water
steeds breder de baan makend naar beneden

waarom wilde ik hoger waar de grond harder wordt
dichter bij god of goud van aardse zaken
kon ik niet geraken, edoch die gedachte zal ik laken

hoog en machtig striemt de kou, slaat ranselende wind
om dovemansoren tot je valt en niemand je zal horen
hoe groot moet je dan zijn om af te dalen naar klein

Schrijver: Hanny, 18 september 2010

hanny.vanalphen

quicknet.nl

Geplaatst in de categorie: psychologie

hoogmoed

val

2.0 met 9 stemmen

276

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: marije Hendrikx
Datum:: 21 september 2010
Email:: maryama37hotmail.com; Als je nooitt een berg bedwongen hebt en naar beneden hebt gekeken, dan zul je nooit weten wat een dal is-, mooi dit gedicht.

Naam:: Martien Montanus
Datum:: 19 september 2010
Email:: mamamoloxs4all.nl; De striemende kou moet soms eerst ervaren worden voordat..

Naam:: elze
Datum:: 18 september 2010
Email:: e_r_schollemahotmail.com; Ja, om af te dalen begin je met nederig zijn, goed gedicht Hanny.

Geef je reactie op deze inzending: