Alle inzendingen over kijk

Dertien maart en veel te laat voor sneeuw en ochtendlijk krabben aan je ruiten. Een jonge vrouw met baby bezig bij haar auto woont hier in de wijk verschijnt vandaag niet voor het eerst. Mijn vensters: het is echt helaas. Betrap ik mijn gedachten? Vind ik jammer wat ik zie? Ik kan er niets aan doen moet ermee leren leven luiken…

voor K.Schippers je hebt kijkers en zieners de kijker kijkt maar wat de ziener doet kunt u zelf misschien het beste invullen…

Kijk hem bezig, mijn grote vent nog altijd even fanatiek ik volg hem waar ik kan voor mij is hij uniek Kijk hem bezig mijn zoon nog altijd gedreven waar haalt hij het vandaan nu al bijna 32 jaar in mijn leven Kijk hem bezig, mijn lieve schat vol bewondering neem ik zijn onaflaatbare inzet waar hij is vaak niet de makkelijkste maar ontegenzeggelijk…

Aan het einde van tweeduizendveertien hebben weer velen de weg naar de knoppen gevonden, hun leven verruimd, verruild voor zicht op het Al, hun zaken versneld tot elektronische successen, het menselijk contact gedimensioneerd... Dank, dank, techneuten, computernerds en verbindingsatleten! Door jullie zien wij wat wij (niet) weten…

We doen het allemaal Kijken naar een ander We gluren eveneens Heel stiekem naar elkander. We apen allemaal na Niemand uitgezonderd Of je zit of bijvoorbeeld staat Soms heel erg verwonderd. We kijken mensen Zitten in een wachtkamer Stiekem doen we wensen Er beter aan toe te zijn.…

Het nietsziende Wijd opengesperde oog Waarmee halsstarrig Gekeken wordt, legt Het af tegen het Nog niet eens half Geopende hart Waarmee de waarheid Wordt binnengehaald En de werkelijkheid Daadwerkelijk ook gezien…

En als ik in jouw ogen kijk en zij voeren mij naar dat tropisch land, dan voelt het alsof jij daardoor meer werkelijkheid wordt, mijn hart in liefde ontbrandt.…

Kijk ze eens lachen! Kijk ze eens gelukkig zijn! Ze hebben een beperking maar ze mogen er zijn. Kijk ze eens lachen! Kijk ze eens gelukkig zijn! Mongooltjes hebben ook rechten. Hun krijgen ze niet klein. Is het zo erg om anders te zijn? Een leven met een klein vlekje. Laat ze toch gewoon gelukkig zijn! Geef ze hun eigen plekje.…

Een zwart-kijker is geen verre-kijker met geblindeerde glazen, welnee een zwartkijker ziet niks wit meer met beide ogen open! Daarom ben ik gek op blauw!…

goed kijken lalde hij en zijn stem zwalkte langs een denkbeeldige notenbalk blijf kijken en je zal zien hoe het verandert wat dan wilde ik vragen maar ik zag het en dacht verrek wat wordt ie wit…

Onder hemels blauw tonen witgrijze wolken blije tegenkleur.…

Van oudsher was de kermis in de stad Een reden dat omwonenden verkasten Nu kiest men ook vanwege Zomergasten -Zodra de zomer komt- het hazenpad Zo'n vlucht scheelt gauw een maand lang redetwisten Met plaatselijke loungeroomsocialisten…

Eens in de zoveel tijd, heel af en toe Maar meestal op een onbewaakt moment Op van die dagen waar je nooit aan went Dan overvalt het je, out of the blue Neem vrijdag nou, de dertiende oktober Net als in januari voor mijn part Zoals ergens bezongen door een bard Niet Hans de Booy, of nee, 't was Ronnie Tober Blue Monday is het volgende…

Het verdriet van Rotterdam! Er zijn bommen gevallen op de grachten er staat geen pand meer overeind het puin heeft het water verslonden de gordel weerloos zwaar geschonden nu staat Amsterdam gelijk aan Rotterdam en kan het ook veel puin gaan ruimen en zorgen voor rechte straten en pleinen en herdenkingen om de verloren zijnen het is er…

De ochtendnevels verdampen terwijl ik er naar kijk; hoe vaak fietsten wij daar op die kronkeldijk? De zon verlicht de polder, het water en het grasland; ik herinner mij een vrijpartij op een zomers waalstrand waarbij wij samen kwamen in een lijfelijk liefdeslied, achter de kromme wilgen en het wuivend riet.…

zelfs met haren wild in de war naakt als de dag waarop ze is geboren… blijft ze een dame een avond uit in een zomerjurkje zo lief. zeker geen duur merk puur en vrouwelijk is ze….een dame de mannen, zwermen om haar heen bedelend om een dans ze glimlacht , haar blik gericht op mij ik ? je man.. trots, blij een dame…..de mijne…

Schaamte is bang zijn voor iets gewoons van jezelf -- dat nog geheim is.…

De route die ons leidt, van kijken naar zien. De weg die mensen volgen, van horen naar luisteren. Van praten naar schrijven. Het pad dat ons mensen leert zien, is een wonder. Wanneer steen beeld wordt. Verstarring beweging. Letters een gedicht. Verf schilderij. Metaal juweel. Geluid muziek.…

Met stukjes papier steek ik kleine lichtjes aan -- in lezersharten.…

in koeienogen weerspiegelt zich de domheid van de mensen…

ook ik fout doe zeg het mij maar sla mij niet wat ook ik verkeerd doe toon het mij maar straf mij niet wat ook ik gebrekkig doe leer het mij maar pest mij niet wat ook ik doe verlies mij niet opdat ik mij koud voel verlaten en alleen wat ook ik doe wees niet zo hard dat ik mij angstig voel bang en verlaten wat ook ik doe kijk…

Als ik terug kijk op mijn loopbaan de klaargestoomde mens. Ben ik niet ontevreden en is er weinig wat ik nog wens. Mijn jeugd is nu wel over de onschuld is voorbij. Er blijft niet veel meer over, weinig dromen meer voor mij. Nu wordt ik volwassen. Nu wordt ik een mens. Waar ik voor heb gevochten was niks meer dan mijn wens.…

Mijn ogen zuigen je lichaam op Als ik je voorbij zie komen Een heerlijk gevoel bekruipt mij Net zoals in mijn dromen… Mijn ogen vullen zich met jou Verliefd laat ik mijzelf gaan Een symfonie van vlinders Vlindert door mijn bestaan Mijn ogen laten zich vangen Als ik je voorbij zie komen Je lichaam, zó beminnelijk... Uren kan ik van je…

Hoe zal ik dit uitleggen, dit waarom wat wij vinden niet is wat wij zoeken? Laten wij de tijd laten gaan waarheen hij wil, en zie dan hoe weiden hun vee vinden, wouden hun wild, luchten hun vogels, uitzichten onze ogen en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt. Zo andersom is alles, misschien. Ik zal dit uitleggen. ----------------…

Kijkend naar je bloedloze lippen ben ik die vraagt waarom je ogen hun kleur verliezen en je woorden weer de vluchtweg kiezen waar liefde en woorden elkaar steeds vragen wat je gelooft als ik spreek en je weer ongelovig naar mijn bloedende lippen kijkt.…

Sta ik op het kruispunt van de waarheid dan zie ik de toekomst die nergens op wil lijken en is mijn geluk elke dag waarin ik naar mijn eigen dagdromen mag kijken.…

Lopend zag ik je zitten waar ik verdwaalde en je ogen mij vroegen waar ik de wachtende weg weer zou vinden en zou gaan zitten wachten tot jij wilde verdwalen waar onze onmoeting ooit verder zou kunnen gaan…

ik heb je gezien waar mist en nevel elkaar flitsend beglinsteren met licht uit jouw ogen waarbij wenkbrauwen dropen met stukjes die jij opende in warme beelden uit een helder spiegelend innerlijk…

Ik zag je toen en ik wist in te zien dat in mijn leven zoveel is gezien zonder dat ik het ooit eerder zag: dat kijken zoveel liefs vermag.…

Je kunt mij alles toch vertellen Want 'k kijk dwars door je heen Ook al houdt je nu je mond dicht... Ik ben niet iedereen... Ik ben je moeder…