Alle inzendingen over felheid

Herkenbaarheid is de basis van emotie van een lach met soms een onderliggende traan Maar onontkoombaar blijft de gedachte aan de eeuwigdurende onoverbrugbaarheid van de sexen maar ook de gemeende felheid van de exen!…

De Europese unie, onze hoop, ontbrandt in felheid bij verkiezingstijd. Voor vaderland en eigen zichtbaarheid smeert menig kandidaat met pek en stroop. En niemand denkt in navelstarensdrang nog aan de Catalanen in ‘t gevang.…

het is verlangen dat je spitst op een lach of snelle blik de oogopslag die jou ook zag achter een blonde lok soepel zacht bewegen spelend leven strelen in lichaamstaal of de kordate tred die felheid hakt in afgemeten pas een caleidoscoop voor elk wat wils te zien op het terras…

wat mij zo raakt is je gebarsten stem een open vuur dat flakkert in je oog je milde hand die zo secuur de nadruk legt die felheid van je hart waarmee je dweept en mij beweegt je laat de noten beven op de stemvork in je schorre keel…

Herfst in aantocht regen klettert neer Bomen verwaaien hun bladeren nu teer Lucht van de grond geurt door het bos Konijnen die glijden over het natte mos De zon is zomermoe de felheid verdwenen Als een gedimd licht de herfst is ingetreden…

deinende zwanen halzen neigen synchroon met het golvende water schuin voor de wind oranje met zwart in spierwit verpakt het statig bewegen contrasteert met een woeste felheid van leven die uitersten maken de mensen bang zij horen niet graag hun zwanenzang…

Het ritme van stampende voeten, gitaren en knippende vingers, het stemt haar bevlogen -een vurig verlangen in vlammende ogen- te dansen, gracieus met verfijnde gebaren in opzwepend tempo op felheid van snaren. Ze denkt niet aan morgen, de heersende hand die haar naar zijn pijpen laat dansen, verbant gedachtes aan hem om zichzelf te bewaren.…

het rijpgeworden jaar strooit geurig bladgoud op onze wereld verkleurende bomen felheid in rood en geel tegen de blauwe hemel die najaarsstormen weert om ons te laten zien hoe mooi het alledaagse is zon gevangen in spinrag stilte vallend over ritselend goud met daartussen de roodwitte schoonheid van vliegezwammen onder grillige berken…

Het late avondrood in de ogen mengt snelheid met felheid de tanden bloot..rug gebogen zeer bereid op elke strijd Zichtbaar spant nu elke plooi van de machtige roedel man want de neus vol nieuwe prooi vormt een jacht met duivels plan Verloren ogen..te ver van veilig alle gespitste oren sluiten in het ritueel oogt bijna heilig de snelle…

ik streek zacht langs je wang waar vergeten gedachten nog warm kleurden van lang geleden toen kleine blosjes uit het niets met onverwachte felheid je huid tekenden je leek beduusd door het ongewild gebeuren keek verlegen maar je lach hield de veranderingen toch niet tegen een charmante knuffel en een draai met lieve zwaai de…

klaarduister wil ik jou schilderen de donkere schaduwen verdrijven we naar de achtergrond bang ben je om te verdrinken je houdt van roze van springen op de trampoline en van jarig zijn en natuurlijk niet van ruzies in het helderdonker schilder ik de lichtheid van jouw blauwgroene ogen je warrig blonde haar als op die dag de zon zijn felheid…

De zon die met zijn felheid ook het leefbare bestrijdt. Grote delen, alleen bestaand uit brandend zand, waar hij met zijn kracht alles verbrandt. De zon nu mijn vriend, omdat ik de warmte en glinstering mis. Maar waar hij constant te fel brandt, een vijand voor mens, dier en land.…

je speelde met stil licht geen uitbundige kleuren met traditionele vormen in een introvert decor zij verstonden elkaar in samensmelten en versterkten hun intensiteit door samen felheid te bundelen de ruimte zong energie door vergroting van contrasten spatten reflecties in kleurwaaiers uiteen je orkestreerde ladingen en dempte…

de felheid van de geest belicht de pinksterbloem de bijen neuriën gezoem de geest is langs geweest de geest kleurde de kern gezoem fleurde ook mij de pinksterbloemen in een rij paars in een groene berm met Pasen vertraagde de groei altijd waren ze dan in bloei nu hebben ze hun naam terecht bewezen de bloei met Pinksteren langs ’s Heren…

(voor Carry van Bruggen) Nooit, nooit je ogen zien, die felheid, nooit dat zwarte krulhaar, die intense fierheid, terwijl je zo warm overkomt, zo springlevend wanneer ik je lees, maar nooit kan ik je kussen of met mijn vingers door je haar kroelen.…

Heb voor mijn beminden het mooiste bewaard in de bloesems van de linden, in een geknutselde populier boven onkreukbare schermen van de vlier, ontstaan uit hachelijkheid en angst van het verraad van alle spitsvondigheid, waarin de tijd het evenwicht bewaard op de vlakten van bos en akkerrand, felheid bestreden in klare zinnen van een…

Gewoon, om om me heen te kijken, om het geraas de baas te blijven, mijn medemens te hand te reiken en niet te worden meegevoerd, in die zelf opgelegde snelheid in al die haast en al die felheid soms pas even op mijn plaats. Dan denk ik na. Ik zie mijn medemensen knokken, ik zie ze omgaan met hun brokken.…

Wie wil straks nog als Pieterbaas fungeren? Het wild geraas wordt wrokkig voortgezet En zijn seizoenswerk was al erg besmet Hoog tijd een “juiste” Piet te gaan lanceren Mijn tip: maak hem gewoon half zwart half wit Als iets ons denken toont, dan is dat dit –…

uitwassen op mijn huid sporen van de uiterste grens tot waar een mens kan gaan alsof ik er aan doen kan bliksemen mijn benen tot aan de grond, de afgrond veroordeeld tot de zoden ontdaan tot naakte grasspriet ik maak me boos in de wind zij blaast me het rood uit de ogen het metaal uit spieren die zich opwinden wordt er met temperende felheid…

pijn zorgt er voor dat we dingen staken Pijn is een onplezierige sensorische en/of emotionele ervaring wat het ook is pijn is een akelig ding Spier-, hoofd-, kies-, buik-, groei-, keelpijn we hebben het allemaal wel eens gehad het is een teken, maar nooit fijn zo is het altijd wat De pijn kan chronisch zijn of acuut de duur of de felheid…

Neem de kleuren die ik draag vermenigvuldig ze in felheid met een cijfer als bijvoorbeeld negen. Laat ze gillend door elkaar bewegen, maak ze zwart om de drie dagen en ziedaar: mijn binnenkant. Ik kan wat niemand anders kan. Alle twijfel die je zaait daar brouw ik in mijn kop behoorlijk linke soep van goede vriend.…

Met moordende snelheid En ‘diggende’ felheid. Naar het volgende ‘level’ ..... Toch blijven wij geloven in dit drama Van valse verlossing door geweld. En de helden ten tonele dragen fier de zovele Onderscheidingen op hun borst gespeld…

Ik ben de passie, en de zachtheid, de felheid en bedachtheid, de knop en ook de rozigheid.., heel eenzaam soms. Mijn wilde doornstekjes, de geheimste zachte plekjes.. ...bedek ik veilig met mij scherpe rozendoorn, mijn rozenhart. Ik ben de wilde rozendoornstruik ..heel diep van aard..…

Dan naast mij op je rug gekeerd, mijn hoofd op jouw arm gevlijd, dreef jij terug naar een realiteit, vertellend van een kort gesprek aan de voordeur met een vriend die schreef aan zijn persoonlijke lied, en de overtuiging dat jouw song dat met felheid overtreffen zou, als jij de tijd had om het echt te schrijven.…

en is geaard Als de chaos total loss is verklaard Niets meer dan loslaten wat ons niet bindt Is ten bate van buigen als graan met de wind Door diep besef van vrij gaan en staan Schiep zich het ontstaan bij ‘n juichend bestaan ‘n Lach verbreekt ieders keten Als op een dag scherpte is vergeten Niets meer dan de helheid van licht Is de felheid…

Ik ben de passie, de zachtheid, de felheid en de bedachtzaamheid, de knop en ook de rozigheid.., heel eenzaam soms. Mijn wilde doornstekjes, de meest geheime zachte plekjes.. bedek ik veilig met mij scherpe rozendoorn, mijn rozenhart. Ik ben de wilde rozendoornstruik.. heel diep van aard.…

aan de zon, aan de smaak van bacaljau, volksvoedsel in alle geuren van de ‘coleur locale’, en aan de moderate stijfsel van de altijd aanwezige was in de nauwe stegen, die als grauwe voile aan een schaarse hemel, ontstegen aan de mediterane rouw en de tijd, Caroteen zich clustert in bladders, naast het blauw op oude gevels en in de felheid…

even traag en stil mijn zwerven onderdoor de wolken over water glijdt de strakke zilver zee het licht zo dierbaar en gedwee gerekt de tijd nog zacht en schoon met passie streelt zomerkleuren in uw iris tooit wanneer gij volgt en overvloeit in najaar waar ik naakt en lauw door kilte waad het zwemen danst in zicht de kim hier en daar uw felheid…