Alle inzendingen over kriek

en carwash greendeal shorts en sneakers Die gaan met 'Onze Taal' norm aan de haal Wat ik maar zeggen wou, ik zocht en keek Op billboards, winkelruit, in etalages Maar vond alleen tattoos en tatoeages Geen klank of woord dat op een 'tatoe' leek Misschien ben ik qua taal een woordenfreak Maar om 'tatoe' lach ik me echt een kriek…

En morgen, bij het krieken van de dag, zal men haar vinden, 'n nog jonge meid. Een meisje zonder hoop en zonder lach, maar die eenzaam stierf, vóór haar tijd.…

In mijn zomermorgen-tuintje als het glinstert van de dauw, komt de zoete geur mij tegen, zoet van thijm en blauwe regen en het krieken van de dag schildert zacht lavendelblauw.…

Zij was liefdevol en fris als een verse kriek; niet te wulps en niet te nis, niet melancholiek. Neem een vrijer, zei ik haar, wie ge uw herte wijdt. - 'k Vrees, zo sprak ze, geen gevaar, want ik heb nog tijd. Hij was struis, gezond en kloek, rein van ziel en lijf; nooit liet hij zich op de zoek voor een vroom bedrijf.…

Als de kriekenboom beladen stond en de confituurkom zuurzoete aroma’s pruttelde, schreven we op etiketten: - Kriekenconfituur 1964 - Later zongen we : “Quand nous chanterons, le temps des cerises, et gai rossignol et merle moqueur seront tous en fête.” We wreven terwijl ons hand in een draaibeweging over onze buik, smeerden…

De miere en zal geen peerd heur* wensen, de krieke geen radijs; de mensen alleen zijn niet zo wijs. Zo, elk ende een het zijn! Soldaten het buskruid, zo ‘t behoort, gelaten, en Dichteren het woord!…

hart, reist met de bloedbaan mee En elke lichaamscel weet van ons wel en wee Het weefsel resoneert in beelden en in kleur Je dringende appél klopt op mijn binnendeur Wees maar gerust, ik wacht geduldig op berichten Op kleine vonkjes die het donker op doen lichten Op 't ruisen van de wind, een vlindervleugelslag Ik blijf voorlopig hier tot 't krieken…

Mijn ogen en mond zullen dit gevoel vergezellen, er bij 't krieken vandaag wellicht meer over vertellen.…

is het gedaan met de rust tranen met tuiten trekken de dames als zij vreugde toveren van gezicht tot gezicht de lakens delend poetsen, stoffen en zemen zij het toilet spic en span met klinkslag of sneer trekken zij dweilend ten strijde tegen smet en smeer schuierend en schooierend met veger en blik schateren zij de dagen van het krieken…

Ik sluit het gordijn, draai de zandloper terug rust voor het krieken nog even hier rug aan rug. Met dat ene lied in mijn mond wat de hemel zond buiten is 't kouder dan gisteren in deze ochtendstond.…

te meten waarom en hoeveel ze mij vertrouwt maar soms is ze bang is ze bang om terug te glijden in het gat waarin ze al gezeten heeft waarin ze te lang - maar praat haar niet van tijden - heeft vergeten waarom ze zo graag leeft vergeet niet: ik wil graag voor je zorgen, zorgen dat die grote angst verdwijnt ik tover een maan en bij ‘t krieken…

Ook dan profiteer ik ervan: ik vermaak me en lach me een kriek! haHAha haHAha haHAha haHAha haHAha haHAha haHAha haHA hahaHAha haHA hahaHAha haHAha haHAha ! PS hahaha.…

Voor mij is hij een heilige komiek, die na Chaplin heilig verklaard moet zijn, ik gun hem een zwembad vol met Kriek Lambic en voor altijd rozengeur en maneschijn.…

Daarom ook werp ik je een idealistische smeekbede voor de voeten: laat ons die beklinkerde nacht verlichten en bij ’t krieken van de dag spelenderwijs ontwaken in een eindeloos wit klaverveld daar binnenin klinkt intense beeldspraak geloof ik…

Zo wachtte ik met allen op 't krieken van de dageraad de eerste sparteling van vissen in de vijver als blinde is de rust aan mij voorbij gegaan. Nacht, als ik straks te rusten ga, kom dan als oude vriend die ik vertrouwde vertrouwen hebben in jou nacht het is gelijk een loflied voor de dag ik kan niet zonder beiden.…

goudvinken en dode zwaluwen met dode reigers en dode leeuweriken met dode klevers en dode groenlings met dode gaaien en dode grutto’s zelfs met dode kippen en dode kalkoenen hebben we de put grondig gedempt we hebben ze geplukt, geslacht, verbrand, vergiftigd, platgetrapt, vermorzeld, de nek omgedraaid, doodgeschoten elke ochtend bij het krieken…

De demon in zijn achterhoofd was altijd wakker en bij het krieken van een nieuwe dag sloeg die tornado er weer op los. Voort ging hij door de drukte van een losgeslagen piratennest, hij sleepte zijn depressie mee, zijn schaduw, zijn doem en nergens kon hij zijn ballast kwijt.…

Van de hoog omgroeide toppen naar de vlakte, - als uit een kreek van geheimenis en duister en verborgen koelte, - bleek en onzeker in het krieken van de morgen, vloeit de beek.…

Op welke wijze fracties blauw en witte tinten in het hemelgewelf tevoorschijn komen, opklaren tot zij samensmelten tot een uniek geheel van openheid en uitgestrekt- heid die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen.…

Op welke wijze fracties blauw en witte tinten in hemelgewelf uit hun winterslaap komen, opklaren tot zij samensmelten tot een uniek geheel van openheid en uitgestrekt- heid die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen.…

Toen gingen zij met pa en ma weer aan de borrel tot het krieken van de dag. Zo verstreken de vroege uurtjes, met sterke verhalen en veel gelach. Nu ik zelf zo oud als Pol ben, denk ik nog wel eens aan, de vele mooie jeugd momenten die in mijn herinnering geschreven staan.…

Op welke wijze blauw-witte tinten in het hemelgewelf uit hun winterslaap komen, stapsgewijs opklaren tot ze samensmelten tot een mooi en uitgestrekt geheel die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen.…

Op welke wijze blauw-witte tinten in het hemelgewelf uit hun winterslaap komen, stapsgewijs opklaren tot ze samensmelten tot een mooi en uitgestrekt geheel die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen.…

Een vroege vogel maakt metamorfose door als voorjaarsbode Op welke wijze blauw-witte tinten in het hemelgewelf uit hun winterslaap komen, stapsgewijs opklaren tot ze samensmelten tot een mooi en uitgestrekt geheel die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen.…

's Ochtends, als het haantje kraait Onder 't klappen van zijn wieken, Als de dag begint te krieken, Eer de huisman ploegt of zaait, Gaat Lucella bloempjes pluiken, Waar zij 't gretig oog mee streelt: Bloempjes die naar honing ruiken, Waar de lekk're bij in speelt.…

Hij doet iets in verzekeringen op de Herengracht Hij heeft voor zijn plezier een stukje Achterhoek gepacht En kijk, we zitten weer in 't jaargetijde Waar hij als natuurbeminnaar naar smacht Dat stappen in de buitenlucht door al die kleurenpracht Dat krieken van de morgen en het vallen van de nacht Dat vredige, ja zeg maar dat gewijde Er is niets…

bedevaart verjaardagstaart maart april mei hertengewei geweldenaar toonbeeld toonbank klerenkast zinloos geweld laadvermogen aardewerk werkonderbreking schouderklopje stopteken ademnood noodrem remleiding drijfveren schappelijk bedrag dragelijk lijden noodlottig doordacht armlastig ongewoon kaplaarzen duit zakje nachtkaars blazen uit krieken…

Op 't hoogste van de nacht, na 't zinken en voor 't krieken Des dageraads, wanneer de slaap die 't al verblindt, Met Mankop om de kruin drijft op zijn vale wieken, En d' ijdle dromen, door een fluisterende wind Ten olm-boom uitgejaagd, Door al de wereld vliegen, Om al wat hersens draagt, Met schaduw te bedriegen, Met list te domplen…

Kindsheid ijlt als 't krieken, Jonglingschap heeft wieken, Kommer zweept de man, Grijsheid maant tot scheiden - Zweeft er tussen beiden Wel een enkele span*? Onder min en kozen Welken aardse rozen, Worden Tempe's* duin; Onder spel en dansen Vlecht de grijsheid kransen Om de kale kruin.…

In Zijn naam samen zijn Christus is opgewonden aangenaam verrast Stadsgenoten hoor In het steeds vernieuwende centrum van Rotterdam HOOR HIER BONKT HET NIEUWE HART VAN CHRISTUS Rotterdam, 25 mei 2010, de dag na de super-zonnige Pinksterdagen, de feestelijke herdenking van de uitstorting van de Heilige Geest,gemaakt tussen 6 en 7 uur bij het krieken…