Alle inzendingen over planken

Het peilingbureau Peil.nl van Maurice de Hond had evenals andere peilingbureaus de plank behoorlijk misgeslagen bij de verkiezingen. ------------------------------------ Opiniepeilen doet Maurice gedegen, Alleen nu liep het danig uit de hand.…

En jawel, 3 september is het vandaag, Ik verveel niemand met de vraag Zal piet zwart zijn, groen of rood Maar zal wel zeggen wat de aanblik van de winkel me bood Pepernoten, taaitaai poppen, chocolade letters strooigoed Alles ligt al klaar op de plank, terwijl nog niemand weet, Of zwarte piet welkom is!…

Tot bijna op het laatst toe, stond hij op de planken, tot bijna op het laatst dirigeerde hij zijn orkest, tot bijna op het laatste toe, en boven, daar bespeelt hij nu de rest. Een fenomenale man, een man met zoveel allure een man markant, sociaal, zoals maar weing nazeggen kan!…

Je slaat de plank weer helemaal mis alles op aarde is onzeker, zeker en gewis voor een visser die achter de netten vist Het zijn de destructieve machten die de mensheid verkrachten Ik schommel in het bootje van de bootsman op hoge zee met de Heiland alleen die op de demonische golven blijft staan , wie wil gaat met…

Duizend boeken en vele planken vullen de kamer van mijn pa Ik heb veel aan hem te danken Even twijfelend open ik zijn la Een potlood en een kroontjespen wat spaargeld voor de trein In alles is wel iets wat ik herken en aan alles kleeft z’n zijn Toen opa stierf huilde je gebroken Mijn sterke pa, dat kon toch niet Hier aan jouw bureau ineengedoken…

de stenen fluisteren hier dat ze nog oren hebben en jarenlang de tijd met luisteren hebben verbeid het kraken van planken verraadt dat niet alleen de muren zich uren hebben getroost met wat maar des mensen kwam ik zit in mijn oude zetel en aanhoor in mijn hoofd wat met weinig rucht verteld mij tot ware bewoner maakt omdat het zo hoort…

Hij knapte uiltje en floot blok, las lip Klom touw, vloog stunt en zeilde ook nog plank Liep wad, trok stuip en zei vervolgens dank Schoot schijf, sprak buik en streamde nog wat slip ‘Ik heb’, zei hij, ‘helaas geen enkel sjoege hoe al die gekke woorden te vervoege’…

Haar is een nieuwe Verjaardag toegemeten, Een nieuwe naam, Een nieuw gezicht, En toch wordt ze onverminderd Gezocht door hen die haar En haar volk vervolgen - Met achter de muren Een kast van houten planken, Die net niet zijn gedicht Om nog wat adem binnen te laten Voor als het spannend wordt - En nu de aanval onverwacht…

de liefde rite de passage gemaakt voor de valkunstenaar van de bovenste plank getooid met vleugels van glas zweeft ze in breekbare smeltende tijd om hemel en aarde te bewegen geluidloos wekt ze transparante zielen voor de overtocht een trage reis die hen dalend vanaf Eros naar het eiland van het broze einde brengt…

Ik werp de planken van me af en schud mijn manen. Koelbloedig paard is toe aan verstrooiing! Aangestaard door mensen snuffel ik ongegeneerd naar haversmaak en oorlogsvoering. Stampij, stampij, stampij... tot het boek verschijnt. Ik hinnik van geluk en plant mijn tanden innig in Het Beste.…

Het huis is gepoetst gisteren nog De boekenruggen staan in ‘t gelid alfabetisch Stapeltjes kleding keurig gevouwen, op kleur gerangschikt gestreken waar nodig vullen de planken van de kledingkast De auto staat te blinken op de aangeveegde oprit ’t is af ’t is klaar ’t is wachten nu tot er iets gebeurt.…

Ik heb mijn boom verzaagd tot planken O wat hield ik van haar oude hout en haar jaarlijks groene takken, mijn eigen meters regenwoud Ik heb haar omgehakt na zoveel jaren, met haar stam zwaar in de grond; de reden kan ik niet verklaren, de spaanders vlogen in het rond Ik weet alleen nog dat ik plots de bijl vond in mijn handen en het scherp…

De vergrijsde bibliothecaris liet zijn blik weiden langs de planken en hij pakte er een boekje uit wat hij zelf geschreven had. Hoofdschuddend om zijn overmoed van vroeger herkende hij zichzelf als een vergeten dichter en hij wist dat dichters vergeten worden als hun werk niet best is.…

Met ingehouden adem lag je op me, plank die uit bot. Toevallig uit de hand gelopen passeerde ik. Je pakte mijn hand. Deed me handpalmen aan vingertoppen liepen melodieën die ik niet kende. Iets werd ik van je, gek, voor eventjes, misschien een eeuwigheid, vijf seconden, van je haperen van je volmaakte toon.…

voor mij niets eeuwigdurends, geen bezwerende formules geen eikenhouten planken, tunnels, dichte mistbanken die het zicht belemmeren geen patronen die zich aan vaste grond nagelen liever ook geen criteria, een functieprofiel met targets ik zie de afwijking in elke spiegeling van tegenlicht vandaag kijk ik in het water, de enige…

het oorverdovende geluid in haar hoofd dreunt en dreunt het geluid gaat door haar merg en been haar strakgespannen zenuwen zijn als koorden aan elkaar vastgeknoopt ze pakt haar gevoelens negeert systematisch het zachte gejammer legt haar emoties in geluiddempende verpakking op de plank in de donkere kast tevreden loopt…

barbaars: omgekeerd leven brood op de plank handen even vouwen bij het licht van een kaars in een gebaar van dank gebed: ingetogen woord in Godsnaam niet weer onverhoord een smeekbede op rijm gezet als gedicht van verdriet patroon: schuw de materie een beloning in mysterie vol heilig licht als een icoon een klooster als woning…

Als ketens draag ik de dagen door de hardnekkige nevel van het heden waar ik de weg nu mis en het spoor een smalle plank is.…

De draaimolen draait te kleine rondjes Er is een zandbak maar geen zand Van de speelgoedhuisjes is de ruimte Binnenin erg aan de magere kant Zie je die wip daar in ’t midden Da’s een plank met splinters En die scheefgezakte schommels daar ...Staan zo al drie winters De toegangsprijs is niettemin behoorlijk Maar al jaren koop ik kaartjes…

naarmate de jaren korten en seizoenen vervlakken groeit mijn zwijgzaamheid soms schiet praten het doel voorbij er schort iets aan de brug naar de overkant planken vallen in diepten van ijskoude gevoelens onbereikbaar blijkt de waterkant mijn ogen spreken niet meer dof en verduisterd als zij zijn uitzichtloosheid krijst in verstopte…

waarom sloop je het geluid niet uit de muren zodat ook het verleden stil wordt je hoeft me dan niet meer te omarmen of nadien, jezelf schoon te vegen omdat het knakt binnenin, was ik toch al het zwakst tel de slagen, tel de dagen mijn borsten rusten en nauwelijks adem voor toekomst en dezelfde kamer, planken tot kussens gekist…

op een podium kun je soms heel even meevliegen zonder vleugels en wonen in 't kasteel van de verbeelding maar als jij de muze bent die de maker dient en de maker bepaalt ben je onderdeel van zijn decor en decorum dan loop je het gevaar vlak voor de gordijnen sluiten vleugellam te landen op de planken van zijn uitgespeelde spel met…

Laatst kocht ik een mooie kast zo eentje met veel planken en mooie mandjes eraan vast met steunen aan de flanken Het waren een doos of zes plus een zak met schroeven dus ik, inclusief wijnfles getracht mijn kennis te beproeven Al bij de eerste doos ging het niet zo goed want uit de opening die ik koos donderde een plank op mijn voet…

Je slaat de plank volkomen mis. Nee, man, jij hebt een plank voor je kop. Selma belde vanuit Ouddorp, waar ze al jaren een gelukkig leven leidt en de plaatselijke kerkgemeente voor haar en haar gezin een zalige bedding is. Donder op met je astrale geflikvlooi, stelde ze, en mijn man lust je inmiddels rauw.…

het zand is nat, suizend helm vloekende meeuwen rotte planken drijven op het zoute water langs de oude weg een zoekende man gevonden met zilveren lantaarn leidde door donkere dalen smachtend naar gemoedsrust van alle woede, laat hem varen en hem in golven van liefde verdrinken om het ongeloof te bezinken en zijn bescheidenheid te openbaren…

toen ik jou te grave droeg mijn handen wit mijn schouders blauw door onvoorzien één mondhoek hoog een mondhoek laag geen schraag voor jou waarop de stille kist, ik wilde warmte onder lichte planken de banken van het hof vol zomerzon bloemen rond te zware voeten, wuivend gras en in mijn lijf slechts de herinnering van wie je was…

Ik pak jou op en bekijk je aan alle kanten genageld in de tijd spijker je mijn ik vast op vandaag gisteren is nog niet eens gekist er zat rot in de laatste plank de deksel staat nog op een kier zodat mijn adem nog even morgen vangt en terwijl respijt lucht geeft en de kaarten al uitgezocht waren zegel ik haast bewegingloos…

alle kruinen met mijn oren alle takken met mijn ogen alle bomen met mijn voorhoofd alle stammen met mijn namen alle bladeren met mijn adem alle wortels met mijn haren alle bijlen in mijn handen alle scherp geslepen messen alle schoon-gezaagde planken alle zware houten kisten ------------------------------------------ uit: 'Portret…

een glas de stroperige wijn hangt donkerkleurig aan wat rijpe boerenbrie een stokbrood knapperig op de plank de openhaard warmt bij in lange speelse vlammen glimlach jij blonde losse haren een rood en vurig lijf het blauw van onervarenheid je wiegt daar zacht mijn dromen ook dit jaar weer gegroeid laat de wisseling maar komen…

Je heetste binnenkant komt stomend op mij neer: Een pijnbank is die plank, je zet mij naar je hand. ------------------------------------------- uit: 'De beste honderd gedichten van 1997'.…