Alle inzendingen over heiligen

Heilige nacht, stille kerst schittering dwarrelt langs de sterren ongrijpbaar, 't sluimert zacht rustgevend het besef van stille heiligheid, glanzend, schitterend gelakt als poëzie met lieve wensen. Dit jaar voor alle mensen, in wereldse kleuren.…

het museum is spiegeldicht ik zie niks dan alles te veel licht teveel spotlights ik sta in de witte ruimte een hoofd staart me aan, hij tweehonderd jaar oud, maar maakt een frisse indruk, ik wil bukken en bidden als de heilige die hij is, en slurp de beker met een rietje, alles is teveel, het koele overzicht vergeten, staar…

In droomgebaren sterven eenzame gedachten illusie van echte liefde in de kiem verstoord zelfs wat lentebloemen aan vreugde brachten gruwelijk door een heiligman vermoord rest slechts, meiwereld van de noodheilige oorspronkelijke spiegel aan stille waterkant een muis, een bruine rat, een waterhoentje niets is veilig voor de snelle schildershand…

De stille, de heilige nacht? Spritst het niet duister en zacht? Neen, ’t regent niet in de nacht, De alles omhullende nacht, De nacht is stom en wegend is de nacht. Ik weet dat onder de nacht Een mensdom grijnst en smacht En dat de wolken waren Als wijlen van dodenbaren.…

In de orkaan, in een wervelwind, ontstond een kind dat liever voor gevaar ging staan dan veilig te bestaan; en heilig was, met natuur één, onbewust met intuïtie met dichten geen remming kende en het hart van vlees, niet van steen..., werd door poëzie elke vreemde een bekende.…

Oh, help mij, God, ik wil geen heiden huwen Sla mij met ziekte of neem mij als bruid Maak mij afstotelijk, misvorm mijn huid Maak dat de mannen van mij zullen gruwen Maak dat ze mijn kwetsuren zullen schuwen Ik zal u loven met mijn stemgeluid Of kloosterzuster zijn, dag in dag uit Laat uw barmhartigheid mij steeds omstuwen Mijn lieve kind…

Mijn ziekte duurt nu achtendertig jaar En al die tijd heb ik in U geloofd U hield mij steeds de hand boven het hoofd Gunt U mij rust nu en een dodenbaar Er staat al lang een engel voor je klaar Je zilveren koord wordt zo direct gekloofd Je bent als overrijp, beschadigd ooft En wordt nog eens een heuse martelaar Ik dank u Heer, voor menig…

je waant je veilig in eigen huis je waant je thuis lichaam, tempel, heilig ondanks je gebeden wordt er gesneden en staat geloof voor lul…

Raas, mijn kind! Raas als de woedende wind die de Aarde weer verschoont In een flinterdunne hemel woont de wachter die gezwind zijn poorten sluit Een dwaze moeder huilt haar ziel in stukken en o, verbaast het jou, mijn kind dat de vissen plastic proppen eten... men moest eens weten... hoe ik het giftige woord wil vergeten die ons…

Sinterklaas, goed heilig man! Trek jou beste tabberd an; Rijd er mee naar Amsterdam, Van Amsterdam naar Spanje, Appeltjes van Oranje, Pruimpjes van de bomen; Sinterklaas zal komen.…

die tijden, Die nog voor 't heil-begerig oog belijden Een geloven, dat hoog boven werelds vrees En hel en dood en wat het meeste dees Tijden onteert: kil onverschillig lijden Van weedom, hief tot 't hoogste heil verbeiden, Des dervend nu doolt menig hart als wees; Dan voel ik in wie nu dichtste bij mij woont Al schijnt ook de aard van heiligheid…

Al wat leeft valle U te voet, Driemaal heilig, driemaal goed! Kome Uw rijk, o grote Koning! En geschiede Uw wil alom, Boven in Uw Heiligdom, Hier in aller mensen woning, Tot dit aardse schaduwdal Als Uw Hemel worden zal! Geef ons brood en kracht ten leven, Gij, die alle nood vervult!…

wilde zo graag een heilige zijn gedragen worden met baldakijn goedheid stralen uit handen en ogen de voeten gekust in deemoed gebogen een kathedraal met mijn naam missen en wierook tot meerdere faam maar het vlees was zo zwak en mijn zonden te groot was aardser dan hemels helaas te klein voor die troon…

ze sokkelden in hoger sferen straalden huid en hart in heiligheid pilaarden voor gelovigen een zekere wissel op toekomstige en te bereiken veiligheid ik stak een kaars bad wat simpele gebeden maar tot op heden is dat zaligzijn mij niet verklaard…

Ons heilig hart, dat levenslang ons bloed laat stromen. Ons hart dat sprekend op onze tong, in blind vertrouwen klopt.…

Ze zit daar maar als een sterke magneet mensen komen en gaan genezen naar huis zeggen ze Ze moet wel een heilige zijn een nieuwe, die onder ons is Ze heeft niets nodig, geeft alles meteen weer terug Mensen die hoop geven ontvangen hoop, mensen vol liefde krijgen nog meer liefde de teleurgestelden vertrekken diep teleurgesteld en agressieve…

In mij en in jou is er een leegte, en God -- past daar precies in.…

De illusie die ik nu bewoon Heeft vrolijke gezichten En overal waar ik haar vertoon Oogst ik goede berichten Krampachtig bijna houdt zij buiten; Tijd, belang en stil verlangen Maar door haar vriendelijke ruiten Kijken zij broos, als toch gevangen De illusie waar ik nu in woon Doet mij er aan geloven Zij die mij als de wijste kroont En…

Zweten bezeten zijn schaduw zichtbaar op de muur verbeten kreten neemt hij haar heilige vuur Dierbaren paren explosief vanuit het brein gevoelssnaren doordringbare begeeft hij zich op haar terrein Erotiek magnifiek stijgen zij naar het ultieme dramatiek fotogeniek zweven ze uit het anonieme Buitengemeen…

Zijn leeftijd was gezegend: vierentachtig, Doodop was hij als Parkinsonpatiënt En als je reeds op aarde heilig bent Wordt je de hemel sowieso deelachtig En dus begrijp ik eigenlijk niet goed Waarom je voor de paus nog bidden moet.…

Als God kon fluisteren in eenvoudige taal de warmte die haar gebaren in me wil leggen leegte schuilend achter deuren met ongrijpbare woorden. Dan wist ik hoe ver mijn geheugen lag het dorre, ruwe dat vlak schijnt daar waar ik mijn beden mis en de grond steeds kouder wordt. Het staan met handen die naar boven wijzen gronden geen voet in…

spiralend speelt zand met wind in de woestijn het heilige vuur is al lang gedoofd in de schoot van rots en overhang verlaten ruïnes wachten op sloop door erosie van gestapelde steen het schimmig leven naast de scheve olijfboom is zijn schuilplaats al kwijt steeds hoger duinen woestijnen laten culturen stranden in verzanden…

in die stille, sobere kapel trof mij haar toegewende blik onder flakkerend licht bedolven vloeide iets van heimwee naar oude geuren en vrome gezangen hier, op het grazige boerenland tussen zwijgzame dorpen aan de glimmende rivier vermoedde ik mijn vaderhuis en moederschoot, droomde ik mij ooit geborgen…

In bed zei tante tegen oom: 'Het lijkt me niks, zo 'n autodroom.' Hij zei: 'Ik ga alleen.' Voor tante was de pret bedorven, want oom was in z'n slaap gestorven. Ze klaagde steen en been. 't Was jammer, dat z'n autodroom abrupt verstoord werd door een boom. Hij reed er niet omheen.…

Wie hoorde je een jaar of vijf geleden Nog over pakjesavond of de Sint Pas sinds het Suikerfeest in aanzien wint Wordt vijf december fanatiek aanbeden En of de Moslims schuldig zijn of niet Wij geven hen weer graag de Zwarte Piet…

Helder en koel, dorstlessend, helend als een kleed om je lichaam, doorschijnend als glas, dankbaarheid voor het leven, het heilige water.…

De heilige man graait in z'n grabbelzak naar marsepein en zoet gebak en strooit in wachtende schoentjes van brave kin'dren die nog dromen.…

De houder van een stadstaat zonder jeugd, de vader van een land vol halve mannen, heeft voor zijn reis al uitgewerkte plannen: hij gaat naar Albion, als hoeder van de deugd. Op basis van een godvergeten boek gaat waanzin hier vermomd als staatsbezoek.…

Ik ben wachter wachter ben ik op het koninklijk goed Ik ben niet van koninklijk bloed maar draag wel de kleuren van de koning Voor het vrouwelijk schoon ben ik als honing voor een beer in mijn uniform ben ik een heer met de heilige ernst van het waken te kijk te staan... met een geweer dat is mijn beloning.…

Koeien in de wei grazen het sappige gras tot houdbare melk Haiku…