Alle inzendingen over muur

het ijzer zich vermengt gaat het glazuur los van de klei het kleurt zich met de ochtendzon nog kleumend kijk ik toe het kaft van het boek is gescheurd en gekreukt de inhoud was het waard keer op keer gelezen en doordacht muziek gebrand in zilveren schijf draait rond en stoot geluiden uit de rock, het rithme van de dans weerkaatst op muren…

Er is geen erger ziekte dan de haat die als een muur tussen de mensen staat. Breek die muur af steen voor steen, sla de handen voorgoed ineen. Heiden, moslim, christen, jood bedreig elkaar niet met de dood. Neem het enig juiste besluit wens of bid die haat de wereld uit!…

en hoe kort is de tijd, hoe kort is de tijd dat ik als een bevende voorjaarswingerd tegen de machtige muur van het leven hang! waarvoor ben ik bang? ik ben bang voor het uur dat de dood mijn lichaam ontbinden zal en mijn ziel wordt gezet in het vuur. ik ben bang dat ik staan zal tegen de muur en dat de kogel niet missen zal.…

achter de muur ben je thuis omringd door verhalen die nooit kloppen in een open huis wereld van illusie die instort zonder tovenaar er zijn geen nieuwe trucs was het maar waar de muur blijft staan nu ik dichtbij kom kan ik maar beter gaan…

Er was een boom in een vervallen tuin. De netels wiesen om zijn voet uit puin. Eerst hier, toen elders was zijn erf bemuurd Met steen waarlangs zijn krimpend lover schuurt, Totdat één tak opnieuw de ruimte won, Zich rekte en uitschoot naar de morgenzon. Er was weer wind die in zijn blaadren greep En vreugde in 't ruisen van zijn loversleep…

Soms is er een muur, Die tussen ons instaat Een muur die zorgt dat we voor elkaar Een raadsel zijn.…

Symce Vijf letters in graffiti op de muur gespoten ze vormen je naam Symce dat is er wat er overbleef van jou een stoere jonge knul van nog geen zestien die uit trein surfen ging het ging mis zelfs nu na twintig jaar huilt jou mama zoveel tranen als je luistert naar de stilte hoor je haar zuchten in de wind zo droef…

Fiere man Die zijn dromen Heeft gelaten En nu avonden Met schmink gezicht Naar de gracht kijkt Die naast zijn huis ligt. Hij wilde alles En heeft wat snel De lucht uit zijn ballon laten lopen Omdat hij niet opsteeg, In de stilte van de wind. Heeft nu meer nog dan hij wensen kon, Maar niks Dan geroezemoes in een vol café.…

de put te midden van heuvelland in strelende wind echoot zacht de klacht van het ongeziene langs stenen met mos gesmoord drijft nog immer ongehoorde eenzaamheid waar een poort de kleuren dempt in droefenis stemt een gevangenis van verdriet diepte die doorboort zolang de glooiingen niet strijken zucht het verborgene voort…

De nagel in de muur, slaat men dikwijls ongewild ernaast, en de kracht die je uitoefent wordt niet doorgegeven. De betonmuur is harder dan men dacht, mysterieus, de nagel buigt als een ongewoon ijzer roestig, hard, met een spitse punt. Ruwe nagels vormend in een muur duwen slaan in met bruut geweld.…

jaren schadelijke blootstelling geschilderd over behangde muren kan tijd veilig veranderen.…

Dronken heeft hij lief en lijder met muren van elkaar gescheiden. Duizend bommen hebben krater na krater geslagen en raadsels als kruiswoordpuzzel in de zee tussen kwal en schip gesmeten. Naakt, nat en geil heeft hij brood gebroken en gegeten.…

Wandelschoenen staan quasi achteloos in rust voor een oude muur. Nat en vol modder wachten zij op wat straks komen gaat.…

De muren komen op hem af. Hij maakt een einde aan z'n straf, want zelfmoord pleegt-ie in 't gevang. Zo zit-ie kort en levenslang.…

je ontroerde mij een fascinerend gezicht hartelijk lachen, gevolgd door schaterlachen slechts na twee dagen viel je masker ik zweeg hoe harder je lachte, voelde ik jouw innerlijk verdriet langzaam begon ik te knabbelen aan jouw betonnen muur door een klein gaatje zag ik een doornstruik, moeras, drijfzand, prikkeldraad ik gaf niet…

Men kan geen pijn met venijn bestrijden als woorden mijn ziel gevangen houden Mijn handen zijn als perkament Mijn tranen vloeien als inkt op een oude huid die de winter draagt als een koude jas Kan ik schuilen achter een papieren muur? Of in het vuur der waarheid dat smeult op een zwakke plek?…

Wensen komen feilloos in beeld, in hoe kleurrijk het leven wel is, tot de grauw, grijze muur der tijd, meedogenloos weer heeft benadeeld. Leven in het 'nu', maakt tijd grenzeloos, met enkel het tikken van ons hart, het antwoord op je diepste verlangens, gegeven als een rijkbloeiende roos..…

In omgekeerde volgorde: desastreus 'k Realiseerde een nieuwe baan na een operatie met veel herstel Mondelinge toezegging van meer uren werd geenszins nagekomen, maar slechts verkracht Mijn vertrekpremie; Kuipers' Reis in de ruimte, gelijk aan mijn reis naar de Grote Muur Badaling, China, 2001…

Het zijn de gouden muren van jouw hart het zijn de spelonken in jouw denken, waaraan ik géén aandacht meer wil schenken de creatie van jouw eigen leven heeft je vrijheid en verwachting gegeven van jongs af aan wist je je eigen weg te gaan wij dachten en wisten laat haar maar begaan toch is er een keerpunt gekomen waarvan wij nooit konden…

Vanaf de zijlijn bekeek ik jouw passie de wijzers tikten door het hele uur ik voelde de hartstocht door mijn bot maar het bleek jouw schaduw op de muur. De intense beleving die jij deelde door golvende bewegingen van je haar jouw betoverende silhouet verlichtte mijn balans met een vertragend gebaar.…

zal verschuilen zonder een venster erin Het laten afsterven van ons hart hebben we zelf in de hand Bouw nooit een muur om je hart zonder een venster open te laten Als je muur volledig is afgesloten kom je niemand meer tegen Dan loop je weg voor het mooiste gevoel uit het leven…

mag ik toch de muur zijn waar tegen jij je rug weer recht voel je vingers zacht bewegen in de vele letters die we samen schreven geen kerkhof of kruis geen groene most om te vergeten jij voelt zo warm aan we kerven weer gaan opnieuw in leven recht je rug want samen kunnen wij nooit stuk…

Hun geloof in de liefde hebben ze verloren, je moet eerst door iemand zijn muur heen zien te komen. Soms moeten we niet te snel opgeven, maar iemand een goede reden geven om die muur rustig af te breken. Mensen bouwen geen muur zonder reden, die is opgebouwd door slechte ervaringen uit het verleden.…

ze zijn nog maar met enkele bewoners in 't vervallen dorpje op de heuvel vergeten en in de tijd verloren primitieve boerderijtjes waarin comfort ontbreekt 's winters vochtig en tochtig lekkende daken en muren veel verrot hout 't ruisen van de wind door toppen van kale dikke beukenbomen het dorpje is reeds dood en koud…

Drong zich tussen metselwerk en nauwe holten, om daar bonkend te zwerven, in muren haar kloppend hart vond en hier als herinnering nooit zou sterven.…

jij hebt stenen geraapt grote en veel kleine keien die zomaar op je pad verschijnen het patroon was je geleerd jij hebt het geprobeerd maar het klopte niet met hun en eigen lijnen je stapelde bouwde muren om je heen kon op het laatst geen kant meer heen brak en was alleen maar in de kleur wist jij jouw hart en ziel toch mee…

elkaar weer in de armen drijft want zolang het stil daarover is beklemmen mij muren steeds hoger tussen mijn binnen en jullie buiten…

Eerst liep je tegen de muur van mist struikelend, zoekend dan is daar een brug Kiezen... nu kun je nog terug of ga je verder naar iets wat je nog niet wist…

Een nieuwe intifada komt eraan ’t Kan Trump en ook de SGP niets schelen De ChristenUnie kan hun standpunt delen Ook Wilders en Baudet zijn zeer voldaan Het wreed gevolg is nauwelijks te dragen: Straks staat er zelfs geen muur meer om te klagen…

De muren die ons scheiden zijn ondoordringbaar. Zijn zonder deuren. Zijn dicht. Hoe kunnen we elkaar bereiken? We kunnen tunnels graven. We kunnen springen. We kunnen ontmoeten, tussen oneindige sterren. Wanneer we vliegen gaan.…