Netgedichten

netgedicht (nr. 57.926):

Met de billen bloot

Wie kijkt er nooit achterom,
om te zien wat hij achterliet?

Natuurlijk, in sommige gevallen
blijven er sporen achter,

valt er nog wat weg te poetsen,
maar fier op wat je hebt doorstaan,

om tot hier te komen, van ballast
ontlast, de wind gedraaid naar hoopvol.

Alles wat je tot je nam
komt samen in dit ogenblik,

de woeste golven getrotseerd
resulteert in een smerig vaarwel,

bij een weigering te gaan
een laatste duwtje in de rug.

Hoe adembenemend, de schoonheid
van een kunstig gedraaide drol.