Alle inzendingen over dun

De zomer sterft aan herfst en laat de warmte achter Soms leeft de zomer even op in warme zwoele dagen Om eindelijk de laatste warme adem uit te blazen De herfst in haar onstuimigheid, zwiept takken en velt bomen Zo blij dat nu de storm tekeer mag gaan en al haar kleurenpracht kan tonen Dan komt de winter aangewaaid op koude bleke voeten…

De tranen in mijn hart zijn opgedroogd De wind nam de verhalen mee En soms dan komt een kleine bries En brengt ze weer terug De diepe onbeweeglijkheid Waarin ik woon en ben Laat golven golven daar omhoog Terwijl de diepte stilte blijft Het stille diepe water daar ben ik van gemaakt Het is hetzelfde water als traan en golf en golf en…

in tijden van depressie wordt zijn dak dun en hijzelf valt in een diepe slaap wilt het niet zien breken dat heeft hij al gezien in plaats daarvan maakt hij een reis naar onbekende werelden en komt ooit terug met de zon…

Ik heb te dun. Het lijkt alsof ik altijd lijn. En dat doet me pijn.…

Jaren was ik veel te zwaar. Ik was net een jojo, zoals menigeen. Kilo's eraf, maar ook weer kilo's erbij. Ik wilde slank zijn, net als velen om me heen. Iedereen vond me te dik, al zei niemand het, maar je merkt het gewoon aan al die blikken. Ze bekijken je en dat zegt genoeg. Je hoort gewoon bij de "dikken". Na heel veel jaren heb ik…

we dansten op dun ijs en zagen niet hoe hoog boven ons vogels krijsend door het zwerk sneden hoe de nachtorchidee zich ontvouwde hoe Anne’s boom knakte in de storm hoe Munch schreeuwde om zijn moeder hoorden we niet we dansten op dun ijs…

Heeft u het Boekenweekgeschenk in huis? Zodat u lekker zondag vrij kan reizen? Dan mag u zich heel erg gelukkig prijzen Dan heeft u ook een Ander Boekje thuis Die ouwe kwekerij, die leraar Frans… Geef mij maar een geschenk van Andermans…

Toen mijn oom in een benarde tijd, nog geen enkel vloeitje had, maar wel een oude bijbel bezat, scheurde hij de dunne blaadjes zonder spijt. En met zijn dagelijkse oost, na wat drogen en vermalen, kon hij weer kuchend ademhalen, die tabak was zijn enige troost. Zo is hij de oorlog doorgekomen, om daarna in de bevrijde tijd, te trouwen…

hoogblond de haren dun al dat verlies…

poedersneeuw dun laagje het is wit de aarde als oliebol vet…

Er lekt eenzaamheid weg uit mij, dun verlangen -- naar het laagste punt.…

Maar ga je enkel voor de fun, Dan wordt het allemaal wat dun.…

weet hoe bitter smaakt één rondje kun je nu schaatsen terwijl het kraakt onder je voeten gewoon jezelf zijn gewoon niets moeten met de zon die straalt in je ogen de overkant dat zul je pogen daar is het verhaal dat in het heden staat op het toneel van vandaag en niet later als een eenzame gast in je eigen theater het ijs is dun…

voor Jan Arends ook ik heb destijds nog wel eens dunne gedichten geschreven maar ik heb geen flauw idee waar ze zijn gebleven...…

een rupsje daalt neer aan een zijden dun draadje op zoek naar geluk…

Woorden Te licht om te lezen Te dun om te drukken Te zacht om te zeggen Woorden voor het Fluisterwoordenboek…

(senryu) de spoeling is dun nu water langs wegen hoost drijven blikvelden…

de dagen zijn dun dag na dag wringt van vandaag naar morgen weinig om het lijf [zet ik het venster open] de dagen zijn dun en weinig tekent zich af alleen in het venster van de nacht persisteert een weinig hapert en blijft hangen in het lijf een wind steekt op [doe het venster dicht] ik slaap verder worstelend met het bestaan…

, verbijsterend dun…

Jij bent alleen - door dik en dun Het is stuk, voorgoed…

Dun als mager riet is dit gedicht. Smalle taal. Zuinige woorden. Vandaag waren echte woorden als pijn en niet te zeggen...…

mijn huid is dun als de ijle echo van de stem van een geest niemand zal zich aan me branden ik kijk uit naar de sterrenstorm het is stil in het oog van de orkaan…

Verdrinkend in zoute tranen ben je alle moeite waard overal te veel gegeven, nergens iets verwacht laat me nu brengen wat niet vaker is gebracht ik heb brood en droge kleren naast een warme haard Blijkt het verdriet te zwaar om mee te dragen worden gedachten door zorgen voortgeduwd laat mij bedenken, wat zorgt dat het wat luwt ik draag met…

je wiegt als altijd dun gesteeld op de rood oranje tonen van mijn innig geliefde klaproosmuziek tussen hoog opschietende siergrassen in de kleurige wilde bloemen plassen langs de bermen van de snelle weg goedendag omdat jij nu bloeien mag want de lichte waas van fijnstof geeft in vervuiling helaas geen jaarlijkse regelmaat…

Omvangrijk was de vrouw: ze wou zich niet vertonen. 't Werd erger, daarom wou ze in een klooster wonen. Zo is ze non geworden. Het heeft 'r niet gespeten. 'Ik voel me dik in orde,' liet zij een zuster weten. Ze plukte in d' abdij met veel plezier de dag. ' 'k Heb dikke pret,' zo zei ze met een vette lach. Toch was ze nog niet jarig…

Wat blijft is ragfijn en dun. Geeft ondeelbaar gevoel van er samen zijn. Vol warmte en belangstelling langst zo blijven leven. Misschien is dat wel het doel.…

er speelt winter in bevroren takken die wit besneeuwd naar de hemel reiken je lach wolkt in de heldere lucht stralend jagen blauwe kijkers sombere gedachten op de vlucht nog is het ijs te dun om jouw bestaan te dragen ik ken je angsten die om hulp en bescherming vragen jij danst door de dagen met de constante pijn van er plotseling…

De nacht heeft mij Met niets ontziend Mededogen tot rust Gebracht - donker Dat als een deken Mijn onrust heeft Toegedekt - en als Ik wakker word is Mijn deken vervangen Door een dun laken Van lichtvoetigheid Gewichtloos gemaakt Door kunstig geweven Gesponnen zilverwerk…

Hij was een wulpse hazewindhomd, maar het maken van een kind vond hij problematisch, want met teven wilde hij niet samenleven. Hun gestalte vond-ie knudde. Hij zag een herder met een kudde. De reu vond één der schapen mooi: het was een welgeschapen ooi. Hij hoopte op bevrediging, zodat-ie met 'r medeging en zei: 'Ik wens je aan te raken…

, verontrustend dun…