Alle inzendingen over schoonheid

Beneveld door de schoonheid van de toekomst wordt het verleden gewist en vergeten. Claire Vanfleteren…

Gij, West-Vlaamse schoonheid op de zetel van het schoonste hof met uw gelaat naar het noordwesten van uw zo zeer gescheiden land gelijk een Venetiaanse van het noorden schittert gij in uw eigen poëzie waar uw beeld in menig harten sluit Gezelle zich niet omdraait in zijn graf achter zijn masker viel zelfs Ensor voor uw voeten die de kunst…

een koning keert terug uit donkere sprookjes en gelaten gezichten wie zou hem geschreven hebben verzilverd, in spinrag langs het pad van de wind ik zit tegenover hem de kachel verbrandt zijn woorden midden in het bos hij lacht zijn voeten vast in as wanneer het leven zich spiegelen laat ik schrijf ‘gelukkig’ uit naam van zijn schoonheid…

Schoonheid overal, drinkt van de eeuwige bron, naakt en verwonderd. Stemmen in het bloed, schrijven namen in vonken vuur, nu, morgen, voorgoed. In huid, ziel en hart werd alles me ontnomen, geproefd haar vrije uur. Lopen op water, het maakt de dag weer open, speel met lopend vuur.…

glimmende gezichten in een karakter vol schoonheid, geschoeid met landen die allen de kleuren dragen van een uitgebeende beschaving ‘k zag ook snelle tekens die geprent de tijdcapsule lanceerden die in mijn lens werden gespot door heelmeesters met bleke handen en wangen als ovenwanten toch een hoera voor dit angstsyndroom welke de kwetsbare…

Waar witte wol op blauwe velden weidde zeilde door zachte bries gekleed met gouden tressen en vlammende zomen boven rood en gele ets hier en daar zilveren aderen omzoomd met wuivende halm langs rimpelend glazen vlak doorkruist met banen goud loop ik huiswaarts over klimmend pad met eindigend leven dat voor toekomst borg staat als schoonheid…

Jij ligt daar rond in de herfststilte bruin grijs in je volle rust schoonheid straal je uit Jij slokt me op in je paardenpad koestert me in je beschutting je helmgras verwaait nauwelijks in de zeebries Ik treed in je wijdsheid licht verwarmd openend naar je rondingen inademend je lucht Jij gestreeld door de lodige wolken opduikend boven…

hoog op de poten elegant in zijn draf wat hebben wij van hem genoten hij is niet meer Axel Geza ging en wel terug naar af in zijn jeugdige jonkheid zo soepel en ongedwongen haast springerig van aard lief, de onhandige staanders van deze edele Vizsla waarvan de schoonheid telkens werd bezongen na zoveel jaren is hij gegaan…

vandaag haar leeftijd is mag ik helaas niet verraden Maar sinds mensenheugenis is ze echt niet te versmaden Lang haar in het mooi rood hangt over haar beide oren Haar armen, zacht en bloot zij is echt voor mij geboren Mooie ogen, groenig zacht zien me bij ‘t ontwaken aan Een mond die eeuwig lacht naar mij, hè..welteverstaan Wie nu deze schoonheid…

ik wil je meenemen zonder chaperonne gaan langs de beek door zon beschenen en verwarmd blootsvoets over groen de dauw nog niet verdampt over glooiende heuvels net als jij je blos schenkt mij moed hier op open veld onze eerste zoen zachte bries was getuige je bloesem ontsproot voor mij verblindende schoonheid nam mij…

zij wilde blijven slapen ik kreeg een visioen van vrouwelijke schoonheid op omgewoeld katoen. maar zij las de begeerte in mijn groot- doch zondig hart en sloeg de droom in duigen met: ‘wij slapen wèl apart.’ de wedstrijd was verloren de zege mij ontgaan hoe maakt’ ik onvernederd deez’ afgang ongedaan?…

langzaam maar toch sneller dan verwacht breken stukjes beschaving en schoonheid af waar vroeger alles blonk en voorzichtig schitterde zijn mat en dof nu de traditionele weerkaatsingen van harmonie die er was in ons hart omdat respect voor elkaar het gedrag dirigeerde met norm en waarden uit de opvoeding zo tegenover elkaar…

Verdwenen nu de frisse doodgewoonheid de basis voor het eens zo trots gelaat die kracht gaf aan haar schitterende schoonheid haar trekken plooien als een slecht gewaad. Het doktersmes dat haar versneed de pijn die zij daarmee vermeed zij hebben haar belogen.…

Een onbelast verleden is de schoonheid van een vlak land.…

Wat billen willen is lekker zitten is schoonheid een lekker kontje een lekker broekie Maar wat billen echt willen is schoon zijn vooral heel schoon zijn Dagelijkse hygiëne waar jezelf voor mag zorgen je leven lang Maar als je dat niet meer kunt worden ze verzorgd aan huis, in verpleeg- en ziekenhuis zolang de voorraad strekt En…

Waarin ik werd verleid door de geletterde schoonheid, vergeten geluk op de huid van een versleten perkament, altijd aanwezig maar blijft het cursief, gespiegeld in het thema van mijn onvolkomenheid.…

wie schoonheid eeuwig werd beschoren kwam steeds meer dichterbij .. - en na jarenlang te zijn gescheiden jaren die het geluk niet konden geven is toen eindelijk met die tijd gebroken : eenmaal gezeten aan m’n zijde werd ontroerd het glas geheven heb ik keer op keer haar naam gesproken ..…

Vlekkeloze natuur Schoonheid in Vleugels gevat Door meedogenloos Blik goeddeels Uit elkaar gereten Maar je hoofd Doet het nog, Je kraaloogjes Kijken nog vol Levenslust de Wereld in, en ik Die door jou Geraakt word, Je behoedzaam In een plastic Jasje vlij En je in Veiligheid geborgen Afgeef bij mensen Die goed…

Wespen larven wentelen zich in de palm van een espenblad, de synthese laaft zich uit de palmen van het kleinste hart stromen van groene synergie door de nerven van stilte Van niets te leven dan van de zucht naar die waarachtige schoonheid om in het tijdswiel van de geaarde ziel tot humus voor de toekomst te vergaan waaruit een…

Die schoonheid ken ik al. Maar de symfonie die daarmee gepaard gaat, verbaast en ontroert me. De breekbare geluidjes als de belletjes knappen, vormen samen een fluisterende ode aan de regen. Waarom heb ik dat nooit eerder gehoord?…

Ze is slavin geweest in kopermijnen Vertrouwde ze me onlangs zwijgend toe Tot kapitein Radamès voor haar viel Toen vatte ik haar in mijn ziel verschijnen Haar kracht, haar schoonheid, en al het gedoe Rond driehoek, sterven met je lief, en hoe…

je gaat en komt weer terug onverrichter zake kijkt en zoekt en vent jezelf uit om in vergetelheid te dromen je hebt de smaak van vroeger in je mond je ogen raken eeuwen je proeft laaghartigheid nog dichter bij de grond uit leven van verleden je handen tasten kunst die tijdloos schoonheid geeft een gunst die jij intens beleeft…

waar zij en strijkers bezig zijn valt geen onvertogen woord zij weten allen van het super zachte aparte materiaal dat zij onder handen hebben heel anders dan dat van de strijkers die noten in schoonheid doen trillen van emoties waarbij snaren in akkoorden verwaaien vaak vloeien tranen in heftig aangedaan zijn omdat…

Daar fluistert de wind niet om de toppen eerder plaagt of jaagt ze onheilspellend ruik je bijna de oerzee lopend over oude bodem imponerend Dolomiet klauterend over smalle richels van gemineraliseerd koraal Dit imponerend landschap van onwerkelijke schoonheid vaak gestreeld door ragfijne flarden mist die vanuit het niets grillige…

Het is een mooie droom, hoewel dromen doe ik hem niet als ik naar waarheid mag herbeleven wat ik eens in schoonheid achterliet.…

Hoe adembenemend, de schoonheid van een kunstig gedraaide drol.…

en kleur toont ze ons wat God om van te genieten voor ons heeft gesticht niks geen kerk niks geen regels niks geen Schriftgeleerden die nog steeds van ‘s mensens angsten en beven profiteren zij toont ons zijn meesterwerk in al haar pure glorie laat de deur naar haar toch open staan laat je blik eens goed over haar nog aanwezige schoonheid…

Alles dat puur is, is rauw zoals de rauwe zee in jouw oorspronkelijke dromen en ik verhef mijn stem niet er is geen waarheid onder een steen er is geen stilte in jouw betekenis van zwijgen ik twijfel niet lang over mijn aarzeling het is dat onbestemde nee gevoel van niet willen, niet voelen, niet begrijpen alsof schoonheid op straat…

mijn eentje gestrand wist niemand te bekoren mijn hart aan de stilte verpand verbonden aan vrijheid verknocht aan de rust niet gehecht aan tijd geen behoefte aan lust zo leefde ik voort mijn leven onachtzaam door niets of niemand gestoord ik werd zeer bekwaam bekwaam in de wijsheid ik beschouwde mijzelf als rijk overgegeven aan die schoonheid…

Vandaag is het voor haar "Prinses Giulia Eleonora Liefje" toch een beetje Koninginnedag zoals die van Koningin Beatrix of Prinsessedag waar het ooit mee begon met Prinses Juliana Maar nu anno 2016 zal zij, mijn dochter mijn mooie prinsesje met haar stille wijsheid, eigenheid en schoonheid majesteitelijk, feliciterend, stralend naar…