Alle inzendingen over opgewonden

het is moeilijk ja als ik wil spelen om stil te zitten zonder te bewegen als ik opgewonden raak houd ik mijzelf bezig met springen en draaien ook al word ik duizelig overal spelen zij mijn handen en vingers het is wat ik nodig heb om schuil te vinden aan het einde van de dag als ik moe ben zal ik net als jij gewoon de ogen sluiten…

het varken roept het uit ze zwaaien met vaandels aan de rand van het woud dikke bomen schroeien zich aan schallend koper het wroet, het niest, is opgewonden en bezorgd eikels zijn het eikels zijn het die vallen en aangevreten om hem heen vallen, slechts ruw vlees zal hun deel zijn geeft zich over aan honden terwijl de rest het hazenpad…

wiskunde kan berekenen wat het hart behappen kan of het opgewonden is tot een natuurlijk getal, cijfermatig getergd, opgepoetst met boenwas hoe de mogelijkheden liggen in termen van kansverdeling met onbekende parameter alles is mogelijk, zelfs de limiet van het onbereikbare, de buigkromme van de hyperbool tot het hart valt in het gat…

Door liefde bewogen Tot elkaar aangezogen Haar ogen in de nacht Liefde werd gebracht Kijkend naar de sterren Hemels paradijs in het verre Liefde die elkaar toelacht Vonken samen voortgebracht Ze wilden het vertellen Terwijl lippen opgewonden zwellen Magie tot elkaar gebracht Liefde lacht…

De wolken waren nog nooit zo opgewonden Als magere zwarte honden doorploegen zij de nachtrivier. Er staat een sterke stroom van dwarreltijd naar klokkentijd, naar eindtijd.…

Tranen over mijn wangen tranen van verdriet Durf ze te laten stromen niemand die ze ziet Tranen over mijn wangen om een hele lieve meid Haar ben ik nu echt verloren hoop dat het gevoel snel slijt Tranen uit mijn hart dat nog monotoon zacht klopt De bonzende opgewonden slag is sinds haar vertrek gestopt…

Het Noorden is in opgewonden staat Het gaat over een wandelpad voor vrouwen Die het alleen bij dames willen houen De VVD krijgt het daarvan te kwaad Toch roept het hele platteland en Stad Nait soezen meer, moar doun dat 'Pottenpad'. ----------------------------------------------------- In de Provinciale Staten van Groningen is onenigheid…

Als het tijd is dat mijn klok, mijn pendule (nog van de schoorsteen van mijn oma), opgewonden moet worden, als het daarvoor tijd is geworden, raak ik gespannen. Vrees kruipt in mij omhoog.…

bij de vijver zat een kikker hij kwaakte een mooi liedje over zeven dikke muggen die vreeën in een rietje de vissen raakten opgewonden dit was nog eens een pretje als wij dat zouden kunnen hadden wij een leuk verzetje nee, jullie kunnen niet op het droge zo riep de kikker bekakt want eer jullie zijn begonnen heeft Miep de poes je…

Y Deed geen oog dicht vannacht fantaseerde dat je hier was Echt enkel maar aan jou gedacht Met je mond dicht bij mijn lippen ogen spraken al zoveel Samen heel erg opgewonden harten bonkten in de keel Vingers tergend, langzaam plagend, expres niet te vlug hebben het voor jou geschreven dat gedichtje, op je rug.…

Alstublieft, let u toch op meneer de zon staat laag en geeft een gouden gloed ten oosten pakken zich de wolken samen naast waar u ongeduldig wacht kunt u de mussen opgewonden horen praten let op, net naast uw koffertje en uw gepoetste schoenen een herderstasje bloeit de korstmossen groeien.…

een luipaard zo wellustig krabde je de oude wond weer open striemde rug met lange halen liet in je wulpse spel mijn bloed weglopen het ging je niet te snel je dorst was buitenzinnig je beminde mij zo innig en wat tikkeltjes te fel hebben toch het eindpunt nog gevonden dropen toen gebroken af alleen je staart zwiept nog heel opgewonden…

als een springvlo zap ik opgewonden langs digitale - poetisch sensuele woorden maar in de de opmaat naar 't orgasme verlang ik hevig naar wat eerder mij behoorde dus tag ik mij vol overgave - opnieuw in boekenwurm lees boeken die ik strelen kan -en zacht betasten liever een levende - ruikende - voelende boekenwurm dan 'n dooie cybervlo in…

. ----------------------------------------- Fernandez is een opgewonden standje, Nou heeft ie weer een kopstoot uitgedeeld, De scheids kreeg wat gebeurde niet in beeld: “Er is hier niks bijzonders aan het handje”. Nu wordt er eens een scheids teruggefloten, Die heeft op zijn manier zijn kop gestoten.…

Door de sleutel weer opgewonden op weg naar volgende uren. Per minuut weer zestig seconden 't mag voor mij een eeuwigheid duren. Al staat de klok wel eens stil de tijd gaat gewoon door. En alles wat ik wil is de tijd terug die ik verloor.…

Opgewonden verklaar ik zonder tegenstroom in genade gevallen struikelend verder balonnen stijgen drijven af met stijl prijskaartjes bungelen vergaren interessenten ook in de fles blijft de klaarheid vochtig achter geschikt voor hergebruik bezin ik mij weer terloops sluipt het binnen vreet zich vast en blijft in de leeg gelaten holen…

heb net de klok weer opgewonden de tijd gelijk gezet in algemeen besef maar nog hoor ik seconden tikken mijn haast heeft jou toch weer gevonden minuten tellen daar tot vele uren maar de kerkklok gaf ons een ongekend soelaas de koster had geen haast sloeg vijf in zesder uren hij wist die tijd zal in emotie twee keer duren…

Opgewonden Zonder sleuteltje Hakt de merel in een klokhuis Pasgevallen sneeuwvlokken Plakken nog op zijn staart Smeltende parels glanzen Aan de zachte twijgen Van de hazelaar.…

O, U maakt iets los in mij, ik word altijd zó opgewonden van Uw geweldige vondsten!…

Krijsten vrouwen naar hun man Een vent met zulke sokken Daar word ik opgewonden van Er werd gescholden en geslagen Stoelen vlogen heen en weer... Zo ziet u hoe de sok van invloed is Op het geslachtsverkeer.…

Opgewonden toog ik naar Engeland met het vliegtuig ik zou in het moederland Groot Britannie de Engelse taal leren verwonderd werd ik op Schiphol ik kon in mijn vaderland Nederland de Engelse taal me eigen maken van alle kanten Engels, Engels, Engels op de aanwijzings- en de reclameborden met soms in het klein de vertaling eronder ik heb…

Knibbel, knabbel , knuisje Kom je straks in m’n huisje Flip, flap, flop Kom je achter m’n laptop Les, las, loos Kijken we naar ‘Boos’ Pricht, precht, pracht Gaan we op seksenjacht Binden, banden, bonden Ik voel me al zo opgewonden Blijf je nog even in m’n huisje Ik wil zo graag in je kruisje…

mijn warme wens is dat ik je vind in dit lichtblauw labyrint mijn rood gemoed schaamrood op de kaken doet me naarstig zoeken opgewonden passeer ik die blauw stralende lichtheid van jou sporen van een rein verleden ik ploeg door je gele afstandelijkheid heen struikel over je opgelegde paarse spiritualiteit tot ik je zie verschijnen…

Toen ik hem daaglijks sprak en zag – Dat vriendlijk oog, die milde lach – Beminden wij elkander; Toch hield ik, zo verbeeldde ik mij, Iets meer van menig ander; Van jonger vrienden, dwaas en vrij, Vol opgewonden jong gevoel, Want hij was kalm en scheen wel koel...…

die droom was zo mooi maar dan is het voorbij keihard komt de waarheid naar voren het is voorbij je zag het aan zijn ogen ze keken je aan en zeiden sorry ik heb voor haar gekozen maar ik hou nog van jou het kwelt me zijn blik vol wanhoop hij drinkt om zijn verdriet te vergeten en jijzelf doet opgewonden je straalt dan valt het doek…

zandstralende schurende scherpte schrijnt in hoopjes tegen het glas hier veegt het oud papier in knispers over een voorbije zomer ritselt het vergeten verhaal over ondersteboven tafels opgewonden schermen en standjes niet te troosten parasols hebben hun rokken gestreken in zedigheid daarachter plaagt de zee de kust vleit en komt…

Ik wil dobberen op de stroom drijven in de wind getrokken als een magneet naar de plaats waar ik jou vind gaan we dan samen die weg van liefde en gelukzaligheid als twee herfstbladeren die kringelend gaan met opgewonden blos vleien aan het einde van ‘t pad teder tezamen naast elkaar moe van zwieren in het mos daar in gedempte zonneschijn…

Al lang geen kinderen meer die opgewonden gillen of per se naar buiten willen. Ik blijf dus maar staan om van achter het raam intens te kijken naar het geluidloze wit. Alles lijkt zo perfect. Mijn vrouw vraagt, licht verwijtend: 'Heb je de chrysanten wel afgedekt?' De sneeuw smelt weg, zienderogen.…

Zacht stop ik vertrouwen in toegedekt door een winterdeken gekleurd en wel onder de warme wol verstrengeld, opgewonden maar tegelijkertijd geknot wachten twee breinaalden geduldig tot de eerste steek valt en het ophalen kan beginnen ik sla mijn sjaal nogmaals rond mijn ranke hals om elke kou buiten te sluiten en vraag me af wanneer…

en tijdens de scheerroutine nat met schuim gekletst etst hij jonge wonden opgewonden bliksemsnel trekt hij de kam reflexen van een jonge man mei spiegel weerspiegel mij `t slappe feest voorbij en lente leert mij wild Latijnse dansen.…