Alle inzendingen over kriek

Anne’s kippen Er zitten 3 kippen op stok in de nok van hun hok op en top te slapen tot de morgen en dat midden in het hartje van ecologisch, economisch Nederland URECHT Maar bij het krieken van de dag vroeg vlot uit de veren “Aan het werk, sta maar op, sta maar op” roept Anne voorop en na wat koffiemokken tokken, tokken, tokken…

De zachtheid van je mond in de ochtendstond de warmte van je buik de geur van jou die ik ruik het zachte golven van jouw schoot waar ik steeds van genoot bij het krieken van de dag jou prachtige verliefde lach jou kussen zo innig en teer mijn liefde voor jou doet mij te zeer kom nu vlug naar mij dan maak je me superblij…

ik denk aan gisteren of eerder nog hoe anders lazen wij het krieken in vers geplukte kersen en paarse dauw op het ochtendblad lieten wij de westerzon blootsvoets binnen schaduw spelend op naakt en gespannen linnen ik denk aan gisteren of eerder nog hoe anders en zet het diner naast twee benen op tafel voor de teevee…

de dag verglijdt mij niet voelt als een schilderij dat ik niet vatten kan het zoekend licht niet speuren van kille ochtend zonder zon tot koesterende zomeravond geen vroege vogels horen kan 't laat verkeer nog in de verte sensatie van de wind die opsteekt bij het krieken en zich na het schemeren tenslotte neerlegt bij de feiten…

Zingen wil ik in bomen bij het krieken van de dag zangen uit nachtelijke dromen genieten van elke vleugelslag. Bevrijd uit benarde positie van steeds beklemd gevoel klinkt mijn lied als compositie van uiteindelijk bereikte doel.…

Ik ben het krieken van de dag, Ik ben de parel in je lach. Ik ben zonlicht op het graan, Regendruppels op het raam. Ik ben de lippen die je kust, Ik ben de stilte in de rust. Ik ben de vlinder in zijn vlucht, Ik ben adem in je zucht. Laat bij mijn graf geen traan om mij, Ik ging niet dood. Ik ben nu vrij.…

hoor reeds de vroege vogels zingen en hier en daar een haan die kraait een boer die vlot zijn akkers maait ja, niemand kan zich nog bedwingen geen vuiltje aan de grijze lucht enkel maar wat stapelwolken die groeperen gelijk nomadenvolken doch, ze slaan weldra op de vlucht want bij het krieken van de dag in het laatste donker van de nacht…

Hedenochtend heeft ons aller Nico zich in de duisternis voor het krieken van de dageraad, bij gebrek aan licht vergast op een gekortwiekt klankdicht.... ________________________________ Ze zei me nog, wat let je En stap eens uit je bedje Voor 'n zonsopkomst verzetje Al is 't maar één coupletje Voor mijn part een filètje Américain van…

zoals het stof danst in haar banen licht sterren legt, langs waar ik kijk en dwaalt in ogenblikken rust zo laat ik mijmerdagen zweven, door de zomers van mijn geest vrij geweven tussen alles dat de dag beheerst in liefde, nu hoogtij warme uren telt en alles even helder lijkt, fris als dauw begonnen bij het krieken als de morgen zwelt…

Waar menig vrouw het af zal leggen bij het krieken van de dag, ben jij op je allermooist met je zondagmorgen-glimlach. Je bruine ogen kijken me dan aan, ik verdrink er helemaal in. Maar nu is je hoofdkussen leeg en ben ik weer bij het begin......…

duizend takkennest voor mij een ratjetoe maar voor haar snel klaar voor de leg heb hun vluchten gevolgd achterna gezeten door reigers en duikende meeuwen ontsnapt in miraculeuze hoeken die grote lijnen voor laten gaan de schalen braken en het gekwetter kwam vrij in een drukte van belang ouders vlogen nog voor het krieken…

ontdaan alleen je strottenhoofd spreekt mij nog tegen spieren pezen nog in laatste contraheren maar ik ontleed je toch mijn zoektocht is een allerlaatst proberen te vinden wat geraamte draagt organen zijn genomen hormonen stromen niet omdat ik bloed vergiet je toont structuur van korte duur de zwaartekracht lacht zich een kriek…

Bij het krieken van de dag en de slaap nog in de ogen, hoor ik een gesmoorde snik; mama zit voorovergebogen... Ze mocht een weekendje naar huis, maar wilde bij mij slapen... Ze is bedroefd, dat zie'k meteen, ik moet haar tranen op-gaan rapen.…

Tante Leentje van der Krieke bleef haar leven ongetrouwd en haar nichtje Annemieke vroeg: ~Heeft u dat nooit berouwd zo te leven in uw eentje zonder man over de vloer?…

Ik dacht, en dacht wellicht te lang soms bij het krieken van de morgen dat al mijn doordeweekse zorgen dan plakten achter het behang.…

Toen Morpheus al lang en breed achter me lag Zo ook hedenmorgen, bij 't krieken der dag En ik Mata Hari in de ogen zag Wist ik dat het haar is, het Oog van de Dag Ook maak ik van haar guldenmond graag gewag De oogappel die 'k nog het allermeest mag . EITJE .…

Kersen leggen op de kersen in een plastic tafelkleed: een gesorteerde werkelijkheid als lokaas voor jij die alles enkel door elkaar verdraagt: kersenmar- melade, ruggengraat als pitten uitgespuwd toevallig in een rij op de aanrecht, krieken tussen de kersen vertrekken je mond als ongesproken Woorden moeten niet later iets willen worden.…

Crocussen krieken al aan de voet van mijn stengels. In Maartse buien stuif ik en ontvang gretig mijn eigen wolkjes, blozend van verwachting. Ik voel langzaam mijn vruchten zwellen bij zon en zomernachten tot het vallen van mijn laatste noten in november.…

Crocussen krieken al aan de voet van mijn stengels. In Maartse buien stuif ik en ontvang gretig mijn eigen wolkjes, blozend van verwachting. Ik voel langzaam mijn vruchten zwellen bij zon en zomernacht tot het vallen van mijn laatste noten in november.…

Ergens in 't eed'le Belgenland klinken nog blijmoedig de rappe hamerslagen van het oude smidsvak de opgewekte maat uit krachtig kloppen wordt warm vergezeld door laaiende vlammen het levendige arbeidsvuur straalt knusse werklust uit verspreidt zijn trillende gloed in de schemerruimte het wachtende glas bier Limburgse Kriek genaamd…

Dan doe ik graeg wat hersengymnastiek En voel mij voor heel even bestevaer Het is niet zo dat ik iemand verketter Als kritikaster, dat boeit mij geen kriek Ik zet de woorden om in taelmuziek Van stille klank in ongeschreven letter Het einde nadert van dit taelsonnet Toch iets bedacht om niet bij weg te zweymen Bedoeld om serieus te…

Ver na de allerlaatste kleine uurtjes Heerst doodse stilte in engelenbak Gespeend van hemelrijk en merelzang Nog voor het vroegste krieken van de dag Nog voor de allereerste zonnestralen Reik ik hals uit naar goud der dageraad En doe ik kond in 't uur der morgenstond Van 't rijk der chaos die mij zal belagen En mijn gemoed zal kwellen…

’s Morgens bij het krieken van de dag, word ik op slag wakker, wanneer mijn voeten de koude grasmat raken. De dauwdruppels onder mijn voetzolen geven een prettig niet te evenaren gevoel. Met langzame tred, schuif ik mijn ene voet voor de andere tot aan het einde van de tuin. Zalig, ontspannend, vrij.…

De tropenlucht lijkt zoetjesaan te wennen een geurig zwemen trillend als een riet het krieken vult zich met kanariepiet een orang-oetang leert je vloeken kennen wanneer muskieten zonder stoppen jennen en jij doorlopend uit je sloffen schiet gelukkig heb je altijd nederwiet dat kruid groeit welig tussen palm en dennen ja dat is goed je hebt…

Het krieken van de dag Waarin jij het eerste zonlicht zag Het opkomen van het daglicht Duisternis mysterieus gezwicht In een wereld van dennen Waar het zonlicht de contouren zal mennen Als rood schijnsel door het heelal Een verschijning die snel verdwijnen zal De mysterie heeft je aangegrepen Wolkenflarden in een glanzende lappendeken…

totaal onvoorzichtig, haast roekeloos, is een speels veldmuisje, dat door de krolse kater bij 't krieken van deze veel belovende aswoensdag, verrassend wordt gevat. joz. le bruyn…

De wind huilt door de kale bomen Als zingt het klaaglijk een luguber lied Een lied vol verlangen en vol dromen In stemming verlatenheid en verdriet Een lied over hoe de tijden waren Reeds bij het krieken van de ochtendzon Als zachte bries door kruinen en bláren De nieuwe lentedag weer begon En doods staan de bomen stil te dromen Terwijl…

Bij het krieken zwellen de windgeluiden hebben mijn ogen echt de nacht liefgehad heeft een onverlaat unieke Banskykunst beklad maar wat heeft dat nu toch te beduiden. Hij zal weer opnieuw mogen beginnen vlijtig realistische dingen weer te duiden wellicht nu overdag beginnen in het zuiden wetend dat daar inwoners zijn werk beminnen.…

Zo voorzichtig, zo schuchter is het nog nooit dag geworden alsof op duizend schaakborden een volgende zet, nuchter en toch vol passie gedaan moet worden een nieuw spel met onzichtbare horden Aarzelend tikt de schemer op de velden vanuit het woud dampt het eerste gekrakeel en onder de wieken stuift het jongste meel een vredig krieken…

als jij scheert over opspattend schuim en ik verborgen zit wij raken aan water en duinenrand waar stukjes strand met riet en groene helm zijn beplant in een helaas niet natuurlijk rechttoe rechtaan verband de echte vrijheid proeven wij samen als wij al buitelend in het oranje rood teruggaan naar de nacht en wachten tot het krieken…