miesie van hesewiek
me skilt ende bertrouw
siet ghie mie anne
dun ernst maoke oew
gesichte mere oawer
dun least dien skouder
gedraeghe unne ganse lief
is oe an te siene
als geliecke verskole piene
die werme skout sich
slegts in wienig telle
as diene oge glaense
doch seltsame kere
die klostertuune
onrinkt oewe siele
alwaere ut oe self
ut is er so stille
ende aldore fechte
mit fele buutenkaent
sieje doch, ut is
in diene self
die lieve, dieje ol wercke
staone in ruste
om oew iegene kragte
so rieke daor
in haorte gesloote
seie suunig da meje
det is ut groote
(iegene taole)
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid