Alle inzendingen over ruit

Elke ruit waar we voor blijven staan voor mij enkel een spiegel waarin ik d'r zie…

Hora ruit, tempus fugit Alles, ook de tijd raast voort Zijn wij één met onze hartslag Luisterend naar onze wil Dan stoppen wij die objectieve tijd En staat hij stil…

Ik word opnieuw Gebroken in de vuile ruiten Die de pijn doen bloeden door driftige woedebuien. De vloer is doordrenkt In pijn, wanneer ik in Gedachten terug tegen Oude demonen vecht. Muren zijn nog vochtig Van al de vretende tranen, Opgeslorpt door kleine ogen, Hard ontstaan en handgeslagen.…

levens kamers ontvluchten een verbeten geur herinneringen spreiden schrijven volle muren krijten angst door onzichtbare kreten de vloer is doordrenkt muren zijn vochtig woede buit driftig de bloedende pijn tranen vreten demonen vechten verwonden opnieuw door zinnen geschreeuwd hard slaan de handen in kleine ogen door vuile ruiten…

tussen zweetsokken en wat lege flessen vind je de gebroken snaren van de viool waarvan de klanken gisteren zigzag door kapotgeslagen ruiten voor het laatst de kinderen op straat vergiftigden opgedroogd brood tussen vazen met dode bloemen open conserveblikjes temidden van stoffige boeken en webben van spinnen die waarschijnlijk iets meer…

Wij gaan het jaar geplaagd weer uit Nadenkend voor een beslagen ruit Als een werkvrouw aan het werk gegaan Poetsend om corona te verslaan Weinige die door de deur naar binnen gaan O merk op , hoe fris is het thuis Waar de wind ruist door het huis Geurt dennen als lente Jezus is met ons begaan De blinkende ster, mijn God mijn lief…

De regen weent en zijn vingers tikken, tikken tegen de ruiten; tik-tom, tik-tom, de regenvingers tikken, tikken tegen de ruiten: waarom, waarom? Laat mij alleen, alleen wil ik wezen om nimmer mij te uiten; tik-tom, tik-tom, de regenvingers tikken, tikken tegen de ruiten; waarom, waarom?…

zet ik mij om te schrijven roepen de ruiten: wis mij!…

Naast Rode Kruis en Rode Halve Maan Helpt ook de Rode Ruit in noodgevallen, Al weet ik sinds een kijkje op de Wallen Zelf al geruime tijd van het bestaan: Daar zat een vrouw achter een rode ruit; Die zag er heel erg hulpverlenend uit.…

Jouw ogen, ze zien me dan wel van buiten maar daar doorheen, zie je nog mist, ook al lijkt 't net op de beslagen ruiten 't is iets, wat nooit kan worden uitgewist. Jouw ogen, ze spreken, zonder te spreken geven raad, maar doen me soms ook pijn toch zal ik vele dingen niet gauw vergeten door jou, voel ik me sterker en niet klein.…

De ruiten beslaan, en er staat: ik ben er ook – als je het niet ziet.…

tijd is subjectief tenminste zo zie ik het de tijd schrijdt voort vliedt vervliegt na verloop van... doch alles verloopt we klampen amechtig aan en houden ons nog even vast aan het tijdelijk bestaan maar beseffen ons goed dat we totaal kansloos zijn…

De ruit van Rita’s kamer was het doelwit. Ze lijkt geschokt, maar ik begrijp niet goed waarom ze daar nou zo van schrikken moet en nu zo nijdig op haar kamerstoel zit. Want zij wees zelf steeds, duidelijk en luid, op wat ze zag als hoogste doel: “D’r uit !”…

Zij streelt het oog en slaat op mij geen acht en ik ik smacht en wacht geen ogenlik: ik lik en lik en lik haar met mijn blik totdat de ruit beslaat en zij zoals dat met beslagen ruiten gaat met huid en haar vergaat.…

Teken met m'n tong een hartje op de beslagen ruit. Schrijf je naam in lange letters en veeg het langzaam uit.…

Januari baart schrille dagen schenkt fluisterdunne lichten luchten, wrang en jachtig waaien onheilsberichten tegen de heldere ruiten beslagen blijven mijn gedachten traag trek ik tekens van toen door het brakke vocht op het glas van vandaag waarop het vergezicht stokt druppels aan het vingerschrift zoeken een bedding naar een onbekende…

De regen klettert in de goten, en gutst weer langs de ruiten. Het ruist en suist en gorgelt het is weer helemaal mis daarbuiten. De klok wijst vier uur twintig, Het wordt ook al een beetje licht. Een nieuwe dag breekt aan, maar ik doe mijn ogen maar weer dicht. Het gaat weer goed tekeer. Vanuit mijn warme bed hoor ik het aan.…

“Natuurlijk keken we hier vaak naar buiten, Toen even niet, we hadden vuile ruiten.”…

Deze morgen is het windstil wat ligt verborgen vuisten zo kil Deze middag stormt het in mij wat ik ook zag wat ik ook zei Deze avond stuurloos gevoel waar ik ook stond geen enkel doel Deze nacht druppels langs de ruit wat ik ook dacht maakt niet meer uit…

de bloemen staan nooit meer op de ruiten ’s ochtends nooit meer rijp op je dekens we zijn nu couveusekinderen in onze geïsoleerde huizen en toch voel ik overal een kou in de wereld rondwaren als nooit tevoren…

het vuile smeltwater likt langs de ruiten vol heimwee zie ‘k een maagdelijk zicht verdwijnen…

ruiten beslagen voor schaduwen van takken zure gezichten…

het rode truitje het diepe zwarte water de witte lotus er is wat met haar te praten of fluisteren ze tegen de ruiten op de rotonde de dikste vrouw van de stad voorrang op de fiets iets in mijn ooghoek de wind ratelt de ruiten beweegt schaduwen het haar van mijn lief geelbruine treurwilgen bijna tot de grond…

Op steigers die uitzicht schoonwassen, ruit spiegelt ruit ruit, daartussen de pluisjes, de mussen, een lijstje te licht om te landen, waarop wat onthouden moest ooit.…

Etend in de trein, schrijven we op de ruiten -- tekens van leven.…

ik sta op, en loop weg door een glazen ruit. de ruit die mij altijd tegenhield om te doen wat ik wilde. en nu lag hij in duizend stukken mijn hele lichaam trilde. en aan de andere kant van die ruit stond ze op mij te wachten. ik voelde me verdrietig en blij, dus ik huilde en glimlachte.…

Vloog hij tegen een ruit? En dan dreef hij lam van de ruit naar de dood is nog net op de steiger geland. Is het ver van een ruit naar de dood? Iets in de meeuw duurt een dag. Op de eerste dag van de dood komt geen eend in zijn buurt maar de dag erna schuiven ze aan.…

Regen zingt tegen de ruiten, tegen de onderkant van de auto's die snel en ondoordacht door de straten gieren. Regen zingt tegen de ruiten, en soms is er even wat licht - niet te stuiten - maar onverplicht zoals de zon die morgen weer schijnt, het kind dat lacht, de lente die onhoorbaar wint en de zachte krachten.…

Ik kijk naar een kaarsje weerspiegeld in een ruit duizenden gedachten 3 woorden het is uit…

een schim op de ruit te zien een grijzende vent een beeld dat nooit went ~~~~~~ lopend langs de ruit loopt die grijsaard met me mee samen één wij twee ~~~~~~ weerspiegeld zie ik wie daar staat en valt me op hoe snel tijd vergaat ~~~~~~ we treffen elkaar in winkelruit en lachen ons met zelfspot uit…