Alle inzendingen over eerste

Op stille avonden denkt ze nog weleens dromerig terug aan hem haar jeugdliefde met een tedere glimlach in haar ogen wat hield ze van hem soms hoort ze nog zijn warme stem en stillekes in haar hart staat zijn naam geschreven met een gouden pen onuitwisbaar al had ze later ook weer lief gehad op andere wijze de herinnering aan…

wat stilletjes een ietwat verlegen kijkt ze voor zich uit zal ze zeggen wat haar hart beroerd dan als besluit te zwijgen want ogen spreken immers de eigen taal met een aarzelende glimlach legt ze haar hand in de zijne hij vangt haar fluister luisterend naar de wind kussend met zijn ogen…

Zijn het de walkuren of de eigen schimmen die mij de rust niet gunnen om gekwetste uren uit de nacht te zeven? Uit de zure regen van hand – gespitte graven waaruit de ochtenden zich laven tot het morgen gloren, worden nieuwe tranen geboren, leggen zon en maan een schaduw over een geleefd gezicht, lucht en water verhangen zich…

somtijds denk ik aan mijn eerste lief die plompverloren in mijn ogen dreef de kroontjespen waarmee ik schreef heb ik bewaard bij de laatste brief de lange zomer, een nest gebouwd in zand waar meeuwen om ons lachten zij wisten wel van waterkrachten het keren van tij was hen vertrouwd somtijds denk ik aan die laatste dag waarin woorden…

Je bracht mij een nachtbedrog een waan in schijn van een korte droom, mijn schroom deed me vermoeden en heb ik je mijn slaap verkocht, het blinde in de eerste klacht van aanzwellende beloften,het masker door het lot gebracht in de lust van verhitte dorsten, ik vond mij terug in lege dromen, verzadig mij in het eenzaam zijn, je kussen…

Het Nederlandse tennis dezer dagen; 5 eerste rondes Wimbledon, geen set En kregen ze de bal over het net Dan werd ie weer onhoudbaar teruggeslagen Laat ons nou eens 'Two sets to love' beginnen Dan kunnen we misschien een keertje winnen.…

Geen liefde is de eerste min gelijk, Hoe men ook de andre roem: Is 't lieflijkst waar deze aard mee prijk: Niet de eerste lentebloem? Klinkt de eerste toon niet dubbel schoon Van 't nachtegalenlied; Is de eerste min, hoe snel gevloôn, De teerste en eêlste niet?…

..die zij niet zag zitten... Soms richtte ik mijn pijlen op niet te Realiseren, niet te krijgen Heel de wereld lag aan haar voeten Daarna de kus die mijn wereld deed trillen Haar naakt omvatte mij geheel Overdonderd' mij Reeds voor de eenwording, samensmelting waren wij Innig samen tot het eind der tijd Dat 't eind der tijd helaas niet…

In het vruchtvlees van verwachting ligt een boodschap verankert in een harde kern die achterblijft bevestigd in half vergane pitten in de werkelijkheid van herinneringen, zoals de eerste geur of zoen van vrouwen waarvan ik de namen ben vergeten, gaf de verdere beleving kleuren in ontmoetingen die uit hun schaduwen traden, en in de…

Liefde op het eerste gezicht heb ik nooit echt in geloofd maar juist nu ik al te laat ben spook jij steeds door mijn hoofd…

Al enige tijd, oh zo depressief, Goesting in niets meer en helemaal eenzaam. Ik had nood aan tederheid, gezelschap, Iemand die uit de hemel viel als de engel des liefde. Je was ergens maar waar toch ?! Mijn zoektocht naar ware liefde was begonnen, en ook al was ik droevig, en enkele slapeloze kreeg ik plots een zware aantrekkingskracht…

Speenkruid, mijn grondzon, grondtoon, lied voor een lente die nog komen moet, moed na de winter, groet aan het leven. ‘Houdt vol, de zon is aan de terugreis begonnen’; wat kan ik anders zeggen?…

Want alles wordt ziel, één licht, één straal, waar twee zich kussen voor de eerste maal.…

Het eerste herfstblad Ineengedoken, verstijfd Ligt het voor de deur…

vanaf het moment van geboorte huilen tranen het geluk om de onmiddellijke verbinding die ons de ogen opent weer voor wat liefde brengen kan zoals ooit de eerste en de tweede zul jij ons mama en papa noemen onbeschrijfelijk is de vreugde die ons jou koesteren laten nu jij klein broos en roze nog in onze armen schuilen wil omdat sneller…

Zie de eerste zin.…

waar de bomen staan en hoe er te komen, te ruiken waar het fruit rijp is We stonden vroeger op dan de anderen en vertrokken in het maanlicht om net iets verder weg de eersten te zijn en de buit te bemachtigen We groeiden in ons hoofd en werden mens…

De Herfst is het lied van herinnering, Hij vlecht om uw voorhoofd de gele laurier, Hij strooit voor uw voeten de zoete vlier, Door uw ziel gaat een siddering, - Uw hart is een viool, De Herfst vaart zachtjes door de snaren - Verlaten kind, keer tot de mensen weer! De herfstwind zingt van een verloren ding, Bij u weent hij aan een gebroken…

lied, Dat uit den hemel klinkt en in mijn ziele vliet: Dan is ’t mij soms als liep ik pas in ’t lieve leven, Als hadde ik niets gezien dan deze kalme dreven, Als hadde ik niets gesmaakt dan deze zuivre lucht, Als hadde ik niets gehoord dan ’t fluistrend windgezucht, Als hadde ik niets beschreid, gevoeld, gedacht, geleden – Anch’io de eerste…

Als ’t plan wordt een daad, Zonder raad of beraad, Als ik liefheb of haat, Als ik schrei, als ik lach Wel honderd malen iedren dag, Dan ben ’k ’t leven mij bewust, Dan leef ik eerst naar hartelust, Al wat ik leven mag!…

Ik lig in Hollands dierbaar duin, Zo zacht in ’t lauwe zand, En naast mij zit een blozend kind, Een dochter van het strand. Een zilvren wolkje speelt en drijft Aan ’s Hemels blauwe boog; En zoete vrede straalt en daalt Op aarde van omhoog. Het zilvren wolkje lacht en lokt, Als riep het: 'o ga mee, Reis met mij…

De zee, het enige leven dat strekt Van begin tot einde -Terwijl alle andre, voor kort gewekt, Gedwee en weerloos verdwijnen- Geeft in eeuwige breking De grote, zachte verzekering Dat, wanneer allen versterven, verstijven, Zij bevallig zal blijven. En als ik ga gehaast, Genaderd en genaast Door de jagende dood, Hoor ik de troost Van ’t…

De zon die blaast een lustige schalmei En stuurt haar lichte troep de wolken tegen De steigerende luchten schoon te vegen, - De witgebolde vijand schaart zijn rij. De wind pijpt op zijn doedelzak de zege, Bestormt de luchtkastele' aan alle zij En jaagt zijn koppels 't vlugge licht aan lij, - Het is één strijd, één tintelend bewegen. '…

De fijne rijm bedekt nu boom en plant En ’t stijf-gestolde water, spiegelglad, Kaatst hel de zon terug van ’t glanzig pad, De blanke sneeuw ligt blinkend op het land. En aan de langzaam-glooiende oeverkant Steekt nederig een klokje ’t groen blad Naar boven, koest’rend zich in ’t zonnebad, Een dun, groen lintje op hermelijnen rand. De lucht…

De koele morgenwind brengt het gebloemte aan ’t trillen. Néère, naakt en blank, moet schateren en rillen, Aan de oever, telkenkeer dat zij met sneeuwen voet breekt door het broos kristal van de vertrouwde vloed, Terwijl, niet ver van daar, Satyr haar jeugd bespiedt. Hij houdt zijn adem in en pijpt niet meer zijn lied; En ’t kind welks prille…

Een leven ligt verbeeld in de enkele gedichten, Die bij 't verstrijken van de jaren schaars ontstaan: Zij liggen wijd verspreid, zoals de vuren aan De kust, die land en zee gedeeltelijk verlichten. De zeeman ziet de snelle schemer die zij stichten In 't bouwland, en de bundel op de rotsen slaan, En met een koene zwaai de waatren…

Er liggen lange strepen in de lucht Van donker-grijs, de zon verbergt haar schijn; De heuveltop, gehuld in ’t mistgordijn Staat als een reuzenschim, ver weggevlucht. De wind kreunt met een lang-gerekte zucht, Als deed het machtige ademen hem pijn, Gedoken zit het stomme vogelijn, En ’t laatste broze bloempje trilt geducht. Dof daalt de grauwte…

Ik ben zo droef omdat ik niet kan horen Uw zachte stemme met haar zoete taal; Terwijl 'k langs de besneeuwde straten dwaal, Klinkt mij 't gelach der menschen vreemd in de oren. En door de luiken van de hoge toren Stroomt het geluid mij binnen van 't metaal; Geroerd sta 'k stil; wijl 'k angstig ademhaal Is 't mij alsof een stem me roept…

zij stond alleen en achteraan door de duistere wereld verworpen en helemaal vooraan op de eerste rij geplaatst door Hem die is en was en terug komt op de wolken…

Arm moedertje is zo allenig, Arm moedertje is zo bedroefd, De Vader, Die zij dankte, Heeft haar zo zwaar beproefd. Zij staart in ’t verlatene wiegje, Op ’t speelgoed nog zwervend in ’t rond; Daar ligt zijn popje; zij kust het Met bleekbestorven mond. Haar armen zijn ledig, zo ledig! Weg, al haar levenslust! Haar huis is…