Alle inzendingen over gazon

Heerlijk is dat zomerweer dat luieren in de zon ergens op het pas gemaaide gras of in een luie stoel op het gazon je humeur is als de zonneschijn warm, licht en mild en naast je staat een koel glas met drank waar je je niet aan vertilt langzaam sluiten je ogen tegen het felle licht ongemerkt lig je aan een palmenstrand en maakt een schitterend…

de zonnebloemen keren hun hart naar de zon tegen de schutting groeien nog de pompoenen witte vlinders die de rode rozenpracht zoenen een kleurrijk en levendig feest in de tuin alom witte klaverkopjes heersen over het gazon waarover de bijen luidruchtig ronkend zoemen de zonnebloemen keren hun hart naar de zon tegen de schutting groeien…

Hier huist een uniek ontwerp, te lijden door te lange zinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef onvoltooid nog voor haar stem zich verder kon verheffen ,werd zij door overmacht gekooid, verving haar kracht in een nieuwe wind die zijzelf had gesticht als welving van een aards gazon, die ik in elk voorjaar opnieuw beween,…

Nu en dan verras je ons met zware buien En storm rukt de bladeren van de bomen Die door de straten dansen langs de puien Om ergens in luwe plek tot rust te komen Maar ook dagen straal je met volop zon Benader je bijna de warmte van zomer En ieder geniet in ‘t park of op balkon Of ergens op het gazon als een dromer En verder willen wij niet…

Als kinderen kransen strooien in de augustus-zon, getooid met universele linten, geschetst in aquarellen van lavendel, in onbelaste onschuld zullen dragen als de kleinste danseressen op de spitzen, stelen dansend madelieven uit het vers gemaaide gras, speelsheid met libellen delen op een geaard gazon, gedragen op kristallen vleugels…

In de herfst van onze levens strelen wij de late zon wij genieten nog slechts even op een bankje in 't gazon. Nog een laatste sprankel hoop in de geuren van dit heden kleurt de herfst dit late leven in een blad gebroken rood.…

Het pas gemaaid gazon. En we drinken rode wijn. Het is het vallen van de avond. Zitten onder de appelboom. De nog voelbaar warme grond maakt de avond loom. Het is de schaduw van je lichaam. Vaag zie ik je gezicht. Zacht fluister ik je naam. Je prachtig mooie ogen dicht. Het is je glimlach in de avond. Een lieve, zoete pijn.…

stemmen bijna fluisterend omfloerst beelden besprekend in de tuin biertjes bestellend op het terras Ik besef me door die wat grauwe, vooral grijze, goedgelovige, het er lekker van nemende ouderen, dat het leven, de tijd vliegt en voor je het weet mijn graf net zo netjes is aangeharkt als deze beeldentuin in Gees Geen blaadje op het gazon…

(Op het gazon de dauw doorschoten eikels. In de vazen de rozen nu. Hun luchtjes Tergend in tapijten, dekens en gordijnen.)…

En waar de reis begon op de windroos van het vuur, gevoed door teksten van een kwetsbaarheid, is slechts een welving in het aards gazon wordt de grond vruchtbaar op den duur. De tijd heeft daar geen verklaring voor. Dag vriendin.…

Als u het onkruid spuit in plaats van wiedt in tuin, gazon of zomaar in de poort dan werkt u vast met ~imidacolprid~ de vuiligheid die al wat vliegt vermoordt. Voor luizen in de roos het zelfde lied, geen zeepsop, nee u spuit weer lustig voort, het spreekt vanzelf met ~imidacolprid~ de vuiligheid die al wat vliegt vermoordt.…

bladeren ruimen het gazon bemesten verzorgen van tuinen doen wij als de besten met de herfst in het land treden we nu best in actie alle rommel langs de kant werk voor gans de familie het plankier wat schuren met zeep of bleekwater het groen van de muren geen zorgen voor later iedereen is druk in de weer vele handen maken…

Een mistige Allerzielen gehuld in treurnis en tranen zoeken wij verwante namen van hen die ons nog bezielen zij die ons zijn voorgegaan hun afdruk hebben nagelaten liggen onder een steen begraven waar wij nu biddend voor staan een steen die mossig begroeid tussen ‘n gazon dat pas gemaaid met rosse herfstbladeren…

En waar de reis begon op de windroos van signalen, gevoed door teksten van een kwetsbaarheid, is slechts een welving in een aards gazon wordt haar grond steeds vruchtbaar op den duur, mijn tijd heeft daar geen verklaring voor. Voor altijd een vriendin.…

Ik schud de dromen uit de kussens het onderlaken strijk ik glad de ramen open, uitgeslapen ruikt het buiten schijnt de zon en dampt de aarde, scharrelen de vogels op het groen gazon en in de bomen heerst een drukte van belang, er wordt gebouwd, geschikt, gevormd, gestreden: de beste plek, terwijl ernaast de graafmachine rammelt, graaft de…

Mijn oom arme immigrant waar de man ook keek in Bazel rivier en beek dans l'eau transparant het bleef bij zwaar balen geen paling te halen in dat hele Zwitserland Tous les jours stomme pommes jamais un bas en son tirebouchon la suisse bien sur c'est un syndrome geen gerookte aal vet op je gazon toen op een dag vol tell&antismoke raakte…

Achter ons huis ligt een tuin hij is niet eens zo klein een stuk of dertig aren moet hij zo wel zijn éénmaal in de week dan maai ik het gras en loop daarbij te wensen dat het gazon kleiner was ik maakte ook wat perken een bloemetje staat fris ik weet nu ondertussen wat onkruid wieden is over het hele karwei loop ik te klagen en te…

De tuin had eens een groen gazon met schroeiplaats van te hete zon de kale schaamte nu met wit bedekt, vertrouw erop dat zacht groen gras diep in de aarde rust en in de lente wederkomt, zodra de eerste vogels zingen.…

In het droge zand een paar oude kruiken verwelkte bloemen tussen de struiken verwilderde planten tussen de bomen van een mooi gazon kan ik slechts dromen in mijn kleine tuin staat het onkruid hoog maar ook een beeld met pijl en boog haar smalle linkerschouder is ontbloot ze is gemaakt van afvalhout en schroot het meesje en de merel…

de dochter van een moeder zijn een kind aan een ouderlijk thuis als in een heugenis, waar ik morgen de herinneringen aan nog verder dan gisteren vergeet en daarna zal het vader zijn die altijd de krant las moeder de aardappelen schilde en iedere avond een appel zo voor het slapen gaan op de bank, samen nog even tv keken ons gazon…

onvoltooide tijd, waar meisjes onbetaalbare kransen halen uit de lentezon, getooid met gekleurde linten, geschetste aquarellen van hun vragen, waarin schuld en schande is ontlast,toch zullen dragen, de kleine danseressen op de spitzen, stelen dansend madelieven uit gemaaide gras, delen speelsheid met libellen naar believen op een aards gazon…

In dagen die voorbij razen alsof de tijd een sneltrein is ga ik op zoek om je te vinden in hoeken en portalen op 't gazon of onder 't lover in het labyrint van mijn gedachten tussen duizenden verhalen.…

Toen stond hij op, vernielde perk en gazon terwijl hij achter me aan de terp op klom. Ga weg, zei ik nog, of verberg je desnoods in een kast, ik krijg gasten en een steen die loopt schrikt af. Ik hoor bij dit huis, antwoordde hij, laat me dus blijven gewoon op de bank tussen de gasten.…

staan met een plastieken jasje aan oh zonnescherm, oh zonnescherm ik gloeide langzaam groen oh zonnescherm, oh zonnescherm wensend dat ik jou had - omdat die hete ploert gemeen me constant in mijn bakkes scheen- oh zonnescherm, oh zonnescherm heb ik jou snel gejat oh zonnescherm, oh zonnescherm je weert nu alle stralen alleen op haar gazon…

De tuin is toegesneeuwd; 't gazon Ligt onder 't hoge witte duin bedolven. Maar veilig in hun warme strooien kolven Wachten de rozen (en mijn hart wacht ook) de Zon! 't Is late nacht, de lamp brandt laag, De ruiten glinstren van de blauwe koude, En koel is 't hart, dat gaarne branden zoude Van ongeduld naar Uwe komst. Vandaag?…

Het meest gemompeld onderwerp: "hoe hou'k 't gazon gezond?" wordt nu: "de ondergrondse hoop laat zich niet dwingen". "Wij zijn nu vogelvrij verklaard, als onderdieren; het Mollenvolk is heden zijn beschermde status kwijt; hoe kan een mol draineren als men hem met klem bestrijdt; hoe kan de ondergang der mol de mens plezieren?…

Op het gazon: een zielig hoopje massa-DNA ter grootte van een molshoop. Je speurt de zwakke uitstraling. Droom van een trauma: de verstrooide as van een gecremeerde crimineel die je door wind in het gezicht wordt geblazen. De vijfvingerige leegte die je aangrijnst.…

Op de radio prijst men Voltaire's werk, we hebben een vogelhuis van hem, zegt ze trots en vervolgt: je gazon is een wildernis, doe er wat aan, zal eens moeten. Sterven ook, ik zal je maten nemen gromde ik, en sluit je raam als je het doet. Ze vraagt: kan ik meerijden naar de stad? Ze is niet van haar stuk te brengen.…

Nee, de mensen zijn niet dom kleden zich enkel even om tot onverlaten van de straten om zichzelf weg te sturen weg van alles dat voorbij gaat achter maskers om te gluren naar het liefste dat hun lief is noten roffelen op trom de kalebassenman speelt bas de burgemeester bombardon Rom pom pom pom, rom pom pom pom confetti regent op gazon…

als de bloemen weer gaan bloeien kan ik iedere naam met liefde noemen krijgt ons leven weer ‘n warme schijn hoe dankbaar moeten wij onze Tuinman zijn als de lavendel liefelijk gaat geuren en purperblauw de borders kleuren rond ‘n gazon dat groen en glad geschoren zijn zon en zomer in volle glans herboren als de juffertjes in ’t groen staan…