Alle inzendingen over schoonheid

mijn schreeuw deed het glas breken duizenden scherven konden hun vorm vergeten waaierden rond vielen als druppels regen kleuren verspattend op de marmeren grond ik zag je ontwaken bevallig het kristal loslaten waarmee ik jou had omgeven in schoonheid zonder leven heb angst onderdrukt virtuele bloemen geplukt om jou te groeten je…

De nauwkeurigheid waarmee ze vorm gegeven zijn doet niets af aan de korte tijd die zij kunnen schitteren…

Wees trouw aan je geloof, bewaar je schoonheid voor de beslotenheid bij jou thuis waar hij je mag zien zoals Hij jou schiep - zo hoort het toch. Daarboven kijkt Mohammed toe en ziet je goede hart, maar Hij geeft je de ruimte om het oude af te leggen. Wees en word je nieuwe zelf.…

Adem schoonheid drink de warmte en verheug je om vele kleine dingen. Groet de dagen van de lente koester ze met tederheden. Draag de stilte laat je vinden zie de vogels hoor het groen.…

O, moedertje aarde wat een rust om alleen te zijn want onbewust te wentelen in dag en nacht Uw bloemen nooit meer gezien door mensenogen uw bomen met hun wortels in de grond onopgemerkt alleen omringt door sterrenpracht Rivieren en de grote zee verlost, alleen gelaten ochtendlicht en ondergaande zon Aardse schoonheid spiegel…

vanaf de waterkant zien we de trage schepen hoewel in vaste baan bewegend voluit in eigen gang daarboven wolken die in snelle vaart een landschap keer op keer van kleur laten verschieten verbaasd over de vlugge vlucht van een bezorgde zwaluw toeschietend voor het hongerige jong staan wij opnieuw in stilte, met besef dat schoonheid…

glas buigt in sierlijke lijnen neigt naar boven reikt aan licht verliest zich hemel rakend in ijle kwetsbaarheid transparantie weerspiegelt eeuwige schoonheid…

Zonder enig geluid dat binnendringt heeft zij zich met alle stilte omringd daar juist in de maalstroom van dit bestaan zoveel schoonheid in stilte schuil kan gaan…

Blote benen onder ’t kort rokje straalden jeugdig optimisme uit Mannen zagen dit lekker brokje mogelijk als misgelopen bruid Lentebenen, al een beetje bruin oogden smachtend de wereld in Lentetopjes, met een roze kruin kerels droomden van die godin Blanke borstjes in haar bloesje juichten uitdagend bij elke stap Mannen probeerden dat snoesje…

Een tuin, met bijzondere planten omgeven door kleurrijke en geurige bloemen, de narcis, het lelietje van dalen, de roos en de tulp, het klavertje vier als gelukssymbool. Een prachtig schouwspel van dansende vlinders en bijen die zoemen. Vrolijkheid en vrijheid in Gods wonderlijke natuur.…

De bot, die berst; de bij, die zoemt, de wind, die zotheid gaat vertellen: wat men kortweg de lente noemt en de aarde komt op stelten stellen; dat klotst nu alles door mijn kop, en 'k stak er wel een pluimken op, als ik maar niet zo deftig was, zo stijf in mijn geklede jas. Als ik de band maar los kon knopen, nam ik u allen dubbelthope…

de bloemen raken maar niet uitgebloeid worden door de kou geboeid tot overleven kleine vruchten die niet in warmte rijpen verdrogen later zonder nageslacht om mee te prijken verstilde schoonheid met een triest verhaal de kille lente vertraagt het leven van ons allemaal…

Er kruipt langzaam hoop naar binnen een klein pareltje met nieuw leven de wens om opnieuw te beginnen wordt heel voorzichtig ingeweven Waar ooit onherstelbaar letsel zat ontstaat nu een geborgen gevoel alle wanhoop die ik destijds had treft niet langer open doel Mijn denkwijze wordt opgefrist door jouw eenvoud en schoonheid mijn hart is…

(voor Kristien Hemmerechts) Ik krab de korsten van je lichaam, wil je bloedende leed graag verzachten. Ik eet je korsten op, lik je wonden als een onverzadigbare wolf. Zonder tong. In mijn hart schieten scherpschutters mijn passie voor jou aan flarden, zonder psychologische inzichten, als brute barbaren. Ik weet niet hoe ik je kan benaderen…

Een maagdelijk witte nacht geschilderd door van Gogh met duizenden stippen in reflecterende verf geluiden dempen hoorbaar zacht en in de verte bast een hond wind streelt het dorre hout langs contouren van boerenerf van zilver schijnt de grond in licht van wassende maan die glans gaat in verstijfde water door alsof alle leven stil blijft…

was vergankelijk en dat werd je dood, maar op Jersey zal je schoonheid nooit echt vergaan.…

tanka Bosanemonen bloeien overweldigend, toch teer en fijntjes. De ijle wens hun bestaan steeds vast te mogen houden...…

jij bloeide langstelig met blad in de vorm van een hart verwaaide na lente maar knopte in vrucht onder de zomerse lucht jij bent niet geplukt om in kortdurende schoonheid te sterven zij lieten je staan door jouw trots om het leven dat jij weg had te geven jij rust met het zaad in de vruchtbare bodem en wortelt weer voor de zoveelste…

(voor: A.D.) Als een gebroken Diamant waarvan de aardse waarde er niet toe doet schitter ik! Het ging, gaat niet over wat schuilgaat, achter de realiteit. De werkelijkheid is, ligt daar bloot: dat de goedheid van mijn hoofdelijke intelligentie zich uit van klein tot groot! Het doet niet alsof; speelt dat spel zelden tot nooit, immer verbonden…

Ontdaan van overbodig leven Kaal zo op het eerste oog Minder dan de helft Van wat je was Leven doorbloedt jouw Ledematen en je mist Het weggehaalde niet Pijn die voor nu Onherstelbaar lijkt Verwelkomt latere Schoonheid toegelachen Door de tijd…

Een symfonie in kleuren en geuren bloemen, bloesem en lentegroen blauwe lucht witte wolkenpracht zonnelicht en onzichtbare wind streelt het hart en onze wangen teder en zacht dit alles valt ons ten deel het lenteseizoen in schoonheid gevangen, een adembenemend juweel…

In de late schemering de avond valt met grijs notelaar verzamelt schaduw meer en meer om zich heen Haar gezicht straalt licht ik mag hierbij aanwezig zijn om te zeggen dat zij mooi is Zij antwoordt met nu het donker wordt al het lelijks in ongezien verdwijnt zij verblindend uit mijn ogen schijnt…

Nu je eindelijk jezelf binnenstebuiten hebt gekeerd het harde levensleerproces heeft je dat geleerd is mijn liefde voor jou nog meer gegroeid jouw ontwikkeling heeft me mateloos geboeid ik zie voor ons een toekomst met elan zoals alleen mijn lief verzorgen kan…

Door de golven heen zie ik witte kruizen glanzend weerspiegelen zij vertellen van ontelbaren die het leven lieten de geest gaven om te stijgen naar de lichten, die hen lokken ze zullen worden omsloten met de nooit aflaatbare warmte energie, die alle kwaad heeft afgelegd, waardoor de kracht en schoonheid boventoon gaan voeren de aangekomenen…

Tranen zijn zo kostbaar wees er zuinig mee verspil het niet aan onzin breng niet nog meer naar de zee Geef het niet aan dingen zonder enige waarde dat zilte vocht is o zo slecht voor al wat groeit op aarde Vreugdetranen zijn onbetaalbaar laat die maar rijkelijk komen die openen hart en ziel laat de rivier der liefde stromen…

Dit blijspel opgevoerd naar de mondiale maat, de magie van innerlijke schoonheid aan alle komende generaties overlaat lief te hebben in elke tegenstelling, zo die tijd bestaat, als het doek zich sluit.…

En tovert schoonheid in al dat laatste wintergrijs.…

Niemand zag haar schoonheid die was achtergebleven in haar spiegel ze had hem nooit meer afgenomen alleen de uitgedroogde tandpasta zat er op 's nachts liet ze dromen niet meer toe en van slaap werd ze alleen maar moe ze was nu als een oude krant niet nieuwswaardig.…

Het is zo jammer dat die bomgordelgordeldieren het straatbeeld bepalen en met hun suïcides de schoonheid van hun cultuur opblazen. Die barbaren dragen niets bij aan de rijke geschiedenis van de Arabische kostbaarheden op kunstzinnig en wetenschappelijk gebied.…

soms wil het net niet ontstaan dat op eigen leven gericht gedicht een bloemknop die zich niet opent een kuiken tikt zich door de dop een weg naar buiten aanschouwt nog net het daglicht en dat dan toch alsnog zwicht soms hebben de juiste woorden even in je gedachten gehangen je was net niet snel genoeg om ze op papier te vangen of je…