Alle inzendingen over riek

Haar als riek zien geeft het recht te bestaan samen met haar de tuinen door te gaan. Ze zoekt niet naar duister is in het licht gebleven dagelijks groet ze mij en spreek ik haar even. En als ik 's avond laat nog zit te dromen wil ze steenvast fluisterend komen bomen.…

Lieve Ilonka en Florian. Het leven mochten jullie niet aanschouwen. Wij hopen dat jullie naar ons stralen, zo kunnen wij altijd van jullie houden. Het is al heel lang geleden, maar jullie moeten weten, dat wij jullie nooit zullen vergeten. Liefs Papa en Mama en jullie levende broer Robert…

Mijn handen rieken van uw reuk waar ik uw steel en blaren kreuk, o gulden Afrikaantjes, en 'k hou van u zo veel en teer als straks uw parkskens gloeien weer saffraan-goud in de laantjes; ik riek u dan zo bitter-fris, onaards en vol geheimenis.…

Natuurlijk heb je vrede met haar dood Het was een mooie leeftijd voor Riek Schagen Maar tussen heden en vervlogen dagen Wordt al met al de kloof weer wat vergroot Heb dus gerust om haar een klein verdrietje En laat ons zuinig zijn op Malle Pietje…

Het leven valt me zwaar dag in, dag uit het bewerken van deze lap grond Met schop hark en riek de korrel en de kluit Het zaaien en het oogsten bij zonneschijn en regen Het zijn mensenhanden die de zwaarte wegen: van boer te zijn.…

Je tweelingzus Riek, die nog veel van jou kan leren.…

Zij zit in haar stoel te slapen als ik kom, dat geeft ze niet graag toe. Als ik vraag...zat u te dutten? antwoordt zij, nee hoor ik ben wat moe. Zij zegt...ik was al vroeg gewassen en gekleed, en ik heb ook mijn pap al gemaakt. 'k Zou graag willen dat een ander het deed, helaas, ik moet het zelf doen, als ik ben ontwaakt. Jij moet maar even…

Lieve Robert. Jij kwam in mijn leven, zo graag gewild, een grote wens. Er is niets mooier als moeder zijn, dat weet haast ieder mens. Je gaat groeien, naar school, en krijgt een eigen ik. Het leven is keihard, vaak hoorde ik een snik. Is dit mijn zoon, uit mij geboren? Ja..want ik hou van jou, Jij zult altijd bij mij horen. Ook al is er…

De molshopen zijn niet op ´n hand te tellen Een mol te vangen is ´n verhaal apart Je moet er boer voor zijn, van hoop vervuld Over z´n wei staren niets zien, wel voelen Riek in de eeltige knuist raakt hij aan blind vertrouwen Hij voelt ´m met z´n klompen aan.…

Ik wil vliegen op de maan Lekker, lekker gaan Ik wil spacen op planeten Niet meer kunnen eten Zweven op de beat Rieken van de wiet Dingen zien vervormen Kakkerlakken, wormen Ik wil zonnebrillen zien Een gezicht als mr.…

"Ik hoef op den duur", Zegt Jan van Dalen Geen cent belasting meer te betalen De ontvanger uit Hengelo schreef mij dit Riek zijn vrouw, ziet de zon weer schijnen Alle blauwe brieven laten wij verdwijnen In de Otto of de kolenkit Want Jan heeft, en dat is een zegen Vandaag zijn laatste aanmaning gekregen Staat duidelijk zwart op wit…

Nee, we zijn dol op fietsen Het land verkennen door 't ommeland dolen De zomen met z'n struiken van bomen, stam en kruinen De ruige rand met kruiden, merendeel die rieken of fris ruiken en in verten 't silhouet van 'n torenspits de wieken van 'n molen Geen woord over: het nietsen.... languit in het struweel.…

Rieks Haan Twee klompen Staan nog als Stille getuigen Beneden aan de Voet van de ladder Die je zo vaak Naar boven bracht, Om hoog in het Hooivak alle Ingehaalde hooi En stro in schoven Maar ook in balen Zorvuldig tussen De hanenbalken te vlijen - Nu staan alleen je Klompen hier nog als teken Van je bestaan Nu je…

Om tot rust te komen kruip ik in de hooibergen bij nukkige boeren, die mij met rieken prikken. Ik ben op weg naar de veilige haven van mijn kindertijd, die evenmin veilig was, maar ik moet toch wat. De zwerversromantiek is voorbij en er zijn zelfs boeren, die mij willen opzetten om als vogelverschrikker te kunnen dienen.…

op gelieke hogte sie icke um mie hinne is da wa icke sogte dun grotste ende diepste sinne skonner ende errug himmels gemaeckt nee, geschaepe mien hande rieke naer oe, maer jie kiek allene naor folmaeckte knaepe och icke kenne mieselfe in toekomede maete ende ontdeckte immer mere kaese gaete…

de gouvernante is ontslagen de werkster al vijf jaar ziek de kok is van de kook geraakt de tuinman gevallen over zijn riek de chauffeur een blokje om gereden de secretaresse verliefd op een blind typje de accountants onzichtbare inkt omstreden de klusjesman lijdt aan een roestig piepje het huis heeft gelukkig stand gehouden de witte tornado…

Als de vlinders komen steek ik de riek in de grond. Als de krekels sjirpen blijf ik hele nachten buiten. In de grijze herfst duw ik patronen in het geweer. Eenmaal was er een vrouw. Ze kon er niet tegen. Ik zag haar niet eens vertrekken.…

luistert, jij luistert Ik luister, ik luister Wij blijven doof Jij kijkt, jij kijkt Ik kijk, ik kijk Wij staren blind Jij proeft, jij proeft Ik proef, ik proef Een bittere pil Jij tast, jij tast Ik tast, ik tast Geen houvast Wij praten maar Communiceren niet Zien en horen niet Smaken en voelen niet Wel kunnen wij mekaar nog … rieken…

lokroep als een bronstig hert, vertrouwen riek de essence welk haar corpus biedt als schone nimf zal zij zich ontvouwen…

waarna de boze vaderboer met een riek de snoodaard vermoordde en zijn dochter zichzelf verdronken heeft. Altijd als er weer mistnevels rond de Kloosterkerk hangen, het voormalig hospitium van het klooster, dan schrikken de inwoners van het brave Aduard van de krijsgeluiden, opgewekt door die vlerk.…

Er valt veel te zien in de Jordaan Maar ook veel te bezien En te herdenken, gedenken De roods van menige Bekende Nederlander Ligt in onze Amsterdamse Jordaan Waar menig BN-wiegje heeft gestaan In de maand oktober 2021: Johnny Meijer, Zwarte Riek en Willy Alberti Klinkende namen, krachtige personen En je bent pas echt dood Als ze niet…

tijd lijkt daar verbeurd de stroming zingt kussend zowel ter linker- als rechter zijde de strelende oeverkant fluistert zacht over het groen dat wacht in het verschiet kilte verliest een ondoorzichtig vlies het is zonnelicht dat barende warmte biedt ontelbare fladderende wieken verspreiden de geuren die steeds sterker naar de verte rieken…

Machtig lallend avondklef De staldeur van het dichterschap Staat open voor zijn zelfkritiek Denken is als schamel oogsten Schrijven met een riek-repliek Hoe zal zijn echo klinken?…

bijna viel het pad naar beneden achter de lege schuur, alsof de gekte op het erf had toegeslagen dansende rieken, geile hooibergen kralenkettingen vol geloof die kromme zwaarden met baardenhaar sierden in het stokoude maanlicht dampend kwam het varken naar buiten ik zat op een hekje te kijken toen de porceleinen kopjes kapot werden geschoten…

Indien jouw neus niet dezelfde richting op staat, en je je neus hiervoor ophaalt, omdat je hiervan baalt; houdt dan de neus van voren en niet opzij, blijf optimistisch en van kwalijke rieken vrij; want wanneer je gaat voor de juiste keus, schend je nimmer je aangezicht en behoud je je goede neus.…

Vanaf het donkere erf stroomden de vrieskou en het rieken van de beek. Intussen wees de bladgouden pijl verwijtend naar de man die voor ons stierf en altijd in mijn richting keek. ---------------------------- uit: 'Bunker Hill', 2002.…

Ieder zintuig heeft zijn waarde; Ieder heeft zijn deel op aarde: Riek het bloempje; smaak de vrucht; Zie Natuur haar kleed schakeren; Hoor het boskoor kwinkeleren; Voel de zoele kus der lucht! Waan niet, als een God der Goden! Alles onder uw geboden; Dienstbaar aan uw grilligheden!…

Getrokken uit de modder, is zij een boerenmeid Worstelend met de varkens, levert zij dagelijks strijd Zij wil ontsnappen van de beesten, de riek en het hooi Weg van die mesthoop, de beer en zijn kooi Zij gillen en trappen, die vette beesten Ze snuiven en spugen, tenminste de meesten Terwijl zij op klompen door de stallen loopt En met iedere…

als geliecke verskole piene die werme skout sich slegts in wienig telle as diene oge glaense doch seltsame kere die klostertuune onrinkt oewe siele alwaere ut oe self ut is er so stille ende aldore fechte mit fele buutenkaent sieje doch, ut is in diene self die lieve, dieje ol wercke staone in ruste om oew iegene kragte so rieke…

As icke meuge sterfe Ick sieje aol werumme Ende sie freugt ende piene In haort ende lieve geprieme So mien jung, moei kieke Ungelieke ende so rieke T'is recht unne gaeve Hunne siele te laeven Al dieje mense, o so tere Gelieke vao ende mien mude Maoke mien so mere Icke sou so gere die lefe kere As icke meuge sterfe Ende alle werumme…