Alle inzendingen over muts

Heb je net je astrakan muts afgezet, en vallen nu je zwarte krullen warm naar het papier? Slaat het licht van deze bladzij op in de goudspikkels van je ogen, glimlach je gelukkig, nu je merkt dat ik dit weet, en breng je ook je donkere lippen zo dicht bij de woorden da het lijkt of je ze gaat kussen?…

vandaag ontbrak de warmte die altijd verbinding bracht in optrekkende kou was blauw het licht dat alles overheersend was kilheid spiegelde nog net geen vorst op zwaar beslagen ramen muts en das ontnamen mensen wat toch zo herkenbaar was rode wangen en een fris gezicht dat guurte kent uit noordooster tegenwind diep weggedoken…

in de winter koopt hij me een groene muts, want die kleur past bij mijn ogen, zegt hij verzorgt hij mijn voeten zodat ze warm blijven in de kou in de lente is hij mijn zonneschijn en wil ik nergens liever zijn dan in zijn liefdevolle armen… oh, hij draagt me door seizoenen in de zomer laat hij me niet verbranden en ’s avonds gaan we uit…

De ochtend kwam: met roodgekleurde wangen stond ik met overjas en muts paraat. Mijn vader had een slee, na snel beraad, op eigen wijze in elkaar gehangen Het leven van de slee heeft kort geduurd We werden door een stoeprand aangereden en vader zei: ‘Je hebt niet goed gestuurd’. Zei hij dat echt?…

haar rondingen deden me duizelen was dronken van haar rode muts ovaal zwart werd het voor mijn ogen mijn bril besloeg op haar rechte neus mijn vingers bekeken voorzichtig haar geschilderde lichaamsdelen haar wangen, wenkbrauwen en hals en dan die mond,hartstochtelijk gevormd om grenzeloos te kussen ellipsen en half geschreven cirkels…

wit voor de ogen worden stilletjes worden we toegedekt zorgen pas voor morgen voor de kou ons toegezegd herinneringen breken open ik zie me sneeuwballen gooien met een sleetje lopen pa op het pad de as rondstrooien want het was glad het weer vullen van de kit met kolen een dikke sjaal handschoenen verbonden door een touw muts…

vorst heerst, verstold De hemel vond tijd om de bodem te witten Wind krabt verbeten zijn windwakken open Waar het water in kabbelt als edel blauw bloed De zomer is afgelegd, het jonge leven gedood Kuit werd tot vis, het dons is verveerd Nu wachten op ooit, nieuwe nesten verwaren Zelfs de neerslag te moe om naar zee terug te gaan Snel de muts…

Thuis in de gematigd warme huiskamer ontdoe ik mij van wollen muts en wanten, ontdooi en zie buiten de olijke capriolen van mees en mus: Nederland Beweegt!…

stralend weer mistroostig weer zeikweer waterkoud weer sneeuwballen weer regent weer voor de zoveelste keer zomers weer haren in de wind wapper weer fiets weer tussen de druppel doortrap weer regenpakken weer je toch kouder dan je dacht weer geen gezicht weer tram trein bus weer niet vooruitkom weer je maakt me gek weer handschoen muts…

de zon jij diep in de kleren ingepakt en ik wat luchtiger achter de rolstoel aan Met de venkel is het haast gedaan proeven voorzichtig de zoetheid van het blad In de hof plukken wij het groen van de pisseblom voor de hoenderen in hun ren, zij kakelen als altijd bij het zien van ons er lustig op los Ik streel het haar onder jouw muts…

De winterse koude waait weg glinsterende dooi drupt van katjestakken, wollig glurend uit opengebarsten bruine velletjes een summiere geur van lente vermengt met nog klampende friskou ijs en sneeuwvermoeden paalzittend de snelle slechtvalk muisstaart bungelend uit zijn bekje borstkast nahijgend van de jacht ziet op het bospad fietser met muts…

één koekje gaat de trommel dicht actiegroep na actiegroep trap in de hondenpoep mayonaise en een strippenkaart staat garant voor een weerpraatje in de tram waar de ramen met condens beslagen zijn mijn verleden gaat jullie geen bal aan hierbinnen heeft het slagersmes een duidelijk omschreven functie zoals ook mijn witte schort mijn witte muts…

Als u goed kijkt, is die bivak ook geen bivak maar een muts. Mijn mooie herfstpartymuts, waar hij gaten in geknipt heeft! De enige herfstpartymuts die ik heb en die ik ooit heb gehad. Een Italiaanse herfstpartymuts! En meneer knipt daar een paar gaten in en trekt 'm over z'n hoofd! En u denkt dat hij rebel is?…

in de winterse ochtendkoude staat ze daar omgeven door dikke gekleurde wollenkleding haar lieftallige aanblik spreekt tot ieders verbeelding vanonder haar fel gekleurde muts valt lang sluikhaar elke dag staat ze te staan in weer en wind neemt een pose aan en glimlacht vriendelijk tegen elke passant in haar hand offreert ze vervolgens de daklozenkrant…

hurken zwart de kinderen zijn gekomen ze springen onverwacht in de stilte van het park dat nu ver ligt buiten de stad ze hollen tussen drijfnatte bomen treurend in de bast hun stemmen licht gedraaid zijn even dicht bij als ver af links en rechts glijden ze in een springtij van eeuwig jong zijn die met de capuchon de jongen met blauwe muts…

me zo prettig in m’n element Door de elementen van die natuur Beter dan welk medicijn dan ook Gaat ver boven welke drugs voorhanden Vermindert ook je haast, je druk zijn De natuurlijke rust dwarrelt waanzinnig in mezelf Dat allemaal vanuit de republiek Amsterdam Omarm ik de monarchie van Koning Winter En draag dan natuurlijk een oranje muts…

in de kroezelige baard sneuvelt een dondervlieg als in een groezelig web de vlag van Zion spant om zijn kruin een grofgebreide muts met mazen verraadt de schutkleuren de drie stroken van een beroofd land het groen van algen, mos en lover het eigeel van de zon het rood van vergoten bloed zweet dringt in de vetlokken de viltige manen…

, voor bril die op en die af, die achter muts steken bleef, moeite gaf. Leve het paaltje en de lantaren met roodwit of oranje teken de knooppunten!…

Ach als ik opeens kabouter was Dan wist ik wat ik deed Ik schudde alle lasten van mijn schouders af En maakte nergens van een punt Behalve van mijn muts Waarna ik in de badkuip gleed Vanaf een grote hoge trap Dat lijkt me echt een stunt Ik luierde de hele dag En lunchte wel 3 keer Waarna ik dan een tukje deed Verscholen in een grote struik…

slechts van school bekend" de einder trilt gespannen glimt telkens _ wordt dof bij verhoopte onmtmoeting vestingwallen doemen op wellicht schuilt daarbinnen diep slapende liefde het stadje toont voldaan zijn uitgestorven stegen oude verstilde welvaart boven de loom zoekende fietser zweeft een grote peuter draagt een zware wollen muts…

slalom om grote plassen heen doch valt niet altijd te kiezen, en heb dan ook al snel natte sokken, na m'n recept te hebben gehaald en ook nog vergeten wc papier, klim ik voor de laatste keer vandaag op de fiets, en probeer uit te kienen welke plas dieper is dan die op links bij thuiskomst kan ik m'n handschoenen uitwringen even als m'n jas & muts…

Dan 'n vlag: Koek + Zopie Tijd voor soep en borrel De muts kan eventjes af Kris - Kras - Kris - Kras - De terugweg om te dromen Eindelijk windje in de rug Waar hij eens van vertrok Zo zal hij daar thuiskomen Kris - Kras - Kris - Kras - Op bevroren sloot en plas, blinkt ijs als helder glas…

Ik liep eens ‘s avonds in het woud en zag tussen het kreupelhout een kabouter staan, -hij was niet groot, zijn muts fel rood- met bruine laarzen aan. Zijn boezeroen in Jadegroen kleurde goed bij 't mos en zijn broek van ruw katoen leek op eikenschors.…

de man met zijn mondharmonica uit een waaier bladeren wervelt de man met zijn mondharmonica muts scheef op de kop ogen als verre vuren wangen bol van storm op zee als een bezetene bespeelt de man zijn mondharmonica danst hij rond joelende kinderen lege tafels en stoelen met dekens bokkensprongen maakt hij de man met zijn mondharmonica…

kabouters in bruin of rood gekleed vaak met een rode muts zijn sneller. die ventjes zijn enorm sterk, verzetten bergen werk denk maar niet dat ik hen vergeet.…

Nicotine Cocaïne Amfetamine ‘ine, ine, ine’ miene mutte Tien pond grutte Tien pond kaas Wie weet de verslaving de baas Vergeet het maar vette pindakaas In elke wet zit wel weer een maas Politiek omarmt hard drugs alcohol, niet! Die zag en zie ik u gretig drinken, niet!!…

In Brabant aan de grenzen lei een brave grenadier, Vrouw Louwke tapte van het vat hem menig pintje bier, Zij droeg een muts van echte kant, een zijden pelerien, Maar 't beste wat vrouw Louwke had, dat was haar dochter Lien.…

BOLS-WARD Na HAR-LIN-GEN meteen FRA-NE-KER in het vizier Straffe wind-tegen Op weg naar Bartlehiem Volgepakte walkant Op 't Elfstedenbruggetje Schouder-aan-schouder DOK-KUM vice versa Opnieuw dus Bartlehiem Met langzaam, maar zeker Vast bij helder weer De Bonkevaart in zicht Volgepakte walkant Met tribunes; heel veel muts Aansporingen…

Z'n gekrulde grijze lokken vlotten lijk gezwingeld vlas, uit z'n mutse neder, op de krage van z'n winterjas. Langs hem, ligt 'n waterhond te Slapen, die van tijd tot tijd wakker schiet en met z'n witte tanden, naar de vlooien bijt.…

Ik zet m'n muts op. Ik loop snel door zodat ik niet veel blikken hoef op te vangen. Ik loop zo snel mogelijk door. Ik let niet meer op de weg. Ik probeer niet te kijken naar de mensen. Het lukt niet, de mensen trekken m'n gezicht naar hun toe. Ik loop nog harder. Hoe dichter ik bij huis kom des te onzekerder en angstiger word ik.…