Alle inzendingen over bespeuren

jij sluierde macht langs slankranke vingers transparante voiles dwarrelden sierlijke pracht je lach sprak zacht de meest verleidelijke kleuren subliem waren hun universele flitsen in je ogen te bespeuren tegen de donkere sterrennacht lichtte blond zacht op een volmaakte wij ging in vereniging de schepping voorbij…

Eindeloos, geen mens te bespeuren. Rijkelijk gevuld met mooie lentekleuren.…

Zie ik dat menselijk leed Een vrouw met open ogen die niet zien die niet praat, niet denkt die niet weet die nooit meer iets vergeet Zie ik een wereld die rond haar is waar ik barmhartigheid bespeur maar ook het mededogen mis Zie ik een wereld die over haar denkt en praat zij die haar willen laten leven met liefde als terreur en…

de losse draden maar op kluwens het gebeuren in de eigen kleuren bij elkaar ook zijn er lapjes stof ten dele onbewerkt gerafeld en nog lang niet klaar ik zoek naar een patroon in het mozaïek van maanden probeer toch alles af te ronden van het voorbije jaar op het palet van kleuren opent zich de nieuwe tijd geen patroon nog te bespeuren…

ergens op een plaats tussen bomen en wat struiken spant een brug de oevers droog en laat de zon iets moois ontluiken spiegelingen op het water tonen de dingen in realiteit geen foutje te bespeuren tot wind speelt met die werkelijkheid de lijnen deinen verder open, verdwijnen in onzichtbaarheid...…

los dat haar eindelijk los dat haar het vlecht zich eigenharig tussen de toetsen handig vingers ontwijkend die willen ontwarren neuzen vrij wroeten in regels opengesperde vleugels bespeuren oud schrift geijkte normen willen vernieuwen een verse punt prikt scherp inzicht slijpt zachtheid zonder verlies en lippen…

Wanneer mijn grauwheid begint te kleuren, door de vrolijke klanken van jouw stem, en in mijn verlangen geen moment valt te bespeuren, waarin ik jou niet in alles herken.... dan weet ik zeker, héél zeker, dat je heel dicht bij me bent, in me bent, en van me bent.... jij alleen...…

korset met niet eerder gedichte veters het teveel aan kubieke centimeters trek ik blozend strak met binnenpret mijn boezem probeert te ontsnappen als ik naar adem snakkend buk maar kan niet ontkomen aan de druk van de reeds vastgesnoerde lappen toch ontstaan er enkele scheuren doordat mijn goed geconserveerde lijf zich niet meer wil laten bespeuren…

nog genoeg moeite betogen in vriendschap vormen om woorden als de jouwe achter een spel met maskers kan ik, nog op zachte toon schrijven met gedurfde vrijmoedigheid in blauw/witte draden die het goed met elkaar vinden wat het hart kan dragen aan deugd, meer als een vriend met al dat kan inspireren waarin 'hart' en 'gevoel' zijn te bespeuren…

Geen recessie te bespeuren bij Oranje tenue tip top in orde, hotels tip top in orde, vervoer tip top in orde, reclame tip top in orde net als ik naar een ander net wil zappen, komt er een reclameblok in beeld, met wederom een voetballer die in een commercial voorkomt, ook al tip top in orde, maar je zou toch denken, dat die gasten…

Hier in het grijs van de voortgaande nacht bespeur ik zwak mijn naam in kabbelschijn van water dat op sterrenstrooisel wacht, voor ogen als een richtpunt hoopt te zijn tegen scherpte van diepgevoelde pijn. De wolkenlucht blijft het plan verstoren, straks gaat maanlicht daar ook in verloren, heeft duisternis opnieuw de overhand.…

heeft een eigen ritme volgt een onbekende koers soms heb ik het roer in handen maar veelal lijkt het bepaalt het is zeker niet altijd mild deelt soms rake klappen uit op onverwachtse momenten wanneer het leven zonnig lijkt er geen wolk valt te bespeuren aan de oneindige horizon maar dan in die donkerste perioden wanneer de dageraad aanbreekt…

onder de tomeloze liefde tijdens het langzaam wijken bespeuren ze ongewild de angst voor een laatste maal de daad hoe zuiver toch volbracht het vlieden van hun minnekracht bij het verschijnen van de dag samen met hun gedeelde dromen zomaar weggevlerkt op vleugels die zich niet lieten vermoeden toch nog voor een stuk omwenteling van hun…

Vier mensen staan voor hun aanstaande woning broer en zus bespeuren achter het grote raam vage zwevende dievenvingers die blij verleden stelen verlatenheid driftig wenken leegte vergroten de verwilderde tuin blaast beiden honingadem tegemoet waarin verzwakt bijengezoem de stem laat horen van arbeidende vrijheid uitzien naar daagse…

Geen traan meer te bespeuren, zodat niemand ooit zal weten dat uit de stille, kille morgen weer een dag geboren wordt, een dag dat 'k jou niet kan vergeten.…

O het omslachtig wezen deze sleur, mijn ziel verzinkt in ongenezen verveling En dan in eens staat overeind de koestering, de vreugde: blij, treurig, om het even, dat ik dit mag beleven, dat ik dit rijk gebeur bespeur, dat deze ogen zo in de verte zien mogen, gezonken ik dit ogenblik weer in zweven opgeheven, als dit blad, dit verbleekte…

Vooral bij diepe mist, als er geen zucht- je te bespeuren valt op 't strand, en van de zee, daar merk je ook niets van. Want wat je wilt, is dit: niets zien en niets herkennen, dat je bent niet merken. Uitgewist, niet vermist. Vooral maar niet vermist. ------------------------------- uit: 'Met flinke pas', 2003.…

jij hebt dat magische van zwemkampioenen zij klieven door het water dat zich sluit om hun huid met een rust en in ontzag over zoveel mystieke kracht waar zij passeren sluiten golven in verbazing het oppervlak dat alleen nog in diepte verplaatste kolken laat zien waar jij binnenkomt is die bewondering ook te bespeuren in…

Het landschap is een treurig aquarel Uit schoorsteenpijpen vluchten vreemde kleuren Die ongenood het zwarte zwerk besmeuren De dood heeft hier een ijzeren gestel Signalen van de schepen klinken schel De lucht is zwanger van ontstegen geuren Er valt geen dierlijk leven te bespeuren Dit is het voorgeborchte van de hel De duivel kon geen beter…

Ben ik mijn eigen ik reeds voorbij is het geloven een zeker weten geworden brengt de twijfel mij in vervoering wil ik niet af van mijn zwakte Ik schoon mij in het regulerend water der tijden en zie nu de naakte waarheid in spiegelbeeld al mijn bewegingen sla ik gade ik ben mijzelf in die ander bespeur nu aandacht en doortastendheid mijn vragen…

leer mij ook hoe jij met je vingers door de bladeren van een boek schuifelt en als een stille sopraan het belezende temt in jouw eigen sfeer terwijl de koffie dampend jouw silhouet verheerlijkt in mijn droom ik kan geen nacht meer in jou bespeuren terwijl mijn ogen nog kleven aan de schepping waar ik nog drijvende was in een alsmaar zinkende…

Halfnaakt en naakt als de buren mijlenver niet te bespeuren zijn. Zonnen op mijn sober terras. Na al die jaren geen excuus meer om niet te barbecueën. Alle zware handenarbeid wordt voor onbepaalde tijd stopgezet, zomerschoonmaak, tuinklussen ten spijt. Leve de zomer!…

Bespeur je wellicht iets, wat kan lijken op de wijzende Ster, die eens is geweest? Menig lichtpuntje schittert , sterk of bedeesd. wil het ons met een boodschap bereiken, misschien ieders ogen met denkwijze strijken? Men wordt overheerst door tijdloze geest.…

In mijn eigen masculiene virtueel domein op een platform multi mensionaal heeft zich een jongensachtige verschijning aangediend die zich presenteert als feminien doch boven de bescheiden voorgevel en het balkon heb ik nochtans geen jurk mogen bespeuren coördinaten bevinden zich ergens in Kirgyzistan, 't zou even goed in Georgië kunnen…

Ontwikkeling is te bespeuren; zij is in gang gezet door hen die om broedermoord, om wreedheid en geweld niet bleven treuren of op vergelding zonnen, maar energiek en met elan aan de ontwikkeling van eigen zielsterrein begonnen.…

het zal je toch als vader maar gebeuren je kijkt TV en ziet het carnaval van dronken dwazen –hoor eens dat gebral- gehuld in feloranje oorlogskleuren het zoete leven wordt het zwarte treuren de hoop verandert in paniekvoetbal je glijdt verloren in het diepste dal er valt geen glimpje zonlicht te bespeuren want tussen de ontspoorden staat…

Hij scheen het leven slechts van een afstand te bespeuren. Hij liet geen enkel licht toe in zijn zwarte, zware, donkere hart. Het was de koning van het dompelmoeras... geen hand, die uitgestoken werd, werd aangenomen; hij besloot vast, er was geen hoop meer dan zich maar te verliezen in zijn grote verlies: het hart los van de ziel.…

Zij kan niet zien wat ik weet en tot in mijn vezels bespeur. Het tarten is al vroeg begonnen vernietigt kostbare momenten. Sterven is de kunst vrij te laten wat in je aan hoop heeft geleefd. Niets verscheurt me nu zozeer dan de liefde die ze telkens geeft.…

Bijna dagelijks bespeur ik je als ik naar de wolken sta te kijken, of terwijl ik luister naar vogelgezang. Soms merk ik jouw aanwezigheid bij vreugdevolle spelmomenten of terwijl ik verlegen woorden zoek.…

Die zijn nu nog nergens te bespeuren. De lente viert nu feest, en ook mijn ziel wil zingen.…