Alle inzendingen over schaal

De schaal wiebelt hypnotiserend licht en donker op en neer Tikjes van mijn nagel De rand omlaag drukken en langzaam de ronde volgen Golven weerkaatsen de zon Schommelend licht Wiebelschaal Met een stok sla ik trilstroom in het brons, de houten tafel en van mijn vinger naar mijn…

Klimaatopwarming gunt de wintersport Steeds minder sneeuw om overheen te glijden Met volle pistes is niet te vermijden Dat skiën elk jaar dodelijker wordt Toch gaan we, want wij voelen dat we leven Als wij ons op een hellend vlak begeven…

Is het doorsnijden van banden niet een té simpele route Zelfs het ei waar ik op broedde heb ik drastisch uit het nest gegooid Ik wil het heus wel leren maar het kraakt zo in mijn hoofd als ik mijn ogen sluit en luister naar de schaal onder mijn voeten.…

Het was gewoon een appeltje zo'n mooi rood ding het lag gewoon te glanzen op die glazen schaal met zilv'ren ring. Gewoon een ruikend exemplaar wat niemand pakken wilde terwijl de rest van de schaal nou juist om opvulling gilde.…

de wereld stort in angstige ontreddering schokeffect op schaal…

vruchten op de schaal door niemand opgegeten kleden zich in grijs…

In mij, mijn Tempel van Vreugde klinken helder schalen levenspijn.…

Ik was twerkende schudde op schaal van richter gans mijn achterwerk.…

Vlak voor de friet, nog hangend in de lucht, terugvalt in de schaal na omgeschud te zijn - Juist dít moment te vangen met de lens, met potlood of penseel, of wat voor materiaal, dat is mijn grootste wens. En net boven de rand de zelfvoldane blik van de patatboer: kijk dit kan ik allemaal!…

jij meet mij en ik mezelf in deze context mag ik jou niet meten maar dat doe ik lekker toch in jouw machtige ogen zie ik zeer, je schiet met scherp, je bijt, ik duik en denk anders, dat doe ik anders…

droom aan scherven, in tienen thans genegen minder hoog te achten onzinnigheid te zeven na veel zessen en vijfen want fier deelt de vierendeler uit ik tel verder af driewerf tweespalt eenvoud mijn schaal van dichter eindigt bij onbenul…

De meester zegt: "Geef aan de schaal De bocht van 't brood; waartoe een fraai bokaal, Als toch de drinknap in haar holle hand Lessing genoeg voor elke dorst omspant? Vergun tot enig sieraad uwe kruik De gulle welving van een gladde buik.…

bewaren in het licht van ontluikende ogen in herinneringen aan verstilde schoonheid van een verlate schemer als het avondrood overgaat in nachtelijk blauw en ik je mijn lang vergeten brieven ongelezen laat onder het bladerdak waar ik je mijn hartenklop ontvouw zullen we dan onze zielen verstrengeld laten opgaan in zilveren schalen…

Doe geen licht aan, schat, niet nu, niet vannacht. Voel me, schud het heelal door elkaar heen. Maak ons weer compleet zoals nooit voorheen!…

mijn hart is als twee schalen gevuld met evenveel uit beiden wil ik halen zodat ik altijd deel…

Coreopsis Verticillata MEISJESOGEN meisjesogen die stralen-dorstig dromend- goudgele schalen…

een vette eend had op een keer na twintig dagen zitten een nest met eieren zo weten te verhitten dat schaal na schaal een scheurtje kreeg waarna een guitig kopje een lijfje te zeggen scheen zeg moe ik pas niet langer in dat dopje dat werd me een bedrijvigheid van scharrelende geeltjes de moeder eend was zelf voldaan haar kinderen…

Ik schreef eens op papier van lucht en alles wat ik schreef was lucht, en alles wat ik dacht, en toen ik naar buiten keek zag ik een kraai van lucht boven een bloeiende appelboom in het zonlicht naast een schutting, en ik hoorde iets scheuren in de verte, er werd moedwillig iets verscheurd ver weg, nu is het mijn beurt, hoorde ik zeggen, een…

zo welgevallig zo teder lijk je vandaag narcis in een schaal een glimlach op de tafel een lust je te bekijken…

het wonder der realiteit een glijdende schaal tussen de uitersten in alle schakeringen beweegt zich de mensheid…

feest twinkelt weer in zilveren schalen kristal fonkelt speels oude verhalen kaarsen branden vlammen warmen maar niet voor daklozen en armen etalages vol met kerst zijn voor hen niet weggelegd de blijde boodschap wel maar hun lach verdwijnt al snel nog is er de stal het wonder en de beesten is dat wat onze welvaartstaat hen heeft…

De zon bebroedt de klei en aarde, stileert de broze schaal van eigenwaarde, op haar wolk speelt een ongedwongen kind, wordt geraakt door het gevederd licht, als duizend lampionnen in het duister.…

Is hij er nog? Hij is er nog. Ik ga even niet meer praten, zegt hij. Elke stap lijkt nu de laatste. Het nieuw infuus, de ogen gesloten, de ogen open. Hij mompelt dat hij even niets meer zegt. Elk moment lijkt definitief. Misschien blijft hij, blijven wij, voor altijd hier. Is hij er nog? Hij ademt uit, is stil en ademt dan weer in. Hij is er…

De NAM, bij monde van hun persvoorlichter: “Zelfs in geval van allergrootste pech Komt men in Groningen nog best goed weg, 5 Wordt het nooit meer op de schaal van Richter.” Voor Groningers staat hierdoor buiten kijf: “Het wordt hier op zijn hoogst slechts 4.5....”…

de schaal legt mijn gewicht onbewogen terzijde ik verhaal, spijker woorden dicht, bevlogen wil ik beide…

Schuimende morgen en mijn vuren lach drinkt uit ontzaggelijke schalen van lucht en aarde de opalen dag.…

gevulde schalen mijn zomerbloemen dragen dit rijke najaar want heikele herfsttijden brengen winter te dichtbij…

Zo mooi Zo rond Zo glimmend Zo puik Je ruwe bolster Je prikkelige schaal Daaruit Een pracht Een praal Dieprood Weerspiegelt De kracht Van een zaad Ooit word je Een boom Die jaren oud Zo sterk Zo groot Groeit Tot bloei Van ruwe bolsters Met kastanjes In schaal Ze vallen Breken open Tot een nieuw Verhaal Oh kastanje De mooiste…

angst is het oogmerk van de harde witte schaal die het oog omgeeft angst verdwijnt in het papier wit als een duivenveertje…

Als eens voor mij, weifelend, staat te zweven De ontzaglijke balans van dood en leven, Een schaal met 't Ik, een schaal vol wereldschijn, Dan zal, naar 'k hoop, zinkt weg in nacht en zwijgen Mijn klinkend, licht heelal, almachtig stijgen Het gouden weten van mijn Brahmanzijn.…