67 resultaten.
De Elementen
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 666 Kon ik maar iets veranderen aan de kleuren van de wind
Kon ik de richting maar verplaatsen
Maakte de kracht mij te kleurenblind
om het wilde spel terug te kunnen kaatsen
Kon ik maar zwemmen in de aarde
Dan verdronk ik niet, diep in haar klei
woelde ik zelf in zijn gebluste waarde
De reddende oever steeds dichterbij
Kon ik maar rennen op…
Achteruitkijkspiegel
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 541 alleen
in z'n vooruit
de wagen
gaat full speed
zonder bochten
nooit achterwaarts
rivier nooit gezien
plomp verzopen
spieg’lende mens
ziet gewonden op
de weg verscheurd
zet hij zijn
auto weg
hij gaat zitten
bij stille mijm’ring
z’n miroir los geschroefd
ziet hij aan het water
hoe achter hem
de poppekes dansend
z’n beeld in kaatsen…
E.H.B.O.; Eerste Hulp Bij Onmacht
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 834 Je krijgt de bal terug als je hem gaat kaatsen.
Dat heeft met de natuurwetten te maken.
Je zet het licht in je ziel op ‘groen'
Eens kijken wat of wie voorrang heeft...…
Na deze woeste vlagen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 101 heb donkere wolken gepakt
maak de wereld kil en nat
met tal van sombere buien
nog kaatsen flinters licht
in zwarte plassen waar ik
spetterend doorheen wil raggen
om met nietsontziende golven
het pad te schonen van
eeuwig moe en altijd ongemak
opgelucht vlucht ik
na deze woeste vlagen met
sprankjes hoop de perspectieven in
voel…
Voor Atje
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.112 Moeder ging uit schaatsen
eerst op de korte baan
je wilde meer dan kaatsen
steeds verder zou je gaan
Wat Diane, Ireen en Marije doen
heb jij hen voorgedaan
jij was de eerste kampioen
zij kunnen in jouw schoenen staan
We groeiden op met Atje
zoals met Ard en Kees
als sportvrouw nooit een watje
ging je voor elke race
Nu heb je ons…
IJzeren Hein
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 125 Mijn grote eikenhouten klok
tikt diepe barsten in de lucht
laat stenen muren echo's kaatsen
als een carillon op drift.
Het is een oude houten klok
maar zonder moeite stuurt hij
tinnen benen los en vastberaden
ritmisch in een cirkel rond.…
Stralend in het paradijs
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 225 Als aanhoudende magneet in het paradijs
kaatsen onze tegenpolen met verleiding
verwikkeld door een aantrekkingskracht
zonder veel woorden wel als een gerucht.…
Haar krullende lach
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 85 zij waaide wat
met blonde haren
haar krullende lach
kreeg vat op
ogen in hun staren
zij weet de blik
te binden alsof zij
bezit wat anderen
in hun ziel ook
zouden willen vinden
in subtiel bewegen
heeft zij zon in de
rug mee gekregen
blikken kaatsen handen
die om raken vragen
verbonden voelen zij
emoties van het samen
het lichtere…
pion
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 448 waar groei nog gepaard gaat
met versterking van het ik
en keuzes mogelijk lijken
blijkt bij vergrijzende haren
de ruimte steeds meer in te dijken
en het geheel minder te verklaren
allengs onbereikbaar voor mij
wordt de grote gang van de rede
als persoon te plaatsen
steeds meer ben ik een pion
waarbij ik soms nog alleen
even de loper mag kaatsen…
De wulps gekrulde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 69 geen papyrus meer
of dikke rollen perkament
handgeschreven boeken
worden als museumstuk gekend
het goud op snee
de wulps gekrulde
grote halen in tijdloze
levensverhalen zijn voorbij
het handgeschept papier
waarop vezels streden
met de letters van de
kroontjespen verleden tijd
woorden kaatsen
in het naamloze zwart wit
het onpersoonlijke…
schaduw wordt nu uitvergroot
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 522 hakken tikken door de straat
bomen kijken wie daar gaat
gewaarschuwd door de vogels
muren kaatsen terug
een raam vertoont gezicht
ziet haar op de rug
wie is er op de loop
in het ritme van haar passen
de schaduw wordt nu uitvergroot
ze danst op gevels
het tikken is gesmoord
gestopt in het geluid van remmen
portieren knallen
haar…
een Rotterdammer
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.540 (voetbal is oorlog)
een vreemder taaltje heeft geen mens gehoord
ze springen over sloten en ze kaatsen
de westerlingen zien zij als melaatsen
ze hebben Bonifacius vermoord
de raarste namen geven zij aan plaatsen
(tenzij een naam als ‘Ljouwert’ u bekoort)
ze lopen over straten op hun schaatsen
en erger nog: ze planten zich ook voort
o…
Niemand
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.298 Deze kamer is een lege huls
Ik woon elders
Jouw zijden sluier slingert nog rond
Opwolkend, kolkend, kwellend
Zwellend in het geheugen
Ik blaas naar het grijs gordijn
Dat tussen ons schoof
De muren kaatsen de kreet terug
Er was ooit meer
Een rimpelend meer van verwachten
Diep en stil
Maar waar bleef het?…
De taal van kleuren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 92 ik heb immense velden
met bloemen gezien
die fier hun kleuren dragen
zacht wiegen als zij in
opening mijn aandacht vragen
hun ranke stelen lichtjes draaien
maar de zon schijnt
feller op de kale rots waar
stenen regenbogen kaatsen
in kristallen werd
de tijd gevangen die daar
onder grote druk is blijven hangen
zij vertellen van…
koelheid in je ogen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 294 naast je lopend
ben ik bang
je gedachtegang
is vreemd voor mij
zo anders dan gewoon
ik pak je hand
de warme kant
tegen mijn wang
koelheid in je ogen
het mij gedogen
is al aan de gang
ik hunker nog
naar jou
je lichaam draait
haar eigen wil
toch volgend
in een lief contact
mijn hand ligt doelloos
op je schouder
heupen kaatsen…
Badplaats
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 260 Hoor uw zegekreten kaatsen!
Als kwallen zijn uw stadsneurosen
naar de diepere lagen verjaagd.
Plezier spat van de golvenkoppen!
Herboren sopt u terug naar het strand.
Wonderlijk wakker rekent u talloze
klevende zandkorrels tot uw supporters.…
de weg naar jou
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 717 vroeger keek en leunde
daar waar de plek zo voelbaar
was in mijn herinnering
de wereld als een kinderwagen
naar mij keek in baai omlopen
lege stroom van overvloed
de weg naar jou was niet zo lang
maar toen ik kwam
wel langer dan ik dacht
en had verwacht toch onderweg
te zijn, had jij de poort
gesloten, ik zag je glimlach
op de spijlen kaatsen…
zout in kringen drogend
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 742 strand met jou
de eerste voeten in het water
ons spoor vervaagt al gauw
in kou die lente overleeft
golven rollen uit over de zomer
zorgen dat je even beeft
we lopen verder dan er
mensen zijn, hun horizon voorbij
de lijn van samen en alleen
gedachten spatten op het lijf
het zout in kringen drogend
je ogen vragen of ik blijf
we kaatsen…
Oud verhaal
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 801 je levensverhaal is opgetekend
in scherpe en in zachte lijnen
over de strakke droge vormen
van jouw zongetaande verschijning
mijn ogen lezen leed en liefde
zien je broze handen die ooit krachtig
maar ook teder werktuig waren
rusten in je moede schoot
recht nog de rug op verzwakt gebeente
kaatsen je ogen het leven al terug
slechts nog in…
in een flits schuimt woede
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 824 zie de honger in je ogen
het dorsten in je blik
je groet is nonchalant
kust en flirt met anderen
het glas steeds in de hand
de stillen hebben thuis
hun bloed op peil gebracht
die strijd is daar allang gestreden
kinderen en echtgenoot
herinneren iets meer verleden
de schonen willen kaatsen
tegen wanden van geluk
het vals gevoel van…
Spooklicht
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 515 De stenen klinken hol
onder de aandacht van de regen
stappen plassen druppels kaatsen
leven onder nachtelijk gezang
het licht van een lantaarn het maanlijk
toeziend oog weet het woord te vinden
weet een lege plek waar het werkelijk
stil is.…
Restschuld
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 322 Ik heb nog stapels ongelezen berichten
Die mij vanuit hoeken en gaten hebben bereikt
Ik heb mijn nieuwe schoenen echter al aan
Laat nu de trottoirtegels en stoepranden maar komen
Dan nog even over de gehunkerde buitenlucht:
Het is koud noch warm voor de tijd van het jaar
Dat komt omdat hete koffie
In het kruis toch koud opdroogt
Mijn ogen kaatsen…
De dichter is een koe
gedicht
4.0 met 64 stemmen 17.426 Gras... en voorbij het grazen
lig ik bij mijn vier poten
mijn ogen te verbazen,
omdat ik nu weer evengrote
monden vol eet zonder te lopen,
terwijl ik straks nog liep te eten,
ik ben het zeker weer vergeten
wat voor een dier ik ben - de sloten
kaatsen mijn beeld wanneer ik drink,
dan kijk ik naar mijn kop, en denk:
hoe komt…
Het einde
gedicht
3.0 met 4 stemmen 3.026 Om samen van alles te nemen, te eten,
kwinkslagen te kaatsen en oud zeer te soppen,
onze hoofden dik gevoerd met roes.
De koelkast zoemt van welbehagen.
Aan alles komt een begin.
Klokslag scheurt het jaar zich los,
het jongste uur ontfermt zich over ons,
zoent zich wijd in.…
Het einde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 147 Om samen van alles te nemen, te eten,
kwinkslagen te kaatsen en oud zeer
te soppen, onze hoofden dik gevoerd met roes.
De koelkast zoemt van welbehagen.
Aan alles komt een begin.
Klokslag scheurt het jaar zich los,
het jongste uur ontfermt zich over ons,
zoent zich wijd in.…
Harten jagen, bellen blazen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 209 Vogels willen vliegen
vissen willen zwemmen
ballen willen kaatsen
bellen willen blazen
sterren willen stralen
en harten blijven jagen
Bomen willen ruisen
handen willen wuiven
vlaggen willen wapperen
rupsen willen vlinderen
vlinders willen fladderen
en bijen zoeken bloemen
Kuikens willen piepen
wortels willen schieten
Hanen willen kraaien…
Driftig en kordaat
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 85 je stappen
klinken helemaal
verkeerd alsof
de muren hun echo’s
hadden afgeleerd
waar driftig en
kordaat kaatsen in
een temperamentvol lied
verwelkomend de stenen
jouw zachte rakingsymfonie
jij streelt hun
bestaan met je warme
aanwezigheid je ogen
blikken langs vandaag naar
het jarenlange dienstbaar zijn
waar kleuren
onherkenbaar…
IJskristallen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 625 Op wat takken neer mag vallen,
bleek en blank, één straal der maan,
kaatsen honderd ijskristallen
vlammenpijlen door de laan.
Plots, als van de daken, vallen
winden, brallend, in de laan,
dat, alom, al de ijskristallen
wieglen, waggelen in de maan...…
dan doden ogen in een eerste blik
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 586 woorden schreeuwen stilte
ogen die geen blikken geven
echo's dwalen rond, kaatsen
tot herhaling gaat vervagen
glimmend spoken schaduwen
langs licht, raken aan het ronde
zicht onder de lantaarnpalen dat
regen vangt in striemend dalen
muren kijken uit de hoogte neer
met grauwe steen van lang geleden
donkere ramen weten weer hun
binnenkant…
even alleen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 62 de woonkamer klopt aan
op mijn schouder, de kachel
vuurt zijn warmte in de
gelederen waar mijn ziel
zich dacht te huisvesten
zij is even weg, kerstmarkt
het alleen zijn is iets magisch, zwarte
magie - althans voor mij - schaduwen
van ‘ t verleden paren met de stille
wezens die in mijn hoofd kaatsen
met merkwaardige bewegingen
het…