199 resultaten.
dans, dans! voor Pina.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 131 vast aan het koord
danst ze in tijd en ruimte
het tanige, tengere lijf
tot het uiterste gestrekt
botst ze - net niet -
tegen de raamloze wanden
het weerbarstige koord
remt haar, bijna behoedend, af
het verliest enkel zijn weerstand
als ze stilliggend zittend staand
meer het midden kiest
de zon zendt haar warme licht
door de openstaande…
De Violist
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 260 Tegen het verweerde hek
stond de eenzame violist
ik zag hoe hij behoedzaam
de strijkstok op de snaren lei
ging eerst met de stilte in gesprek
zette aan en hield weer in
liet met gemak de snaren trillen
zong daarbij een idyllisch lied
had het node gemist en met
applausgebaren en een glimlach
wierp ik een muntstuk
in de aftandse vioolkist…
HERDENKING
snelsonnet
4.0 met 32 stemmen 1.923 We spreken heel ontroerd van sluipend kwaad
en roepen dat dat nooit meer mag gebeuren.
En wijzen, met de ogen nog vol tranen,
weer naar een nieuwe groep: de Marokkanen.…
Hij leeft
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.359 Zijn muziek is altijd dichtbij
het leven en de
woorden die leven
met zijn stem
die
wenst
wat niemand kan vergeten
als hij de dood
weer
ontroerd
laat wachten op zijn
laatste act.
(25 jaar is geen eeuwigheid)…
Echo
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 796 Ik was ontroerd
sereen en stil
bij dit leven
nog oh zo pril
Moderne techniek
maakte wat ik wist
via een echo
opeens fysiek
Als in science fiction
zag ik daar
ons kleinkind
met een handgebaar
Een ogenblik?
een kleine lach?
voor mij of ik
een wonder zag.…
cloud 9
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 129 het universum zei:
hier is zij
hier is de stilte
stil in de
hoofden
intense tinteling
hier is de stilte
in het jaar 0
verwondering
de tijd groeit
in stilte
eenvoudig
het binnenste
dwarrelt
binnen
ontroerd
dichtbij
droombeelden
nestelen zich
het ontbreekt
aan niets
dit is alles
het is mooi
geweest…
Er is post voor u
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 382 Ontroerd
door haar geloof
zag hij hoe
door een mistgordijn
een hand
naar hem toe schoof.…
Kerkganger "in den vreemde"
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 313 Haar diep ontroerde ogen
beroeren die van mij.…
Bedankt!
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen 353 Ontroerd bedank ik al die trouwe fans,
In Haren woont geen zielig hoopje mens.…
avond na jou
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 719 Zo had ik je nog niet vermoed:
ontroerd door knipsels van
het kind dat ik ooit was. Er kwam
zachtheid in je stem te liggen
en ach. Je zei: waarom heb jij
dat allemaal bewaard?
Toen je weg was en het glas
gloeiend aan mijn lippen lag
kwam er iets van wee en antwoord,
dat toeval niet bestond
o.i.d.…
De avond heeft de ontroerde golven
poëzie
4.0 met 20 stemmen 4.973 De avond heeft de ontroerde golven
Zacht in sluimering gekust.
’t Windje doet geen rietpluim wiegelen;
Plompenblad noch roos weerspiegelen
Zich in ’t meer, dat zwijgt en rust.
Maar op eens - de wateren zwellen,
Hoe ze golven, meer en meer !…
IK VERSLIND
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 57 ik verslind gedichten
om hun taal en woorden
waar tussen gedachten zweven
die ontroerden en bekoorden
die het geheel oplichten
die iets levenloos
weten te verbeelden
laten dansen laten leven
daarom juist daarom
zal ik zo vaak zwichten
voor de schoonheid
van sommige gedichten…
het park
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.021 ik ben vanavond naar buiten gegaan,
de bloemen waren alle wit, de maan had haar ontroerd.
Ik heb een boom omhelsd, zijn bast was hard,
maar ik voelde duidelijk het kloppen van een hart,
ik denk dat het alleen het mijne was.…
Nacht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 350 Een duik in het duistere niets
geen verantwoording noch schaamte
voor mijn vlucht uit het geraamte
van orde, schijn, het "menselijk" zijn
ben oneindig klein
een waarnemer van reacties
en chemische interacties
in het lichaam dat mij vervoert
sta even stil, ontroerd
leef in een wonder
weg het gedonder
van een ver verblindend iets.…
Tussen de stromen van het leven door
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 83 Tussen de stromen van het leven door
stuur je jouw schip
dat wordt meegevoerd
en heen en weer geslingerd
geduwd, geketend, getrokken, gebogen, gedreven, gedragen
vervuld, ontroerd, verbaasd, gevonden, verloren, vermaakt
stuur je
als een rivier meandert
door de stromen van het leven heen…
Kleine charme
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 218 Het feit dat vele mensen
niet meer ontroerd raken
door kleine, gele eendjes
of kleine, gele kuikentjes
baart mij veel zorgen.
De tederheid van het meest
kwetsbare wordt niet meer
herkend en ruw uitgebannen.…
Met een pen viel te beschrijven.
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 675 maar de klanken van dit meisje
heeft iedereen diep ontroerd -
met een pen kon zij precies omschrijven
hoe harten werden ontnomen en ontvoerd.…
Zodra de steen er ligt herneemt
gedicht
1.0 met 20 stemmen 5.182 Hij brengt wijzigingen aan;
hij herneemt zich, raakt ontroerd.
------------------------------------
uit: 'Verzamelde Gedichten', 2010.…
Van spijt
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.947 Leven werd voor hem leven,
toen haar mond de zijne snoerde,
hij van verliefdheid alles wilde geven,
en zij hem elke dag ontroerde.
Toen na korte tijd,
zijn verliefdheid doofde,
begreep hij te laat en met spijt,
dat zij niet was wat zij beloofde.…
In donkerraam
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 313 Hij
geeft licht in woorden
waar donker al te lang schijnt
een glimlach verschijnt
laat haar kijken
in donkerraam
tastbaar dichtbij
en zij tekent haar gezicht
een traan glijdt z'n weg
zij is ontroerd
als vingers glijden
de rafels beroeren van bestaan
is zij dankbaar
voor een pril zacht verstaan…
Vreemd, dat eenzelfde huis bevat ons beiden
poëzie
4.0 met 10 stemmen 1.684 Vreemd, dat eenzelfde huis bevat ons beiden
en toch, wij durven ons niet af te scheiden,
wij durven niet alleen zijn, niet te spreken
dan lippen bevend, die niet open breken,
begonnen klagen, wenkende ogentroost,
gloed van een wang, die om zijn blozen bloost,
handen, die groeten, blikken van verzwegen
ontroerd zijn, zuchten als uit vuur gestegen…
Blikveld van dromen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 159 Door warrig geheugen
het gebroken ijs ontlopen
dusdanig ontroerd dat verder
bevriezen geen doel had
tot de conclusie gekomen
om eigen woorden begrijpend
de maan weer zien schijnen
boven duinen en zee
in het blikveld dromen
dagen van vroeger vragen
besluitend zonder antwoorden
doorlopend de wanen
een broek voor de nacht.…
Opmerking
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 voldoende druppels druipen af, terwijl
men acht gewoon te leven
verwachten wij teveel van wat men
is, en van het leven
aldoende dat wat men ons gaf, namelijk
zielsblindheid en een ogenblik
bindt men de woorden aan elkaar
verondersteld dat het
zo is
weet men steeds de sleur te
breken, tot een gat dat
langzaam smelt
en smeedt men langzaam en ontroerd…
Beginselen
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 103 De beginselen begreep ik
voor handen uit hemelse bron
schaduw zonder verlangen
zonneschijn in schemerstilte
hoorde ik jouw naam, onuitspreekbaar
alsof er niemand jou werkelijk kende
was je alleen, soeverein en stoer
teder aangetast door sentimenten
riep je mij naamloos
terug in het verleden
de beginselen ontroerden mij
jij was mijn…
Voor hen die leven
snelsonnet
4.0 met 7 stemmen 337 Aan ’t eind van ’t jaar betreurt men altijd even
De lange lijst van hen die ’t leven lieten
We zijn ontroerd, maar men wil ook genieten
Waarom geen lijst van hen die heel lang leven?
‘k Noem Vera Lynn en Doris Day, die twee…
Ze léven nog! Hiep, hiep, hoera, hoezee!…
Stil in mij...
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 2.255 Ontroerd kijk ik naar jou...
Je broze lippen wit in je bleke gezicht.
Je tere handen beven niet meer.
Weg is die verlangende blik in je ogen.
Ik voel je liefde in en rondom mij,
je allesoverheersende liefde.
Ze is niet voor altijd voorbij,
zij blijft voor eeuwig...
Je hebt haar gekoesterd
tot het bittere eind.…
Moment
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 359 er is een spinnetje
dat
elke nacht
achter de senseo
een niet door licht te vangen
ragfijn kleverig webje
heeft gesponnen
van een spotje
langs het waterreservoir
naar het keukenkastje
loopt het
elke ochtend haal ik er
gedachtenloos
een vochtig keukendoekje langs
Vandaag niet
omdat het
me ontroerde
en ik
een moment
de overeenkomst…
Letterweide
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 177 destijds baande lompheid
mijn benen door het hoge gras
alsof ik beslist de eerste was
rondzag of er bloemen bloeiden
die ik in volle glorie plukken kon
het voelde als mijn letterweide
merkte in mijn geest de geuren
van pastel tot hun primaire kleuren
petieterig tot hoog gesteelde
zolang mijn letterweide streelde
alsof ik ontroerd de zon…
helen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 111 zomers aan het einde van
een nacht begin juli
als de merel zingt om een
nieuwe dag aan te kondigen
zit ik ontroerd in mijn stoel
en denk aan alles
wat ik verkeerd heb gedaan
aan wat anderen mij
hebben aangedaan
waarom we
eigenlijk zo
met elkaar omgaan
waarom God oorlog is
waarom liefde lijdt tot strijd
en tijd wonden heeft…
Horizon blue
gedicht
2.0 met 12 stemmen 1.011 Horizons heb ik altijd graag geschilderd
en hun teer blauw ontroerd op doek gelegd.
Woeste buien werden in mij gemilderd,
nadat ik me voor een kim had uitgezegd.
De bomen hebben hun takken dan gekruist
en hun applaus heeft het dal doorruist.
Dit blijft mij een troost, mijn hele leven
liep ik horizons na. Ik heb gefaald.…