Alle inzendingen over aai

Ware het maar dat ik nooit geboren was, mijn zuchten zou ruisen, zegen van zee mijn klagen zou zoemen, zachter dan was mijn kermen zou aaien, stiller dan sneeuw mijn huilen zou lachen, lach met mij mee, mijn vloeken zou prijzen de deugdzame mens mijn woede zou zoenen jouw leed met een wens mijn lijden jou troosten met strelingen zang mijn falen…

Een woord, een kus, aai over mijn bol een hoofd zacht op mijn borst luisterend naar mijn kloppend hart, de liefde nog lang niet verdorst. Waar menig vrouw het af zal leggen bij het krieken van de dag, ben jij op je allermooist met je zondagmorgen-glimlach. Je bruine ogen kijken me dan aan, ik verdrink er helemaal in.…

doet de poes op het toetsenbord tijdens het kopjes-geven ze vertelt me van de regen en de drup en hoe ze vluchtte alle plassen kon omzeilen door er overheen te springen zo, zeg ik, ben je daar weer verzopen kat-die-je-bent o, wat ben je nat, jij suffie en ik aai over haar snuit b'rouw, zegt ze, maar dat meent ze voor geen meter leer…

Het gepolitoerde mahonie houten paneel In die deur met zijn duizenden draaien Nu een glans en troosteloos geheel Zou geen zacht zijden rokken meer aaien Gefluisterde geheimen aanhoord Gesloten om weer heimelijk te ontsluiten Begeleidde hij in liefdevolle momenten Glimmend lachend in onschuld naar buiten Moeizaam kreunend dient hij nog…

tussen z’n benen op mijn kleine zus afsjouwen hij vroeg haar weg te gaan op z’n boers zo lekker asociaal zodat mijn zus er uiteraard geen woord van kon verstaan na een bijna tik en wat gescheld van die boer dan met zijn vork bemoeide ik me met die held na mijn uitleg reed ze heen op haar roze kinderfiets huilend want ze wilde geitjes aaien…

koester de zachtheid mijn klein kind zoals de lentewind de kersenbloesem streelt de roos zachtmoedig geur afgeeft en teer zich steeds laat plukken de broze bloemen fijn en zoet zich ruiken laten en voorzichtig tasten zoals voor jou mijn huid en haar opnieuw ontdekking zijn als het aaien van de poes het volgen van de vogel naar waar…

De meester kwam een plaatje brengen, een aai over de bol, een vriendelijk woord, - ik had het al voorheen gehoord - Voor het schoolplein in de straat, een paard kleppert over de hobbelkeien, aan de wand een oude Jetses plaat.…

nu jij er niet meer bent en alles plots lijkt stil te staan je adem en de tijd het kind van glas dat je in feite altijd al was gebroken, weggegaan af en toe nog aai je vluchtig mijn gedachten en fluister je mijn naam zie ik de scherven weer terug aan elkaar anders dan vroeger wieg ik je nog strijk ik met zachte vingers door je haar vervaagt…

iedere dag reinig ik mijn lichaam met zeep ik schrob mijn huid van wit naar roze naar rood tot haast bloedens toe tot ik niets meer dan water hoor ik draai me weg van de nacht en van al dat sterven waarmee ik leef mijn ziel wil aaien, waaien, zwaaien, schuimen naar zee naar duinrozen die ik kan neerschrijven alsof…

De keuken en het brede bed zijn van mama, Pippi en ik wonen in heel het huis waar alles op zijn plaats moet staan ik ben er elke dag mee bezig net als mama, en lief muis Kees hangt aan zijn staart hij kijkt mee en snuffelt dan aai ik hem, dat vindt hij fijn Ik was twee, nu ben ik zeventien mijn kamer is van mij, en Trini is van mij,…

Zij aait 'n paard nog niet toe aan jongens aaien Zij wil 't paard met klontjes suiker paaien Zijn hoofd met haar voelen in z'n ogen kijken Zij wil nog -geen seconde- van hek en draad wijken Waardoor zij gescheiden zijn als die de benen heeft genomen na ontelbaar rondjes draaien 'in de bak' alleen in zijn omgeving…

ik wandel wat in woorden rond vertreed me zoek een bankje aai een jonge hond luchten vluchten als ik naar wolken kijk de zon schijnt toch zijn eigen hemel rijk en ik begrijp de kiezel knarst in het voorbijgaan van personen een gaan en komen gezichten lachen maar ik zie geen dromen mijn ogen willen groeten blikken willen niet…

ik ben niet bang voor langpootspinnen ook duizendpoten vrees ik geen want elk gedrocht heeft naar ik meen het recht whatever poot te minnen Ik word niet warm van pissebed noch kou bekruipt bij vette maaien een lintwurm durf ik heus te aaien ik neuk zelfs mier niet zonder pret nooit gilde ik mij hees of schor nog nimmer ging ik vlak gestrekt…

Als je stil bent hoor je een piano zachtjes spelen Alsof vingers de donkere wolken aaien, vangen, bestormen, strelen Als je stil bent hoor je jezelf en je gedachten Alles waar we nu niet van slapen Alles waar we vroeger om lachten…

de afstand maakt ons steeds hoekiger in bewegen een kus of aai terloops gegeven in een gedachteloos lief moment presenteert de breekbaarheid van leven waarin alleen discipline telt consequent zijn als basis om voort te bestaan laat de kleuren van liefde al snel vergaan impulsiviteit die altijd leidt tot eindeloos intieme…

Zoals een aai over je wang als je het niet verwacht dan brandt het licht weer in je hart.…

Met octopus-wortels, wat aai je lief.. tussen bilnaad, heuvelhaar met zacht bekende noppen. Tentakels van slijm, van nat, gepland gerief, de druk van schaar, het schokkend soppen. Je geur. Verlept, maar trok eens aan in oude dagen. Was ik elders binnen gegaan, lag andere baard aan mij te knagen.…

gebleven maar soms ontbreken er momenten in fragmenten die ik niet volgen kan je zwaaide en draaide in de schaduw van je rug kwamen mijn tranen het was geen afscheid slechts een groet dat gebaar maakte mij intens bedroefd als ik de stralende intensiteit van kind en jeugd ontmoet is ingetogenheid mijn groet maar mijn toegenegen aai…

Toch geniet ik, net als gisteren en weleer, van elke zachte aai door mijn haar. Het magische eindigt als ze eens, voorgoed gevouwen, jou als geliefd persoon laat voortleven.…

mijn angst heeft vingers van een droom gekregen ze aaien teder en ik lach onverhoeds verkrampen ze en scheuren dat wat ik als kwetsbaar zag ze graaien buiten zinnen met nagels in mijn geest wat heel voorzichtig was geheeld blijkt nooit echt dicht te zijn geweest ik gil de werkelijkheid te hulp jank badend in mijn zweet verbijsterd…

ach die bloem smacht ook naar die van ons en die van een vlinder of bij de boom hij wacht met wijd open takken op die vele brutale kraaien die naar plaatsje in hem snakken en hij lacht en mijn hond komt bij me bedelen hoopt mijn aandacht te stelen door met zijn koppie mijn been te strelen en vraagt mij zo om hem eventjes te aaien…

gevangen in twee werelden in toen en nu je weet niet goed wie je bent of waar je bent je bent angstig je hebt verdriet en je wilt weg iedere keer weer naar huis woorden worden vergeten want je zit gevangen in twee werelden ondanks jouw verdriet kun je ook wel genieten een aai over je bol een arm om je heen heel veel jaren…

kon je de dame strakgerokt niet rustig laten staan heb je last van een billentik ga dan naar de psycholoog die gaarne luistert met rode oortjes of je eens je vrouw bedroog Ruudje, Ruudje Lubbers hoe kón je zoiets doen 'n schouderklop is al gevaarlijk 'n billentik buitensporig onfatsoen natuurlijk was het goed bedoeld zoals een aai…

´s Nachts in mijn dromen dan liggen we naast elkaar zijn we weer heerlijk samen aai je zachtjes door mijn haar ´s Nachts in mijn dromen nestel ik me tegen jou aan genietend van je warmte krijgt geluk dan ruim baan ´s Nachts in mijn dromen fluister ik liefjes en zacht dat jij écht alles voor mij bent je kijkt in mijn ogen en lacht…

de picolo die piept piept de cello heupwiegt wat de triangel doet van ting ting de liefde slaat de maat klanken zwellen langzaam aan bekkens schuiven langs elkaar zing zang zing zang violen aaien hoog en laag tuba's hijgen zware lucht 't orgel pompt en spuugt en pijpt en de pauken doen van boem boem boem boem boem…

Aan iedereen zou ik een engel willen sturen, aan het kind wat zo lief zit te spelen, aan de oude man, die zijn hond een aai geeft, aan vrienden en vriendinnen, die me met raad en daad terzijde staan, Aan iedereen zou ik een engeltje willen sturen, maar op de eerste plaats komen dan mijn kinderen, want als die er niet waren…

je mag me naar de hel sturen mijn ogen vullen met vuur me murw slaan tussen de anderen die nog ademhalen in hun dood hoe gemakkelijk zal het gaan omdat ik het lieven nooit leefde het leven niet liefde liefhebben nooit leerde het kind dat iedere dag bewoog op lege bladzijden nooit dichter bij een aai of een plekje in de zon gewoon…

Doch moet en zal de zon je huid toch aaien, neem dan een voorzorg, pak de parasol, want anders eist haar schijnsel snel zijn tol door hier en daar tumoren in te zaaien. Kortom, de zonneschijn, je kunt niet zonder, maar iets te veel is heel slecht voor je donder.…

kijkdoos met van die ogende kleine gaatjes waar je doorheen kan staren, turen ik heb ook geen gaatjes in mijn hoofd ik heb heel veel nog behoorlijk op een rijtje zelfs bekoorlijk van tijd tot tijd vooral voor mezelf kijk me dus maar gerust aan maar communiceer met woorden, tracht een dialoog “maar ga niet staren naar me, vooral ook niet aaien…

Ik wil geen suiker en geen aai en zeker niet braaf zijn ik wil jullie erkenning van wat mij is aangedaan dan pas strijk ik mijn vlag! Nou, zeg het dan, en vaak genoeg om me te laten geloven dat het waar is, de pech die ik heb gehad, en dat ik desondanks geweldig ben! Dan pas zeg ik: Verdomme! Het is voorbij, vooruit!…