Alle inzendingen over getier

dat gescheld op RTL4 zit me onderhand stevig tot hier als iets daar niet lukt gaat de kijker gebukt onder ordinair BN'er getier…

De kampioen darten kon zijn auto niet starten en na aanvankelijk getier besloot hij in stil plezier een paar rondjes te gaan karten…

Te midden van geraas, getier, Getoeter, geklets en gekrakeel Vormt er zich in mijn brein Een aandachtige ruimte, Die uiting geeft aan mijn Schreeuwende behoefte Aan stilte…

Als enig ding de loop des waters wil beletten ’t Zal maken groot getier waar ’t anders vloeide stil: Zo de fortuin of iets de Liefd’ verhind’ren wil Hij gaat met meer gewelds zijn kracht daar tegen zetten.…

Geroep, getier Dit doet de deur definitief dicht…

Want overdag hoor ik geluiden dagelijkse geluiden getier, lawaai van kinderen. En gelukkig, gelukkig ook nog een lach. Als de maan door de bomen schijnt verlang ik naar rust. Gesust Gesust Gesust...…

Die momenten voor ‘t getier en geraas herleeft, en de stad weer op z'n grondvesten beeft, Speurend naar de geheimen van het universum, zoekend naar dat illusoire equilibrium. Wat hij tracht te vergeten is zijn eigen kern, die zelfs in de geruisloze nacht op hem wacht. En dan de schrikbarende gedachte dat hij nog leeft.…

Geen betere plek om het getier van een oproerig geheugen te smoren dan de keuken waar het licht neutraal naar binnen valt en ieder ding zich door een jarenlange dagelijkse sleur hanteren laat zonder oud zeer te wekken zolang ik me maar niet herinner hoe jij hier na die eerste nacht gestaan hebt als een tussen potten en pannen verdwaalde boom…

de sfeer is broeierig en klam we wachten op de lichtshow die ’t angstaanjagende indigo zal splijten met veel tamtam kabaaaaaaaaaaaaaaaaam daar jubelt juni het uit van plezier de hemel verandert zijn kleuren schijnt ineens weer op te fleuren door het overdonderend getier grote regendruppels likken als judaskussen langs mijn wangen vandaag…

Bevend van angst verstijf ik in het getier. ‘k Zet mijn deur geluidloos op een kier. In de schemernacht zie ik een woedende schim, gebogen over een vertrapte ziel. Weggereten is de liefde in mijn lijf. De grens van woede is bereikt.…

Schreeuw niet tegen me Ik kan je niet verstaan Ik kan niet horen wat je zegt Als ik zo ben ontdaan Ik kan niet voelen waar het pijn doet Als jij me zo hard raakt Ik wil niet weten wat kapot gaat Als houden van het niet meer maakt Ga nu maar weg en hou het voor je Al dat gefoeter en getier Naarstig op zoek naar stilte En het was al die…

Ik beleefde vele avonturen, samen met mijn vriendje Gijs, want het verbeelden van een wereld verborg veel getier en kindergekrijs. Uit kinderhanden vouwde ik dromen, die op het maanlicht glijdend, de pijn deden vergeten tot het ochtendgloren. Ik ontwaakte echter nooit op de maan.…

Haar oeverloos getier doorstond ik maar want zij schonk mij die nacht een klare zoon die droog was, nee niet wrang. Een prima jaar.…

hoort men het ruisend ranke riet dat daar stil van kleur verschiet door voortdurend schroeien van de warme zonnekant stijlvol is zij hoog geheven uit den koude grond tot dat plots haar heer met zoveel adem meer blaast in het rond en doet haar stengel beven hij slaat haar heen en weer met zijn brute kracht doch als hij moe wordt van het getier…

Getier. En toen, opnieuw, die meisjesnaam. Het kwam op dienen aan. ------------------------------------------- uit: 'De droefheid van copyrettes', 2009.…

Hun feesten razen, en de nachten bleken Als het dorp nog davert van dans en getier. Hun wezen is als van gewone bloemen, Die sedert jaren in hun tuinen staan, Waarover met en traag eentoning zoemen In zware vaart de donkre hommels gaan. Maar wie hun hart wint, ziet wat zij nooit noemen, De gouden vloed van liefdes honing aan.…

Wolken worden opgejaagd alles wat beweegt wordt geplaagd bomen kreunen struiken steunen de storm schreeuwt zijn agressie uit en overstemt het zuchtende geluid van alles wat weerloos is De storm gaat door met zijn getier zwiept alles heen en weer met een duivels plezier het is één en al onrust daarbuiten De storm beukt tegen…

Hij giert de velden over Met woest en luid getier. De troste eiken beven En sidderen voor ’t geweld En vrezen voor hun leven, Bang dat z’Aeolus velt.…

Een uur lang hoorden zij geen getier van drijvers maar zagen zij glashelder de Karpaten met sneeuw bedekt. Zij liepen op hun dooie akkertje elk met een draagstang bestemd niet voor tichelstenen maar voor vijftig liter soep: met recht een pastorale.…

Multatuli =========================================== Een bende rukt ter bergkruin, de adelaren van Rome aan de spits; - daar rond en achter een wild getier, gejoel, gejuich: want boven wacht er zo'n heerlijk schouwspel! Voort! Als woeste baren golft alles opwaarts.…

Zwartgroene populier, Die in de zonne klettert, Wat wil dat wild getier Daar uwe kruin van schettert? Wat is er dan met haast Zo dievelings vergaderd? En rept en roert en raast In 't ronkende gebladert? Daar woelt en walewiept Een wereld kleine gekjes; En piepe-tjiepe-kriept Met schrille snebberbekjes.…

De oude knecht, vol razernije, grijpt de djakke en met getier van een duivel, slaat hij rond de buik van 't machtig dier. 't Peerd schudt waaiend met zijn manen trekt en snuift en grinnikt, wringt met zijn poten dat een vuurvonk uit de harde stenen springt.…

Daar ben 'k gekuierd Door 't zomerland, Daar rook ik, luierd, Van alderhand: - Dat oude gehuchie - Zo'n boerennest, Dat lauwe luchie Van melk en mest; Dat blomzoet hegje Vol zacht getier, Dat wierook-wegje Van witte vlier; En 't Hollands weitje, Dat reukaltaar, Dat bloeipartijtje Van allegaar; En nog zo'n bedje Van hei…

Getier, gevloek en gekrakeel, verlaten galmend zijn kasteel. Tezamen met een roeten wolk, een bezem en het diendervolk, zes ratten plus de hamelfluit, een brandweer met zijn brandweerspuit. Ja, zelfs Jonkvrouwe Hoepelrok, springt pardoes uit haar torennok. Ze zweeft gelijk een kiekenveer, al tollend in de slotgracht neer.…

De oude knecht, vol razernije, grijpt de djakke en met getier van een duivel, slaat hij rond de buik van 't machtig dier. 't Peerd schudt waaiend met zijn manen trekt en snuift en grinnikt, wringt met zijn poten dat een vuurvonk uit de harde stenen springt.…

De dag ging heen, zonk eenzaam achter Een oude wijze vlier, De meiliedjes werden al zachter, De wei lag vol getier - De kleine krekels riepen: Kom hier! kom hier! kom hier!…

grimlacht als zijn kompaan regen arriveert ze spannen samen tegen mij willen mij laten vallen mij breken maar trots hou ik stand bulderend van woede wakkert wind zichzelf aan om nog harder nog gemener nog roekelozer aan mij te rukken en te trekken dan draait hij onverhoeds voor een aanval in de rug zeiknat en ijskoud doorsta ik zijn geraas en getier…

Als zorgen mijn harte verslinden, als moeheid van ‘s werelds getier; dan zoeke ik weerom de beminde, dan grijpe ik de oude brevier. o Schat ongevalster gebeden, brevier, waar, in ‘t korte geboekt, Gods woord, en Gods wonderlijkheden, nooit een ongevonden en zoekt!…

avonds in de anonimiteit Van een hotel met dichten graag zijn tijd Guillermo Vilas, tennisser-poëet Ontsnappend aan de glitter en vernis Van interviews, publiek en camera De mallemolen van de media Wou hij het liefste zijn zoals hij is Als Borg, maar met de gave van het woord Dat lucht geeft als hij zich inwendig stoort Aan het getier…

Alleen wat drijvend hout en ook een jammerlijk-verdronken dier, zwermende vogels, over 't graf hun krijsen en hun hees getier. Hij werd weerom - zo zegt 't verhaal - een ziel die zwierf van kust naar kust, een mens ten dode toe vermoeid, vervreemd van vrede en rust. Maar welke vloed - en dan waarom?…