Alle inzendingen over doorbrengen

Kan het nog beter: met jou een dag doorbrengen, het zo volhoudend.…

Mijn Lieve Vader: de dag met U doorbrengen van morgen tot nacht: sterkende woorden om zich elk uur te herinneren.…

De uren die ik samen met je doorbreng zijn als een geurend bloemperk, een schemermuur, en een murmelende fontein jij, en jij alleen maakt dat ik leef Anderen beweren engelen te zien, maar ik, ik zie jou. En dat is genoeg.…

Zinloos omdat er niks uit mijn handen komt, nutteloos omdat ik zonder nuttig te zijn de dag doorbreng. Is de dag dan waardeloos? Nee ik denk van niet, want waarde deed bij zin en nut niet mee. Een waardevolle dag die zin- en nutteloos werd doorgebracht.…

Want met de jaren die ze samen doorbrengen in de huwelijkse staat bárst ze bijna uit haar voegen dus is 't te hopen dat hij het laat, haar werkelijk van de grond te lichten!…

mijn gevoel dwaalt, vol duistere gedachten, vermengd met emoties, doorbreng ik mijn nachten... waar zal ik rusten. langs eindeloze wegen, vol onmacht en ontoegankelijkheid, voor eeuwig verzwegen... luister naar mijn adem, wees één met mijn geest, en ervaar in stilte, waar ik tot nu toe ben geweest...…

Van Louis van Gaal Hoefde ik het zo nodig Niet te weten dat hij Met zijn Truus in deze Innige verstrengeling De nacht doorbrengt - Maar van deze twee Naaktslakken die Denken de nacht ongestoord In deze houding op het Natte asfalt van dit Glimmende fietspad te Kunnen doorbrengen krijg Ik een geweldig inkijkje In hun intieme…

Soms bespringt de twijfel me, Als een meedogenloos beest… Dan vraag ik me af of alles Toch wel echt is geweest… Soms geloof ik niet Dat dit alles echt bestaat… Dan denk ik dat ik droom, Dat deze werkelijkheid vergaat… De tijd die ik met je doorbreng, Lijkt zo snel voorbij te gaan… Terwijl hij daarvoor of na, Soms haast stil lijkt te staan…

het najaar is een feest van gouden kleuren wilde wolkenluchten en striemende regens stormen spelend met het vergankelijk blad en wandelen langs ritselende geurige paden kijkend naar de tuinen van vele nette lieden die de ganse herfst al blazend doorbrengen sjouwend met een enorm stinkend apparaat geen bladgelazer meer door onze bladblazer…

Al mijn tijd wil ik met jou doorbrengen. Mijn besluit staat vast kan ik zeggen. Geef mij dus tijd om het voor altijd uit te leggen.…

de zee bracht je aan mijn oever sloot met haar binnenste, de ogen van de nacht op diezelfde oever zal ik op je blijven wachten, de dagen doorbrengen in zandkastelen tot jij weer terug bent, om met kinderhanden de klanken van mijn ziel te leiden naar onschuld waar zij nu breken op de branding van het leven en stilaan de botten van ons…

Morgen is voor ons mensen verborgen Maar laten we hopen op een goede dag Dat ieder die in vrede doorbrengen mag Zonder verdriet, moeite, pijn en zorgen, Morgen, we zien wel wat het ons brengt Als we maar weten dat God met ons gaat Hij zal er zijn, Hij die ons nooit verlaat En ons altijd Zijn trouw en liefde schenkt.…

Ik had al jaren moeten doorbrengen met het noorderlicht. Nooit kwam de zon nog op. Misschien nu en dan met mist overtrokken. Nu is er een piepklein lichtje. Een vonkje dat een vuurtje kan zijn, een zaadje dat misschien terug een bloem kan worden. Woorden hebben een heilzame werking op je bewustzijn en je zelfrespect.…

Wist niet wat te maken Kreeg een metallic blad om op te schilderen Eerst wat ronde veegjes Daarna wat schuine strepen Bleken vleugels van vlinder lichtval bepaalt de kleuren Toen 't verhaal verteld van Adam Filmhuisfilm over Marokkaanse moeder die haar komend kind niet houden wou, de tijd elders doorbrengen zou totdat het kind geboren…

Vergezeld van het verblijdende Woord de dag doorbrengen tot late schemering, leidt helder schijnend door duisternis voort."…

Hier heeft mij Rozemond bescheiden, Hier, bij deez' boom, die welig wast. Waar mag de schone zo lang beiden, Dat zij niet op het uurtje past? Of ben ik wat te vroeg gekomen, Door drift der min, waar ik van kwijn? ô Zalig veld, ô groene bomen, 't Kost hier te nacht wel bruiloft…

Net als zij keek moeder in de rondte en zag de afmetingen van het vertrek waarin ze haar laatste tijd zou doorbrengen.…

III Een Engels gezin gaat vastbesloten haar geplande vakantie doorbrengen aan de rand van een ongeschonden toeristenstrand, niet ver van inferno in Thailand. “Het vakantieleven gaat door”, verzekert de directie met de hand op het hart. “Wij garanderen u een onvergetelijke holiday! Stay!”…

Maar elke nacht slapeloos doorbrengen, is een heel ander verhaal!…

dat we één dag nog samen konden doorbrengen dat we nog één dag samen konden zijn...…

vergt al mijn aandacht om hier en nu werkelijk aanwezig te zijn om thuis te zijn moet ik oog hebben voor mezelf en niet denken aan anderen die mijn aandacht ook kunnen gebruiken als mijn gedachten reizen ben ik niet thuis want dan verblijf ik in gedachten elders, ben ik al weer verhuisd naar een andere tijd, dan de tijd die ik met mezelf doorbreng…

Gekluisterd in het kleinste kabinet lieten ze alle hoop niet zomaar varen. Toch zaten ze (‘k zal u details besparen) wel vierentwintig uur op het toilet. Zo lang heb ik daar ook wel eens gezeten, toen ik bij Van der Valk wat had gegeten.…

Als rode rozen aan het verwelken zijn, oude tramlijnen geen halte hebben, als wonderen en volledig overzicht, de nacht doorbrengen, de waardeloze wereld uit zijn. Als bezoekers geen kraakpand vinden en als alle opvangplaatsen volzet zijn, met oneindelijk veel luchtkastelen aan dingelen.…

Wat, waar, hoe, waarom, wanneer Tijd is wat alleen gegeven kan worden- Het pakt zichzelf dan weer af dat komt door jou dat komt door waar je het wilt doorbrengen, hoe, waarom, en wanneer.…

Haar leven moest ze doorbrengen in twijfels. Als volwassen vrouw lag ze in de dorens tot bloedens toe. in de twijfels ;twijfels over haar zelf terwijl hemelen over haar heen gingen. En hemelen over haar heen verdwenen. Vol moeilijke sterreconstellaties die ze niet kon begrijpen.…

Terwijl ik weer een oeverloze avond zwijgzaam doorbreng in Taverne Deuzeld en doe alsof ik op je wacht en ooit nog komt, hou ik niet op aanwezigheid van je afwezigheid te proeven in de voze holte die onverbiddelijke groeit tussen niet en nooit meer.…